Ο Μαρξισμός του Αλτουσέρ / του Πάνου Γκαργκάνα

του Πάνου Γκαργκάνα

Φέτος κλείνουν 50 χρόνια από την έκδοση του βιβλίου του Λουί Αλτουσέρ «Για τον Μαρξ» και η επέτειος γιορτάζεται με την ελληνική έκδοση του βιβλίου από τις εκδόσεις «Εκτός Γραμμής». Η απήχηση που είχε και έχει ο Αλτουσέρ, βέβαια, φτάνει πολύ πιο πλατιά από τη συγκεκριμένη εκδοτική ομάδα. Ο ίδιος ήταν στέλεχος του Γαλλικού ΚΚ και τα κείμενά του επηρέασαν την αριστερή πολιτικοποίηση που ξεπήδησε από τον Μάη του 1968. Αυτή η επιρροή είναι ιδιαίτερα έντονη στην ελληνική περίπτωση χάρη στο έργο του Νίκου Πουλαντζά. Ανάμεσα στους πιο γνωστούς πανεπιστημιακούς οπαδούς του σήμερα είναι ο πρώην υπουργός Παιδείας και νυν Πολιτισμού Αριστείδης Μπαλτάς.

Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας : Σαν Ένα Νέο Και Πιο Βαρύ Μνημόνιο / του Στρατή Μπουρνάζου

Σαν ένα καινούργιο Μνημόνιο – κι αυτό ακόμα πιο βαρύ. Έτσι έλεγε μια φίλη την Τρίτη, όταν βρεθήκαμε στην υποστήριξη του διδακτορικού ενός καλού μας φίλου, ότι νιώθει με την υπογραφή της συμφωνίας Ε.Ε.-Τουρκίας. Ασφαλώς, η αναλογία με όρους ακριβείς δεν στέκει· οι διαφορές είναι σοβαρές και οι επιπτώσεις τους αρκετά διαφορετικές. Ωστόσο, όσοι το λένε –και διαπίστωσα, τις επόμενες μέρες, ότι δεν είναι λίγοι, εντός, εκτός και πέριξ του Σύριζα– έχουν λόγο, ενώ οι όποιες διαφορές επιδεινώνουν την κατάσταση. Γιατί τότε, αν μη τι άλλο, δόθηκε μια μακρά μάχη, και η κυβέρνηση δεν δέχθηκε την «ιδιοκτησία του Μνημονίου», αφού ήταν αποτέλεσμα «πραξικοπήματος» (This is a Coup). Το πλήγμα όμως της τωρινής συμφωνίας είναι πιο βαρύ, και επειδή έρχεται σωρευτικά, και επειδή το προσφυγικό-μεταναστευτικό-δικαιωματικό ήταν ένα κρίσιμο πεδίο για την κυβέρνηση και τον Σύριζα.

Κούβα : Επιστροφή Στην Αγκαλιά Της Δύσης

Πηγή: "ΚΟΝΤΡΑ"

Ηταν η πρώτη φορά μετά από 88 χρόνια που αμερικανός πρόεδρος πάτησε το πόδι του στην Κούβα, γι’ αυτό η επίσκεψη Ομπάμα ήταν ιστορικής σημασίας. Οχι ότι σηματοδότησε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήδη συντελείται, αλλά όπως και να το κάνουμε, όταν δύο «προαιώνιοι εχθροί» φτάνουν στο σημείο να συμφωνούν ότι απλά αντιλαμβάνονται διαφορετικά τη «δημοκρατία» και τα «ανθρώπινα δικαιώματα» και ότι έχουν «βαθιές διαφορές», αλλά σέβεται ο ένας τον άλλο, αυτό αποτελεί τεράστια στροφή στις μεταξύ τους σχέσεις.

Η αλήθεια είναι ότι η Κούβα, που έχει τόση σχέση με το σοσιαλισμό όσο και οι ΗΠΑ με τη λαϊκή δημοκρατία, αγωνίζεται τον τελευταίο καιρό να βελτιώσει τις σχέσεις της με τη «διεθνή κοινότητα» (διάβαζε τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις). Από το Δεκέμβρη του 2004, που πρωτοξεκίνησε το «ειδύλλιο» με τις ΗΠΑ, έχοντας ως αποτέλεσμα την αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων των δύο χωρών τον περσινό Ιούλη, μέχρι την επίσκεψη του Ραούλ Κάστρο στη Γαλλία τον περασμένο Φλεβάρη, η Κούβα δείχνει ότι κάνει ειλικρινείς προσπάθειες να επιστρέψει στην αγκαλιά της Δύσης.

Μαρξισμός 2016 - Μπορούμε!

ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΘΩΙΔΟΥ 

Ένα τετραήμερο γεμάτο συζητήσεις αφιερωμένες στο πώς μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο θα είναι φέτος ο Μαρξισμός 2016 που γίνεται στις 19-22 Μάη στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (παλιά ΑΣΟΕΕ) στην Αθήνα.

Από το 1988 που ξεκίνησε ο Μαρξισμός, κάθε χρόνο δίνει την ευκαιρία για πλούσια συζήτηση τόσο όσον αφορά τις κινηματικές μάχες στην Ελλάδα και διεθνώς όσο και για την θεωρία του επαναστατικού μαρξισμού.

Στο Μαρξισμό 2016 ένας από τους θεματικούς κύκλους συζητήσεων αφορά την ιστορία των επαναστάσεων και έχει τιτλο «1916 – 2016 Ένας αιώνας πολέμων και επαναστάσεων». Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την «εξέγερση του Πάσχα» στην Ιρλανδία, η οποία ήταν ο προπομπός μιας σειράς εξεγέρσεων και επαναστάσεων που ακολούθησαν το τέλος του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου, όπως η επανάσταση το ’17 στη Ρωσία, η ανατροπή του Κάιζερ στη Γερμανία το ’18, η επανάσταση στην Ουγγαρία το '19 και η Κόκκινη Διετία στην Ιταλία.

Οι Φόβοι Ενός Καπιταλιστή ! / του Θ. Μαράκη

του Θόδωρου Μαράκη

Αξίζει το κόπο να μελετήσουμε τα βασικά σημεία από την τοποθέτηση του επίτιμου πρόεδρου του ΣΕΒ, Δημήτρη Δασκαλόπουλου, η οποία έγινε στα πλαίσια του συνεδρίου που οργάνωσε το Harvard Kennedy School of Gavernment με αντικείμενο την Ευρωπαϊκή Ένωση, έχοντας ειδικό πάνελ για την Ελλάδα. 

Μέσα από την τοποθέτηση του βγαίνει άγχος, αγωνία και απαισιοδοξία για το μέλλον της ΕΕ και της Ελληνικής οικονομίας!

Είναι δε εντυπωσιακή η καθαρή σκέψη και ο ρεαλισμός με τα οποία «διαβάζει» το σήμερα και εκτιμά τις καταστάσεις και βέβαια τις προοπτικές, σε σχέση με τις οποίες, όπως προαναφέραμε, βγάζει μια τεράστια απαισιοδοξία.

Επαναστατική Τακτική Και Μεταβατικό Πρόγραμμα / του Βασίλη Μηνακάκη

 του Βασίλη Μηνακάκη

Οι όροι μετάβαση και μεταβατικό πρόγραμμα έχουν πλέον μπει στο καθημερινό λεξιλόγιο της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς. Ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης, τα αλλεπάλληλα αντεργατικά μέτρα (μνημονιακά και μη) και την εξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, οι εν λόγω όροι, καθώς και ο όρος σοσιαλιστικός (ή επαναστατικός) μετασχηματισμός, χρησιμοποιούνται συνήθως με αμφισημία ή/και πολυσημία. Δεν εννοούν όσοι τους επικαλούνται τα ίδια πράγματα, δεν τους αποδίδουν κοινό περιεχόμενο κι ούτε καταλήγουν σε παρεμφερή γραμμή και τακτική.
Στη θεωρία και την πράξη της εργατικής χειραφέτησης, ο όρος μετάβαση χρησιμοποιείται με δύο έννοιες:

ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ / του Ν. Πελεκούδα

Πραγματοποιήθηκε το διήμερο 5 και 6 Μάρτη, η 3η πανελλαδική συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, και ακολούθησε όπως ήταν φυσικό, η δημοσιοποίηση της πολιτικής απόφασής της. Στο προηγούμενο φύλλο μας, παρουσιάσαμε εκτενέστερα, τις πρώτες κριτικές παρατηρήσεις μας. Η πολιτική απόφαση που είδε το φως της δημοσιότητας, όχι μόνο δεν αναιρεί αυτές τις πρώτες παρατηρήσεις, αλλά σε σημεία της, παρουσιάζει επιπρόσθετα προβλήματα, ενώ τα ανοιχτά ζητήματα που εντοπίσαμε στην εισήγηση, τα «επιλύει» εξαφανίζοντάς τα. Ας γίνουμε συνοπτικά συγκεκριμένοι.

Στο βασικότερο κατά την άποψή μας τμήμα της εισήγησης και της απόφασης, αυτό που αφορά το χαρακτήρα και την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης, και το οποίο καθορίζει αποφασιστικά τις προγραμματικές προτάσεις αλλά και τα πολιτικά μέτωπα που προτείνει μια αριστερή δύναμη, έχουμε μια περεταίρω υποχώρηση σε διατυπώσεις του τύπου «η καπιταλιστική κρίση γνωρίζει νέες σοβαρές περιπλοκές», που είναι σαφές, ότι συνεχίζουν να αφήνουν σοβαρό κενό σε μια ακριβή μαρξιστική ανάλυση του φαινομένου.

Η ΛΑ.Ε. ΚΑΙ Ο ΠΕΙΡΑΣΜΟΣ ΤΩΝ ΕΥΚΟΛΩΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕΩΝ / Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΗΛ. ΙΩΑΚΕΙΜΟΓΛΟΥ

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Στην ιστοσελίδα RProject δημοσιεύτηκε πρόσφατα ένα ενδιαφέρον άρθρο του Ηλία Ιωακείμογλου με τίτλο “ΛΑΕ: Τί πρόγραμμα χρειαζόμαστε”; Ο αρθρογράφος στέκεται κριτικά στην τελευταία διακήρυξη της ΛΑΕ (Ανατροπή τώρα! Για τι, με ποιους, πως;) θέτοντας σοβαρά ερωτήματα, τα οποία ασφαλώς θα τεθούν στο κέντρο του δημόσιου διαλόγου που φιλοδοξεί να αναπτύξει η ΛΑΕ εν όψει της ιδρυτικής συνδιάσκεψής της, το αμέσως επόμενο διάστημα. Προσωπικά θεωρώ ότι αρκετές διεισδυτικές παρατηρήσεις του Ηλία, ενός συντρόφου που διαχρονικά στέκεται στο έδαφος του επαναστατικού, μη δογματικού Μαρξισμού, μπορούν να παίξουν προωθητικό ρόλο σ' αυτόν τον ζωτικά αναγκαίο διάλογο ενός νέου πολιτικού εγχειρήματος, που πασχίζει να αποκτήσει σταθερό βάδισμα, φυσιογνωμία και μάχιμο πρόγραμμα ανατροπής. Φοβάμαι όμως ότι ο αθρογράφος δεν αποφεύγει τον πειρασμό των εύκολων, κληροδοτημένων απαντήσεων στα καίρια προβλήματα που τίθενται ενώπιον όχι μόνο της ΛΑΕ, αλλά και των ευρύτερων δυνάμεων που έχουν αναφορά στις σύγχρονες δυνάμεις της εργασίας και του σοσιαλισμού.

Ντάριο Φο : Στρατευμένος Καλλιτέχνης Που Πάλεψε Για Έναν Καλύτερο Κόσμο Χωρίς Εξουσιαστές Και Εξουσιαζόμενους

Σαν σήμερα, στις 24 Μάρτη του 1926 γεννήθηκε στο Σαν Τζιάνο της επαρχίας Βαρέζε ο Ντάριο Φο. Ο πολυτάλαντος Ιταλός ηθοποιός, θεατρικός συγγραφέας, γελωτοποιός, ζωγράφος, ιστορικός της Τέχνης, επαναστάτης, πολιτικός, με το τεράστιο και δημιουργικό του έργο άφησε το δικό του στίγμα στους στρατευμένους καλλιτέχνες που πάλεψαν για έναν καλύτερο κόσμο χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.

Ένα από τα έργα του το «Δεν Πληρώνω, Δεν Πληρώνω» είναι ίσως σήμερα πιο επίκαιρο από την εποχή που γράφτηκε:

«Σ' έναν καπιταλιστή δεν πρέπει ποτέ να λες: αχ, σας παρακαλώ, θα μπορούσατε λιγάκι να μου κάνετε λίγο χώρο ν' αναπνεύσω κι εγώ; θα μπορούσατε να είστε λίγο πιο καλός, με λίγη περισσότερη κατανόηση; Ας συμφωνήσουμε...»

ΛΑΕ : Τι Πρόγραμμα Χρειαζόμαστε; / του Ηλία Ιωακείμογλου

του Ηλία Ιωακείμογλου 

Γράφει η Διακήρυξη της ΛΑΕ, στην πρώτη κιόλας σελίδα της, ότι η Λαϊκή Ενότητα είναι «ένας μετωπικός πολιτικός φορέας». Αυτό που διαβάζουμε όμως στη συνέχεια είναι το πρόπλασμα ενός κυβερνητικού προγράμματος, ενός κόμματος, διότι τοποθετείται επί σειράς στρατηγικών ζητημάτων με τα οποία μια προγραμματική μετωπική συμφωνία, εκ της φύσεώς της, δεν ασχολείται. Πρόκειται λοιπόν για μετωπικό φορέα, ή για μέτωπο που υποκρύπτει κόμμα, ή για οργανωτικό υβρίδιο; Καλό θα ήταν να αναρωτηθούμε: Υπάρχουν άραγε οι προϋποθέσεις για κάτι περισσότερο από τη συγκρότηση ενιαίου μετώπου; Συμφωνούν άραγε όλες οι οργανώσεις που συμμετέχουν στις απαντήσεις που δίνει η Διακήρυξη στα στρατηγικά ζητήματα;

ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ

  Ζέττα Μελαμπιανάκη 

Παντελής Αυθίνος

Το τελευταίο διάστημα, μετά την επιτυχίας της Γενικής Απεργίας της 4/2, αλλά και μπροστά στη μάχη του ασφαλιστικού, έχει έρθει με ιδιαίτερη ένταση στο προσκήνιο η συζήτηση για τα συνδικάτα και το ρόλο τους. Η συζήτηση αυτή, πολλές φορές παίρνει τη μορφή της αντιπαράθεσης για την αναγκαιότητα όχι μόνο πολιτικού, αλλά και όπου είναι δυνατόν οργανωτικού διαχωρισμού από τις συνδικαλιστικές ηγεσίες των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ με χωριστές απεργιακές συγκεντρώσεις. Η αντιπαράθεση αυτή πήρε έντονο χαρακτήρα μέσα στην Αντικαπιταλιστική Αριστερά, όταν στις 4/2, ένα τμήμα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ αλλά και ένα τμήμα των Παρεμβάσεων-Κινήσεων –Συσπειρώσεων συμμετείχαν και στη συγκέντρωση που κάλεσαν οι ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ στην Κλαυθμώνος.

Ο λεγόμενος «χωροταξικός» διαχωρισμός, αν δηλαδή στις Γενικές Απεργίες κάνουμε χωριστή συγκέντρωση ή όχι, αν διαδηλώνουμε στην Κλαυθμώνος ή στο Μουσείο στην Αθήνα και στο Άγαλμα Βενιζέλου ή στην Καμάρα στη Θεσσαλονίκη (αλλού συνήθως δεν υπάρχει λόγω μικρών δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής αριστεράς) είναι παλιά συζήτηση. Η άποψη της ανεξάρτητης ταξικής συγκέντρωσης (που συνήθως πάει μαζί με το ανεξάρτητο κέντρο αγώνα) πάει πολύ πίσω στο χρόνο.

Μαρξισμός και Πόλεμος / του Κ. Ρουσίτη

Αναδημοσιεύουμε ένα παλιότερο άρθρο του Κ. Ρουσίτη από την εφημερίδα Εργατική Εξουσία. Μολονότι γράφτηκε πριν από 15 χρόνια, διατηρεί σε μεγάλο βαθμό την επικαιρότητά του – ειδικά στο φως των συνειδητών προετοιμασιών της Δυτικής Αυτοκρατορίας για πόλεμο μεγάλης κλίμακας, σε έναν πλανήτη στον οποίο η κρίση μαίνεται, έχοντας μπει στον ένατο χρόνο της, και ενώ δε διαφαίνεται στον ορίζοντα κάποια διέξοδος από τη σκοπιά του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο Αντιτουρκισμός Και Η Αριστερά / του Αντώνη Νταβανέλου

του Αντώνη Νταβανέλου

Με τη συμβολή των ιδεολογικών μηχανισμών του κράτους έχει εμπεδωθεί στην Ελλάδα, ως «κοινή λογική», η αντίληψη ότι η σύγχρονη Τουρκία είναι ένα μονίμως επιθετικό και επεκτατικό κράτος, που συνήθως κρύβεται πίσω από τον ιμπεριαλισμό.

Όμως η ιστο­ρία δεί­χνει μια δια­φο­ρε­τι­κή πραγ­μα­τι­κό­τη­τα: στους πέντε πο­λέ­μους με­τα­ξύ των δύο χωρών (δύο πα­γκό­σμιους, δύο βαλ­κα­νι­κούς και τη Μι­κρα­σια­τι­κή εκ­στρα­τεία) το ελ­λη­νι­κό κρά­τος συ­ντά­χθη­κε με το στρα­τό­πε­δο των Με­γά­λων Δυ­νά­με­ων, ήταν μέσα στους νι­κη­τές και με αυτόν τον αι­μα­τη­ρό τρόπο τρι­πλα­σί­α­σε την έκτα­ση και υπερ­δι­πλα­σί­α­σε τον πλη­θυ­σμό του. Στον μο­να­δι­κό πό­λε­μο (1897) που δεν ενε­πλά­κη­σαν οι Με­γά­λες Δυ­νά­μεις, το ελ­λη­νι­κό κρά­τος γνώ­ρι­σε γρή­γο­ρη και ντρο­πια­στι­κή ήττα.

Η Εξέγερση Της Κροστάνδης

Τον Μάρτιο του 1921 ο στόλος της Κροστάνδης, από τις κύριες δυνάμεις που στήριξαν την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, αμφισβήτησε το καθεστώς που διαμορφώθηκε από αυτήν. Ναύτες, στρατιώτες και πολίτες της Κροστάνδης απαίτησαν, μεταξύ άλλων, περισσότερες πολιτικές ελευθερίες, ελευθερία δράσης για τα μικρότερα σοσιαλιστικά κόμματα και περιορισμό των μέτρων κατά της μικρής ατομικής ιδιοκτησίας. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 7 Μαρτίου, ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε στην πόλη.

Η Κροστάνδη είναι νησιωτική πόλη της βορειοδυτικής Ρωσίας. Βρίσκεται στο νησί Κότλιν, στο κέντρο του Κόλπου της Φινλανδίας. Το 1921 τη Ρωσία κυβερνούσε ο Λένιν και οι μπολσεβίκοι και η χώρα βρισκόταν σε άσχημη οικονομική κατάσταση. Η βιομηχανική παραγωγή είχε μειωθεί κατά 20% σε σχέση με την τσαρική περίοδο ενώ ο πληθωρισμός είχε εκτοξευθεί στα ύψη.

Διεθνές Συνέδριο «Ο Μαρξισμός Στον 21ο Αιώνα»

18 – 19 Μαρτίου 2016

Τεχνόπολη Δήμου Αθηναίων (Γκάζι) / Δεξαμενές Καθαρισμού

Λίγα λόγια για την διοργάνωση…

Προχωρώντας στον εικοστό πρώτο αιώνα, τα έργα και η σκέψη του Karl Marx διατηρούν αμείωτη τη σημασία τους ως η πιο διεξοδική κριτική θεωρία της σύγχρονης εποχής, και συγκεκριμένα της θεμελιώδους δυναμικής που χαρακτηρίζει την κίνηση της σύγχρονης καπιταλιστικής οικονομίας και κοινωνίας. Η ανάπτυξη της κριτικής και των επιστημονικών έργων του Marx έχει επηρεάσει βαθιά όχι μόνο τη συγκρότηση των κοινωνικών επιστημών, αλλά και αυτή καθεαυτή τη σύλληψη του κοινωνικού παρόντος.

Η διαπίστωση αυτή αποκτά μια επιπλέον διάσταση από το γεγονός ότι η δημοσίευση χειρογράφων και σημειώσεων του Marx έχει εμπλουτίσει τις δυνατότητες προσέγγισης του συνολικού έργου του. Η αναβάθμιση αυτής της έρευνας και πρόσληψης γίνεται και στο πλαίσιο της διεθνούς έκδοσης των Απάντων του Marx και του Engels (MEGA), η οποία συντονίζεται από την Ακαδημία Επιστημών του Βερολίνου-Βρανδεμβούργου και το Διεθνές Ινστιτούτο Μαρξ-Ένγκελς.

Γιώργος Ρούσης : Περί Αυτοκριτικής

Είναι προφανές ότι όλοι εκείνοι οι οποίοι μέχρι πρότινος στήριζαν δημοσίως απροκάλυπτα, ή έμμεσα, ή υπογείως τον ΣΥΡΙΖΑ, ή ακόμη χειρότερα, συμμετείχαν σε αυτόν ως στελέχη του και ακόμη περισσότερο ως υπουργοί του, ευθύνονται σε διαφορετικό βεβαίως βαθμό για την άνδρωσή του, αλλά και για την κατάληξή του, αφού αυτή δεν ήταν παρά η νομοτελειακή κατάληξη της ρεφορμιστικής τακτικής του για την οποία είναι συνένοχοι.

Ευθύνονται για τον ιστορικό-ταξικό συμβιβασμό που σηματοδότησε η σύμπραξη με τον εθνικιστή Καμένο, η εκλογή του Παυλόπουλου και οι ποικίλες επαφές τύπου γάτου των Ιμαλαΐων, ευθύνονται για την ανοχή έως και τη σύμπραξή τους σε επιλογές συνεργασίας με κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Νίκος Κοτζιάς.

Ο Καρλ Μαρξ Είναι Εδώ....Σαν Σήμερα "Έφυγε"....

Σαν σήμερα, 14 Μαρτίου του 1883, έφυγε από τη ζωή ο Καρλ Μαρξ, θεμελιωτής του επιστημονικού κομμουνισμού, που αποκάλυψε τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης κι έδειξε το δρόμο για την κομμουνιστική απελευθέρωση του κόσμου. Ο Καρλ Μαρξ είναι εδώ. Ο Μαρξ που έγραψε, επιστημονικά, ότι απ’ το «βασίλειο της αναγκαιότητας» θα περάσουμε στο «βασίλειο της ελευθερίας». Στο μεγάλο έργο του Κ. Μαρξ, Το Κεφάλαιο, υπάρχει ένα απόσπασμα που «συμπυκνώνει», αυτή τη «διαδρομή»:

«… Το βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει στην πραγματικότητα εκεί που παύει η εργασία να υπαγορεύεται από ανάγκη και από εξωτερική σκοπιμότητα. Βρίσκεται, επομένως, από αυτή τη φύση του πράγματος πέρα από τη σφαίρα της καθεαυτό υλικής παραγωγής. Όπως ο πρωτόγονος άνθρωπος οφείλει να παλεύει με τη φύση για να ικανοποιεί τις ανάγκες του, για να συντηρεί και να αναπαράγει τη ζωή του, το ίδιο οφείλει να κάνει και ο πολιτισμένος άνθρωπος και οφείλει να το κάνει αυτό σε όλες τις κοινωνικές μορφές και στις συνθήκες οποιουδήποτε τρόπου παραγωγής. Με την ανάπτυξή του διευρύνεται το βασίλειο αυτό της φυσικής αναγκαιότητας, γιατί μεγαλώνουν οι ανάγκες του.

ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΤΗ ΜΕΣΗ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΕΛΑΝΤΗ*

Η πολύ μεγάλη όξυνση του προσφυγικού ζητήματος στην περιοχή της Μέσης Ανατολής και της ανατολικής Μεσογείου αποτελεί μια κρίσιμη καμπή για τις κοινωνίες της περιοχής αλλά και γενικότερα για τις ευρωπαϊκές κοινωνίες. Η καμπή αυτή συναρτάται με όψεις κρίσης και κοινωνικής αποσταθεροποίησης της Ευρώπης ως πολιτικού, κοινωνικού και πολιτισμικού χώρου, όψεις κοινωνικής καταστροφής αλλά και άνθισης ενός πολιτικού και πολιτισμικού μηδενισμού, όπου η λατρεία της αγοράς, της οικονομικής ισχύος και του πολιτισμικού ναρκισσισμού οδηγεί στην πολύμορφη απόσυρση της αστικής δημοκρατίας και της δημόσιας πολιτικής· στην άνοδο ενός «ολοκληρωτικού καπιταλισμού» (δανείζομαι τον όρο, παρά τις διαφωνίες μου, λόγω έλλειψης πρόσφορων εννοιών) και σε μορφές υβριδικής συνύπαρξης ενός αντιδραστικού εθνικισμού και κλίματος ξενοφοβίας/ρατσισμού στην Ευρώπη με ένα σαρωτικό για τη δημοκρατία και τη δημοκρατική κρατική κυριαρχία κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου.

12/3/1917 Φεβρουαριανή Αστικοδημοκρατική Επανάσταση

Ξεσπά η Φεβρουριανή αστικοδημοκρατική επανάσταση στη Ρωσία, που τσακίζει τον τσαρισμό (27/2 με το παλιό ημερολόγιο). Την ίδια μέρα πραγματοποιείται και η πρώτη συνεδρίαση του Σοβιέτ των αντιπροσώπων των εργατών και στρατιωτών της Πετρούπολης. Αργά το βράδυ, το μπολσεβίκικο κέντρο αποφασίζει για τη μετεξέλιξη της γενικής απεργίας σε ένοπλη εξέγερση. Η ένοπλη εξέγερση άρχισε το πρωί, με 10.000 άτομα, που έως το μεσημέρι είχαν γίνει 25.000 και το βράδυ 67.000. Ο Τσάρος κλείνει τη Δούμα (Βουλή). Οι εξεγερμένοι επιμένουν να σχηματιστεί επιτροπή. Η Πετρούπολη περνά στα χέρια των επαναστατημένων μαζών. Οι τσαρικοί υπουργοί συλλαμβάνονται. Η επανάσταση στην πρωτεύουσα νίκησε πλήρως.

Σαν Σήμερα Γεννήθηκε Ο Παντελής Πουλιόπουλος.

 Πάνθηρας *29

Ο Π. Πουλιόπουλος γεννήθηκε στη Θήβα στις 10 Μαρτίου 1900. Το 1919 μπήκε στη Νομική σχολή, και την ίδια χρονιά εντάσσεται στο ΣΕΚΕ (το μετέπειτα ΚΚΕ).

Το 1920 υπηρέτησε στον Ελληνικό Στρατό και λαμβάνει μέρος στον ελληνοτουρκικό πόλεμο 1919-1920.
Συνελήφθη το 1922 για αντιπολεμική δράση και παραπέμφθηκε σε στρατοδικείο στη Σμύρνη με την προοπτική της εκτέλεσης, Με την κατάρρευση όμως του Ελληνικού στρατού αφέθηκε ελεύθερος.

Από το 1923-1925 έπαιξε ηγετικό ρόλο στο κίνημα βετεράνων του πολέμου και το 1924 εκλέχτηκε πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατών.

Πήρε μέρος στο 3ο έκτακτο συνέδριο του ΣΕΚΕ, το 1924, στο οποίο αποφασίστηκε η μπολσεβικοποίηση του κόμματος και εκλέχτηκε πρώτος γραμματέας του ΚΚΕ σε ηλικία 24 ετών.

ΑΝΤΑΡΣΥΑ : 8 Μάρτη - Παγκόσμια Mέρα Tης Γυναίκας

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας των Γυναικών στις 8 Μάρτη έχει τις ρίζες της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των γυναικών, στα κινήματα για τη γυναικεία απελευθέρωση και χειραφέτηση. Είναι μέρα μνήμης, αλλά κυρίως, εφαλτήριο αγώνα και κινητοποίησης, για τις νέες μάχες που έχει ανάγκη η εποχή μας, για την κατάργηση κάθε καταπίεσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η 8 του Μάρτη δεν είναι μια συνηθισμένη «παγκόσμια ημέρα». Κουβαλάει την κληρονομιά της πρώτης καταγεγραμμένης στην ιστορία απεργίας εργατριών στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού στη Νέα Υόρκη, το 1857, αλλά και όλων των ριζοσπαστικών γυναικείων κινημάτων του 19ου και 20ου αιώνα. Φέρνει στο μυαλό τη γερμανίδα κομμουνίστρια Κλάρα Τσέτκιν που το 1910 πρότεινε στη Β' Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, προς τιμήν των αγώνων των εργατριών στη Νέα Υόρκη. Και δεν είναι τυχαίο που πρώτη φορά καθιερώθηκε ως μέρα μνήμης αμέσως μετά το1917 στην επαναστατημένη Ρωσία, καθώς συμπίπτει με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη (23/2 με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή 8/3), οπότε οι γυναίκες της Πετρούπολης απεργούν στις βιοτεχνίες της κλωστοϋφαντουργίας, διεκδικώντας “ψωμί και ειρήνη”. Στην Ελλάδα τιμάται για πρώτη φορά το 1924 από το ΚΚΕ, ενώ η παράδοση γυναικείων αγώνων και κινητοποιήσεων είναι μεγάλη.

ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗΣ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Νίκος Πελεκούδας

Στις 5 και 6 Μάρτη, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ πραγματοποιεί την 3η Συνδιάσκεψή της. Είναι προφανής η σημασία που τέτοιες διαδικασίες, ιδιαίτερα για τις οργανώσεις της αριστεράς, και δη της αντικαπιταλιστικής, αποκτούν σήμερα, μετά την συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ, στις συνθήκες της επιδεινούμενης κρίσης και της όξυνσης των κοινωνικών προβλημάτων και αγώνων.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ προσέρχεται στη Συνδιάσκεψή της με καθυστέρηση, επιδιώκοντας να επανεξετάσει τη στρατηγική και την τακτική της, έπειτα από την κατάρρευση του μετώπου με τη ΜΑΡΣ και την αυτοδιάλυση της τελευταίας, όσο και μετά τη διάσπασή της, με την αποχώρηση των ΑΡΑΝ και ΑΡΑΣ, στις παραμονές των εκλογών του Σεπτεμβρίου.
 

Επαναστατική στρατηγική δεν μπορεί να χαραχθεί χωρίς μια μαρξιστική ανάλυση της κρίσης. Στο κείμενο της εισήγησης, όμως, που κατατέθηκε, οι αδυναμίες εμφανίζονται εξαρχής σε αυτό το αφετηριακό σημείο όπου περισσότερο ανακατεύονται διαφορετικές ή και αλληλοαποκλειόμενες προσεγγίσεις και επιτείνουν την σύγχυση.

Συμβολή Στη Συζήτηση Για Το "Τι Αριστερά Χρειαζόμαστε"

Θοδωρής Μαράκης*  

Βρεθήκαμε στην συζήτηση που διοργάνωσε το «Κόκκινο Δίκτυο» στις 29 του Φλεβάρη στην ΕΣΗΕΑ με θέμα τον τίτλο του εν λόγω άρθρου. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι τέτοιες πλουραλιστικές συζητήσεις έχει μεγάλη ανάγκη η αριστερά γιατί πιστεύουμε ότι βοηθάνε να φτάσουμε από την σημερινή κατάσταση της αριστεράς σ’ αυτήν που χρειαζόμαστε. Με αυτή την έννοια μπράβο στους οργανωτές αυτής της συζήτησης.


Το θέμα είναι εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό και επί­και­ρο, γι αυτό και θα κα­τα­θέ­σου­με την άποψή μας, για να συμ­βάλ­λου­με μέσα στα πλαί­σια των δυ­να­το­τή­των μας στον προσ­διο­ρι­σμό της αρι­στε­ράς που χρεια­ζό­μα­στε.

Το πρώτο που έχου­με να πούμε είναι ότι: Η Αρι­στε­ρά που χρεια­ζό­μα­στε δεν μπο­ρεί σε καμιά πε­ρί­πτω­ση να είναι προ­ϊ­όν παρ­θε­νο­γέ­νε­σης ή να προ­κύ­ψει σαν την Αθηνά από το σπα­σμέ­νο κε­φά­λι του Δία (στη προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση του Τσί­πρα και του Κου­τσού­μπα!). Η αρι­στε­ρά έχει μα­κραί­ω­νη ιστο­ρία, όση το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα. Κατά συ­νέ­πεια χρεια­ζό­μα­στε μια αρι­στε­ρά που να έχει βγά­λει τα δι­δάγ­μα­τα από τις νίκες και από τις ήττες του κι­νή­μα­τος.

«Το Κεφάλαιο, Κριτική Της Πολιτικής Οικονομίας, Τόμος Πρώτος»- Κυκλοφορεί Από Τις Εκδόσεις ΚΨΜ

«Το Κεφάλαιο, κριτική της πολιτικής οικονομίας, τόμος πρώτος», του Karl Marx
Μόλις κυκλοφόρησε απο τις εκδόσεις ΚΨΜ σε νέα μετάφραση του Θανάση Γκιούρα

Το Κεφάλαιο, τόμος πρώτος: Μια σύγχρονη μετάφραση και επιστημονική έκδοση του σημαντικού έργου στη διάθεση του ελληνικού αναγνωστικού κοινού

Στις αρχές του 21ου αιώνα, το Κεφάλαιο του Karl Marx διατηρεί αμείωτη τη σημασία του ως η πιο διεξοδική κριτική θεωρία του «ειδικά κεφαλαιοκρατικού τρόπου παραγωγής», της θεμελιώδους δυναμικής που χαρακτηρίζει την κίνηση της σύγχρονης οικονομίας και κοινωνίας. Είμαστε πλέον σε θέση να διαβάσουμε και να αποτιμήσουμε σε βάθος το θεμελιώδες αυτό έργο της νεωτερικότητας, βασισμένοι σε πληροφορίες και προοπτικές που άνοιξαν μόλις από τα τέλη του εικοστού αιώνα.

Από τις εκδόσεις ΚΨΜ κυκλοφορεί μια νέα – εξαρχής – μετάφραση και επιστημονική επιμέλεια του πρώτου τόμου τουΚεφαλαίου (του μοναδικού τόμου που επιμελήθηκε ο ίδιος ο Marx),σε συνεργασία με την διεθνή έκδοση των Απάντων των Μαρξ και Ένγκελς (MEGA).

Η «Κοινή Κοίτη» Της Αριστεράς / Του Αντ. Νταβανέλου

Η ομιλία του Αντώνη Νταβανέλου, στην εκδήλωση του Κόκκινου Δικτύου «Τι Αριστερά χρειαζόμαστε;» (ΕΣΗΕΑ, 29/2).

Μπαί­νο­ντας σε μια κρί­σι­μη πε­ρί­ο­δο, είναι χρή­σι­μο να δη­λώ­νει ο κα­θέ­νας εξαρ­χής τις προ­θέ­σεις του: εμείς επι­διώ­κου­με την τα­χύ­τε­ρη συ­γκρό­τη­ση της κατά το δυ­να­τόν πλα­τύ­τε­ρης κοι­νής κοί­της της αντι­μνη­μο­νια­κής-ρι­ζο­σπα­στι­κής-αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κής Αρι­στε­ράς. Και επει­δή αυτά δεν γί­νο­νται με ευχές, ο κα­θέ­νας οφεί­λει να μι­λή­σει για τις επι­λο­γές του, αυτές να γί­νουν αντι­κεί­με­νο δη­μό­σιας συ­ζή­τη­σης, ώστε να δια­πι­στω­θούν τα ει­λι­κρι­νώς κοινά ση­μεία (που θεωρώ ότι είναι πολλά) και να επι­τα­χυν­θούν οι διερ­γα­σί­ες.

Εμείς έχου­με κάνει την επι­λο­γή της ΛΑΕ. Επι­μέ­νου­με σε αυτήν, ενώ ταυ­τό­χρο­να διεκ­δι­κού­με αλ­λα­γές στη ΛΑΕ, με στόχο να μπο­ρεί να εκ­πλη­ρώ­σει τις εξαγ­γε­λί­ες της. Σε αυτές τις αλ­λα­γές υπάρ­χουν δύο έν­νοιες-κλει­διά: Διεύ­ρυν­ση και δη­μο­κρα­τι­κή συ­γκρό­τη­ση και λει­τουρ­γία.

Ας δούμε κά­ποια ση­μεία πιο συ­γκε­κρι­μέ­να:

Ιστορία : Η Eξέγερση Tης Κρονστάνδης

Αντιπρόσωποι του 10ου Συνέδριου των Μπολσεβίκων πριν ξεκινήσουν για την Κρονστάνδη

του Λ. Μπόλαρη

Στις 2 Μάρτη 1921 οι ναύτες της Κρονστάνδης στασίασαν και πήραν υπό τον έλεγχό τους το νησί-φρούριο που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από την Πετρούπολη. Εκλέξανε μια Προσωρινή Επαναστατική Επιτροπή και ενέκριναν μια λίστα αιτημάτων.
Ζητούσαν ελεύθερες εκλογές με μυστική ψηφοφορία για τα σοβιέτ, τέλος στις έκτακτες εξουσίες που είχε συγκεντρώσει στα χέρια του το κόμμα των Μπολσεβίκων, απελευθέρωση εσέρων και μενσεβίκων πολιτικών κρατούμενων, κατάργηση των αποσπασμάτων επίταξης σταριού και ζώων από τα χωριά και γενικά άρση των περιορισμών στις δραστηριότητες των μικρεμπόρων και μικροπαραγωγών.

Στις 6 Μάρτη απέρριψαν την πρόταση του Σοβιέτ της Πετρούπολης να στείλει μια αντιπροσωπεία στο νησί. Την επόμενη μέρα ξεκίνησαν οι στρατιωτικές επιχειρήσεις. Η πρώτη -πρόχειρα οργανωμένη - επίθεση αποκρούστηκε. Η τελική επίθεση ξεκίνησε στις 16 Μάρτη. Το νησί καταλήφθηκε, η ηγεσία της εξέγερσης διέφυγε στην Φινλανδία.

Διακήρυξη ΛΑΕ : Εμμονή Στον Αδιέξοδο Νεοκεϊνσιανισμό

Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου

Η πρόσφατη διακήρυξη της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) εν όψει του συνεδρίου της παραπέμπει στην αντιμνημονιακή πολιτική και τον αριστερό ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ 2010-12 με ελάχιστα βήματα προς τα’ αριστερά, ιδίως στη ρητή πλέον διακήρυξη της ανάγκης εξόδου απ’ την Ευρωζώνη και στην οριοθέτηση μιας αντιφατικής, δειλής, σχεδόν προσχηματικής εξόδου απ’ την ΕΕ.

Οι οριακές διαφοροποιήσεις δεν αρκούν για να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κύρια διαφοροποίηση της ΛΑΕ έγκειται στη διαβεβαίωση της «αριστερής συνέπειας» στην αφορμή του ρεφορμιστικού νεοκεϊνσιανού σχεδίου που πρέσβευε ο ΣΥΡΙΖΑ και υιοθετεί πλέον η ΛΑΕ, με περιορισμένες και άτολμες αριστερές πινελιές (Ευρώ-ΕΕ).