Συμβολή Στη Συζήτηση Για Το "Τι Αριστερά Χρειαζόμαστε"

Θοδωρής Μαράκης*  

Βρεθήκαμε στην συζήτηση που διοργάνωσε το «Κόκκινο Δίκτυο» στις 29 του Φλεβάρη στην ΕΣΗΕΑ με θέμα τον τίτλο του εν λόγω άρθρου. Κατ’ αρχήν να πούμε ότι τέτοιες πλουραλιστικές συζητήσεις έχει μεγάλη ανάγκη η αριστερά γιατί πιστεύουμε ότι βοηθάνε να φτάσουμε από την σημερινή κατάσταση της αριστεράς σ’ αυτήν που χρειαζόμαστε. Με αυτή την έννοια μπράβο στους οργανωτές αυτής της συζήτησης.


Το θέμα είναι εξαι­ρε­τι­κά ση­μα­ντι­κό και επί­και­ρο, γι αυτό και θα κα­τα­θέ­σου­με την άποψή μας, για να συμ­βάλ­λου­με μέσα στα πλαί­σια των δυ­να­το­τή­των μας στον προσ­διο­ρι­σμό της αρι­στε­ράς που χρεια­ζό­μα­στε.

Το πρώτο που έχου­με να πούμε είναι ότι: Η Αρι­στε­ρά που χρεια­ζό­μα­στε δεν μπο­ρεί σε καμιά πε­ρί­πτω­ση να είναι προ­ϊ­όν παρ­θε­νο­γέ­νε­σης ή να προ­κύ­ψει σαν την Αθηνά από το σπα­σμέ­νο κε­φά­λι του Δία (στη προ­κει­μέ­νη πε­ρί­πτω­ση του Τσί­πρα και του Κου­τσού­μπα!). Η αρι­στε­ρά έχει μα­κραί­ω­νη ιστο­ρία, όση το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα. Κατά συ­νέ­πεια χρεια­ζό­μα­στε μια αρι­στε­ρά που να έχει βγά­λει τα δι­δάγ­μα­τα από τις νίκες και από τις ήττες του κι­νή­μα­τος.

Θε­ω­ρού­με όχι τυ­χαίο το γε­γο­νός ότι κατά τη διάρ­κεια της συ­ζή­τη­σης κα­νέ­νας από τους ομι­λη­τές δεν έδωσε στην αρι­στε­ρά που χρεια­ζό­μα­στε τον επι­θε­τι­κό προσ­διο­ρι­σμό κομ­μου­νι­στι­κή και πολύ πε­ρισ­σό­τε­ρο σο­σια­λι­στι­κή η ανα­φο­ρά από όποιον έγινε ήταν ο νε­ο­λο­γι­σμός αντι­κα­πι­τα­λι­στι­κή. Γιατί: Επει­δή τόσο τα ΚΚ (ο στα­λι­νι­σμός) όσο και η σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία, έχουν προ­σφέ­ρει στο κί­νη­μα μόνο ήττες και προ­δο­σί­ες, γι αυτό και έχουν γίνει ανυ­πό­λη­πτα για την πρω­το­πο­ρία του ερ­γα­τι­κού και λαϊ­κού κι­νή­μα­τος. Η Αρι­στε­ρά που χρεια­ζό­μα­στε οφεί­λει να γυ­ρί­σει τις πλά­τες στο στα­λι­νι­σμό και τη σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τία. Έχουν κατ’ επα­νά­λη­ψη σώσει το σύ­στη­μα.

Το μόνο κόμμα που έχει προ­σφέ­ρει νίκες είναι το Μπολ­σε­βί­κι­κο. Και αυτό είναι: Η ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑ­ΖΟ­ΜΑ­ΣΤΕ!! Όποιος αρ­νεί­ται το μπολ­σε­βι­κι­σμό και ανα­ζη­τεί μα­κριά από τις βά­σεις του Μπολ­σε­βι­κι­σμού, μια σύγ­χρο­νη αρι­στε­ρά έχει πε­ρά­σει στο στρα­τό­πε­δο του οπορ­του­νι­σμού ή του αρι­στε­ρι­σμού. Ο Μπολ­σε­βι­κι­σμός είναι όσο ποτέ άλ­λο­τε σύγ­χρο­νος.

Η Αρι­στε­ρά που χρεια­ζό­μα­στε μπο­ρεί να χτι­στεί, πάνω στη σωστή θε­ω­ρία, το πρό­γραμ­μα, την τα­κτι­κή και τη σωστή ορ­γά­νω­ση με δη­μο­κρα­τία στη συ­ζή­τη­ση και ενό­τη­τα στη δράση. Για όλα αυτά το Μπολ­σε­βί­κι­κο κόμμα είναι λα­μπρό πα­ρά­δειγ­μα. Χτί­ζου­με την αρι­στε­ρά που χρεια­ζό­μα­στε πάνω στη θε­ω­ρη­τι­κή βάση του Μαρ­ξι­σμού-Λε­νι­νι­σμού. Το πρό­γραμ­μα μας είναι το με­τα­βα­τι­κό όπου κάθε του αί­τη­μα στη φάση της ση­με­ρι­νής βα­θειάς κρί­σης του κα­πι­τα­λι­σμού πα­ρα­πέ­μπει στο σο­σια­λι­σμό, ανα­τρέ­που­με τα μνη­μό­νια βα­δί­ζο­ντας προς το σο­σια­λι­σμό, δεν στα­μα­τά­με στην ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων για να δη­μιουρ­γή­σου­με «βα­θύ­τε­ρους οι­κο­νο­μι­κούς και κοι­νω­νι­κούς με­τα­σχη­μα­τι­σμούς, με σο­σια­λι­στι­κό ορί­ζο­ντα», γιατί τα μνη­μό­νια είναι πα­ρά­γω­γα και όχι η αιτία της κα­πι­τα­λι­στι­κής κρί­σης, ούτε από την άλλη αφή­νου­με την ανα­τρο­πή των μνη­μο­νί­ων στην Λαϊκή Εξου­σία, γιατί χρειά­ζε­ται να ξε­κι­νή­σου­με από αυτό που κα­τα­λα­βαί­νει ο κό­σμος. Οι μπολ­σε­βί­κοι βα­δί­ζο­ντας προς το σο­σια­λι­σμό ζη­τού­σαν, ει­ρή­νη, γη στους χω­ρι­κούς και ψωμί!! ΟΧΙ ΣΤΗ ΜΕ­ΤΑΡ­ΡΥΘ­ΜΙ­ΣΗ ΤΟΥ ΚΑ­ΠΙ­ΤΑ­ΛΙ­ΣΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΟ­ΓΙ­ΚΗ ΤΩΝ ΣΤΑ­ΔΙΩΝ.

Ενιαίο Μέ­τω­πο. Η τα­κτι­κή μας έχει θε­με­λια­κή βάση την επί­τευ­ξη της με­γα­λύ­τε­ρης δυ­να­τής ενό­τη­τας στη δράση των λαϊ­κών μαζών και αυτό προ­ϋ­πο­θέ­τει την ενό­τη­τα στη δράση των ορ­γα­νώ­σε­ων και κομ­μά­των της αρι­στε­ράς. Χτί­σι­μο ενιαιο­με­τω­πι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων στις γει­το­νιές, στους δή­μους, στους χώ­ρους δου­λειάς, έμ­βρυα της επερ­χό­με­νης Ερ­γα­τι­κής και Λαϊ­κής Εξου­σί­ας. Πάνω στη βάση αυτή προ­χω­ρά­με για την εξου­σία με κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς, προ­ε­τοι­μά­ζο­ντας το ερ­γα­τι­κό και λαϊκό κί­νη­μα για την συ­ντρι­βή της αντί­δρα­σης του κε­φα­λαί­ου.

Για την ορ­γά­νω­ση, η ιστο­ρία του μπολ­σε­βι­κι­σμού είναι πολύ δι­δα­κτι­κή. Είναι η ιστο­ρία του πιο δη­μο­κρα­τι­κού κόμ­μα­τος- πριν την άνοδο του στα­λι­νι­σμού και τον εκ­φυ­λι­σμό του-στην ιστο­ρία της αν­θρω­πό­τη­τας. Είναι ιστο­ρία ιδε­ο­λο­γι­κών συ­γκρού­σε­ων υψη­λού επι­πέ­δου, είναι ιστο­ρία τά­σε­ων και φρα­ξιών (με ημε­ρο­μη­νία λήξης για τις τε­λευ­ταί­ες) είναι ιστο­ρία της ενό­τη­τας και του συ­γκε­ντρω­τι­σμού του συ­νό­λου των μελών και των στε­λε­χών του κόμ­μα­τος στη δράση. Κόμμα Ενιαίο Επα­να­στα­τι­κό, αυτή είναι η απά­ντη­ση στο, ΤΙ ΑΡΙ­ΣΤΕ­ΡΑ ΧΡΕΙΑ­ΖΟ­ΜΑ­ΣΤΕ!

Και βέ­βαια δι­δα­σκό­μα­στε από το Διε­θνι­σμό των Μπολ­σε­βί­κων

Αλλά…., είναι ένα πράγ­μα τι Αρι­στε­ρά χρεια­ζό­μα­στε, και άλλο πράγ­μα τι αρι­στε­ρά έχου­με σή­με­ρα και κατά συ­νέ­πεια να δούμε με ότι έχου­με σή­με­ρα, πως μπο­ρού­με να φτά­σου­με στο ότι χρεια­ζό­μα­στε.

Με εξαί­ρε­ση το ΚΚΕ όλη η υπό­λοι­πη αρι­στε­ρά είναι κα­τα­κερ­μα­τι­σμέ­νη σε μι­κρές ή με­γα­λύ­τε­ρες ορ­γα­νώ­σεις, με δύο με­τω­πι­κά σχή­μα­τα αυτό της ΛΑΕ και αυτό της ΑΝΤΑΡ­ΣΥΑ. Πι­στεύ­ου­με ότι τα σχή­μα­τα αυτά μηδέ του ΚΚΕ εξαι­ρου­μέ­νου, είναι σχή­μα­τα με­τα­βα­τι­κά από τις γραμ­μές των οποί­ων θα προ­κύ­ψει, χρειά­ζε­ται να προ­κύ­ψει, το Ενιαίο Κόμμα της Επα­να­στα­τι­κής Αρι­στε­ράς που χρεια­ζό­μα­στε μέσα από την σύν­θε­ση των επα­να­στα­τι­κών τά­σε­ων που εμπε­ριέ­χο­νται σ’ αυτά τα σχή­μα­τα. Το Μπολ­σε­βί­κι­κο Κόμμα προ­έ­κυ­ψε μέσα από το με­τω­πι­κό Σο­σιαλ­δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα Ρω­σί­ας και με την προ­σχώ­ρη­ση σ’ αυτό πριν την Οκτω­βρια­νή Επα­νά­στα­ση ορ­γα­νώ­σε­ων της επα­να­στα­τι­κής αρι­στε­ράς.

Ανα­φε­ρό­με­νοι στη ΛΑΕ, σή­με­ρα, δεν μπο­ρεί να προ­χω­ρή­σει παρά μόνο σαν με­τω­πι­κό σχήμα, σύμ­φω­να με το πρό­τυ­πο της ορ­γά­νω­σης της 1ης Διε­θνούς, στα όρ­γα­να της οποί­ας καμιά συ­νι­στώ­σα δεν πρέ­πει να έχει την πλειο­ψη­φία. Η ιδε­ο­λο­γι­κή της ανα­φο­ρά οφεί­λει να είναι ο μαρ­ξι­σμός-λε­νι­νι­σμός ή πρέ­πει να πα­λέ­ψου­με κα­τα­κτη­θεί στην επερ­χό­με­νη συν­διά­σκε­ψη. Η στρα­τη­γι­κή της να έχει ανα­φο­ρά στο σο­σια­λι­στι­κό με­τα­σχη­μα­τι­σμό της κοι­νω­νί­ας. Τα αι­τή­μα­τα του με­τα­βα­τι­κού της προ­γράμ­μα­τος πρέ­πει να ανοί­γουν το δρόμο για το σο­σια­λι­σμό. Όπως πολύ σωστά είπε ο Η. Ιω­α­κεί­μο­γλου: Ο σο­σια­λι­σμός είναι σή­με­ρα άμεσο αί­τη­μα. Η απά­ντη­ση στην κα­πι­τα­λι­στι­κή κρίση. Ανα­τρέ­που­με τα μνη­μό­νια όχι πε­ριο­ρί­ζο­ντας «τα κα­πι­τα­λι­στι­κά κέρδη», αλλά εθνι­κο­ποιώ­ντας τις τρά­πε­ζες και τις επι­χει­ρή­σεις στρα­τη­γι­κής ση­μα­σί­ας, ξε­κι­νώ­ντας ασφα­λώς από τη δια­γρα­φή του πα­ρά­νο­μου, επο­νεί­δι­στου και επα­χθούς χρέ­ους, πάνω σ’ αυτή τη βάση με σχε­δια­σμό της οι­κο­νο­μί­ας και μόνο, μπο­ρού­με να προ­χω­ρή­σου­με σε πα­ρα­γω­γι­κή ανα­συ­γκρό­τη­ση. Οι συ­νερ­γα­σί­ες με τις αντι­μνη­μο­νια­κές και πα­τριω­τι­κές δυ­νά­μεις, οδη­γούν σε έκ­πτω­ση προ­γραμ­μα­τι­κή και σε κυ­βέρ­νη­ση τύπου Συ­ρι­ζα-ΑΝΕΛ και όχι σε κυ­βέρ­νη­ση της αρι­στε­ράς. Γι αυτό χρειά­ζε­ται να επι­διώ­ξου­με το μέ­τω­πο της αρι­στε­ράς.

Η ση­με­ρι­νή λει­τουρ­γία της ηγε­σί­ας της ΛΑΕ στην οποία κυ­ριαρ­χεί το «Αρι­στε­ρό Ρεύμα» δεν με­τα­δί­δει στο λαό και τη νε­ο­λαία πο­λι­τι­κή αξιο­πι­στία και ότι έχου­με δι­δα­χτεί από τα λάθη, με κο­ρυ­φαίο πα­ρά­δειγ­μα αυτό που εξα­κο­λου­θεί να γί­νε­ται στην Πε­ρι­φέ­ρεια Ατ­τι­κής και γε­νι­κά στις πα­ρα­τά­ξεις τις συν­δι­κα­λι­στι­κές και δη­μο­τι­κές. Η συν­διά­σκε­ψη οφεί­λει να κα­το­χυ­ρώ­σει τη δη­μο­κρα­τι­κή λει­τουρ­γία ενι­σχύ­ο­ντας τον έλεγ­χο της ηγε­σί­ας από τις ορ­γα­νώ­σεις βά­σεις και να εξα­σφα­λί­σει την ορι­ζό­ντια επι­κοι­νω­νία, πράγ­μα που μπο­ρεί να απο­τρέ­ψει την εμ­φά­νι­ση ή την δια­τή­ρη­ση γρα­φειο­κρα­τι­κών φαι­νο­μέ­νων. Χρειά­ζε­ται να κα­τα­κτή­σου­με τον πλου­ρα­λι­σμό στην εκ­προ­σώ­πη­ση της ΛΑΕ, αυτό σε συν­δυα­σμό με την έμ­φα­ση στη συλ­λο­γι­κό­τη­τα των απο­φά­σε­ων των ορ­γά­νων της ΛΑΕ. Είναι αλή­θεια ότι το «Αρι­στε­ρό Ρεύμα» σαν η με­γα­λύ­τε­ρη συ­νι­στώ­σα της ΛΑΕ ση­κώ­νει και το με­γα­λύ­τε­ρο βάρος της πο­λι­τι­κής και ορ­γα­νω­τι­κής δου­λειάς, η απο­φυ­γή φαι­νο­μέ­νων ηγε­μο­νι­σμού θα βοη­θού­σε κα­λύ­τε­ρα την επι­κοι­νω­νία με τις άλλες συ­νι­στώ­σες και με τους ανέ­ντα­χτους.

Τέλος και για να μην ξε­χνιό­μα­στε, χρεια­ζό­μα­στε μια αρι­στε­ρά που να μι­λά­ει και να γρά­φει στη γλώσ­σα του απλού ερ­γά­τη και του νε­ο­λαί­ου. Η αρι­στε­ρά στη χώρα μας έχει δώσει στο πα­ρελ­θόν με­γά­λες μάχες για να κα­θιε­ρω­θεί η δη­μο­τι­κή στο γρα­πτό και προ­φο­ρι­κό λόγο, τι διά­ο­λο σας έχει πιά­σει και μι­λά­τε και γρά­φε­τε ακα­τα­λα­βί­στι­κα, δεν μπο­ρού­με να το κα­τα­λά­βου­με, κα­τα­φέ­ρα­τε ακόμη και το Μπού­τα να μι­λά­ει για «κοι­νω­νι­κό αυ­το­μα­τι­σμό»!!! Αφή­στε το «γειώ­νε­ται» με το κί­νη­μα και πιά­στε το επι­κοι­νω­νού­με και ρι­ζώ­νου­με στο κί­νη­μα, αλ­λιώς δεν θα κα­τα­λα­βαι­νό­μα­στε ούτε με­τα­ξύ μας!!

*Μέλος ΛΑΕ Ν. Σμύρ­νης