«Έτος Πρώτο» και «Μόσχα του Λένιν»

Α. Ροσμέρ και Β.Σερζ

Λέανδρος Μπόλαρης 

H χρονιά που έρχεται σημαδεύεται από μια ξεχωριστή επέτειο, τα 100 χρόνια από την Ρώσικη Επανάσταση. Τον Φλεβάρη του 1917 οι εργάτες και οι φαντάροι της Πετρούπολης ανέτρεψαν το απολυταρχικό καθεστώς του Τσάρου. Όμως η επανάσταση δεν σταμάτησε εκεί. Τον Οκτώβρη τα σοβιέτ, τα εργατικά συμβούλια με την ηγεσία των μπολσεβίκων πήραν την εξουσία. Ο κόσμος είχε «γυρίσει ανάποδα»: μέσα στο σφαγείο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι εργάτες και οι εργάτριες της Ρωσίας έκαναν «έφοδο στον ουρανό» στη πρώτη γραμμή ενός επαναστατικού κύματος που συγκλόνισε τον καπιταλισμό παγκόσμια.

Το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο θα τιμήσει αυτή την επέτειο με την έκδοση δυο βιβλίων που θα κυκλοφορήσουν για πρώτη φορά σε ελληνική μετάφραση. Πρόκειται για το «Έτος Πρώτο της Ρώσικης Επανάστασης», γραμμένο από τον Βίκτορ Σερζ και το βιβλίο «Η Μόσχα του Λένιν», από τον Αλφρέντ Ροσμέρ. Είναι βιβλία που ξεχωρίζουν τόσο για το περιεχόμενό τους όσο και για τους συγγραφείς τους.

Στην Υπεράσπιση Της Κουβανικής Επανάστασης / του Ernest Mandel

Αυτό το άρθρο του Ernest Mandel δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο La Gauche (1964) και μεταφράστηκε από τα γαλλικά από τον Ruth Porter.

Μια επανάσταση που έχει μετατρέψει στρατώνες σε σχολεία; Που έχει δώσει τις πολυτελείς επαύλεις των πλουσίων για υποτροφίες φοιτητών; Που έχει ωθήσει ένα εκατομμύριο εφήβους και ενήλικες στην εκπαίδευση; Μια επανάσταση που έχει εξαλείψει ριζικά τις φυλετικές ανισότητες και τους διαχωρισμούς; Που έχει καταφέρει ως θαύμα, μέσα σε τρία χρόνια, να εξαλείψει την ανεργία και την υποαπασχόληση στις αγροτικές περιοχές - ένα διαβόητο κακό σε όλες τις υπανάπτυκτες οικονομίες. Μια επανάσταση των οποίων υπουργοί και αξιωματούχοι ασκούν τα καθήκοντα φρουράς μπροστά από δημόσια κτίρια, όπως οι απλοί πολιτοφύλακες; Μια επανάσταση που έχει εξαλείψει από τον στρατό - που τώρα, εξάλλου, καλείται «Αντάρτικος Στρατός»! - όλες τις τάξεις πάνω από εκείνη του διοικητή (ο μόνος στρατός στον κόσμο, ο οποίος δεν περιλαμβάνει στις τάξεις του συνταγματάρχες, στρατηγούς και στρατάρχες); Μια επανάσταση που, ακόμη και σύμφωνα με τις εκθέσεις των εχθρών της στις ΗΠΑ, διαβεβαιώθηκε, για πρώτη φορά, ότι όλα τα παιδιά έχουν να φάνε και να πάνε στο σχολείο. Ποιος σοσιαλιστής του οποίου η καρδιά είναι στη σωστή θέση δε θα μπορούσε να είναι ενθουσιασμένος από μια τέτοια επανάσταση;

Ο Άνθρωπος Που Έκανε Την Επανάσταση Πράξη / του Γιάννη Ελαφρού

του Γιάννη Ελαφρού

(Στη φωτό ο Κάστρο με τον Σοβιετικό κοσμοναύτη Γιούρι Γκαγκάριν)

Ο ιμπεριαλισμός τον μισεί γιατί η επανάσταση στην Κούβα νίκησε κι άντεξε

Οι εργατικές επαναστάσεις του 21ου αιώνα θα έχουν μέσα τους το πάθος του Φιντέλ

Ο Φιντέλ Κάστρο είναι νεκρός, ζήτω ο Φιντέλ! Με αυτά τα λόγιαο αδελφός του Φιντέλ, Ραούλ, ανακοίνωσε το θάνατο του μεγάλου επαναστάτη ηγέτη. Κι έκλεισε τη σύντομη ανακοίνωση με τη θρυλική πολεμική κραυγή του Φιντέλ και του Τσε, από τις δύσκολες μέρες του αντάρτικου στη Σιέρα Μαέστρα: «Hasta la victoria siempre! («Μέχρι την τελική νίκη»). Ο κομμουνιστής ηγέτης που επέζησε από αναρίθμητες απόπειρες δολοφονίας οργανωμένες από τη CIA (πάνω από 600 έχουν καταγράψει οι Κουβανοί), πέθανε 90 χρονών. Ο ίδιος, που αγαπούσε με πάθος τη ζωή αλλά κοίταξε στα μάτια το θάνατο, βαθιά υλιστής, έκανε πλάκα ακόμα και με το θάνατό του: «Μην ανησυχείτε, απλά έκανα πρόβα το θάνατό μου», είπε όταν συνήλθε μετά από λιποθυμία στο βήμα μιας συγκέντρωσης το 2001. 

Λένιν - Οι Επιλογές Της Νίκης : Κοινοβουλευτικός ή Επαναστατικός Δρόμος

Τον Φλεβάρη του 1917 οι εργάτες και οι φαντάροι της Πετρούπολης ανέτρεψαν τον Τσάρο. Η Ρωσία έγινε μέσα σε δυο μέρες και νύχτες από απόλυτη μοναρχία -η πιο σκοταδιστική και καταπιεστική στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο- Δημοκρατία. Για την ακρίβεια, όπως θα παρατηρούσε λίγους μήνες μετά ο Λένιν «απ’ όλες τις εμπόλεμες χώρες η Ρωσία είναι σήμερα η πιο ελεύθερη χώρα στον κόσμο».

Το συμπέρασμα που έβγαζε η πλειοψηφία της Αριστεράς της εποχής ήταν ότι έπρεπε να υποστηρίξει το νέο καθεστώς, να αναλάβει μερίδιο στη διακυβέρνησή του. Η προοπτική της ήταν μια κοινοβουλευτική δημοκρατία όπου η κυβέρνηση θα εφάρμοζε φιλολαϊκή πολιτική -τουλάχιστον στις διακηρύξεις. Ο Λένιν έβγαζε το αντίθετο συμπέρασμα. Όταν επέστρεψε στην επαναστατημένη Ρωσία αιφνιδίασε όχι μόνο τους αντιπάλους του αλλά και τους συντρόφους του στο μπολσεβίκικο κόμμα με τις «Θέσεις του Απρίλη». Υποστήριζε:

«Όχι κοινοβουλευτική δημοκρατία-επιστροφή από τα σοβιέτ των εργατών βουλευτών σε αυτή θα ήταν βήμα προς τα πίσω- αλλά δημοκρατία των σοβιέτ των εργατών, των εργατών γης και των αγροτών βουλευτών σε όλη τη χώρα, από τα κάτω ως τα πάνω. Κατάργηση της αστυνομίας, του στρατού, της υπαλληλίας. Η αμοιβή όλων των υπαλλήλων, που θα είναι όλοι τους αιρετοί και ανακλητοί σε κάθε στιγμή, να μην ξεπερνά τη μέση αμοιβή ενός καλού εργάτη».

Η Εξωτερική Πολιτική Της Ρωσικής Επανάστασης / Β. Ι. Λένιν

Β. Ι. Λένιν

Η εξωτερική πολιτική της ρωσικής επανάστασης

Δεν υπάρχει πιο λαθεμένη και πιο επιζήμια ιδέα από την απόσπαση της εξωτερικής πολιτικής από την εσωτερική. Και τον καιρό ακριβώς του πολέμου το τερατώδες λάθος παρόμοιας απόσπασης γίνεται ακόμη πιο τερατώδες. Ωστόσο η αστική τάξη κάνει τα αδύνατα δυνατά για να εμπνεύσει και να υποστηρίξει αυτή την ιδέα. Η άγνοια απομέρους των μαζών του πληθυσμού της εξωτερικής πολιτικής είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη από την άγνοια στον τομέα της εσωτερικής πολιτικής. Το διπλωματικό μυστικό τηρείται με ευλάβεια και στις πιο ελεύθερες καπιταλιστικές χώρες, στις πιο δημοκρατικές δημοκρατίες.

Τετράδια Μαρξισμού: Κυκλοφόρησε Το 2ο Τεύχος

Το νέο, 2ο τεύχος των Τετραδίων Μαρξισμού για την κομμουνιστική απελευθέρωση κυκλοφόρησε στις 8 Νοεμβρίου 2016, συνεπές στο ραντεβού του με την σύγχρονη μαρξιστική αναζήτηση. Το κεντρικό αφιέρωμα του 2ου τεύχους έχει θέμα «Η Ευρωπαϊκή Ένωση σε κρίση- Μαρξιστικές συμβολές διερεύνησης». Στο νέο τεύχος περιέχονται επίσης ενδιαφέροντα και σημαντικά άρθρα και μελέτες για πληθώρα άλλων θεμάτων. Θα το βρείτε σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα, καθώς και εκδηλώσεις και κινηματικούς χώρους.

Για τα σημεία διακίνησης, καθώς και αναλυτικά μπορείτε να δείτε την ιστοσελίδα του περιοδικού: http://tetradia-marxismou.gr/

ΔΙ (ΕΕ) ΕΞΟΔΟΣ: Πρωτοβουλία Αγώνα Για Την Αποδέσμευση Από Την ΕΕ (Μια πρόταση)

Θ. Μαράκης

ΔΙ (ΕΕ) ΕΞΟΔΟΣ

Πρωτοβουλία Αγώνα για την αποδέσμευση από την ΕΕ

Μια πρόταση

Κατ’ αρχή να τονίσουμε ότι η ΔΙ (ΕΕ) ΞΟΔΟΣ, η πρωτοβουλία αγώνα για την αποδέσμευση μας από την ΕΕ είναι μια πρωτοβουλία μετωπική η οποία κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση. Στοχεύει να συμπεριλάβει στις γραμμές τη σύμφωνα με την ανακοίνωσή της: «..... συλλογικότητες, αγωνιστές, εργαζόμενους, επιστήμονες, ανθρώπους της τέχνης, του πολιτισμού, των δικαιωμάτων, τοπικές κινήσεις, εργατικές συλλογικότητες, κινήσεις αλληλεγγύης, με δημοκρατικές διαδικασίες.»

Νομίζουμε ότι πολύ σωστά: «...θα προσπαθήσει να συνδεθεί με τους αγώνες σε ολόκληρη την Ευρώπη, στο πλευρό των εργατών και της νεολαίας...»

Συμφωνούμε απόλυτα με με τη θέση ότι: «Κάνουν μεγάλο λάθος όσοι πιστεύουν ότι η ΕΕ μπορεί να μεταρρυθμιστεί “από τα μέσα”».

ΛΟΥΚΑΣ ΚΑΡΛΙΑΦΤΗΣ (1905-2003)

Στις 25 Οκτωβρίου συμπληρώνονται 13 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Κομμουνιστή-Τροτσκιστή μαχητή Λουκά Καρλιάφτη. Μέλος της πιο ηρωικής γενιάς των Ελλήνων κομμουνιστών, αυτής που προσχώρησε στις επαναστατικές ιδέες υπό την άμεση επιρροή της Οκτωβριανής Επανάστασης, συμπλήρωσε περισσότερες από 8 δεκαετίες πλούσιας προσφοράς και παραδειγματικής συνέπειας στην υπόθεση της αλλαγής του κοινωνικού συστήματος και της απελευθέρωσης της εργατικής τάξης.
 

Προσχώρησε στο κίνημα το 1921 ως μέλος της κομμουνιστικής παράταξης του σωματείου των εμποροϋπαλλήλων. Εντάχθηκε στην επαναστατική οργάνωση Αρχείο του Μαρξισμού, και όταν, με την επέμβαση του ίδιου του Λέοντα Τρότσκυ, αυτή η οργάνωση μετεξελίχθηκε το 1930 σε ελληνικό τμήμα της Διεθνούς Αριστερής Αντιπολίτευσης, με την ονομασία ΚΟΜΛΕΑ, ο Λουκάς έγινε γρήγορα ένα από τα κορυφαία οργανωτικά στελέχη της.

99 Χρόνια Από Την Οκτωβριανή Επανάσταση

Πηγή: «ΚΟΝΤΡΑ»

Τη Δεύτερα συμπληρώνονται 99 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Το σημαντικότερο γεγονός όχι μόνο του προηγούμενου αιώνα, αλλά συνολικά της ανθρώπινης Ιστορίας.
Πολλές επαναστάσεις έγιναν πριν την Οκτωβριανή, όμως αυτή είχε μια ειδοποιό διαφορά που την καθιστά το σημαντικότερο ιστορικό γεγονός: όλες οι προηγούμενες επαναστάσεις αντικαθιστούσαν ένα εκμεταλλευτικό σύστημα με ένα άλλο. Προοδευτικότερο, ασφαλώς, αλλά εκμεταλλευτικό.

Η Οκτωβριανή Επανάσταση είχε ως στόχο την κατάργηση κάθε μορφής εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Ολες οι προηγούμενες επαναστάσεις κατακτούσαν την έτοιμη κρατική μηχανή και την έθεταν στην υπηρεσία της νέας τάξης πραγμάτων, με τις προσαρμογές που ήταν αναγκαίες. Η Οκτωβριανή Επανάσταση τσάκισε το αστικό κράτος και οικοδόμησε έναν εντελώς νέο τύπο κράτους, στο πλαίσιο του οποίου συνενώθηκαν η νομοθετική με την εκτελεστική εξουσία, με στόχο να τραβηχτούν στη διαχείριση όλων των κρατικών υποθέσεων σι πλατιές εργαζόμενες μάζες.

Εκλογές Στις ΗΠΑ : Ένα Οργισμένο "Εκλογικό Σώμα" Απέναντι Σε Ένα Πολεμοχαρές Γεράκι Και Έναν Σεξιστή Ρατσιστή / του Λέανδρου Μπόλαρη

Λέανδρος Μπόλαρης

Το «επίσημο» πολιτικό σκηνικό στις ΗΠΑ πηγαίνει όλο και πιο δεξιά. Την αμερικάνικη προεδρία θα την διεκδικήσουν την επόμενη βδομάδα η Χίλαρι Κλίντον και ο Ντόναλντ Τραμπ. Είναι οι λιγότερο δημοφιλείς υποψήφιοι πρόεδροι στην σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ. Δεν είναι παράξενο. Η Κλίντον «χρειάζεται» τον Τραμπ για να φανεί πιο προοδευτική και ο Τραμπ «χρειάζεται» την Κλίντον για να δείξει ότι είναι «ενάντια στο κατεστημένο». Δεν υπάρχει επιλογή του μικρότερου κακού ανάμεσα στους δυο τους.

Τόσο η Κλίντον όσο κι ο Τραμπ είναι αντιπρόσωποι μιας πολιτικής ελίτ που στο μυαλό των περισσότερων Αμερικάνων μοιάζει όλο και πιο απομακρυσμένη από τις έγνοιες και τα προβλήματά τους. Η ίδια η επιρροή του Τραμπ σε κάποιες από τις πιο φτωχές κατηγορίες των λευκών Αμερικάνων είναι δείγμα αυτής της αποξένωσης και της κρίσης.

Πάρ’ Το Αλλιώς! / του Ν. Μπογιόπουλου

Πηγή: Νίκος Μπογιόπουλος – Realnews

Κριτήριο κάθε θεωρίας είναι η πράξη. Και τεκμήριο εγκυρότητας κάθε ισχυρισμού είναι το αποτέλεσμα. Αυτοί είναι οι βασικοί παράγοντες με βάση τους οποίους κρίνεται ή πρέπει να κρίνεται η ορθότητα της ασκούμενης πολιτικής.

Ηδη πορευόμαστε στον 7ο χρόνο μιας πολιτικής που ξεκίνησε με τον Γιώργο Παπανδρέου, συνεχίστηκε με τον κ. Παπαδήμο, ακολούθησε ο κ. Σαμαράς και τώρα ο κ. Τσίπρας. Τι βλέπουμε; Είτε η πολιτική των μνημονίων εφαρμόζεται με τον επικεφαλής να έχει «σοσιαλιστικό», είτε τεχνοκρατικό, είτε δεξιό, είτε «αριστερό» πρόσημο, ύστερα από τις υποσχέσεις για «σωτηρία», «έξοδο από την κρίση», «νέα μείγματα πολιτικής» και άλλα ηχηρά παρόμοια, ακολουθεί το ίδιο και το αυτά: Τραγωδία! Οικονομική τραγωδία και κοινωνική τραγωδία. Που καταγράφονται σε όλους τους δείκτες: Τόσο στους στεγνούς οικονομικούς δείκτες (το χρέος αγγίζει πλέον το 180% του ΑΕΠ), όσο και στα στοιχεία που καταμετρούν την ανθρώπινη ανημποριά των 4,5 εκατομμυρίων ανθρώπων που ζουν υπό την απειλή της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού και των 230.000 παιδιών που στερούνται ακόμα και τα αναγκαία για τη διατροφή τους.

Δεδομένου, όμως, ότι αυτή η κατάσταση προκύπτει γιατί π Ελλάδα «πρέπει» να πληρώνει ένα χρέος που προφανώς δεν το δημιούργησαν ο συνταξιούχος και ο μισθωτός, επειδή «πρέπει» να ακολουθεί τις συστάσεις των εταίρων της και επειδή «πρέπει» να αναζητήσει τη διέξοδο με μέτρα φιλικά προς τους -κατά Παπαδιαμάντη- πλουτοκράτες που κατέχουν ή αγοράζουν τον πλούτο της, τότε προκύπτει το ερώτημα: Μήπως η λύση θα πρέπει τελικά να αναζητηθεί στην αντίθετη -στην ακριβώς αντίθετη- κατεύθυνση;