tag:blogger.com,1999:blog-52053331055183746242024-03-05T13:54:19.528+02:00Μαρξιστικό Δελτίο πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.comBlogger668125tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-25665597391077100752022-06-02T15:13:00.013+03:002022-06-03T03:05:44.867+03:00<p> ddddmmnmmmmmmaaaa</p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-52153485976659825892022-03-24T10:19:00.002+02:002022-03-24T10:20:01.894+02:00ΗΠΑ Πανεπιστήμιο Στη Φλόριντα Αφαίρεσε Το Όνομα Του Κ. Μαρξ Από Αίθουσα Λόγω… Της Ρωσικής Εισβολής Στην Ουκρανία<p style="text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.902.gr/sites/default/files/styles/902-grid-8/public/MediaV2/20180505/karl-marx-lithografia.jpg?itok=sSuBWMt_" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="710" height="180" src="https://www.902.gr/sites/default/files/styles/902-grid-8/public/MediaV2/20180505/karl-marx-lithografia.jpg?itok=sSuBWMt_" width="320" /></a></div><div style="text-align: right;"> Μετά τις απαράδεκτες απαγορεύσεις έργων του Τσαϊκόφσκι και άλλων σπουδαίων Ρώσων δημιουργών σε χώρες της Ευρώπης, με δικαιολογία την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα το πήγε ένα βήμα παρακάτω... <br /></div><div><p></p><div><p></p><div style="text-align: right;">Κι αυτό γιατί σύμφωνα με δημοσιεύματα, το όνομα του Καρλ Μαρξ αφαιρέθηκε από αίθουσα μελέτης στο Πανεπιστήμιο… εξαιτίας της ρωσικής εισβολής! <span><a name='more'></a></span><br /></div><div style="text-align: justify;"><br />Πέρα από το γεγονός πως τέτοιες ενέργειες τροφοδοτούν κλίμα μισαλλοδοξίας για να στηριχθεί το ένα από τα δύο στρατόπεδα ληστών, στην προκειμένη περίπτωση το ευρωατλαντικό, φαίνεται ότι οι εμπνευστές αυτής της απόφασης ...αγνοούν βασικά στοιχεία, όπως το γεγονός ότι ο Μαρξ ήταν Γερμανός ή το γεγονός ότι εδώ και 30 χρόνια η Ρωσία είναι το αντίθετο της Σοβιετικής Ένωσης, έχοντας αποτινάξει από πάνω της οτιδήποτε έχει σχέση με τον θεμελιωτή μαζί με τον Ένγκελς, της κοσμοθεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού. <br /><br />Προφανώς και δεν αγνοούν τα παραπάνω, όμως στην προσπάθεια διάφορων κέντρων να ταυτίσουν τη σημερινή καπιταλιστική Ρωσία, με την ΕΣΣΔ και να δικαιολογήσουν τον βαθύ αντικομμουνισμό τους, προβαίνουν σε εξόφθαλμες γελοιότητες που αναμενόμενα προκάλεσαν αντιδράσεις από φοιτητές του Ιδρύματος.</div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #2b00fe;">Πηγή : </span><a href="https://www.902.gr/eidisi/kosmos/290445/panepistimio-sti-florinta-afairese-onoma-toy-k-marx-apo-aithoysa-logo-tis"><span style="color: #ffa400;">902</span> </a></b></span> <br /></div></div></div>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-62388409711043275892022-03-22T15:14:00.002+02:002022-03-22T15:16:46.904+02:00Διον. Τεμπονέρας : Η Κυβέρνηση Βάζει Ταφόπλακα Στον ΟΑΕΔ<div style="text-align: center;"><h3><b><span style="color: #800180;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="http://www.ergasiasimera.gr/wp-content/uploads/2019/11/temponeras-e1608195293111.jpeg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="338" data-original-width="600" height="180" src="http://www.ergasiasimera.gr/wp-content/uploads/2019/11/temponeras-e1608195293111.jpeg" width="320" /></a><b><span style="color: #800180;"> <br /></span></b></div></span></b></h3><h3><b><span style="color: #800180;">Το υπουργείο Εργασίας καταργεί τον ΟΑΕΔ (μετονομάζεται σε ΔΥΠΑ). Ο οργανισμός που ιδρύθηκε το 1969 και αποτέλεσε το αποκούμπι, της λαϊκής οικογένειας, χάνει τη σημειολογική του αναφορά. Η εργασία μετατρέπεται σε απασχόληση και χάνει την σταθερή και ασφαλή της βάση, στην κοινωνική συνείδηση. <span><a name='more'></a></span></span></b></h3></div><div style="text-align: justify;"><br />Το νέο νομοσχέδιο για τον ΟΑΕΔ, που δόθηκε σε δημόσια διαβούλευση, στηρίζεται στις παραδοχές της «Έκθεσης Πισσαρίδη», για την καταπολέμηση της ανεργίας, για την επαγγελματική κατάρτιση και τις δεξιότητες, του εργατικού δυναμικού της χώρας. <br /><br /><span style="color: #2b00fe;"><b>Η Έκθεση Πισσαρίδη, προτείνει συγκεκριμένες πολιτικές, που όμως στηρίζονται, σε ιδεολογικές παραδοχές: </b></span><br /><br />1. Η διαπίστωση ότι, οι άνεργοι «είναι πιθανότερο να μην διαθέτουν τις δεξιότητες, που απαιτούνται στην αγορά εργασίας» φαίνεται εξαρχής, να υποβάλλει και μια συγκεκριμένη αντίληψη, για την ανεργία. Σύμφωνα με την αντίληψη αυτή, ο άνεργος καθίσταται μονομερώς υπεύθυνος, γιατί δεν φρόντισε να αναπτύξει κατάλληλες, για την αγορά εργασίας, δεξιότητες. Αποσιωπώντας, τις κρίσιμες κοινωνικές και οικονομικές διαστάσεις της ανεργίας, παραβλέποντας το γεγονός ότι, σε καθεστώς οξυμμένης επισφάλειας, οι περιορισμένες θέσεις εργασίας εναλλάσσονται συνεχώς, μεταξύ εργαζομένων, εν δυνάμει ανέργων και το αντίστροφο, βασική παραδοχή, η οποία υποβάλλεται, είναι η εξατομίκευση της ευθύνης του ανέργου για τη μη-απασχόλησή του. Στην κατεύθυνση αυτή, οι προτάσεις της έκθεσης διαπνέονται από ένα σύστημα «επιβράβευσης και τιμωρίας» για όσους συμμετέχουν σε προγράμματα κατάρτισης και για όσους αναζητούν και βρίσκουν (ή όχι) θέση απασχόλησης. Πιο συγκεκριμένα, η παράταση, πέραν των 6 μηνών, της τακτικής επιδότησης ανεργίας συναρτάται αποκλειστικά με την παρακολούθηση προγραμμάτων κατάρτισης. Ωστόσο, στην κατεύθυνση αυτή, η ενίσχυση της συμμετοχής στην κατάρτιση, χρησιμοποιείται ως πρόταση έμμεσης επιδοματικής πολιτικής, οδηγώντας εντέλει στην αποκλειστική παθητικοποίησή της. <br /><br />2. Κρίσιμα, για τους συντάκτες της Έκθεσης, θέματα αναδεικνύονται, η υλοποίηση των προγραμμάτων, αυστηρά από «Ιδιωτικά Κέντρα Κατάρτισης» και η χρηματοδότησή τους, από δημόσιους πόρους. Στη συγκεκριμένη πρόταση ενίσχυσης κινήτρων, τα Ιδιωτικά Κέντρα ή οι εργασιακοί σύμβουλοι, επιβραβεύονται σε περίπτωση ανεύρεσης εργασίας, από τον ενδιαφερόμενο, ενώ, στην αντίθετη περίπτωση, τιμωρούνται με προοδευτική περικοπή, της τακτικής επιδότησής τους. <br /><br />3. Ο ΟΑΕΔ/ΔΥΠΑ αναδεικνύεται σε υπεροργανισμό ελέγχου, πιστοποίησης προγραμμάτων και χρηματοδότησης του όλου συστήματος, ενώ παράλληλα προωθούνται ρυθμίσεις σημαντικής μείωσης των πόρων του οργανισμού, που μπορούν να χρηματοδοτήσουν ανάλογες δράσεις. Αντίθετα, ανάλογα αρνητική εντύπωση, προκαλεί η πεποίθηση ότι, ένα νέο σύστημα δυϊκής κατάρτισης πρέπει να αναπτυχθεί από ιδιώτες, που στερούνται οποιασδήποτε σχετικής εμπειρίας, εξαιρώντας παράλληλα τον ΟΑΕΔ, τον μεγαλύτερο θεσμικό πάροχο κατάρτισης, σε περιβάλλον εργασίας, εδώ και πάνω από μισό αιώνα. <br /><br />4. Η «Έκθεση Πισσαρίδη» δεν εντόπισε προβλήματα στις εξευτελιστικές αμοιβές, στην εργοδοτική αυθαιρεσία και στα «φτωχοκάμματα», στην διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και στην απορρύθμιση του εργατικού δικαίου. Αντιμετωπίζει την ανεργία, ως φυσικό φαινόμενο, που πλήττει την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων και εκεί ακριβώς εστιάζει, στην επανένταξη των ανέργων στην αγορά εργασίας, με όρους ευελιξίας και ανασφάλειας, εις βάρος των υποψήφιων εργαζομένων. <br /><br />Με βάση τις ανωτέρω παραδοχές, συντάχθηκε και το υπό διαβούλευση νομοσχέδιο για τον ΟΑΕΔ, το οποίο όμως δεν αποτέλεσε «κεραυνό εν αιθρία». Η κυβέρνηση είχε ήδη από το 2020, προετοιμάσει το έδαφος ώστε ο ΟΑΕΔ, να υποστεί οικονομικό έμφραγμα και έτσι, ο ολικός ανασχεδιασμός των πολιτικών απασχόλησης, να αποτελεί «μονόδρομο». Η σχετική συζήτηση βέβαια, «έπρεπε» να εμπλουτιστεί και με «απατεώνες ανέργους βορείων προαστίων» με μεγάλα εισοδήματα, για να υπάρξει κοινωνικό έδαφος, για τις αντιδραστικές ανατροπές. <br /><br />Τον Φεβρουάριο του 2020, η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μείωσε τις ασφαλιστικές εισφορές, που αφορούν στις κρατήσεις υπέρ Ο.Α.Ε.Δ. κατά 0,90 ποσοστιαίες μονάδες. Το 2021 οι εισφορές υπέρ ΟΑΕΔ μειώθηκαν επιπλέον κατά 3 μονάδες. Η συνολική περικοπή των ασφαλιστικών εισφορών, συνεπάγονταν συρρίκνωση κατά 56% ή κατά περίπου 1,2 δισ. στα έσοδα του ΟΑΕΔ το 2021. Κυρίως ωφελημένες από τα ανωτέρω, ήταν οι επιχειρήσεις, που είδαν το μη μισθολογικό κόστος να μειώνεται αισθητά, ενώ τώρα το «μάρμαρο» το πληρώνουν οι εργαζόμενοι (που ανά πάσα στιγμή μπορούν να βρεθούν χωρίς εργασία και να έχουν ανάγκη τα επιδόματα) και οι άνεργοι(που χάνουν επιδόματα και βοηθήματα), δηλαδή η πιο ευάλωτη, κοινωνική ομάδα. <br /><br />Ακολούθησε μια περίοδο πλήρους απαξίωσης του φορέα, κατά την οποία εκτός από τους περιορισμένους πόρους, υπήρξε τρομακτική έλλειψη προσωπικού, εντατικοποίηση της εργασίας δίχως ψηφιακά μέσα κατά την πανδημία, απουσία οργανογράμματος του φορέα, ιδιωτικοποίηση του τηλεφωνικού κέντρου του ΟΑΕΔ, έξαρση των γραφειοκρατικών αγκυλώσεων, λόγω έλλειψης υλικοτεχνικών υποδομών κλπ. <br /><br />Όλα τα ανωτέρω, μετέτρεψαν το φορέα, σε μια απαξιωμένη δομή κοινωνικής προστασίας, που όμως με την αυτοθυσία των υπαλλήλων του, κατόρθωνε να γίνεται το τελευταίο στήριγμα, των εργαζομένων και των ανέργων. Η κυβέρνηση συνειδητά αποδιοργάνωσε τον ΟΑΕΔ, με στόχο να εκχωρήσει κρίσιμες αρμοδιότητες του φορέα, σε ιδιωτικά συμφέροντα. Αν κανείς συνυπολογίσει και το γεγονός ότι, ο ΟΑΕΔ, επρόκειτο να διαχειριστεί κονδύλια, άνω του 1 δις ευρώ, από τους πόρους του Ταμείου Ανάκαμψης, γίνεται αντιληπτό, γιατί έπρεπε να ακρωτηριαστεί ο φορέας πάση θυσία… <br /><br /><span style="color: #2b00fe;"><b>Με το νέο νομοσχέδιο για τον ΟΑΕΔ η κυβέρνηση: </b></span><br /><br />1. Καταργεί τον ΟΑΕΔ (μετονομάζεται σε ΔΥΠΑ).Ο οργανισμός που ιδρύθηκε το 1969 και αποτέλεσε το αποκούμπι, της λαϊκής οικογένειας, χάνει τη σημειολογική του αναφορά. Η εργασία μετατρέπεται σε απασχόληση και χάνει την σταθερή και ασφαλή της βάση, στην κοινωνική συνείδηση. Ένας από τους στόχους της νέας ΔΥΠΑ, είναι «η διασύνδεση με τις επιχειρήσεις»! Χαρακτηριστικό είναι ότι, από την νέα δομή απουσιάζει και πάλι(όπως και από τον ΟΑΕΔ) εκπρόσωπος των ανέργων, στο νέο ΔΣ. Όπως συνέβη και με τον ΕΦΚΑ, ο κανονισμός έργων και προμηθειών, συντάσσεται κατά παρέκκλιση της κείμενης νομοθεσίας. Νέα σκάνδαλα με στόχο ευρωπαϊκούς πόρους, βρίσκονται στα σκαριά. <br /><br />2. Από την 1.1.2023 αποσπάται από τον λογαριασμό με την επωνυμία «Ενιαίος Λογαριασμός για την Εφαρμογή Κοινωνικών Πολιτικών» (ΕΛΕΚΠ), ο κλάδος με την επωνυμία «Λογαριασμός για την Απασχόληση και την Επαγγελματική Κατάρτιση» (ΛΑΕΚ). Τα αποθεματικά του κλάδου ΛΑΕΚ διατίθενται στη ΔΥΠΑ για την κάλυψη των υποχρεώσεων που έχουν γεννηθεί μέχρι τις 31.12.2022. <br /><br />3. Κόβει παροχές και βοηθήματα σε ανέργους, για τις οποίες θεσπίζει εισοδηματικά κριτήρια (μοριοδότηση για κοινωφελή προγράμματα μέσω ΑΣΕΠ, συμμετοχή στα προγράμματα κοινωνικού τουρισμού, κάρτες μετακίνησης σε ΜΜΜ, πρόσβαση στον πολιτισμό κλπ.). Εάν ο αναζητών εργασία, αρνηθεί τρεις προσφερόμενες θέσεις εργασίας, διακόπτεται η καταβολή του επιδόματος ανεργίας και ο αναζητών εργασία διαγράφεται από το Ψηφιακό Μητρώο ΔΥΠΑ για δύο (2) έτη. Εάν ο αναζητών εργασία, δεν συμμετέχει σε δράση συνεχιζόμενης επαγγελματικής εκπαίδευσης ή κατάρτισης που του υποδεικνύεται από τη ΔΥΠΑ, διακόπτεται η καταβολή παροχών και ο αναζητών εργασία διαγράφεται από το Ψηφιακό Μητρώο ΔΥΠΑ για έξι (6) μήνες. Παράλληλα με άλλες διατάξεις οι άνεργοι αντιμετωπίζονται ως «εν δυνάμει απατεώνες». Οι προσκλήσεις για προγράμματα επιδοτούμενης συνεχιζόμενης επαγγελματικής κατάρτισης προβλέπουν στάδια και τ προϋποθέσεις για την καταβολή της επιδότησης, στον δικαιούχο της κατάρτισης. Σε κάθε περίπτωση, ποσοστό 30% της επιδότησης μπορεί να καταβάλλεται στον δικαιούχο, μόνο μετά την ολοκληρωμένη παρακολούθηση του προγράμματος και όμοιο ποσοστό, μόνο μετά την επιτυχή πιστοποίηση στο πρόγραμμα. Για την αύξηση της αποδοτικότητας και την ενίσχυση του έργου των εργασιακών συμβούλων της ΔΥΠΑ, καθιερώνεται για αυτούς η χορήγηση χρηματικού ποσού, ως επιβράβευση παραγωγικότητας. <br /><br />4. Εκχωρεί σε ιδιωτικά κέντρα κατάρτισης τεράστιους πόρους (1 δις) από το Ταμείο Ανάκαμψης συνδέοντας την καταβολή των επιδομάτων-βοηθημάτων με την κατάρτιση και την πιστοποίηση από ιδιωτικούς φορείς κατάρτισης. <br /><br />5. Καταργεί το Εθνικό Ινστιτούτο Εργασίας και Ανθρωπίνου Δυναμικού (ΕΙΑΕΔ). <br /><br />6. Τέλος το νομοσχέδιο, για τον περιλαμβάνει πλήθος εξουσιοδοτικών διατάξεων (25 αποφάσεις) που δίνουν «λευκή επιταγή» στους υπουργούς της κυβέρνησης και στο ΔΣ της ΔΥΠΑ, να καθορίσουν μονομερώς κρίσιμα ζητήματα όπως οι αμοιβές του Διοικητή, τα κριτήρια λήψης των επιδομάτων και βοηθημάτων κλπ. <br /><br />Η κυβέρνηση με το νέο νομοσχέδιο υπόσχεται «Δουλειές Ξανά». Πώς όμως είναι δυνατόν να συμβεί αυτό, από μια κυβέρνηση, που διέλυσε την εργασία και την κοινωνική ασφάλιση, μέσα σε 2,5 χρόνια, με τις ιδεοληψίες της; Η κυβέρνηση αδιαφορεί πλήρως για τους ανέργους. Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να μοιράσει εθνικό και ευρωπαϊκό χρήμα σε ημέτερους, εις βάρος των εργαζομένων και των ανέργων. <br /><br /></div><div style="text-align: right;"><b><span style="color: #ff00fe;">(Ο Διονύσης Τεμπονέρας είναι Δικηγόρος – Εργατολόγος) </span></b><br /></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #2b00fe;">Πηγή :</span></b> <b><span style="color: #ffa400;">ieidiseis.gr</span></b></span></div>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-39805366190623612782022-03-15T13:55:00.007+02:002022-03-15T13:55:54.668+02:00Πέτρος Παπακωνσταντίνου / Επισιτιστική Κρίση Απειλεί Όλο Τον Κόσμο<p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.avgi.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/Papakonstantinou%20Petros%202012%20(1).jpg?itok=qGGuCHgJ" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="387" data-original-width="800" height="155" src="https://www.avgi.gr/sites/default/files/styles/main/public/2022-03/Papakonstantinou%20Petros%202012%20(1).jpg?itok=qGGuCHgJ" width="320" /></a></div><p></p><h3 style="text-align: center;"><b><span style="color: #800180;">«Ρωσία και Ουκρανία καλύπτουν το 25% των εισαγωγών σιτηρών παγκοσμίως. Εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο Θα πουν το ψωμί ψωμάκι» </span></b></h3><p style="text-align: right;"><b><u>«Φοβάμαι ότι ζούμε κάτι πολύ χειρότερο από τον Ψυχρό Πόλεμο. Μοιάζει σαν να βρισκόμαστε στην παραμονή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Έχουμε “θερμό” πόλεμο ανάμεσα στις δύο μεγαλύτερες σε έκταση χώρες της Ευρώπης που απειλεί για πρώτη φορά μετά το 1945 τα σύνορα του ΝΑΤΟ»,</u> είπε Στο Κόκκινο και στον Νίκο Ξυδάκη, ο δημοσιογράφος <span style="color: #ff00fe;">Πέτρος Παπακωνσταντίνου</span>.<span></span></b></p><a name='more'></a><br /><p></p><p style="text-align: justify;"> <br /><i><b>«Κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, είχαμε τουλάχιστον κάποιες σταθερές. Υπήρχε η Συμφωνία της Γιάλτας με την οποία η κάθε πλευρά αναγνώριζε τη σφαίρα επιρροής της άλλης και οι όποιες συγκρούσεις πραγματοποιούνταν όχι στην Ευρώπη, αλλά περιφερειακά. Τώρα έχουμε κάτι πολύ χειρότερο, ο πόλεμος είναι μέσα στην Ευρώπη. Χθες, πραγματοποιήθηκαν βομβαρδισμοί μόλις 20 χιλιόμετρα από τα πολωνικά σύνορα. Οι Ουκρανοί λένε ότι σκοτώθηκαν 35 στρατιώτες, οι Ρώσοι λένε ότι σκοτώθηκαν 180 μισθοφόροι από βομβαρδισμούς που για πρώτη φορά, έφτασαν στα σύνορα του ΝΑΤΟ.<br /> <br />Επίσης στον σημερινό πόλεμο οι συνθήκες είναι χειρότερες και από οικονομική άποψη καθώς έχουμε δρακόντειες και ισοπεδωτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας οι οποίες θα δράσουν καταλυτικά σε μία παγκόσμια οικονομία, που ήδη δεν ήτανε καλά λόγω της πανδημίας. Ο Πούτιν είχε καλύψει τα νώτα του, φροντίζοντας να έχει το ρωσικό κράτος μόλις 18% του ΑΕΠ χρέος και 636 δισ. δολάρια αποθέματα που όμως τα μισά από αυτά περίπου βρίσκονται σε δυτικές τράπεζες δεσμευμένα λόγω των κυρώσεων που επιβλήθηκαν. Αν σε αυτό η Ρωσία απαντήσει με πληρωμές σε ρούβλια, θα σημαίνει στάση πληρωμών και νομίζω πως υπάρχει ισχυρή πιθανότητα να ζήσουμε ένα καινούργιο 1973, όταν οι Άραβες επέβαλαν το πετρελαϊκό εμπάργκο στη Δύση που ήταν η αιτία να οδηγηθούμε σε έναν αχαλίνωτο στάσιμο πληθωρισμό.<br /> <br />Τώρα θα μπούμε σε μία φάση όπου το πιο άμεσο τραγικό επακόλουθο του ουκρανικού πολέμου, θα είναι η επισιτιστική κρίση καθώς Ρωσία και Ουκρανία μαζί, καλύπτουν το 25% των εξαγωγών σιτηρών και είναι δεδομένο ότι εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο θα βρεθούν στο χείλος της πείνας.<br /> <br />Επιπλέον, ο συγκεκριμένος πόλεμος είναι χειρότερος σε σχέση με τον Ψυχρό Πόλεμο και από την άποψη του νέου μακαρθισμού που η δικιά μας γενιά δεν τον έζησε. Ακόμα και στη χούντα, είχαμε τη δυνατότητα να παρακολουθούμε τα μπαλέτα Μπολσόι ή επιστήμονες που συμμετείχαν σε συνέδρια. Ποτέ κάποια κ Μενδώνη δεν θα έβγαζε τη Λίμνη των Κύκνων απο τα πολιτιστικά δρώμενα. Μιλάμε για συλλογική τιμωρία ενός λαού που δεν πρέπει να γίνεται».</b></i></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #2b00fe;">Πηγή : </span><a href="https://www.blogger.com/#"><span style="color: #ffa400;">Αυγή</span></a></b></span><i><b> <br /></b></i></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-35780535178825889702022-03-14T05:30:00.002+02:002022-03-14T05:30:19.718+02:0014/03/1883 Φεύγει Από Τη Ζωή Ο Κάρολος Μαρξ<p style="text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgtKW0-orlLa8a9Ju7oHxqpi0wm8HxIsfdQ60dGQ6_VO69ql-ODoP_84BsdhGsc7tziqfwHb24YdqsdHRJwCSNcrlvlXJHz-kjG26GAJ6pWmhJc7qT1Qjjr8KFNBHm4xfQ2oR1Bzmpw_VzHled5pQkPd6zOitMKltZUamHNmHXh3pzmCPcRDHePXEM=s320" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="320" data-original-width="267" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgtKW0-orlLa8a9Ju7oHxqpi0wm8HxIsfdQ60dGQ6_VO69ql-ODoP_84BsdhGsc7tziqfwHb24YdqsdHRJwCSNcrlvlXJHz-kjG26GAJ6pWmhJc7qT1Qjjr8KFNBHm4xfQ2oR1Bzmpw_VzHled5pQkPd6zOitMKltZUamHNmHXh3pzmCPcRDHePXEM=w167-h200" width="167" /></a></div><div style="text-align: right;">Φεύγει από τη ζωή ο Κάρολος Μαρξ. Ο Κ. Μαρξ γεννήθηκε στις 5 Μάη 1818 στην πόλη Τριρ της Πρωσίας. Αφού τέλειωσε το γυμνάσιο, ο Μαρξ πήγε στο Πανεπιστήμιο, στην αρχή στη Βόννη και έπειτα στο Βερολίνο όπου σπούδασε νομικά, προπαντός όμως ιστορία και φιλοσοφία. Τέλειωσε το Πανεπιστήμιο το 1841 με μια διδακτορική διατριβή για τη φιλοσοφία του Επίκουρου. <br /><br />Με τον Φρίντριχ Έγκελς συνδέθηκε το Σεπτέμβρη του 1844 στο Παρίσι, που από τότε έγινε ο πιο στενός του φίλος. Μαζί πήραν ενεργότατο μέρος στην τοτινή κοχλάζουσα ζωή των επαναστατικών ομάδων του Παρισιού (ιδιαίτερη σημασία είχε η θεωρία του Προυντόν, που ο Μαρξ την καταπολέμησε αποφασιστικά στην Αθλιότητα της Φιλοσοφίας το 1847) και επεξεργάστηκαν -παλεύοντας επίμονα ενάντια στις διάφορες θεωρίες του μικροαστικού σοσιαλισμού- τη θεωρία και την τακτική του επαναστατικού προλεταριακού σοσιαλισμού - κομμουνισμού.</div><span><a name='more'></a></span> <br /><p></p><p style="text-align: justify;">Το 1845, ύστερα από επιμονή της πρωσικής κυβέρνησης, ο Μαρξ απελάθηκε από το Παρίσι σαν επικίνδυνος επαναστάτης και πήγε στις Βρυξέλλες. Την άνοιξη του 1847, οι Μαρξ και Ένγκελς προσχώρησαν στην «Ένωση των Κομμουνιστών» και πήραν μέρος στο II Συνέδριό της (Νοέμβρης 1847 στο Λονδίνο), όπου έπαιξαν εξέχοντα ρόλο. Με εντολή του Συνεδρίου συνέταξαν και το περίφημο Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος που εκδόθηκε το Φλεβάρη του 1848. Στο έργο αυτό εκθέτονταν με μεγαλοφυή σαφήνεια και διαύγεια η νέα κοσμοαντίληψη, ο συνεπής υλισμός που αγκαλιάζει και την περιοχή της κοινωνικής ζωής, η διαλεκτική σαν η πιο ολόπλευρη και η πιο βαθιά διδασκαλία της εξέλιξης, η θεωρία της ταξικής πάλης και ο κοσμοϊστορικός επαναστατικός ρόλος του προλεταριάτου, του δημιουργού της νέας, της κομμουνιστικής κοινωνίας. <br /><br />Η νέα θεωρία επιβεβαιώθηκε περίλαμπρα από την πορεία των επαναστατικών γεγονότων του 1848-1849, όπως επιβεβαιώθηκε αργότερα και απ' όλα τα προλεταριακά και δημοκρατικά κινήματα όλων των χωρών του κόσμου. Με τη νίκη της αντεπανάστασης ο Μαρξ παραπέμφθηκε σε δίκη και κατόπιν απελάθηκε από τη Γερμανία (16 Μάη 1849). Αρχικά πήγε στο Παρίσι. Απελάθηκε όμως και από κει και πήγε στο Λονδίνο, όπου έμεινε ως το τέλος της ζωής του. Από εκεί ο Μαρξ διεξήγε αμείλικτο πόλεμο εναντίον των θεωριών και των ρευμάτων του μικροαστικού και γενικότερα του μη προλεταριακού σοσιαλισμού που κυριαρχούσαν τότε. Σε μια σειρά ιστορικές εργασίες επεξεργάστηκε την υλιστική του θεωρία, αφιερώνοντας τις δυνάμεις του κυρίως στη μελέτη της πολιτικής οικονομίας. Την επιστήμη αυτή ο Μαρξ την επαναστατικοποίησε στα έργα του «Η κριτική της πολιτικής οικονομίας» (1859) και «Το Κεφάλαιο» (τ. 1, 1867). <br /><br />Η εποχή της αναζωογόνησης των δημοκρατικών κινημάτων στα τέλη της δεκαετίας 1850 - 1860 και στη διάρκεια της δεκαετίας 1860 - 1870 κάλεσε ξανά τον Μαρξ στην ενεργό δράση. Το 1864 ιδρύθηκε στο Λονδίνο η Ι Διεθνής, η «Διεθνής ένωση των εργατών». Ο Μαρξ ήταν η ψυχή αυτής της οργάνωσης, ήταν εκείνος που έγραψε την πρώτη «Διακήρυξή» της, καθώς και μια σειρά αποφάσεις, δηλώσεις και διακηρύξεις της. Ο Μαρξ, συνενώνοντας το εργατικό κίνημα των διαφόρων χωρών, προσπαθώντας να κατευθύνει στην κοίτη μιας κοινής δράσης τις διάφορες μορφές του μη προλεταριακού, του προμαρξικού σοσιαλισμού (Ματζίνι, Προυντόν, Μπακούνιν, αγγλικός φιλελεύθερος τρεϊντγιουνιονισμός, λασσαλικές ταλαντεύσεις προς τα δεξιά στη Γερμανία κλπ.) και καταπολεμώντας τις θεωρίες τους, σφυρηλάτησε μια ενιαία τακτική της προλεταριακής πάλης της εργατικής τάξης των διαφόρων χωρών. <br /><br />Ύστερα από την ήττα της Κομμούνας του Παρισιού («Ο εμφύλιος πόλεμος στη Γαλλία του 1871») και ύστερα από τη διάσπαση της Διεθνούς από τους μπακουνιστές, έγινε αδύνατη η παραμονή της Διεθνούς στην Ευρώπη. Έτσι, μετά το συνέδριο της Διεθνούς στη Χάγη (1872) ο Μαρξ εξασφάλισε τη μεταφορά του Γενικού Συμβουλίου της Διεθνούς στη Νέα Υόρκη. Η Διεθνής εκπλήρωσε έτσι τη διεθνή της αποστολή και παραχώρησε τη θέση της σε μια εποχή απροσμέτρητα πιο μεγάλης ανόδου του εργατικού κινήματος σε όλες τις χώρες του κόσμου, συγκεκριμένα στην εποχή της ανάπτυξής του σε πλάτος, στην εποχή της δημιουργίας μαζικών σοσιαλιστικών εργατικών κομμάτων στα πλαίσια κάθε εθνικού κράτους. <br /><br />Η εντατική δράση στη Διεθνή και η ακόμη πιο εντατική απασχόληση του Μαρξ υπέσκαψαν οριστικά την υγεία του. Πέθανε στις 14 Μαρτίου 1883 στο Λονδίνο. <br /><br /></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: #800180;"><b>(Με βάση το έργο του Β. Ι. Λέξιν «Για τον Μαρξ και τον Μαρξισμό», εκδ. Σύγχρονη Εποχή)</b></span></span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-63212976174165061422022-03-12T15:42:00.012+02:002022-03-12T15:43:37.681+02:00Ο Γενάρχης Της Ιδεολογίας Μας / ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ<p> </p><table align="center" cellpadding="0" cellspacing="0" class="tr-caption-container" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><tbody><tr><td style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjINY8mpkSF9k1ySCNu51_xCvcP3n3zoeZntRgtstPfZxvFfdNGVmU945_e2gVns61oPP_omq41nes60TjFCGCCnGY4DCFdUUhQR5ow22wwxsDbDo_uhkKlQvln2p4bjY--g3KZqYPXvuauvWN-oy9taJsJVYKDiuVmT1NPBcTyiN3J-tX93emGwyd4WQ=s399" style="margin-left: auto; margin-right: auto;"><img border="0" data-original-height="399" data-original-width="340" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjINY8mpkSF9k1ySCNu51_xCvcP3n3zoeZntRgtstPfZxvFfdNGVmU945_e2gVns61oPP_omq41nes60TjFCGCCnGY4DCFdUUhQR5ow22wwxsDbDo_uhkKlQvln2p4bjY--g3KZqYPXvuauvWN-oy9taJsJVYKDiuVmT1NPBcTyiN3J-tX93emGwyd4WQ=s320" width="273" /></a></td></tr><tr><td class="tr-caption" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: red;"> ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ</span></b></span></td></tr></tbody></table><br /><p></p><p style="text-align: center;"><i> <b>Η ομάδα της αστικής τάξης που κυβερνούσε και νομοθετούσε με τα κοινοβούλια είχε άμεσο συμφέρον στην καταχρέωση του κράτους. Το κρατικό έλλειμμα, αυτό ήταν ίσα ίσα το καθαυτό αντικείμενο της κερδοσκοπίας της και η κύρια πηγή του πλουτισμού της. Κάθε χρόνο κι από ένα νέο έλλειμμα. Κάθε τέσσερα πέντε χρόνια κι από ένα νέο δάνειο. Και κάθε νέο δάνειο πρόσφερε στην αριστοκρατία του χρήματος μια καινούργια ευκαιρία να εξαπατήσει το κράτος, που κρατιόταν τεχνητά στο χείλος της χρεοκοπίας – και που ήταν υποχρεωμένο να διαπραγματεύεται με τους τραπεζίτες κάτω από τους πιο δυσμενείς όρους. Κάθε νέο δάνειο τής πρόσφερε μιαν ακόμη ευκαιρία να καταληστεύει με χρηματιστηριακές επιχειρήσεις το κοινό που τοποθετούσε τα κεφάλαιά του σε κρατικά ομόλογα, στα μυστικά των οποίων ήταν «μπασμένες» η κυβέρνηση και η πλειοψηφία της Βουλής… Τα τεράστια ποσά που κυλούσαν έτσι μέσα από τα χέρια του κράτους έδιναν επιπλέον ευκαιρίες για δόλια συμβόλαια προμηθειών, για δωροδοκίες, καταχρήσεις, για κάθε λογής μπαγαμποντιές. Η απάτη εις βάρος του κράτους, που γινόταν χοντρικά με τα δάνεια, επαναλαμβανόταν λιανικά με τα δημόσια έργα. Ό,τι ίσχυε στις σχέσεις μεταξύ Βουλής και κυβέρνησης, ίσχυε στο πολλαπλάσιο και στις σχέσεις ανάμεσα στις επιμέρους διοικήσεις και τους εργολάβους.</b></i></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13pt; margin: 0cm; text-align: center;"><i><span style="font-size: 12pt;"> </span></i></p><p align="right" class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13pt; margin: 0cm; text-align: right;"><span style="color: #800180;"><b><span style="font-family: Times; font-size: 12pt;">Από τη «Η Πάλη των Τάξεων στη Γαλλία»</span></b></span><span style="font-size: 12pt;"></span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13pt; margin: 0cm; text-align: justify;"><span style="font-size: 12pt;"> </span></p><p class="MsoNormal" style="font-family: "Times New Roman", serif; font-size: 13pt; margin: 0cm; text-align: center;"><i><span style="font-size: 12pt;">Σημ.
της σύνταξης εφημερίδα ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ : Το γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν τώρα στην Ελλάδα
και την Ευρώπη με το χρέος και τα ελλείμματα και ποιον συμφέρει το χρέος
το εξηγεί ο Καρλ Μαρξ 172 χρόνια πριν!</span></i></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-83136760824069682632022-03-11T09:31:00.009+02:002022-03-11T09:31:43.801+02:00Κορνήλιος Καστοριάδης : Ο Στοχαστής Της Αυτόνομης Κοινωνίας<div style="text-align: right;"> <span style="color: #2b00fe;"><b>Δημήτρης Κατσορίδας</b></span></div><div style="text-align: right;"><b><span style="color: #ff00fe;"> </span></b></div><div style="text-align: right;"><b><span style="color: #ff00fe;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://rproject.gr/sites/default/files/styles/large/public/news/xeggrafo231.jpg,qitok=H2zmaHOb.pagespeed.ic.cCZZbufikZ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="680" height="225" src="https://rproject.gr/sites/default/files/styles/large/public/news/xeggrafo231.jpg,qitok=H2zmaHOb.pagespeed.ic.cCZZbufikZ.jpg" width="400" /></a></div><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: center;"><h2><b><span style="color: #800180;">Πριν 100 χρόνια, στις 11-3-1922, γεννήθηκε ο στοχαστής, φιλόσοφος και ψυχαναλυτής <span style="color: #ff00fe;">Κορνήλιος Καστοριάδης</span>.<span><a name='more'></a></span> <br /></span></b></h2></div><br /> Το βασικό που τον απασχολούσε ήταν το πως οι άνθρωποι θα πάψουν να είναι παθητικοί καταναλωτές προϊόντων και ιδεών, πως θα αναπτύξουν κριτική σκέψη, και γενικά με ποιο τρόπο θα ενδυναμωθούν απέναντι στην έλλειψη θέλησης, στην έλλειψη διάθεσης, στην έλλειψη επιθυμίας, δηλαδή στην «μίζερη αντίληψη της ελευθερίας», που παράγει κυνισμό και αλλοτρίωση, και άρα εξάπλωση της ανευθυνότητας, της αδιαφορίας, της έλλειψης φαντασίας και πολιτιστικής και πολιτικής δημιουργίας, τα οποία έχουν τραγικά αποτελέσματα όπως είναι η μοιρολατρική αποδοχή του εφήμερου, η επιταχυνόμενη καταστροφή της φύσης και κατά συνέπεια του ανθρώπου. <br /><br />Με λίγα λόγια, το μέλημα του ήταν πως θα ξεπεραστούν οι αρνήσεις της κοινωνίας και θα δημιουργηθεί κάτι αληθινά συλλογικό, αντιιεραρχικό και δημοκρατικό. Γι’ αυτό μίλησε για αυτόνομη κοινωνία και αυτόνομο άτομο εντός της, σε αμφίδρομη σχέση μεταξύ τους, η οποία σημαίνει άμεση δημοκρατία και αυτοδιαχείριση, αυτοοργάνωση και συνελεύσεις πολιτών που συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων κατόπιν πληροφόρησης-διαβούλευσης-αναστοχασμού-γνώσης-παιδείας-κριτικής σκέψης, εκλεγμένοι και ανακλητοί ανά πάσα στιγμή αντιπρόσωποι, περισσότερος ελεύθερος χρόνος, κυριαρχία των πολιτών και όχι των γραφειοκρατών-τεχνοκρατών-ειδικών και κομμάτων, αυτοθέσμιση των κανόνων της κοινωνίας. Η δε πάλη για αυτόνομη κοινωνία προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των ανθρώπων. Ανθρώπων, οι οποίοι διακατέχονται από το πάθος για δημιουργία, πολιτισμική ανάπτυξη, δημοκρατία, ελευθερία, συλλογικότητα, μετάδοση γνώσεων. Ανθρώπων που διακρίνονται για την εντιμότητά τους, την ανιδιοτελή προσφορά τους, ακέραιους, αδιάφθορους και αφοσιωμένους σε αυτά που επιλέγουν. <br /><br />Αντίθετα, αυτά τα στοιχεία δεν υπάρχουν σε μια ετερόνομη κοινωνία, όπως είναι η καπιταλιστική, η οποία διακρίνεται από ανθρώπους κλεισμένους στην ατομικότητά τους και στην ιδιωτική τους σφαίρα, ανήμπορους ή/και αδιάφορους να επωμιστούν τις ευθύνες που απορρέουν από τις κοινωνικές σχέσεις και ανάγκες, παραδίνοντας τις τύχες τους σε άλλους, οι οποίοι ανεξέλεγκτα διαμορφώνουν και επιβάλλουν νόμους και ιδεοληψίες. Ανθρώπους παραδομένους στον μηδενισμό, που ενδιαφέρονται μόνο για τη μεγιστοποίηση της κατανάλωσης, την απόκτηση γοήτρου ή δύναμης, πλούτου ή συνεχών αγαθών, χειραγωγούμενους από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, περιφέροντας το σαρκίο τους από εδώ και από εκεί, χωρίς κοινωνικές ευαισθησίες και ανησυχίες για το τι μέλει γενέσθαι, ζώντας στην κενότητα μιας ψευδούς ικανοποίησης. Και το πιο τραγικό απ’ όλα είναι ότι δεν γνωρίζουν ή δεν θέλουν να γνωρίσουν ότι είναι εγκλωβισμένοι σε ένα τρόπο ζωής που η θεσμισμένη παράδοση έχει καθιερώσει και σημασιοδοτήσει. Και αυτό ακριβώς είναι η αλλοτρίωση, δηλαδή η αποξένωση τόσο από τον εαυτό μας όσο και από την κατεστημένη θέσμιση της κοινωνίας, την οποία οι άνθρωποι δεν αμφισβητούν, αλλά την δέχονται ως κάτι «φυσικό» και «αναλλοίωτο». <br /><br />Όμως, βασική προϋπόθεση της αυτονομίας είναι η αμφισβήτηση των «ιερών αληθειών», των νόμων και των θεσμών που έχουν φτιάξει άλλοι για εμάς χωρίς εμάς. Ταυτόχρονα, είναι το Πρόταγμα, δηλαδή η συνειδητή πρόθεση του μετασχηματισμού του υπάρχοντος, μέσω της ανάδυσης του καινούργιου, καθοδηγούμενου από ένα νέο νόημα. Οι μαρξιστές μιλάνε για το πρόταγμα του σοσιαλισμού, ενώ ο Καστοριάδης, ο οποίος εγκατέλειψε τον μαρξισμό, το λέει Αυτόνομη Κοινωνία. Το πρόταγμα έρχεται σε αντίθεση με την αντίληψη της ουτοπίας, επειδή ο Καστοριάδης την θεωρεί μεταφυσική έννοια, η οποία αναφέρεται σε ένα απροσδιόριστο και επί της ουσίας ανύπαρκτο επέκεινα (ου-τόπος), ενώ αντίθετα το πρόταγμα μιας αυτόνομης κοινωνίας θεωρεί ότι εν δυνάμει μπορεί να πραγματοποιηθεί. Όμως, η πραγματοποίησή του εξαρτάται, μόνο, από την δραστηριότητα των ανθρώπων, «από τη κατανόησή τους, από τη θέλησή τους, από τη φαντασία τους». <br /><br />Έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στην οικολογία, προτάσσοντας τον «δημοκρατικό αυτοπεριορισμό» ως τρόπο αναγνώρισης των ορίων των πράξεων μας και των αντιλήψεών μας ότι τάχα μπορούμε στον τομέα της οικονομικής παραγωγής να αναπαράγουμε επ’ αόριστον την σημερινή κατάσταση πραγμάτων σε σχέση με το περιβάλλον, από του οποίου την ευθραυστότητα και επιβίωση θα εξαρτηθεί η ίδια η ύπαρξη της ανθρωπότητας. Τέλος, να θυμίσουμε ότι άσκησε κριτική στη μαρξιστική θεωρία, έχοντας κατά κύριο λόγο υπόψη του τα κράτη του τέως λεγόμενου «υπαρκτού σοσιαλισμού». Όμως, αδικεί τον μαρξισμό όταν τον θεωρεί κλειστό σύστημα, το οποίο εμφανίζεται με την έννοια του υπερκαθορισμού της ιστορίας από τους οικονομικούς νόμους ή ότι ερμηνεύει την ιστορία με βάση συγκεκριμένους ατσάλινους νόμους, οι οποίοι έχουν την ισχύ φυσικών νόμων. Και ενώ εν μέρει έχει δίκιο στην κριτική του, εντούτοις υπήρχαν και υπάρχουν μαρξιστικά ρεύματα, τα οποία άσκησαν και ασκούν κριτική στην τελεολογική αντίληψη του μαρξισμού, ενώ αρνούνται την αναγωγή (αναγωγισμός) και τη μεταφορά των μεθόδων των φυσικών επιστημών, αλλά και των νόμων της φύσης, στη μελέτη της κοινωνίας. Και αυτό διότι οι νόμοι που επικρατούν στην φύση δεν μπορούν να μεταφερθούν στην κίνηση της κοινωνίας, επειδή τα κοινωνικά φαινόμενα είναι πολύπλοκες διαδικασίες λόγω του γεγονότος ότι υπεισέρχεται ο ανθρώπινος παράγοντας (η συνείδηση, οι κοινωνικοί ανταγωνισμοί, οι διαφορετικοί πολιτισμοί, κ.λπ.). Επιπρόσθετα, επειδή ο μαρξισμός «Έχει συνείδηση της ιστορικής, μεταβατικής του σημασίας», όπως έλεγε ο Τρότσκι, γι’ αυτό και η μαρξιστική θεωρία (όχι η σταλινική διαστρέβλωσή της), είναι μια ανοιχτή θεωρία, η οποία συνεχώς εμπλουτίζεται και ανανεώνεται, λαμβάνοντας πάντα υπόψη και την εξέλιξη των επιστημών. Υπό αυτή την έννοια, δεν είναι τυχαίο που στο εσωτερικό του μαρξισμού υπάρχουν και αναπτύσσονται διαφορετικά ρεύματα σκέψης και διαφορετικές ερμηνείες. Και αυτό είναι το μεγαλείο του, ότι είναι ένα ανοιχτό και καθόλου απόλυτο σύστημα, το οποίο τελικά προετοιμάζει τα αναγκαία στοιχεία για την υπέρβαση του, τα οποία διαλεκτικά θα είναι και ο θρίαμβός του, όπως πάλι έλεγε ο Τρότσκι, που ο Καστοριάδης στα νιάτα του είχε ταχθεί μαζί του και με το τροτσκιστικό ρεύμα. <br /></div>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-60047892639249728882022-03-10T12:47:00.003+02:002022-03-10T12:47:38.939+02:00Όπλα - Παλάσκες Ο Μητσοτάκης, Λευκή Σημαία ΣΥΡΙΖΑ - ΚΙΝΑΛ<p style="text-align: right;"><b><span style="color: #2b00fe;">Γιάννης Ελαφρός </span></b><br /></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #800180;">▸ Για στήριξη του Κιέβου και στρατιωτικά μίλησε ο πρωθυπουργός, επικίνδυνη εμπλοκή της Ελλάδας </span></b><br /></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://prin.gr/wp-content/uploads/2022/03/kinima-min-750x485.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="485" data-original-width="750" height="207" src="https://prin.gr/wp-content/uploads/2022/03/kinima-min-750x485.jpg" width="320" /></a></div><br /><p style="text-align: center;"><b><span style="color: #2b00fe;">Εξαιρετικά επικίνδυνη είναι η πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης της ΝΔ, που υιοθετεί μια ιδιαίτερα πολεμοχαρή ΝΑΤΟϊκή γραμμή στο καυτό πεδίο του πολέμου στην Ουκρανία, με δύο επιδιώξεις:</span> <u>Πρώτο</u>, να εκφράσει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου δείχνοντας πως είναι αξιόπιστος εταίρος του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ, ειδικά απέναντι στην «ασταθή» Τουρκία. <u>Δεύτερο</u>, να αντιμετωπίσει ξανά την κρίση ως ευκαιρία συντηρητικής αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, όπως έπραξε και στο προσφυγικό το 2020 και στα ελληνοτουρκικά και στην πανδημία, δίνοντας ακραίες αντιδραστικές απαντήσεις. Όπως σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες οι κυβερνήσεις, συνολικά η ΕΕ και το ΝΑΤΟ, αξιοποιούν την απαράδεκτη πολεμική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία για να συσπειρώσουν τις κοινωνίες υπό την ηγεσία τους και να προωθήσουν τα πιο επικίνδυνα επιθετικά σχέδια.<span></span></b></p><a name='more'></a><br /><p></p><p style="text-align: justify;">Μόνο το κράνος και οι παλάσκες έλειπαν από την εμφάνιση του Κ. Μητσοτάκη στη βουλή, που τόνισε εμφατικά πως «είμαστε με το πλευρό της Ουκρανίας», ενισχύοντάς την και «διπλωματικά, ανθρωπιστικά και ναι, και στρατιωτικά», εκμεταλλευόμενος και το δράμα των ομογενών, τους οποίους είχαν αφήσει στη μοίρα τους οι κυβερνήσεις. Η υπογράμμιση του στρατιωτικού σκέλους έχει ιδιαίτερη σημασία και δημιουργεί μεγάλους κινδύνους για ανοικτή πολεμική εμπλοκή. Η κυβέρνηση εξάλλου έσπευσε να στείλει C-130 με καλάσνικοφ, εκτοξευτήρες, αντιαρματικά και βλήματα. Κρύφτηκε στην αρχή πίσω από το «όλες οι χώρες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ» στέλνουν πολεμικό υλικό, παρότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. <u><b>Η κυβέρνηση θέλει να δείξει πως είναι στην πρώτη γραμμή.</b></u></p><p style="text-align: justify;">Το πράγμα όμως δεν σταματάει εκεί. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος δοκίμασε την Δευτέρα αντανακλαστικά λέγοντας πως εάν ζητηθεί η Ελλάδα θα στείλει πολεμικά αεροσκάφη με τους πιλότους τους(!), για να το «μαζέψει» τις επόμενες μέρες μετά τις αντιδράσεις. Η πτώση ενός ρουμανικού αεροσκάφους, αλλά και του ελικόπτερου που έψαχνε για επιζώντες στη συνέχεια, ίσως φωτίζει την επικινδυνότητα της περιοχής. Πάντως ο Γιάννης Οικονόμου δεν παρέλειψε να σημειώσει πως «εάν μας ζητηθεί θα ενεργοποιήσουμε κάποια στοιχεία, τα οποία νομίζω θα τοποθετηθούν σε κάποιες χώρες των Βαλκανίων, στη Βουλγαρία ή στη Ρουμανία». Τα «στοιχεία» είναι προφανώς στρατιωτικές μονάδες, με πιθανολογούμενη την αποστολή συστοιχίας Πάτριοτ με το προσωπικό της, για αρχή (κατ’ αναλογία της απόφασης για αποστολή στη Σαουδική Αραβία).Η εμπλοκή της Ελλάδας στα πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ είναι βέβαια πολύπλευρη, με κρίσιμο ρόλο της Αλεξανδρούπολης ως βασικό προγεφύρωμα για την προώθηση αμερικανο-βρετανικών δυνάμεων, της στρατηγικής βάσης της Σούδας, αλλά και άλλων σημείων «εξυπηρετήσεων», όπως το Στεφανοβίκειο της Μαγνησίας, απ’ όπου αναχώρησαν 12 αμερικανικά ελικόπτερα Απάτσι για τα σύνορα της Ουκρανίας. Μεγάλη ανησυχία προκαλεί, στο μεταξύ, η ΝΟΤΑΜ της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας με την οποία απαγορεύει από 1 έως 28 Μάρτη όλες τις στρατιωτικές πτήσεις πάνω από τον νομό Έβρου, με εξαίρεση τα αεροσκάφη που έχουν ή θα πάρουν άδεια. Η απαγόρευση έγινε, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ύστερα από αμερικανικό αίτημα και αφορά την προστασία του χώρου που θα αναπτυχθούν ΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές δυνάμεις. Ταυτόχρονα, μέχρι τις 18 του μήνα οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις στον Έβρο πραγματοποιούν ασκήσεις με διευρυμένη συμμετοχή και σενάρια. Βεβαίως, η υποστήριξη της κυβέρνησης στο αντιδραστικό ουκρανικό καθεστώς έχει παρελθόν. Όπως έχει αναδείξει το Δίκτυο «Σπάρτακος», στις 21 Νοεμβρίου του 2021 πραγματοποιήθηκε συνεκπαίδευση ανδρών των Ειδικών Δυνάμεων Ελλάδας και Ουκρανίας, των πιο μάχιμων δηλαδή τμημάτων, σε στρατόπεδο στη Νέα Πέραμο! <br /><br />Απέναντι σε αυτή την φουλ επιθετική γραμμή της κυβέρνησης η στάση της αστικής αντιπολίτευσης είναι συναινετική, ζητώντας από τον Κ. Μητσοτάκη να επιδείξει «εθνική σύνεση» (Α. Τσίπρας). Είναι χαρακτηριστικό το ύφος της συζήτησης στη βουλή την Τρίτη, που σε τίποτα δεν θύμιζε τις δικομματικές κοκορομαχίες του πρόσφατου παρελθόντος για θέματα πολύ μικρότερης σημασίας. Ο Κ. Μητσοτάκης το «έπιασε» και το ανέδειξε καθώς τον βολεύει. Εξέφρασε την «ικανοποίησή του» γιατί ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ καταδίκασαν «χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις» την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, συμφωνώντας και στο ότι «η ΕΕ έπρεπε να εγκρίνει ένα αυστηρό πλαίσιο κυρώσεων». Μιλώντας μάλιστα για τα «θετικά μηνύματα» συναίνεσης που έβγαλε η συζήτηση στη βουλή, τα προέκτεινε μέχρι την κοινή αποδοχή από τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) της στρατηγικής αυτονομίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης! <br /><br /></p><h3 style="text-align: center;"><b><span style="color: red;"> Ανεξάρτητο αντιπολεμικό κίνημα, κόντρα στη φιλοπόλεμη κυβερνητική πολιτική </span></b><br /></h3><p style="text-align: justify;"><br />Στο ίδιο κλίμα συναίνεσης στα βασικά και διαφοροποίησης στα σημεία, ο Νίκος Φίλης μιλώντας χθες στο OPEN θεώρησε λογικό να περνούν αμερικανικά τανκς και ελικόπτερα από την Αλεξανδρούπολη, «στο πλαίσιο των υποχρεώσεών μας» (εξάλλου ο ΣΥΡΙΖΑ «έδωσε» την Αλεξανδρούπολη στις ΗΠΑ), αλλά όχι να στέλνει «λιανοντούφεκα» η κυβέρνηση! Με τέτοια «αντιπολίτευση» η κυβέρνηση θα κάνει «πάρτι». <br /><br />Γι’ αυτό πρέπει να χτυπήσει συναγερμός για την ανάπτυξη ενός μαζικού αντιπολεμικού κινήματος, ανεξάρτητου από όλα τα ιμπεριαλιστικά-αστικά μπλοκ που συγκρούονται στην Ουκρανία και ευρύτερα. <b><u>Ενός κινήματος και μιας ανατρεπτικής Αριστεράς, που δεν θα μπαίνει κάτω από τις σημαίες ούτε της Δύσης ούτε της Ρωσίας (ή της Κίνας), αλλά θα παλεύει για να ηττηθούν οι πολεμικές εκστρατείες του κεφαλαίου, για την παύση του πολέμου στην Ουκρανία και την αποχώρηση Ρωσίας, ΝΑΤΟ και ΕΕ.</u> Με πιο κρίσιμο πεδίο την πάλη για την μη εμπλοκή της Ελλάδας στον πόλεμο, την ανατροπή της φιλοπόλεμης κυβερνητικής πολιτικής, τη ρήξη με τα σχέδια ΗΠΑ/ΝΑΤΟ και ΕΕ, το κλείσιμο των βάσεων και την έξοδο από το ΝΑΤΟ.</b></p><p><span class="gI"><span data-hovercard-id="Nikolaos.kapralos@gmail.com" data-hovercard-owner-id="119"></span></span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-38131777342021669792022-03-10T04:18:00.005+02:002022-03-10T04:18:45.292+02:00122 Χρόνια Από Την Γέννηση Του Παντελή Πουλιόπουλου<p style="text-align: center;"><span style="color: #ff00fe;"><b>Παντελής Πουλιόπουλος (1900 – 1943)</b> </span> - <b><span style="color: #2b00fe;">Γεννήθηκε στη Θήβα στις 10 Μαρτίου 1900</span></b></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://cdn.sansimera.gr/media/photos/main/lg/Pantelis_Pouliopoulos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="257" data-original-width="350" height="257" src="https://cdn.sansimera.gr/media/photos/main/lg/Pantelis_Pouliopoulos.jpg" width="350" /></a></div><br /> <p></p><p style="text-align: center;"><b><i>Κομμουνιστής ηγέτης και θεωρητικός του μαρξισμού. Διετέλεσε γενικός
γραμματέας του ΚΚΕ (1924 - 1926) και υπήρξε σημαντική προσωπικότητα του
τροτσκιστικού κινήματος στην Ελλάδα. Είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, ήξερε
πολλές ξένες γλώσσες, διάβαζε τους κλασικούς του μαρξισμού στο
πρωτότυπο, έκανε πολλές μεταφράσεις κι έτσι ήταν σε θέση να παρακολουθεί
και να γνωρίζει τις συζητήσεις και τις διαφωνίες στο εσωτερικό, όχι
μόνο του κομμουνιστικού κινήματος, αλλά και των άλλων ρευμάτων της
Αριστεράς διεθνώς. Εκτελέστηκε από τους Ιταλούς κατά τη διάρκεια της
Κατοχής.</i></b><span></span></p><a name='more'></a><p></p><h3 style="text-align: center;"><b><span style="color: red;">Χρονόλογιο </span></b><br /></h3><p style="text-align: center;"> 1900. 10 Μαρτίου: Ο Παντελής Πουλιόπουλος γεννιέται στη Θήβα, ένα από τα έξι παιδιά του εμπόρου Νικολάκη Πουλιόπουλου.
<br />1920. Ο Π. στρατεύεται και στέλνεται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας.
Εκεί στρατολογείται σε πυρήνα του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος
(ΣΕΚΕ) και αναπτύσσει αντιπολεμική δράση.
<br />1922. Λίγο πριν την ήττα, ο Π. συλλαμβάνεται μαζί με άλλους 24
στρατιώτες για «αντιπολεμική δράση». Αντιμετωπίζει την κατηγορία της
εσχάτης προδοσίας. Με την κατάρρευση του μετώπου απελευθερώνεται.
<br />1922-1924. Αναδεικνύεται σε κεντρικό στέλεχος του κινήματος των
«Παλαιών Πολεμιστών», στο οποίο οργανώνονταν οι αυθόρμητες αντιπολεμικές
και σοσιαλιστικές κινήσεις της περιόδου. Εκλέγεται πρόεδρος της
Πανελλήνιας Ομοσπονδίας των Παλαιών Πολεμιστών στις 9 Μαΐου 1924.
<br />1924. Νοέμβριος. Συνέρχεται το Γ’ Έκτακτο Συνέδριο του ΣΕΚΕ. Το
κόμμα μετονομάζεται σε ΚΚΕ και ο Π. εκλέγεται πρώτος γραμματέας του. Το
συνέδριο υιοθετεί τις απόψεις της Διεθνούς για το «Μακεδονικό».
<br />1925. 15 Απριλίου. Ο Π. συλλαμβάνεται με τον Μάξιμο και άλλα στελέχη
της ηγεσίας του ΚΚΕ με αφορμή το «Μακεδονικό». Στις 8 Αυγούστου γίνεται
η πρώτη δίκη. Ο Π. Καταδικάζεται σε 1,5 χρόνο φυλακή. Στις 24 Αυγούστου
ο Π. δικάζεται με άλλους 23 για «απόπειρα απόσπασης της Μακεδονίας και
Θράκης». Η πεντάωρη απολογία του Π. δημιούργησε μεγάλη εντύπωση για την
πολιτική και νομική της πληρότητα. Το δικαστήριο αναβάλλει.
<br />1926. 22 Φεβρουαρίου. Η δίκη των «αυτονομιστών» συνεχίζεται. Ο Π.
βρίσκει την ευκαιρία να προβάλλει τον διεθνισμό και την εργατική
αλληλεγγύη. Το δικαστήριο παύει τη δίωξη, αλλά ο Π. εξορίζεται στη
Φολέγανδρο. Απελευθερώνεται τον Αύγουστο με την πτώση της δικτατορίας
του Πάγκαλου. Στις 5-8 Σεπτεμβρίου, η «Σύσκεψη Παραγόντων» του ΚΚΕ
επανεκλέγει ομόφωνα γραμματέα τον Π.
<br />1927. 15 Ιουνίου. Ο Π. απευθύνει μαζί με τον Γιατσόπουλο «γράμμα στα
μέλη του ΚΚΕ». Επιχειρεί ριζική κριτική στη γραμμή της ηγεσίας και
συγκεντρώνει γύρω του σημαντικό αριθμό κομματικών μελών. Στις 25
Σεπτεμβρίου ο Π. και ο Γιατσόπουλος διαγράφονται. Στις 4 Νοεμβρίου
συγκροτείται ομάδα αντιπολίτευσης προς το ΚΚΕ (Π., Μάξιμος,
Γιατσόπουλος, Χαϊνογλου, Σκλάβος) και εκδίδεται το περιοδικό
«Σπάρτακος».
<br />1928-1932. Η ομάδα του «Σπάρτακου» επιχειρεί να εκφράσει στην Ελλάδα
τις απόψεις της Διεθνούς Αριστερής αντιπολίτευσης. Ο Τρότσκι δίνει
καταρχήν το «χρίσμα» στο άλλο αντιπολιτευόμενο ρεύμα, τους
«αρχειομαρξιστές». Στο ίδιο διάστημα ο Π. υπερασπίζεται ως συνήγορος
τους εργαζόμενους απέναντι στην αυθαιρεσία των εργοδοτών. Το καλοκαίρι
του 1932 υπερασπίζεται τους εξεγερμένους φυλακισμένους της Άσσου στην
Κεφαλονιά.
<br />1933. Η Διεθνής Αντιπολίτευση προσανατολίζεται προς τη δημιουργία
της 4ης Διεθνούς (πράγμα που συνέβη το 1938). Η ομάδα του «Σπάρτακου»
διασπάται. Ο Π. ακολουθεί τη Διεθνή Αντιπολίτευση, ενώ ο Μάξιμος
παραμένει στη γραμμή κριτικής υποστήριξης του ΚΚΕ.
<br />1936. Η δικτατορία του Μεταξά υποχρεώνει τον Π. να συνεχίσει τη δράση του σε συνθήκες παρανομίας. Οι αρχές τον επικηρύσσουν.
<br />1938. 18 Αυγούστου. Ο Π. συλλαμβάνεται. Οδηγείται στις φυλακές
Αβέρωφ, μετά στην Αίγινα και τελικά στο στρατόπεδο συγκεντρώσεως
κομμουνιστών της Ακροναυπλίας.
<br />1942. Ο Π. μεταφέρεται άρρωστος στο Δημοτικό Νοσοκομείο της Αθήνας
και στη συνέχεια στις φυλακές Αβέρωφ και τέλος στο στρατόπεδο
συγκέντρωσης της Λάρισας.
<br />1943. 6 Ιουνίου. Ο Π. εκτελείται από τους Ιταλούς στο Νεζερό, μαζί
με άλλους 105 φυλακισμένους αγωνιστές, σε αντίποινα για το σαμποτάζ στο
Κούρνοβο.</p><br /><div style="left: -99999px; position: absolute;"><p>Κομμουνιστής ηγέτης
και θεωρητικός του μαρξισμού. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του ΚΚΕ (1924
- 1926) και υπήρξε σημαντική προσωπικότητα του τροτσκιστικού κινήματος
στην Ελλάδα. Είχε πανεπιστημιακή μόρφωση, ήξερε πολλές ξένες γλώσσες,
διάβαζε τους κλασικούς του μαρξισμού στο πρωτότυπο, έκανε πολλές
μεταφράσεις κι έτσι ήταν σε θέση να παρακολουθεί και να γνωρίζει τις
συζητήσεις και τις διαφωνίες στο εσωτερικό, όχι μόνο του κομμουνιστικού
κινήματος, αλλά και των άλλων ρευμάτων της Αριστεράς διεθνώς.
Εκτελέστηκε από τους Ιταλούς κατά τη διάρκεια της Κατοχής.</p>
<p>Γεννήθηκε στη Θήβα στις <a href="https://www.sansimera.gr/almanac/1003">10 Μαρτίου</a> 1900 και ήταν ένα από τα έξι παιδιά του εμπόρου Νικολάκη Πουλιόπουλου.</p><br />Πηγή: <a href="https://www.sansimera.gr/biographies/260" target="_blank">https://www.sansimera.gr/biographies/260</a><br /><br />© SanSimera.gr</div>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-82865382756347527152022-03-09T14:24:00.002+02:002022-03-09T14:24:33.166+02:00"ΟΥΚΡΑΝΙΑ - Σταυροδρόμι Ιμπεριαλιστικών Ανταγωνισμών" : Kυκλοφορεί Δεύτερη Ανανεωμένη Έκδοση<p style="text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://ergatiki.gr/images/OukraniaMB2ekdosi.png" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="200" src="https://ergatiki.gr/images/OukraniaMB2ekdosi.png" width="320" /></a></div><div style="text-align: right;">Ο πόλεμος που ξεκίνησε με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει συγκλονίσει τον πλανήτη. Οι χιλιάδες νεκροί και τραυματίες στρατιώτες και άμαχοι κι από τις δυο πλευρές, οι εικόνες από τον κόσμο στα καταφύγια, το κύμα των προσφύγων που ήδη έχουν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο, κάνουν την καρδιά κάθε ανθρώπου να σφίγγεται. Η απέχθεια για τον πόλεμο και τη φρίκη του γεννάει ερωτήματα για τις αιτίες του και ακόμα σημαντικότερο, για το ποια πρέπει να είναι η απάντηση της Αριστεράς και του εργατικού κινήματος.</div><span><a name='more'></a></span> <br /><br /><p></p><p style="text-align: justify;">Συμβολή σε αυτή τη συζήτηση είναι η επικαιροποιημένη 2η έκδοση του βιβλίου του <span style="color: #ff00fe;"><b>Λέανδρου Μπόλαρη</b></span> <span style="color: red;"><b>«Ουκρανία – Σταυροδρόμι ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών»</b></span> από το <i><b>Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο.</b></i> Θα κυκλοφορήσει σε μια βδομάδα με ένα ολόκληρο νέο κεφάλαιο για τις πρόσφατες εξελίξεις και θα περιλαμβάνει και τη Διακήρυξη της Διεθνιστικής Σοσιαλιστικής Τάσης καθώς και την ανακοίνωση του ΣΕΚ για τον πόλεμο.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #2b00fe;"><b>Η εισαγωγή της (εξαντλημένης) πρώτης έκδοσης αυτού του βιβλίου, που είχε κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη του 2014, επεσήμαινε:</b></span><i><b> «Η αφετηρία μας πρέπει να είναι ότι την ‘κάθαρση’ στην ουκρανική τραγωδία δεν μπορούν να τη φέρουν από μηχανής θεοί, δηλαδή οι παρεμβάσεις των ‘Μεγάλων Δυνάμεων’, της ΕΕ και των ΗΠΑ από τη μια μεριά και της Ρωσίας από την άλλη. Αντίθετα, αυτές οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις είναι άμεσα υπεύθυνες για το δράμα της Ουκρανίας».</b></i> Όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, ο πόλεμος ρήμαζε την ανατολική Ουκρανία. Οχτώ χρόνια μετά διαλύει όλη τη χώρα. Γι’ αυτό χρειάζεται να σταθούμε στην ίδια την Ουκρανία και τον τρόπο που έχει (ξανα)γίνει «Σταυροδρόμι των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών». <br /><br /></p><h2 style="text-align: center;"><b><span style="color: red;">Άδικος και αντιδραστικός </span></b><br /></h2><p style="text-align: justify;"><br />Την κρίση που οδήγησε στον πόλεμο στην Ουκρανία την πυροδότησε η συνολική ένταση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε παγκόσμιο επίπεδο. Στην Ουκρανία συγκρούονται στρατιωτικά οι ΗΠΑ επικεφαλής του ΝΑΤΟ, με την ΕΕ να τους στηρίζει, με τη Ρωσία του Πούτιν. <u><b>Είναι ένας άδικος και αντιδραστικός πόλεμος και από τις δυο μεριές. </b></u><br /><br />Ένα αιώνα πριν οι επαναστάτες, όπως ο Λένιν και η Λούξεμπουργκ, που αντιτάχτηκαν στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο χρειάστηκε να επιχειρηματολογήσουν ενάντια στα ψέματα και την προπαγάνδα των αρχουσών τάξεων που έριχναν εκατομμύρια νέους εργάτες και αγρότες στο σφαγείο. Χρειάστηκε, επίσης, να εξηγήσουν ότι το κριτήριο της Αριστεράς για να πάρει θέση σε έναν πόλεμο, δε μπορεί να είναι ποιος έριξε την πρώτη τουφεκιά, ποια πλευρά έκανε την πρώτη επιθετική κίνηση ή έστειλε πρώτη το στρατό της σε ξένα εδάφη. <span style="color: #2b00fe;"><b>Ο <span style="color: #ff00fe;">Καρλ Λήμπνεχκτ</span>, ο σύντροφος της <span style="color: #ff00fe;">Ρόζας Λούξεμπουργκ </span>στην Ένωση Σπάρτακος, έγραφε μετά το ξέσπασμα του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου:</b></span> <span style="color: red;"><b>«Ο κύριος εχθρός κάθε λαού είναι στην ίδια του τη χώρα».</b></span> Αυτό το σύνθημα είναι εντελώς επίκαιρο σήμερα σε Δύση και Ανατολή. <u><b>Γι’ αυτό, η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο σημαίνει και πάλη ενάντια στις κυρώσεις που επιβάλλει το «δικό μας» ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο, η «δική μας» άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση του Μητσοτάκη. </b></u><br /><br />Η δεύτερη (συμπληρωμένη) έκδοση αυτού βιβλίου –που εντάσσει την ουκρανική κρίση σε μια συνολική μαρξιστική ανάλυση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και της ιστορικής πορείας της Ουκρανίας από τις αρχές του περασμένου αιώνα– είναι εργαλείο για να κατανοήσουμε τις αιτίες του πολέμου, αλλά και για να χαράξουμε το δρόμο για ένα δυνατό αντιπολεμικό κίνημα σήμερα. <br /><br /></p><p style="text-align: right;"><b><span style="color: #ff00fe;">Κώστας Πίττας</span></b></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-63346711866280060492022-03-09T09:05:00.004+02:002022-03-09T09:06:25.773+02:00Ο Μαρξισμός, Ο Πόλεμος Και Το Ουκρανικό Ζήτημα<p style="text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR1GkoqDrI7cZq8Ewm-36DIUsehroaq5m-wgQ&usqp=CAU" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="215" data-original-width="235" height="215" src="https://encrypted-tbn0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcR1GkoqDrI7cZq8Ewm-36DIUsehroaq5m-wgQ&usqp=CAU" width="235" /></a></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #ff00fe;"><b>Του Γιώργου Κολλιά</b></span></div>
<p></p><p style="text-align: right;"><i><span style="color: black;">«..Οι σοσιαλιστές που δεν
αντιλαμβάνονται ότι ο δοσμένος πόλεμος είναι ιμπεριαλιστικός, που δεν
τον εξετάζουν ιστορικά, τίποτε δεν θα καταλάβουν σ αυτόν τον πόλεμο και
είναι ικανοί με παιδική αφέλεια να τον φανταστούν με την εξής μορφή:
ένας την νύχτα αρπάζει τον άλλον από το λαιμό και οι γείτονες είναι
αναγκασμένοι να σώσουν το θύμα της επίθεσης ή να «κλειστούν» μέσα δειλά
(έκφραση του Πλεχάνοφ), επειδή φοβούνται τον καυγά. Δεν θα επιτρέψουμε
στον εαυτό μας να γελαστεί και δεν θα αφήσουμε τους αστούς συμβουλάτορες
να εξηγήσουν τον πόλεμο έτσι απλά, ότι ζούσαμε κάποτε ειρηνικά, ο ένας
επιτέθηκε, ο άλλος υπερασπίζει τον εαυτό του»</span></i>. <b>Λένιν, Άπαντα τόμος 26 σελ. 31»<span></span></b></p><a name='more'></a><p></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: red;"><b><span style="font-size: 14pt;"><b>1. </b></span><span style="font-size: 14pt;">Η Λενινιστική προσέγγιση στο ζήτημα του πολέμου </span></b></span></p>
<p style="text-align: justify;">Το ζήτημα του πολέμου έχει διχάσει αρκετές φορές το εργατικό κίνημα
και την αριστερά από την περίοδο, ακόμη, της δεκαετίας του 1910, του
Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Το βασικό αντικείμενο της διαμάχης ήταν η
στάση απέναντι σε έναν ενδεχόμενο πόλεμο και οι διαφωνίες που προέκυψαν
στο να καθοριστεί ο ίδιος ο χαρακτήρας του. Αμυντικός ή επιθετικός,
ιμπεριαλιστικός ή εθνικοαπελευθερωτικός κλπ.</p>
<p style="text-align: justify;">Για τον Λένιν ο χαρακτήρας αυτός καθορίζονταν, λαμβάνοντας υπόψη όλα
τα δεδομένα της συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου, μέσα από την ανάλυση
των αντικειμενικών συνθηκών και της συγκεκριμένης κατάστασης. Η ανάλυση
αυτή πρώτα και κύρια αφορούσε το επίπεδο της οικονομικής ανάπτυξης των
καπιταλιστικών σχηματισμών την διαμόρφωση του ταξικού συσχετισμού στο
εσωτερικό τους, ποια τάξη ηγείται στον πόλεμο και για ποια συμφέροντα
διεξάγεται. Αυτού του τύπου η ερμηνεία του πολέμου συγκροτεί μια
υλιστική και όχι μια εκλεκτική ιδεαλιστική προσέγγιση του ζητήματος.
Επομένως, για τον Λένιν, η στάση απέναντι σε έναν πόλεμο, δεν είναι μια
γενική αρχή που τηρείται κάτω από οποιεσδήποτε ιστορικές συνθήκες και
περιόδους. Για παράδειγμα, διαφορετικά έθετε το ζήτημα για τους πολέμους
τον 18ο και 19ο αιώνα και διαφορετικά στην περίοδο του ιμπεριαλισμού.</p>
<p style="text-align: justify;">Για τους πολέμους του 18ου και 19ου αιώνα μας λέει: <i><span style="color: black;">«..όλοι
αυτοί ήταν εθνικοί πόλεμοι που συνοδεύτηκαν με την δημιουργία εθνικών
κρατών και συνέβαλαν σ αυτό. Οι πόλεμοι αυτοί σήμαναν την καταστροφή της
φεουδαρχίας και ήταν έκφραση της πάλης της νέας αστικής κοινωνίας
ενάντια στην φεουδαρχική…, η πάλη για την αυτοδιάθεση του έθνους, για
την ανεξαρτησία του, για την ελευθερία της γλώσσας, για λαϊκή
αντιπροσώπευση εξυπηρετούσε το σκοπό αυτό – την δημιουργία εθνικών
κρατών – αυτής της απαραίτητης βάσης για την ανάπτυξη των παραγωγικών
δυνάμεων σε μια ορισμένη βαθμίδα ανάπτυξης του καπιταλισμού» (Λένιν,
Άπαντα τόμος 26, σελίδα 58, Διάλεξη πάνω στο θέμα: Το προλεταριάτο και ο
πόλεμος).</span> </i></p>
<p style="text-align: justify;">Είναι προφανές ότι εδώ, ο Λένιν, τοποθετεί το ζήτημα από την άποψη
της προόδου και της ανόδου νέων κοινωνικών δυνάμεων που γύρω από την
ανερχόμενη τότε αστική τάξη συγκροτούσαν ένα, προοδευτικό για την εποχή,
κοινωνικό μπλοκ που οδηγούσε στην μετάβαση του αναδυόμενου
καπιταλισμού. Κάνει λόγο για <i><span style="color: black;">«…θρίαμβο
του σύγχρονου πολιτισμού, για την πλήρη άνθιση του καπιταλισμού, για
την προσέλκυση όλου του λαού, όλων των εθνών στον καπιταλισμό…»</span> </i>Οι εθνικοί πόλεμοι και η εμφάνιση των αστικών κρατών, μας λέει, <i><span style="color: black;">«..σήμαναν την καταστροφή της φεουδαρχίας και ήταν έκφραση της πάλης της νέας αστικής κοινωνίας ενάντια στη φεουδαρχική».</span> </i>Αναφέρει
ως παράδειγμα τέτοιων πολέμων που ξέσπασαν, την περίοδο της γαλλικής
επανάστασης έως και τους ιταλικούς και πρωσικούς πολέμους.</p>
<p style="text-align: justify;">Για την περίοδο όμως που ο καπιταλισμός βρίσκεται ήδη στην φάση του
ιμπεριαλισμού, ο χαρακτήρας του πολέμου είναι διαφορετικός. Είναι
πόλεμος για το μοίρασμα των αγορών και των σφαιρών επιρροής, ανάμεσα
στις αστικές τάξεις των εθνικών κρατών. <i><span style="color: black;">«…Ο
καπιταλισμός έφτασε ήδη στην ανώτερή του μορφή και εξάγει πια όχι
εμπορεύματα, αλλά κεφάλαιο. Αισθάνεται στενόχωρα στο εθνικό του
περίβλημα και τώρα γίνεται πάλη για τα τελευταία υπολείμματα της γήινης
σφαίρας..»</span> </i>και καταλήγει ότι <i><span style="color: black;">«…ολόκληρη
η περίοδος, τέλη του 19ου αιώνα και αρχές του 20ου αιώνα χαρακτηρίζεται
από πλήρη κυριαρχία της ιμπεριαλιστικής πολιτικής..» (Λένιν, Άπαντα, το
ίδιο όπως παραπάνω)</span> </i></p>
<p style="text-align: justify;">Η παραπάνω εκτίμηση του Λένιν, για τον χαρακτήρα των πολέμων, εάν
ίσχυε για την περίοδο των αρχών του 20ου αιώνα, ισχύει και σήμερα σε
απόλυτο βαθμό. Για τον λόγο ότι ο καπιταλισμός έχει ενισχύσει στο έπακρο
τα χαρακτηριστικά που του απέδιδε ο Λένιν στην εποχή του. Οι αστικές
τάξεις των καπιταλιστικών χωρών, για να συνεχίσουν να αναπαράγονται,
έχουν ανάγκη από την εξαγωγή κεφαλαίων, το μοίρασμα των αγορών που, υπό
συγκεκριμένες συνθήκες, οδηγούν σε τοπικούς περιφερειακούς και
παγκόσμιους πολέμους. Αυτά τα χαρακτηριστικά αποτελούν και την σφραγίδα
των πολέμων στην σημερινή εποχή και τους ξεχωρίζουν από τους
(επιθετικούς ή αμυντικούς) πολέμους την εποχή της ανάδυσης του
καπιταλισμού και των εθνικών κρατών. Συνεπώς όταν προσεγγίζουμε το
ζήτημα του πολέμου μέσα στις συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες με βάση
την μαρξιστική μεθοδολογία σύμφωνα με τον Λένιν, μόνο τότε μπορούμε να
διευκρινίσουμε την στάση απέναντί του.</p>
<p style="text-align: center;"><b><span style="color: red;"><b><span style="font-size: 14pt;">2. </span></b><span style="font-size: 14pt;">Η φύση της Ρωσίας και το Ουκρανικό ζήτημα</span></span></b></p>
<p style="text-align: justify;">Είναι η Ρωσία ιμπεριαλιστική δύναμη; Παρότι ο Λένιν έχει απαντήσει
στο ερώτημα αυτό από την εποχή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, μια μερίδα
της αριστεράς, παραβλέποντας την μαρξιστική μέθοδο ανάλυσής του για την
οικονομική φύση του ιμπεριαλισμού, προσεγγίζει το ζήτημα με έντονο
συναισθηματισμό και ιδεαλισμό. Στην προσπάθειά της να αντιπαρατεθεί
απέναντι στην στρατηγική επιδίωξη του νατοϊκού και αμερικάνικου
ιμπεριαλισμού, να ανακόψει την επανεμφάνιση της Ρωσίας στη διεθνή σκηνή,
με όρους γεωπολιτικού ανταγωνισμού ακόμη και στρατιωτικής
αντιπαράθεσης, επιχειρεί να δικαιολογήσει με απολογητικό τρόπο παρά να
ερμηνεύσει την στάση της Ρωσίας στο ουκρανικό ζήτημα, ισχυριζόμενη, ότι
αυτή δεν αποτελεί ιμπεριαλιστική δύναμη. Εάν θέλουμε να είμαστε
συνεπείς, με τα μεθοδολογικά εργαλεία του Λένιν για την ανάλυση του
ιμπεριαλισμού και να ορίσουμε το αν η Ρωσία, ως κοινωνικοοικονομικός
σχηματισμός, έχει ιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά ή όχι, τότε εύκολα θα
μπορέσουμε να ξεκαθαρίσουμε και την φύση της αναμέτρησης ΗΠΑ – ΝΑΤΟ με
την Ρωσία πάνω στο Ουκρανικό ζήτημα.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Ρωσία λοιπόν, με βάση την λενινιστική αντίληψη, συγκεντρώνει όλα
εκείνα τα στοιχεία που την συγκροτούν ως μια δύναμη ιμπεριαλιστικού
χαρακτήρα, ανεξάρτητα εάν σε αυτή την συγκυρία, είναι αντιμέτωπη με μια
προσπάθεια επέκτασης του αντιπάλου της σε βαθμό που να την αποκόπτει από
σφαίρες οικονομικής και πολιτικής επιρροής ακόμη και με στρατιωτικούς
όρους με την προσπάθεια ένταξης της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Τα στοιχεία αυτά
είναι:</p>
<p style="text-align: justify;"><b>1.</b> Μονοπωλιακές δομές οργάνωσης της παραγωγής με συγκέντρωση και συγκεντροποίηση κεφαλαίου</p>
<p style="text-align: justify;"><b>2.</b> Συγχώνευση βιομηχανικού και τραπεζικού κεφαλαίου και δημιουργία χρηματιστικού κεφαλαίου.</p>
<p style="text-align: justify;"><b>3.</b> Ένταξη στον διεθνή καταμερισμό εργασίας μέσω της
τάσης του ρωσικού κεφαλαίου (όπως και κάθε κεφάλαιο) να υπερβεί τα στενά
εθνικά πλαίσια (εξαγωγή κεφαλαίου) για διευρυμένη αναπαραγωγή ως βασικό
στοιχείο της καπιταλιστικής της ανάπτυξης.</p>
<p style="text-align: justify;"><b>4.</b> Συγχώνευση κράτους και μονοπωλίων Ο καπιταλισμός της στο κρατικομονοπωλιακό του στάδιο.</p>
<p style="text-align: justify;"><b>5.</b> Ανταγωνισμός γεωπολιτικός με το ΗΠΑ – ΝΑΤΟ για το
μοίρασμα σφαιρών επιρροής, ελέγχου των φυσικών πόρων που ενίοτε παίρνει
το χαρακτήρα στρατιωτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των καπιταλιστικών
κρατών.</p>
<p style="text-align: justify;">Μια τέτοιου τύπου προσέγγιση βεβαίως, δεν συνιστά σε καμιά περίπτωση
ίσες αποστάσεις και ξέπλυμα στην ουσία του αμερικανονατοϊκού
ιμπεριαλισμού από την στρατιωτική περικύκλωση που επιχειρεί έναντι της
Ρωσίας. Από την άλλη, μας προφυλάσσει από λάθος ερμηνείες για την ταξική
φύση του Ρώσικου καπιταλισμού που επιδιώκει στρατιωτική οικονομική και
πολιτική ηγεμονία μέσω της ανακοπής, σε πρώτη φάση, της επέκτασης του
ΝΑΤΟ προς ανατολάς.</p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: #800180;"><b>στάλθηκε με email από Παντιέρα </b></span></span><br /></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-27472637462699187462022-03-05T15:32:00.003+02:002022-03-05T15:32:51.398+02:00Σαν Σήμερα Το 1871 Γεννιέται Η Γερμανίδα Κομμουνίστρια Επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ<p style="text-align: center;"> <b><i><span style="color: #800180;"></span></i></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><i><a href="https://info-war.gr/wp-content/uploads/2016/01/9696601.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="330" data-original-width="620" height="170" src="https://info-war.gr/wp-content/uploads/2016/01/9696601.jpg" width="320" /></a></i></b></div><b><i> </i></b><p></p><p style="text-align: center;"><b><i><span style="color: #800180;">«Οι μάζες είναι ο αποφασιστικός συντελεστής, αυτές είναι βράχος που πάνω του θα θεμελιωθεί της επανάστασης η τελική νίκη. <br /> <br /> Οι μάζες στάθηκαν στο ύψος τους, την "ήττα" αυτή την έκαναν πραγματικά έναν κρίκο στην αλυσίδα των ιστορικών εκείνων ηττών που είναι η δόξα και η δύναμη του διεθνούς σοσιαλισμού. Και γι' αυτό μέσ' απ' αυτή την "ήττα" θα βλαστήσει η μελλοντική νίκη.<br /> <br /> "Τάξη επικρατεί στο Βερολίνο!". Ηλίθιοι δήμιοι! Η "τάξη" σας είναι χτισμένη πάνω στην άμμο. Η επανάσταση αύριο "θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς". Τρομαγμένοι θ' ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα: - Ημουν, είμαι και θα είμαι»</span></i></b><br /></p><p style="text-align: center;"> <span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">Ρόζα Λούξεμπουργκ </span></b></span><br /></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-47029271367739301882022-03-03T10:15:00.005+02:002022-03-03T10:16:14.755+02:00Όχι Στην Εισβολή Στην Ουκρανία, Στήριξη Της Ουκρανικής Αντίστασης, Αλληλεγγύη Με Τη Ρώσικη Αντίσταση! / 4η ΔΙΕΘΝΗ<p style="text-align: center;"><b><span style="color: red;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://www.politeianet.gr/components/com_virtuemart/shop_image/product/8E02D74A7C2C3AA7613CB0055924FB3B.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="369" data-original-width="250" height="320" src="https://www.politeianet.gr/components/com_virtuemart/shop_image/product/8E02D74A7C2C3AA7613CB0055924FB3B.jpg" width="217" /></a></b></div><b> </b><p></p><p style="text-align: center;"><b><span style="color: red;"> 4η Διεθνής</span></b></p>
<h3 id="όχι-στην-εισβολή-της-ουκρανίας-από-τον-πούτιν" style="text-align: center;"><span style="color: #800180;"><b>Όχι στην εισβολή της Ουκρανίας από τον Πούτιν!</b></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="color: #800180;">
</span></h3><h3 id="υποστήριξη-της-ουκρανικής-αντίστασης" style="text-align: center;"><span style="color: #800180;"><b>Υποστήριξη της ουκρανικής αντίστασης!</b></span></h3><h3 style="text-align: left;"><span style="color: #800180;">
</span></h3><h3 id="αλληλεγγύη-με-τη-ρώσικη-αντίσταση-στον-πόλεμο" style="text-align: center;"><span style="color: #800180;"><b>Αλληλεγγύη με τη ρώσικη αντίσταση στον πόλεμο!</b></span></h3>
<h4 id="εκτελεστικό-γραφείο-της-4ης-διεθνούς" style="text-align: center;"><span style="color: red;"> </span></h4><h4 id="εκτελεστικό-γραφείο-της-4ης-διεθνούς" style="text-align: center;"><span style="color: red;">Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς</span></h4>
<h3 id="ανακοίνωση" style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe;"> </span></h3><h3 id="ανακοίνωση" style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe;">Ανακοίνωση<span><a name='more'></a></span></span></h3>
<h3 id="1" style="text-align: justify;">1.</h3>
<p style="text-align: justify;">Ξημερώματα της 24ης Φεβρουαρίου 2022, ο ρωσικός στρατός άρχισε να
εισβάλει στην Ουκρανία, βομβαρδίζοντας το εσωτερικό της χώρας και
διασχίζοντας τα βόρεια, ανατολικά και νότια σύνορά της, κατευθυνόμενος
προς την πρωτεύουσα, Κίεβο. Η επίθεση αυτή έχει ήδη προκαλέσει πολλούς
θανάτους, άμαχων και στρατιωτών. Ο ουκρανικός στρατός και ο πληθυσμός
αμύνονται, πολλές πόλεις αντιστέκονται στον εισβολέα. Εκατοντάδες
χιλιάδες Ουκρανοί πήραν το δρόμο της προσφυγιάς, αλλά η αντίσταση
συνεχίζει. Ο ουκρανικός λαός αντιστέκεται, με όπλα και χωρίς όπλα..</p>
<p style="text-align: justify;">Η αναγνώριση από το Κρεμλίνο, τρεις μέρες νωρίτερα, της «<i>ανεξαρτησίας</i>» των λεγόμενων «<i>λαϊκών δημοκρατιών</i>»
του Ντονέτσκ και του Λουχάνσκ και η επίσημη είσοδος του ρωσικού στρατού
στα εδάφη αυτά ήταν απλώς το πρελούδιο μιας εισβολής που έχει σα στόχο
την πλήρη καθυπόταξη της γειτονικής χώρας.</p>
<p style="text-align: justify;"><b>Είναι μια στρατιωτική εισβολή στο έδαφος ενός άλλοτε χρόνια
καταπιεσμένου έθνους, από ένα ολιγαρχικό, αυταρχικό, ιμπεριαλιστικό και
καπιταλιστικό καθεστώς, του οποίου ο στόχος είναι η παλινόρθωση της
ρωσικής αυτοκρατορίας.</b></p>
<h3 id="2" style="text-align: justify;">2.</h3>
<p style="text-align: justify;">Ο Πούτιν ποτέ δεν έκρυψε τον μεγαλορώσικο εθνικισμό του και, από το
2014, πήρε συγκεκριμένα μέτρα για να πλήξει την κυριαρχία της Ουκρανίας.
Ο σοβινιστικός του ψευδο-ιστορικός λόγος, με τον οποίο προσάπτει στην
οκτωβριανή επανάσταση του 1917 ότι συγκρότησε «<i>τρεις διακριτούς σλαβικούς λαούς: το </i><i>ρ</i><i>ώσικο, τον </i><i>ο</i><i>υκρανικό και τον </i><i>λ</i><i>ευκορώσικο, αντί του μεγάλου ρωσικού έθνους</i>», δεν είναι πρόσφατη επινόηση.</p>
<p style="text-align: justify;">Η εισβολή στην Ουκρανία βρίσκεται στη συνέχεια της σοβινιστικής και
ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Μεγάλης Ρωσίας, που ξεπήδησε σε
διαφορετικό πλαίσιο και κατά φάσεις μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ: από τη
χρήση του «ενεργειακού πολέμου» (παίζοντας με τις τιμές και με τους
εναλλακτικούς αγωγούς) έως την εργαλειοποίηση των συγκρούσεων εθνικών
μειονοτήτων -όπως στη Μολδαβία (με τη συγκρότηση της «Δημοκρατίας της
Υπερδνειστερίας» με τη στήριξη του ρώσικου στρατού το 1990-91) και στη
Γεωργία (με τη συγκρότηση της «Δημοκρατίας της Απχαζίας» το 1992) και
αργότερα τον πόλεμο με τη Γεωργία για τον έλεγχο της Νότιας Οσετίας
(2008)- αλλά και με τους άμεσα κατασταλτικούς πολέμους όπως ο πόλεμος
για την κατοχή της Τσετσενίας (1994-1996 και 1999-2009). Κάθε φορά, ο
στόχος είναι να στηριχτούν τα συμφέροντα του Κρεμλίνου ή να καταληφθούν
εδάφη. Όμως συνολικά, οι δεκαετίες του Πούτιν (μετά το 2000)
αντιστοιχούν στην (αν)οικοδόμηση ενός ισχυρού κράτους (ελεγχόμενου από
τους ολιγάρχες) που εκσυγχρονίζει τη στρατιωτική του μηχανή,
δημιουργώντας μια ευρωασιατική οικονομική ένωση -με τις στρατιωτικές της
διαστάσεις. Μια νέα φάση ξεκίνησε το 2014 με την ουκρανική κρίση και
την πτώση του Γιανουκόβιτς (που περιγράφηκε ως «<i>φασιστικό πραξικόπημα</i>» με την αιγίδα του ΝΑΤΟ) και ακολουθήθηκε από την προσάρτηση της Κριμαίας και τη δημιουργία των αποσχιστικών «<i>Δ</i><i>ημοκρατιών</i>»
στο ουκρανικό Ντονμπάς, οι οποίες ελέγχονται από φιλορώσους
μισθοφόρους. Η στρατιωτική στήριξη που δόθηκε στον Λουκατσένκο στη
Λευκορωσία ενάντια στη λαϊκή εξέγερση του 2020, όπως και η στρατιωτική
επέμβαση (μέσω του ΟΣΣΑ -Οργάνωση του Συμφώνου για τη Συλλογική
Ασφάλεια) για να «ομαλοποιηθεί» το Καζακστάν το Γενάρη φέτος, επέτρεψαν
στον Πούτιν να αισθανθεί πιο ισχυρός, μέσα στο πλαίσιο της αμερικανικής
ήττας στο Αφγανιστάν και των ανοικτών διαιρέσεων των μελών του ΝΑΤΟ για
τα ενεργειακά ζητήματα (αγωγοί αερίων).</p>
<p style="text-align: justify;">Η Ουκρανία είναι μια ανεξάρτητη χώρα που έχει κρατήσει ένα καθεστώς
επισήμως δημοκρατικό. Η Ρωσία είναι ένα αυταρχικό και κατασταλτικό
κοινοβουλευτικό σύστημα, με ακροδεξιούς βουλευτές στη Δούμα. Στην
Ουκρανία, οι ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις ήταν πολύ ορατές κατά
τις διαδηλώσεις του Μαϊντάν το 2014. Η ρωσική εισβολή κινδυνεύει να
ενισχύσει τις σημερινές ακροδεξιές δυνάμεις, τόσο στη Ρωσία όσο και στην
Ουκρανία. Τα κορυφαία στελέχη των ακροδεξιών και νεοφασιστικών δυνάμεων
διεθνώς υποστηρίζουν ανοιχτά τον Πούτιν.</p>
<p style="text-align: justify;"><b>Η εισβολή στην Ουκρανία έχει σαφώς ως στόχο να εγκαταστήσει ένα
καθεστώς μαριονέτα, υπάκουο στο Κρεμλίνο και στον Βλαντιμίρ Πούτιν.</b></p>
<h3 id="3" style="text-align: justify;">3.</h3>
<p style="text-align: justify;">Η προπαγάνδα του Πούτιν επιχείρησε να δικαιολογήσει την επίθεση
λέγοντας ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά θα έθετε σε κίνδυνο
την ύπαρξη της Ρωσίας. Το ΝΑΤΟ (στο οποίο έχουμε αντιταχθεί ήδη από την
ίδρυσή του) είναι ένα εργαλείο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και των
συμμάχων του, που στήθηκε στην αρχή ενάντια στη Σοβιετική Ένωση και στην
κομμουνιστική Κίνα. Λογικά, θα έπρεπε να είχε διαλυθεί όταν διαλύθηκε
και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, τον Ιούλιο του 1991, αλλά οι διαδοχικές
κυβερνήσεις των ΗΠΑ, όχι μόνο διαιώνισαν την ύπαρξή του, αλλά και
συνέχισαν την επέκτασή του. Απορρίπτουμε την ανταγωνιστική λογική των
εξουσιών των καπιταλιστικών κρατών, η οποία οδηγεί στη συσσώρευση όλο
και πιο ισχυρών εξοπλισμών. Αυτό είναι που κινητοποιεί και την αντίθεση
στο ΝΑΤΟ ενός μεγάλου μέρους του παγκόσμιου πληθυσμού -και αυτό δεν
είναι η έγνοια του Πούτιν! Ωστόσο, σε μερικές χώρες, που είχε
αποικιοκρατηθεί από τον τσαρισμό ή που είχαν υποταχτεί στην ΕΣΣΔ, η
ένταξη στο ΝΑΤΟ υποστηρίχτηκε και από τους πληθυσμούς τους, με την
ελπίδα ότι αυτή θα προστάτευε την ανεξαρτησία τους. Εμείς υποστηρίζουμε,
αντίθετα, την εξάλειψη των ανισοτήτων, την αναγκαία κοινωνική,
περιβαλλοντική και δημοκρατική ανάπτυξη ως μέσον για την υποστήριξη της
ειρήνης.</p>
<p style="text-align: justify;">Η πάλη κατά της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ ανατολικά περνάει σήμερα μέσα από
την ανυποχώρητη υπεράσπιση των εθνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων των
λαών που απειλούνται από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό.</p>
<p style="text-align: justify;">Απαιτούμε τη διάλυση του ΝΑΤΟ, αλλά δεν είναι αυτό το ζήτημα που
θέτει η απόπειρα προσάρτηση της Ουκρανίας από τον ρώσικο ιμπεριαλισμό, ο
οποίος αρνιέται ακόμα και την ύπαρξη του έθνους αυτού -ο Πούτιν
διατείνεται πως δεν είναι παρά εφεύρεση του Λένιν και των μπολσεβίκων. Ο
αμερικάνικος ιμπεριαλισμός απλώς επωφελείται από τη φυγή προς τα εμπρός
του νέου τσάρου του Κρεμλίνου.</p>
<p style="text-align: justify;"><b>Υποστηρίζουμε το δικαίωμα αυτοδιάθεσης του ουκρανικού λαού και την
προστασία των δικαιωμάτων των εθνικών μειονοτήτων της χώρας. Ούτε η
Ρωσία, ούτε το ΝΑΤΟ, δεν θα στηρίξουν τα δικαιώματα αυτά. Απαιτούμε τη
διάλυση όλων των στρατιωτικών βάσεων έξω από τις χώρες προέλευσής τους,
τη διάλυση του ΝΑΤΟ, που είναι υπό την ηγεσία των ΗΠΑ, και του ΟΣΣΑ
-Οργάνωση του Συμφώνου για τη Συλλογική Ασφάλεια- που είναι υπό τη
ρωσική ηγεσία. Η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων πρέπει να απορριφθεί
αποφασιστικά σε όλα τα επίπεδα.</b></p>
<p style="text-align: justify;">Την ώρα που η απολύτως επείγουσα ανάγκη σε παγκόσμιο επίπεδο έπρεπε
να είναι η πάλη κατά της επιταχυνόμενης κλιματικής αλλαγής, η ανάπτυξη
των στρατιωτικών περιπετειών και όλο και πιο εξελιγμένων οπλικών
συστημάτων από τους ιμπεριαλιστές,δείχνει στους λαούς την ανάγκη να
απαλλαγούν από τους ανεύθυνους ηγέτες τους και να αλλάξουν την ίδια τη
λειτουργία της κοινωνίας: Ενάντια στο γενικευμένο ανταγωνισμό που φέρνει
ο καπιταλισμός, να επιβάλουμε τη λογική της αλληλεγγύης!</p>
<h3 id="4" style="text-align: justify;">4.</h3>
<p style="text-align: justify;">Ενώ το 1968, όταν έγινε η εισβολή στην Τσεχοσλοβακία, οι θαρραλέοι
Ρώσοι αντίπαλοι της εισβολής ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός
χεριού, την ίδια μέρα που έγινε η εισβολή στην Ουκρανία, χιλιάδες
άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους περίπου 50 ρωσικών πόλεων, αψηφώντας τις
αρχές για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην επίθεση του Βλαντιμίρ Πούτιν
στην Ουκρανία. «<i>Όχι στον πόλεμο!</i>», φώναζαν οι
διαδηλωτές(-τριες), κατά πλειοψηφία νέοι, που συγκεντρώθηκαν το απόγευμα
και βράδυ στους δρόμους και στις κεντρικές πλατείες στις Μόσχα, Αγία
Πετρούπολη, Νοβοσιμπίρσκ, Εκατέρινμπουρκ,, Κρασνοντάρ ή ακόμα και
Μουρμάνσκ. Το 2014, υπήρχε στο ρωσικό πληθυσμό μια γενική στήριξη για
την προσάρτηση της Κριμαίας, αλλά σήμερα υπάρχει αμφισβήτηση ακόμα και
μέσα από το κατεστημένο, που θα μπορούσε να οδηγήσει και στην πτώση του
Πούτιν.</p>
<p style="text-align: justify;">170 Ρώσοι δημοσιογράφοι και ειδικοί της εξωτερικής πολιτικής στη
Ρωσία έγραψαν μια ανοικτή επιστολή που καταδικάζει τις στρατιωτικές
επιχειρήσεις που ξεκίνησε η Ρωσική Ομοσπονδία στην Ουκρανία. «<i>Ο πόλεμος ποτέ δεν ήταν ούτε και ποτέ δεν θα γίνει μέθοδος επίλυσης διενέξεων και τίποτα δεν τον δικαιολογεί</i>», γράφουν.</p>
<p style="text-align: justify;">Ήδη από την πρώτη μέρα των διαδηλώσεων, το καθεστώς προχώρησε σε
χιλιάδες συλλήψεις και η αστυνομία βάναυσα αντιμετώπισε τους διαδηλωτές
που συνέλαβε. Επίσης διέταξε να περιοριστεί η πρόσβαση στα κοινωνικά
δίκτυα, τα οποία κατηγορούνται ότι «<i>παραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις θεμελιώδεις ελευθερίες, όπως και τα δικαιώματα και ελευθερίες των ρώσων πολιτών</i>»!</p>
<p style="text-align: justify;"><u><b>Παρά την καταστολή, το αντιπολεμικό κίνημα συνεχίζει να αναπτύσσεται
στη Ρωσία! Αξίζει την αλληλεγγύη του παγκόσμιου εργατικού κινήματος.</b></u></p>
<h3 id="5" style="text-align: justify;">5.</h3>
<p style="text-align: justify;"><b>Μπροστά στον πόλεμο στην Ουκρανία, είναι ευθύνη όλων των αγωνιστών
του εργατικού κινήματος και των κοινωνικών κινημάτων, όλων όσων
κινητοποιούνται ενάντια στον πόλεμο, να υποστηρίξουν την αντίσταση του
καταπιεσμένου ουκρανικού έθνους. Για να σταματήσει ο πόλεμος, πρέπει να
επιβληθούν κυρώσεις στο καθεστώς του Πούτιν και υποστηριχθεί η Ουκρανία
στην αντίσταση κατά της επίθεσης.</b></p>
<ul style="text-align: justify;"><li><span style="color: #800180;"><i><b>Άμεση απόσυρση των ρωσικών ένοπλων δυνάμεων από όλη την
ουκρανική επικράτεια, συμπεριλαμβανομένων και των περιοχών που
καταλήφθηκαν από το 2014.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Αλληλεγγύη και στήριξη προς την ένοπλη
και την άοπλη αντίσταση του ουκρανικού λαού. Ενίσχυσή του με τα όπλα
που ζητάει ο ουκρανικός λαός για να παλέψει ενάντια στον ρώσο επιδρομέα
στο έδαφός του. Είναι η στοιχειώδης αλληλεγγύη με τα θύματα της εισβολής
ενός πολύ πιο ισχυρού αντιπάλου.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Υποστήριξη όλων των μορφών αυτοοργάνωσης για την αμοιβαία βοήθεια και την αντίσταση του ουκρανικού πληθυσμού.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Υποστήριξη
των κυρώσεων που ζητάει η ουκρανική αντίσταση ενάντια στη Ρωσία, για να
περιοριστεί η ικανότητα του Πούτιν να συνεχίσει την τωρινή του επιδρομή
και γενικότερα την πολεμοχαρή του πολιτική. Απόρριψη όσων κυρώσεων
περισσότερο πλήττουν το ρωσικό λαό απ’ό,τι την κυβέρνηση και τους
ολιγάρχες.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Άνοιγμα των συνόρων, για να γίνουν δεχτοί οι
πληθυσμοί που προσπαθούν να ξεφύγουν από τον πόλεμο, παρέχοντάς τους
συγκεκριμένη βοήθεια που χρειάζονται βραχυπρόθεσμα και μεσοπρόθεσμα,
παίρνοντας ιδιαίτερα υπόψη το γεγονός ότι η μεγάλη πλειονότητά τους
είναι γυναίκες και παιδιά.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Διαγραφή του ουκρανικού χρέους, άμεση ανθρωπιστική βοήθεια στις πολιτικές, συνδικαλιστικές και λαϊκές οργανώσεις στην Ουκρανία!</b></i></span></li></ul>
<h3 id="διεθνιστική-αλληλεγγύη" style="text-align: center;"><span style="color: red;">Διεθνιστική αλληλεγγύη</span></h3>
<p style="text-align: justify;">Επιεβαιώνουμε την πλήρη μας αλληλεγγύη με όσους κινητοποιούνται κατά
του πολέμου στη Ρωσία και όσους παλεύουν για την υπεράσπιση της
ανεξαρτησίας της Ουκρανίας.</p>
<p style="text-align: justify;">Τα συμφέροντα των λαών, όπως και το δικαίωμά τους στην ειρήνη και
στην ασφάλεια, δεν μπορούν να τα υποστηρίξουν ούτε ο αμερικανικός
ιμπεριαλισμός ούτε το ΝΑΤΟ ούτε ο ρώσικος και ο κινέζικος ιμπεριαλισμός.
Τα εξαιρετικά σοβαρά αυτά γεγονότα μας θυμίζουν όσο ποτέ την ανάγκη να
οικοδομήσουμε διεθνιστική κινητοποίηση για να δώσουμε στους λαούς μια
διαφορετική φωνή από των Κρατών και σε αλληλεγγύη με τον ουκρανικό λαό
ενάντια σε όλες τις πολιτικές που τον πλήττουν και τον καταπιέζουν. Οι
κυβερνήσεις δεν θα ξεκινήσουν τέτοια πορεία προς την ειρήνη. Πρέπει να
την οργανώσουμε μόνοι μας.</p>
<ul style="text-align: justify;"><li><span style="color: #800180;"><i><b>Όχι στην καταστολή του αντιπολεμικού κινήματος στη Ρωσία. Να
οικοδομήσουμε ενεργητική και ορατή αλληλεγγύη με το κίνημα αυτό. Καλούμε
τους ρώσους στρατιώτες να αρνηθούν τη συμμετοχή τους στην εισβολή και
να οργανώσουμε την αλληλεγγύη μας προς αυτούς, συμπεριλαμβανομένου του
πολιτικού ασύλου, αν το ζητήσουν.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Υποστήριξη στις προοδευτικές
δυνάμεις που παλεύουν για τη δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη
στην Ουκρανία. Να οικοδομήσουμε όλες τις δυνατές σχέσεις για να
αναπτυχθεί διάλογος μαζί τους στο δρόμο για μια δίκαιη ειρήνη.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Για
διεθνή αλληλεγγύη με το δικό μας κοινωνικό στρατόπεδο! Να οικοδομήσουμε
σχέσεις ανάμεσα στα λαϊκά και εργατικά κινήματα που παλεύουν για τη
δημοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη στη Ρωσία, στην Ουκρανία και
στις άλλες χώρες της περιοχής, καθώς και σε διεθνές επίπεδο.</b></i></span></li><li><span style="color: #800180;"><i><b>Μόνο
η διεθνής εργατική τάξη, παλεύοντας μαζί με όλους/ες τους
καταπιεσμένους και εκμεμαλλευόμενους, για την ειρήνη, ενάντια στον
ιμπεριαλισμό, τον καπιταλισμό και τον πόλεμο, μπορεί να δημιουργήσει
έναν καλύτερο κόσμο.</b></i></span></li></ul>
<p class="has-text-align-right" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;"><b>Εκτελεστικό Γραφείο της 4ης Διεθνούς</b></span></span></p>
<p class="has-text-align-right" style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><span style="color: red;"><b><i>1η Μαρτίου 2022</i></b></span></span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-82713969023630150112022-02-28T23:27:00.008+02:002022-02-28T23:27:49.092+02:00Τα Συμφέροντα Τους Χωρίζουν, Ο Αντικομμουνισμός Τους Ενώνει / του Μπάμπη Συριόπουλου<p style="text-align: right;"><b><span style="color: #2b00fe;">Μπάμπης Συριόπουλος<span style="color: black;"> - </span><span style="color: red;">ΠΡΙΝ</span><br /></span></b></p>
<p style="text-align: center;"><span style="color: blue;"><a href="https://prin.gr/2022/02/putins-war/" style="color: blue;"><em><strong></strong></em></a></span><span style="color: #800180;"><b><em></em></b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><em><a href="https://prin.gr/wp-content/uploads/2022/02/communism-min-750x538.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="538" data-original-width="750" height="230" src="https://prin.gr/wp-content/uploads/2022/02/communism-min-750x538.jpg" width="320" /></a><span style="color: #800180;"><b><em> <br /></em></b></span></em></b></div><p></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #800180;"><b><em>Οι δύο εμπόλεμες πλευρές σε έναν άδικο κι από τις δύο πλευρές
πόλεμο για αστικά συμφέροντα, επικαλούνται την ιστορία. Το ουκρανικό
καθεστώς ανατρέχει στο παρελθόν των Ουκρανών εθνικιστών κατά της
σοβιετικής εξουσίας. Ο Β. Πούτιν από την πλευρά του, το συναγωνίζεται σε
αντικομμουνισμό, αποκηρύσσοντας τους μπολσεβίκους και τον Λένιν
τονίζοντας τα δικαιώματα της «ιστορικής Ρωσίας».<span></span></em></b></span></p><a name='more'></a><p></p><div class="jnews_inline_related_post_wrapper right half">
<div class="jnews_inline_related_post">
<div class="jeg_postblock_28 jeg_postblock jeg_module_hook jeg_pagination_disable jeg_col_1o3 jnews_module_73314_0_621d3d38518f8 " data-unique="jnews_module_73314_0_621d3d38518f8"><div class="jeg_block_navigation"> </div><div class="jeg_block_navigation" style="text-align: justify;">Παράλληλα με τον πόλεμο που κλιμακώνεται στην Ουκρανία, διεξάγεται
και η σύγκρουση στο πεδίο της ιδεολογίας, της νομιμοποίησης και των
προσχημάτων. Αν ο πόλεμος είναι πολιτική με άλλα μέσα, οι ιδέες, τα
σύμβολα και η πρόσληψη του ιστορικού παρελθόντος από τους εμπολέμους
είναι αναγκαίο μέρος του.
</div></div></div></div><p style="text-align: justify;">Το καθεστώς του Κιέβου, με ισχυρή φασιστική πτέρυγα, προκεχωρημένο
φυλάκιο του νατοϊκού μπλοκ, θεωρεί τον Σιμόν Πετλιούρα εθνικό ήρωα, ενώ
φυτρώνουν αγάλματά του με τις ευλογίες του καθεστώτος. Ο Σ. Πετλιούρα
ήταν ηγέτης των ουκρανικών εθνικιστικών στρατευμάτων στον ρωσικό εμφύλιο
τα χρόνια 1918-1920, συμμάχησε με τα πολωνικά στρατεύματα εισβολής κατά
της σοβιετικής εξουσίας. Εκτός των άλλων, ήταν υπεύθυνος για τις σφαγές
χιλιάδων αμάχων σε αντιεβραϊκά πογκρόμ. Οι στρατοί της Αντάντ που
εισέβαλαν στην Ουκρανία το 1919 –μεταξύ των οποίων και ο ελληνικός
στρατός που είχε στείλει ο Ε. Βενιζέλος– δεν είχαν κανένα πρόβλημα να
συνεργαστούν μαζί του. Τελικά τον Σ. Πετλιούρα σκότωσε στις 25 Μαΐου
1926 στο Παρίσι ο Σαμουίλ Σβάρτσμπαρντ, ως εκδίκηση για τα θύματα των
πογκρόμ. Άλλος τιμώμενος «εθνικός ήρωας» της σημερινής Ουκρανίας είναι ο
Στεπάν Μπαντέρα, εθνικιστής και συνεργάτης του γερμανικού στρατού
κατοχής στην Ουκρανία κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συνυπεύθυνος για
χιλιάδες θανάτους ουκρανών, πολωνών και εβραίων πολιτών. Ο
αντικομμουνισμός με τις φασιστικές του αποχρώσεις είναι το φυσικό
στήριγμα του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ όσο δημοκρατικό και
φιλελεύθερο κι αν θέλει να εμφανίζεται.</p>
<p style="text-align: justify;">Η Ρωσία που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα την προστασία των πληθυσμών του
Ντονμπάς για να υπηρετήσει τα δικά της αστικά συμφέροντα και να
κατοχυρώσει τη δική της ζώνη επιρροής, προστρέχει στο μεγαλορωσικό
εθνικισμό και στον αντικομμουνισμό. Από αυτή την άποψη είναι
αποκαλυπτικός ο λόγος του Βλαντίμιρ Πούτιν. Ο Ρώσος πρόεδρος στον λόγο
του στις 21 Φεβρουαρίου επικαλείται το εθνικό παρελθόν της Ρωσίας. Όπως
είπε, η Ουκρανία «είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δικής μας ιστορίας,
πολιτισμού, πνευματικού χώρου» και «οι κάτοικοι των νοτιοδυτικών
ιστορικών παλαιών ρωσικών εδαφών αυτοαποκαλούνταν Ρώσοι και Ορθόδοξοι».
Αρνούμενος στην ουσία την ύπαρξη ουκρανικού έθνους, προχώρησε σε ένα
παραλήρημα κατά των μπολσεβίκων, του Λένιν και της αρχής της
αυτοδιάθεσης των καταπιεζόμενων εθνών από την τσαρική εξουσία και το
μεγαλορωσικό έθνος.</p>
<p style="text-align: justify;">Η σύγχρονη Ουκρανία δήλωσε «δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από τη Ρωσία,
πιο συγκεκριμένα τη μπολσεβίκικη, κομμουνιστική Ρωσία» και ειδικότερα η
Σοβιετική Ουκρανία «πήρε το όνομά της από τον Βλαντίμιρ Ίλιτς Λένιν».
Όπως είπε «οι ιδέες του Λένιν –από τις οποίες προέκυψε στην ουσία ένα
συνομοσπονδιακό κρατικό σύστημα και το σύνθημα για το δικαίωμα των εθνών
στην αυτοδιάθεση μέχρι την απόσχιση– ήταν που αποτέλεσαν τη βάση του
σοβιετικού κράτους». Ο Ρώσος πρόεδρος έδωσε τη δική του εξήγηση: «Μετά
την επανάσταση, το κύριο καθήκον των Μπολσεβίκων ήταν να παραμείνουν
στην εξουσία με κάθε κόστος, απόλυτα με κάθε κόστος. Για χάρη αυτού του
σκοπού, έκαναν τα πάντα: Δέχθηκαν την ταπεινωτική συνθήκη του
Μπρεστ-Λιτόφσκ […] και ικανοποίησαν τις όποιες απαιτήσεις και επιθυμίες
από τους εθνικιστές εντός της χώρας».</p>
<p style="text-align: justify;">Ο Β. Πούτιν είπε με τον τρόπο του μια μεγάλη αλήθεια. Ο Λένιν και οι
μπολσεβίκοι δεν ήθελαν να παραμείνουν πάση θυσία στην εξουσία, εξάλλου
και ο εθνικισμός είναι ένας τέτοιος τρόπος, ωστόσο ήθελαν να διασώσουν
πάση θυσία την προλεταριακή επανάσταση και τον παγκόσμιο, διεθνιστικό
της χαρακτήρα. Ο Λένιν στηρίζοντας την υπογραφή της –όντως ταπεινωτικής–
συνθήκης του Μπρεστ-Λιτόφσκ δήλωνε: «Δεν είναι σοσιαλιστής αυτός πού
δεν έχει αποδείξει με έργα ότι είναι έτοιμος για τις μεγαλύτερες θυσίες
από την πλευρά της “δικής του” χώρας προκειμένου να προχωρήσει
πραγματικά η υπόθεση της σοσιαλιστικής επανάστασης». Αυτόν ακριβώς το
διεθνιστικό χαρακτήρα της Οκτωβριανής Επανάστασης και των μπολσεβίκων
της επαναστατικής περιόδου προσπαθεί να σβήσει ο Β. Πούτιν, προκειμένου
να επικρατήσει ο μεγαλορωσικός εθνικισμός προς όφελος της σημερινής
ιμπεριαλιστικής πολιτικής της Ρωσίας.</p>
<p style="text-align: justify;">Η ΕΣΣΔ ήταν μια χώρα χωρίς κανένα εθνικό στοιχείο στο όνομά της, με
«εθνικό» ύμνο τη «Διεθνή» μέχρι το 1944, «εθνική» σημαία την κόκκινη με
το σφυροδρέπανο και εθνικό στρατό τον Κόκκινο Στρατό. Ο Ρώσος πρόεδρος
δεν παραλείπει να υπενθυμίσει ότι «ο Στάλιν, στην πραγματικότητα,
εφάρμοσε πλήρως στην πράξη όχι τις ιδέες του Λένιν, αλλά τις δικές του
ιδέες για τη δομή του κράτους», σημειώνοντας με τον τρόπο του την
αντιστροφή του εργατικού διεθνισμού των πρώτων χρόνων. Αν ο Λένιν
υπέτασσε τη Σοβιετική Ένωση στον σκοπό της παγκόσμιας επανάστασης, στη
συνέχεια επικράτησε η λογική της υποταγής της γραμμής των ΚΚ στα κρατικά
συμφέροντα της Σοβιετικής Ένωσης.</p>
<div style="text-align: center;"><blockquote class="pullquote align-left"><p><b><span style="color: red;">Η ολομέτωπη επίθεση του
Πούτιν στον Λένιν και τους μπολσεβίκους εκφράζει το μίσος του ρωσικού
εθνικισμού στον διεθνισμό των κομμουνιστών</span></b></p></blockquote></div>
<p style="text-align: justify;">Ο Β. Πούτιν προχώρησε ακόμα περισσότερο προκαλώντας σε άμιλλα το
ουκρανικό καθεστώς: «Θέλετε αποκομμουνιστικοποίηση; Λοιπόν, αυτό μας
ταιριάζει μια χαρά. Αλλά γιατί να σταματήσουμε στα μισά του δρόμου;
Είμαστε έτοιμοι να σας δείξουμε τι σημαίνει πραγματική
αποκομμουνιστικοποίηση για την Ουκρανία». Ο Ρώσος πρόεδρος συναγωνίζεται
σε αντικομμουνισμό την Ουκρανία, επιστρέφοντας στο αυτοκρατορικό
παρελθόν της τσαρικής Ρωσίας ακριβώς για να εξυπηρετήσει τα ρωσικά
αστικά συμφέροντα στην εποχή της όξυνσης των ιμπεριαλιστικών
ανταγωνισμών, των εθνικισμών και των πολέμων. </p><p style="text-align: justify;">Τα δύο στρατόπεδα συγκρούονται στο ουκρανικό έδαφος με θύματα τους δύο
λαούς που πολεμούν κάτω από ξένες σημαίες και επιπτώσεις σε όλο τον
πλανήτη. Στην εποχή των παγκόσμιων καπιταλιστικών ανταγωνισμών για
ηγεμονία και των πολέμων, υπάρχει συμφωνία στην αποκήρυξη του
κομμουνισμού και του εργατικού διεθνισμού. Όχι γιατί το σημερινό
κομμουνιστικό κίνημα είναι μια πραγματική δύναμη και απειλή για τα
σχέδιά τους αλλά γιατί το φάντασμά του μπορεί να πάρει σάρκα και οστά
από τις εργατικές τάξεις που τώρα πληρώνουν σκληρό τίμημα «για του
αφέντη το φαΐ».</p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-75211069162949510572022-02-24T11:11:00.006+02:002022-02-24T11:11:38.118+02:00Κάτω Τα Χέρια Από Το Ντονμπάς! / του Σάββα Μιχαήλ<p style="text-align: right;"><b><span style="color: #2b00fe;">του Σάββα Μιχαήλ</span></b></p><p style="text-align: right;"><b><span style="color: #2b00fe;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2022/02/1079px-OSCE_SMM_monitoring_the_movement_of_heavy_weaponry_in_eastern_Ukraine_16544083798-1-1024x683.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="534" data-original-width="800" height="267" src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2022/02/1079px-OSCE_SMM_monitoring_the_movement_of_heavy_weaponry_in_eastern_Ukraine_16544083798-1-1024x683.jpg" width="400" /></a></b></div><br /><p></p><p style="text-align: center;"><b>Για πρώτη φορά από το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου η κλιμακούμενη σύγκρουση αμερικανονατοϊκού ιμπεριαλισμού και Ρωσίας με άξονα την Ουκρανία ρίχνει τον ζόφο μιας γενικευμένης πολεμικής καταστροφής πάνω στην Ευρώπη και στην ανθρωπότητα.<span></span></b></p><a name='more'></a><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><br />Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ περιέγραφε την εφιαλτική κατάσταση σαν την “νέα κανονικότητα”(!). Λίγες μέρες μετά, τα τύμπανα του πολέμου ξανάρχισαν να κτυπούν εκκωφαντικά από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα της Δύσης και τα ελεγχόμενα ΜΜΕ, καθώς ο Πούτιν ανάγγειλε -με καθυστέρηση οκτώ χρόνων…- την επίσημη αναγνώριση από την Ρωσία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, στο Ντονμπάς, στέλνοντας και ρωσικά “ειρηνευτικά” στρατεύματα.<br /><br />Ο Μπάιντεν εξαπέλυσε μύδρους μιλώντας για “εισβολή” και ανακοίνωσε μια “πρώτη σειρά” κυρώσεων. Τον ακολούθησαν πιστά η γηραιά Αλβιόν του κλόουν Τζόνσον και οι ιμπεριαλιστές τής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος Σολτς υπερέβαλε εαυτόν και πάγωσε τα έργα για τον αγωγό αερίου Nord East 2, παγώνοντας συνάμα την οικονομία και τους πληθυσμούς της Γερμανίας και της Ευρώπης και καταφέρνοντας ένα ενεργειακό πλήγμα που, εάν παραταθεί, μπορεί να συγκριθεί μόνο με τον πετρελαϊκό σοκ από τον ΟΠΕΚ μετά τον πόλεμο στη Μέση Ανατολή το 1973 και τις εκρηκτικές πολιτικές του συνέπειες. Παραπίσω συστρατεύτηκαν στην ίδια γραμμή οι “ανήκοντες εις την Δύσιν”. Μαζί και ο πάντα πρόθυμος κι αναμενόμενος Χατζηαβάτης Κούλης. Τα παπαγαλάκια του άρχισαν μάλιστα επιχειρούν να κινητοποιήσουν εθνικιστικά αντανακλαστικά στην υπηρεσία του ΝΑΤΟ κάνοντας ανιστόρητες συγκρίσεις ανάμεσα στην Ρωσία του Πούτιν και τον… τουρκικό “Αττίλα” του 1974. Την ίδια στιγμή, τον διαγκωνίζεται ο Ερντογάν, τρέχοντας στο πλευρό του ΝΑΤΟ και του Κιέβου.<br /><br />Γιατί, όμως, να θεωρείται “εισβολή”, ή ακόμα και casus belli, η αναγνώριση από την Ρωσία των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ; Ας θυμίσουμε το τί προηγήθηκε ενάντια σε όσους νομίζουν ότι έχουμε μνήμη χρυσόψαρου. Το 2014 με άμεση αμερικανική παρέμβαση της υφυπουργού Εξωτερικών Νόιλαντ και του μέχρι πρότινος πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Αθήνα και τότε στο Κίεβο, με τα γεγονότα του Μαϊντάν, ήρθαν πραξικοπηματικά στην εξουσία οι φασίστες του Δεξιού Τομέα και των λοιπών νοσταλγών του συνεργάτη των Γερμανών Ναζί Στεπάν Μπαντέρα. Ακολούθησε ένα όργιο μαύρης τρομοκρατίας που επέφερε όχι μόνο την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσία αλλά κυρίως οδήγησε σε εξέγερση την εργατική τάξη των ρωσόφωνων πολυεθνικών πληθυσμών της βιομηχανικής νοτιοανατολικής Ουκρανίας, στο προλεταριακό Ντονμπάς. Η ανακήρυξη των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ επήλθε σαν αποτέλεσμα αυτής της αντιφασιστικής εργατικής αντίστασης. Θυμίζουμε ότι η εξέγερση ξεκίνησε με επικεφαλής του ανθρακωρύχους, τους εργάτες της χαλυβουργίας και τους νταλικέρηδες που ύψωσαν την σημαία της ΕΣΣΔ κι όχι των Τσάρων. Εξοπλίστηκαν εργατικές πολιτοφυλακές. Στο Ντονέτσκ οργανώθηκε εργατικό Σοβιέτ με πρόεδρο τον κομμουνιστή Λιτβίνωφ και έγινε από την οργάνωση Μπορότμπα διαδήλωση με τα πορτραίτα των ηγετών του Κόκκινου Στρατού που συντρίψανε τις ορδές των Λευκών στην Ουκρανία – ανάμεσά τους και τα πορτρέτα του Τουχατσέφσκι, του Αντόνωφ Οβσεγιένκο αλλά και του Τρότσκυ. Στην πορεία, όμως, προς διπλωματικές διαπραγματεύσεις και συμβιβασμό με το Κίεβο που καταλήξανε στις νεκροβίωτες συμφωνίες του Μινσκ Ι και ΙΙ το 2015, το Κρεμλίνο κι οι τοποτηρητές του ντόπιοι ολιγάρχες εξαπέλυσαν βάρβαρη καταστολή ενάντια στους κομμουνιστές αγωνιστές, διαλύοντας το σοβιέτ και απαγορεύοντας το ΚΚ του Ντονέτσκ κι άλλες αριστερές οργανώσεις. <br /><br />Από αυτήν την σκοπιά πρέπει να ερμηνευτούν και οι άθλιες αντικομμουνιστικές κορώνες του Πούτιν ενάντια στον Λένιν και τον μπολσεβικισμό που συνόδευσαν την ομιλία του, στην ανακοίνωση της αναγνώρισης των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ. <span style="color: #2b00fe;"><b>Τρεις είναι οι κύριοι λόγοι.</b></span><br /><br /><u><b>Πρώτον</b></u>, η επαναβεβαίωση της προσήλωσης του Κρεμλίνου στην παλινορθωτική πορεία της ενσωμάτωσης στον παγκόσμιο καπιταλισμό, καθησυχάζοντας έμμεσα τους ολιγάρχες αλλά και την ιμπεριαλιστική Δύση ότι δεν έχει σχέδια για ανασύσταση της “επάρατης” Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών.<br /><br /><u><b>Δεύτερον</b></u>, η κινητοποίηση του μεγαλορώσικου σωβινισμού σαν ενοποιητικού ιδεολογικού δεσμού, ποντάροντας στις διαψεύσεις που συνοδεύουν την κατάρρευση της ΕΣΣΔ αλλά και στα πληγωμένα αισθήματα ταπείνωσης από την αλαζονεία της Δύσης των κοινωνικά χειμαζόμενων λαϊκών μαζών.<br /><br /><u><b>Τρίτο</b></u> και ιδιαίτερα σημαντικό, η επίθεση ενάντια στον Λένιν και στον μπολσεβικισμό προωθείται σαν αντίβαρο στον κομμουνισμό από φόβο μήπως την πρωτοβουλία της αντιιμπεριαλιστικής και αντιφασιστικής δράσης αναλάβουν ξανά, όπως την άνοιξη του 2014, οι προλεταριακές μάζες που μέσα τους δεν έπαψαν να είναι ριζωμένες οι επαναστατικές παραδόσεις του Οκτώβρη 1917, των σοβιετικών κοινωνικών κατακτήσεων και του Μεγάλου Αντιφασιστικού Πολέμου.<br /><br />Ο φόβος αυτός μιας ιστορικής επιστροφής του μεγάλου απωθημένου, της σοσιαλιστικής επανάστασης, λόγω της κλιμακούμενης γεωπολιτικής καταιγίδας φουντώνει. Ένας φόβος που δεν περιορίζεται ανάμεσα στους ολιγάρχες στον πρώην σοβιετικό χώρο αλλά απλώνεται και στα μητροπολιτικά κέντρα του δεινά κλυδωνιζόμενου από την επιδεινούμενη κρίση παγκόσμιου καπιταλισμού.<br /><br /></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #800180;">23 Φεβρουαρίου 2022,<br /><br />Ημέρα του Κόκκινου Στρατού</span></b></span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-28986980984004587752022-02-20T17:09:00.003+02:002022-02-20T17:09:59.289+02:00Σαν Σήμερα Το 1949 Δολοφονείται Ο Κομμουνιστής Γραμματέας Της ΓΣΕΕ, Μήτσος Παπαρήγας <div><p style="text-align: justify;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVtmaAKuDUTBIY93So8oFpce0jlbSLUgi7KPKXKr-eND-5WZ3-_OXDFgQ0fMeIX_GuEGaGhh4GOxVCSDEPRSzM_6WtXkGtfUG1bplZ3qGAEfOKq0K56dPVOn71JNktRLSrb24aChi2APE/s350/11UU.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="350" data-original-width="265" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVtmaAKuDUTBIY93So8oFpce0jlbSLUgi7KPKXKr-eND-5WZ3-_OXDFgQ0fMeIX_GuEGaGhh4GOxVCSDEPRSzM_6WtXkGtfUG1bplZ3qGAEfOKq0K56dPVOn71JNktRLSrb24aChi2APE/w242-h320/11UU.jpg" width="242" /></a></div><p></p><p style="text-align: justify;"></p><div style="text-align: center;"><b>Ο <span style="color: #ff00fe;">Μήτσος Παπαρήγας</span> γεννήθηκε στο Βόλο το 1896 από φτωχή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν φτωχός επαγγελματίας και δύσκολα κατόρθωνε να ζει την οικογένεια με τα πέντε παιδιά του. Σε ηλικία 14 χρονών έγινε σιδεράς και στο οργανωμένο μαζικό κίνημα μπαίνει το 1919, όταν γίνεται μέλος του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. </b></div><b><span><a name='more'></a></span></b><br /></div><div style="text-align: justify;"> Πήρε μέρος στα «επιστρατικά» του Βόλου, ένα κίνημα που εξέφραζε τις αντιπολεμικές διαθέσεις των στρατιωτών και αργότερα, όταν υπηρετούσε τη θητεία του στο ναυτικό, μοίραζε αντιπολεμικές - σοσιαλιστικές προκηρύξεις που προμηθευόταν από το τμήμα του ΣΕΚΕ στο Βόλο. Τότε εντάσσεται στο ΣΕΚΕ. Το 1921 στέλνεται στο μέτωπο της Μικράς Ασίας, όπου οργανώνεται σε αντιπολεμικούς πυρήνες. Το 1922, όταν επιστρέφει στο Βόλο μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οργανώνει το κίνημα των Παλαιών Πολεμιστών στη Μαγνησία και γίνεται γραμματέας του Συλλόγου "Παλαιών Πολεμιστών και Θυμάτων Στρατού" στο Βόλο. <br /><br /> Το 1924 εκλέγεται γραμματέας του Σωματείου Μεταλλεργατών Βόλου. Την ίδια χρονιά πρωτοστατεί στην οργάνωση της μεγάλης απεργίας του Βόλου και αναδεικνύεται για τις οργανωτικές και ηγετικές του ικανότητες, για τη συνέπεια και αφοσίωση του στην υπόθεση της εργατικής τάξης. Ο Παπαρήγας κέρδισε την αγάπη, το σεβασμό και την εμπιστοσύνη των εργατών του Βόλου, που τον αναδεικνύει, το 1927, Γραμματέα του Πανεργατικού Κέντρου της θεσσαλικής εργατούπολης. </div> <p></p><p style="text-align: justify;">Η ζωή του υπήρξε πυκνή σε δοκιμασίες και πολυτάραχη. Οι διώξεις εναντίον του αρχίζουν από το 1923, όταν ήταν Γραμματέας του Συνδέσμου Παλαιών Πολεμιστών του Βόλου. Δύο χρόνια φυλακή για προκήρυξη κατά του Πάγκαλου. Το 1927, η δικτατορία του Πάγκαλου τον στέλνει έξι μήνες εξορία στην Αμοργό. Το 1930, δυόμισι μήνες φυλακή στο Ιτζεδίν. Μόλις αποφυλακίζεται, ξαναπιάνεται και καταδικάζεται σε τριάμισι χρόνια φυλακή και δύο χρόνια εξορία. Κατορθώνει, όμως, το 1931, να δραπετεύσει από τις φυλακές Συγγρού, κρύβεται για ένα διάστημα στην Αθήνα κι ύστερα, φεύγει στο εξωτερικό.</p><p style="text-align: justify;">Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, ρίχνεται με φλόγα στην παράνομη δουλιά, έως το 1936, που τον πιάνουν στην Πάτρα. Οχτώ χρόνια δέσμιος της μεταξικής δικτατορίας και των χιτλερικών κατακτητών, ο Μήτσος Παπαρήγας πέρασε σκληρές δοκιμασίες. Απομόνωση της Κέρκυρας, Κίμωλος, Ακροναυπλία, Χαϊδάρι. Δραπετεύει από το Χαϊδάρι το 1944 και δουλεύει παράνομα στην Αθήνα. </p><p style="text-align: justify;">Μετά την απελευθέρωση από τους Γερμανούς, το 1945, ο Παπαρήγας μαζί με τον Κώστα Θέο είναι επικεφαλής του Εργατικού Αντιφασιστικού Συνασπισμού (ΕΡΓΑΣ). Ο ΕΡΓΑΣ θα κερδίσει τις εκλογές σε πολλά εργατικά κέντρα και ο Θέος θα γίνει γραμματέας της ΓΣΕΕ. Στο 8ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ, τον Μάρτη του 1946, ο Παπαρήγας εκλέγεται Γραμματέας της ΓΣΕΕ. </p><p style="text-align: justify;">Το 1947, η Ασφάλεια, με υπόδειξη των Αμερικανών, συνέλαβε την εκλεγμένη διοίκηση της ΓΣΕΕ, μαζί και τον Παπαρήγα, ο οποίος στάλθηκε εξορία στην Ικαρία. Κατορθώνει, όμως, και πάλι να δραπετεύσει από την εξορία, γυρίζει στην Αθήνα και αρχίζει να δουλεύει μέσα στις σκληρές συνθήκες της παρανομίας της εποχής του εμφυλίου πολέμου. Εκεί τον πιάσανε για τελευταία φορά. Τον έσυραν στα άντρα της βίας, τον βασάνισαν σκληρά και τελικά τον δολοφόνησαν στα 1949, σκηνοθετώντας δήθεν «αυτοκτονία» του, μέσα στο κελί της απομόνωσής του.</p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #2b00fe;"> Πηγή : </span><a href="http://taxiki.blogspot.com/2020/02/1949.html"><span style="color: #ffa400;">Ταξική Πτέρυγα</span></a></b></span> <br /></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-71125731567495196312022-02-07T16:10:00.006+02:002022-02-07T16:10:43.541+02:00Σοσιαλισμός Από Τα Κάτω - Τεύχος Νο 150!<p style="text-align: justify;"> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://socialismfrombelow.gr/images/SAK150.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="593" height="640" src="https://socialismfrombelow.gr/images/SAK150.jpg" width="474" /></a><span><a name='more'></a></span></div><br /><p></p><div class="text" style="text-align: justify;"><p><b>Το 150ό τεύχος του περιοδικού <span style="color: red;">Σοσιαλισμός από τα
Κάτω</span> ανοίγει η <span style="color: #ff00fe;">Μαρία Στύλλου </span>με το άρθρο που θέτει το ερώτημα: «<u>Ποιος
μπορεί να τελειώσει ένα αποτυχημένο σύστημα;»</u>.</b> Ξεκινά με έναν απολογισμό
των επιθέσεων που έχουν σημάνει για την εργατική τάξη τα «20 χρόνια του
ευρώ» και αναδεικνύει πώς τέτοιες επιθέσεις αποτελούν και σήμερα το
«μόνο σταθερό δεδομένο σε ένα τοπίο όπου τίποτε δεν είναι σταθερό».
Απέναντι σε αυτά, προβάλλει τη δύναμη των εργατικών εκρήξεων από τη
Χιλή, το Σουδάν, το Καζακστάν ως την Ελλάδα. </p>
<p>Εδώ, η μακρόσυρτη κρίση του καπιταλισμού που γίνεται πολύπλευρη και
πιο αποσταθεροποιητική για το σύστημα, η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά
που μονιμοποιεί και χειροτερεύει τους συμβιβασμούς του έρχεται σε
αντίθεση με την «εμπειρία που έχει συσσωρεύσει το εργατικό κίνημα και ο
κόσμος που αγωνίζεται». Όλα αυτά συνθέτουν μια περίοδο κρίσεων και
αγώνων όπου οι παλιές ισορροπίες σπάνε. «Εκεί βρισκόμαστε σήμερα»
υποστηρίζει. «Όχι απλά σε μια φάση αγωνιστικής ανάκαμψης, αλλά σε μια
νέα ριζοσπαστικοποίηση» όπου το κύμα απογοήτευσης που άπλωσε η αποτυχία
της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ μέσα στην εργατική τάξη είναι πίσω μας και όπου
δημιουργείται ένα «μαζικό ακροατήριο για την στρατηγική της ανατροπής
αυτού του αποτυχημένου συστήματος». </p>
<p><b>Τη συζήτηση για την επέτειο των 100 χρόνων από την Μικρασιατική
Εκστρατεία-Τραγωδία του μεγαλοϊδεατισμού ανοίγει</b> ο <b><span style="color: #ff00fe;">Λέανδρος Μπόλαρης</span></b> στο
άρθρο του. Εξηγεί πως η ελληνική πολεμική εξόρμηση που ξεκίνησε το 1919
ήταν κομμάτι του ευρύτερου «πολέμου των πετρελαίων» που διεξαγόταν για
τη μοιρασιά από τις μεγάλες δυνάμεις της υπό κατάρρευση Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Οι έλληνες καπιταλιστές είχαν υλικά συμφέροντα από τον
ρόλο του «αντιπροσώπου» του βρετανικού ιμπεριαλισμού και αδιαφορούσαν
για τη σύνθεση και τις διαθέσεις των πληθυσμών. Περιγράφοντας συνοπτικά
κάποιες από τις φρικαλεότητες του εκστρατευτικού σώματος, θυμίζει πώς
αυτές συνάντησαν την αντίσταση του ντόπιου πληθυσμού και του κινήματος
του Κεμάλ αλλά και τις λιποταξίες στο μέτωπο και ένα κύμα απεργιών στην
Ελλάδα και τονίζει τη σημασία για την σημερινή επαναστατική Αριστερά να
«είναι ο συνεχιστής των καλύτερων παραδόσεων της Αριστεράς που
αντιστάθηκε στο σφαγείο του πολέμου τότε».</p>
<p><b>Μετά την πρόσφατη αστυνομική δολοφονία του Ρομά Νίκου Σαμπάνη και τον
τραγικό θάνατο της οχτάχρονης Όλγας στους Κυλινδρόμυλους Κ.
Σαραντόπουλος, η <span style="color: #ff00fe;">Αφροδίτη Φράγκου</span> με το άρθρο της <u>«Η πάλη για την
απελευθέρωση των Τσιγγάνων»</u> περιγράφει τον κοινωνικό αποκλεισμό τον
οποίο βιώνουν οι Ρομά.</b> Κύρια όμως, αναζητά τις ρίζες των ρατσιστικών
στερεοτύπων πραγματοποιώντας μια πολύ χρήσιμη ιστορική αναδρομή σχετικά
με την καταγωγή και τις μετακινήσεις των Ρομά προς την Ευρώπη και την
προσπάθεια τους να επιβιώσουν μέσα στις όλο και πιο δύσκολες συνθήκες
που δημιουργούσε για αυτούς η κυριαρχία του καπιταλιστικού τρόπου
παραγωγής στην Ευρωπαϊκή ήπειρο. «Η τραγωδία των Ρομά οφείλεται στις
ταξικές κοινωνίες και ιδίως στη σημερινή μορφή της ταξικής κοινωνίας,
τον καπιταλισμό», αναφέρει χαρακτηριστικά και προτάσσει την ανάγκη να
παλέψουμε «Ρομά και μπαλαμέ μαζί» για να «δικαιωθούν οι νεκροί μας, οι
φτωχοί που χάθηκαν σε αυτό το άδικο σύστημα του ρατσισμού και της
περιθωριοποίησης».</p>
<p><span style="color: red;"><strong>Γυναικεία απελευθέρωση</strong></span></p>
<p><b>Στο άρθρο της <u>«Μαρξισμός και καταπίεση των γυναικών»</u> η <span style="color: #ff00fe;">Σταυρούλα
Πανίδου</span> προβάλλει τους αγώνες των γυναικών από την Παρισινή Κομμούνα ως
τη Ρώσικη Επανάσταση, τον Μάη του ‘68 αλλά και σήμερα.</b> Σε διάλογο με την
Τσίντσια Αρούτσα και το βιβλίο της «Επικίνδυνες σχέσεις - Γάμοι και
διαζύγια μαρξισμού και φεμινισμού», υπερασπίζεται την αξία του Μαρξισμού
ως οδηγού για τη γυναικεία απελευθέρωση. Ξεκινά από τη δύναμη της
εργατικής τάξης ώς συλλογικό υποκείμενο να αντιπαλέψει «την καταπίεση
εκεί που βρίσκονται οι αιτίες που τη δημιουργούν, στις σχέσεις
εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης στην παραγωγή». Μιλά για τον ρόλο της
πυρηνικής οικογένειας στον καπιταλισμό και πώς αυτός διαιωνίζει την
γυναικεία καταπίεση.</p>
<p>Στέκεται στις αιτίες των «διαζυγίων» ενός μεγάλου τμήματος του
γυναικείου κινήματος με τις μαρξιστικές ιδέες και την ταξική πάλη και
αναδεικνύει τη σημασία που έχει σήμερα για την Αριστερά να είναι
«ξεκάθαρη για το ποιος είναι ο μοναδικός δρόμος που μπορεί να οδηγήσει
στην απελευθέρωση όλης της ανθρωπότητας».</p>
<p><b>Ο<span style="color: #ff00fe;"> Γιώργος Ράγκος </span>στο άρθρο του<u> «COP26 -Δεν καλύπτεται το χάσμα με
απάτες»</u> ανιχνεύει τα αίτια της αποτυχίας της διάσκεψης COP26 για το
κλίμα.</b> Εξηγεί τα παιχνίδια που παίζονται μεταξύ των μεγάλων παικτών με
τα ορυκτά καύσιμα και την ανακήρυξη του Φυσικού Αερίου σε «μεταβατική
ενέργεια» καθώς και τα ψέματα περί «μείωσης της αποψίλωσης των δασών».
Αναδεικνύει την ανάγκη στήριξης των κινημάτων για την κλιματική
δικαιοσύνη των χωρών του Παγκόσμιου Νότου που διεκδικούν κλιματικές
αποζημιώσεις από τις μεγάλες πολυεθνικές και τα κράτη που τις στηρίζουν.
Υποστηρίζει, όμως, πως «το πραγματικό χάσμα στην κοινωνία δεν είναι
μεταξύ της πλειοψηφίας των ανθρώπων στον πλούσιο Βορρά και των ανθρώπων
στον φτωχό Νότο» αλλά απέναντι στους μεγάλους καπιταλιστές, μια
«μικροσκοπική μειοψηφία που επωφελείται από την καταστροφή της φύσης και
την κλιματική αλλαγή». Καταλήγει λέγοντας πως η εργατική τάξη «είναι η
τάξη που έχει τη δύναμη να σταματήσει τη κλιματική καταστροφή και να
πάρει τον έλεγχο της κοινωνίας για ένα βιώσιμο μέλλον».</p>
<p>Πρόσφατα, έκλεισαν τρεις δεκαετίες από την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. <b>Με
αφορμή αυτή την επέτειο, ο <span style="color: #ff00fe;">Πάνος Γκαργκάνας</span> στο άρθρο του <u>«30 χρόνια από
τη διάλυση της ΕΣΣΔ»</u> θυμίζει τις κατακτήσεις της Ρώσικης Επανάστασης
ενάντια στον ρατσισμό, τον εθνικισμό, τον σεξισμό και τη γυναικεία
καταπίεση και υποστηρίζει ότι οι μύθοι για την ανωτερότητα του
καπιταλισμού αλλά και οι θεωρίες για το «τέλος της ιστορίας» έχουν
καταρρεύσει. </b>Στέκεται, όμως, και σε μια σειρά άρθρων στο Ριζοσπάστη όπου
«η ηγεσία του ΚΚΕ επιμένει να αναζητάει τις αιτίες της κατάρρευσης της
ΕΣΣΔ σε μεταγενέστερες περιόδους, αφήνοντας τη σταλινική περίοδο στο
απυρόβλητο». Και εξηγεί γιατί η στρατηγική του σοσιαλισμού από τα κάτω
είναι αυτή που μπορεί να ερμηνεύσει την αποτυχία του σταλινισμού και
γιατί παραμένει οδηγός για μια νέα κοινωνία. </p>
<p><b>Στο άρθρο τους <u>«Πανδημία και ψυχική Υγεία»</u> η <span style="color: #ff00fe;">Λίλιαν Μπουρίτη και η
Μαρία Μπολοβίνα</span>, εργαζόμενες στην ψυχική Υγεία, εξηγούν ότι οι
απαντήσεις της άρχουσας τάξης στις συνέπειες της πανδημίας στην ψυχική
Υγεία «είναι</b> αποτέλεσμα των ταξικών τους συμφερόντων, της κυρίαρχης
ιδεολογίας και της ταξικής πάλης». Προχωρούν σε μια κριτική της
κυρίαρχης ψυχιατρικής που υπηρετεί τον καπιταλισμό παρουσιάζοντας την
ψυχική διαταραχή ως ατομικό πρόβλημα και προβάλλουν τον ρόλο των
κινημάτων διεθνώς αλλά και τους εργατικούς αγώνες στην Ελλάδα ως
κομβικής σημασίας και για την αντιμετώπιση της «πανδημίας της ψυχικής
Υγείας» αλλά και για την εξέλιξη του «κάθε επιστημονικού πεδίου, πόσο
μάλλον δε για την ψυχιατρική και την ψυχολογία».</p>
<p>Στις βιβλιοκριτικές, ο Κώστας Πίττας παρουσιάζει το βιβλίο του Αλέξη
Παπαχελά «Ένα σκοτεινό δωμάτιο 1967-1974», ο Πέτρος Κωσταντίνου το
βιβλίο «Εξέγερση του 1931, η στάση του Κομμουνιστικού Κόμματος Κύπρου
και η Γ’ Διεθνής» των Σπύρου Σακελλαρόπουλου και Μανώλη Χουμεριανού, ενώ
το βιβλίο του Παναγιώτη Αντωνογιαννάκη «Covid-19 Στην Ελλάδα “Ατομική
ευθύνη”. Να μην ξεχάσω», παρουσιάζει ο Γιώργος Πίττας.</p></div>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-36476300204327246612022-01-16T14:24:00.004+02:002022-01-16T14:24:27.301+02:00Καζακστάν : Τα Ρωσικά Στρατεύματα Αποχωρούν - Η Κρίση Παραμένει / του Σάββα Μιχαήλ<p style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><span style="color: red;"><b>του Σάββα Μιχαήλ</b></span></span></p><p style="text-align: right;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2022/01/Kazakhstan2-1024x768.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" height="240" src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2022/01/Kazakhstan2-1024x768.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: right;">Ανακοινώθηκε ότι μέσα σε μια εβδομάδα τα ρωσικά στρατεύματα αποχωρούν
από το Καζακστάν, όπου είχαν παρέμβει για την καταστολή της λαϊκής
εξέγερσης μετά από πρόσκληση του προέδρου της χώρας Τοκάγιεφ στην
Οργάνωση του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας. Ήταν η πρώτη επέμβαση της εν
λόγω μετασοβιετικής Οργάνωσης (συμμετέχουν η Ρωσία, η Αρμενία, το
Καζακστάν, το Κιργιστάν και το Τατζικιστάν) 30 χρόνια από την ίδρυσή
της, ύστερα από την διάλυση τη ΕΣΣΔ. Η εξέγερση φαίνεται να έχει
υποχωρήσει αφήνοντας πίσω της εκατοντάδες νεκρούς και 6.500 χιλιάδες
περίπου φυλακισμένους. Η κρίση, όμως, που την γέννησε παραμένει. Και δεν
αφορά μόνο την αχανή κεντροασιατική χώρα μόνο αλλά όλο τον πρώην
σοβιετικό χώρο, με επίκεντρο την ίδια την Ρωσία.</div><span><a name='more'></a></span><p></p><p style="text-align: justify;">Το Καζακστάν,
όπως και οι άλλες πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας,
κυβερνήθηκε, μετά την διάλυση της ΕΣΣΔ από την πρώην σταλινική
νομενκλατούρα μεταλλαγμένη σε κυβερνώσα οικογενειακή κλεπτοκρατία. Μέχρι
το 2019 Πρόεδρος ήταν ο πρώην γενικός γραμματέας του ΚΚ Καζακστάν
Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγιεφ που τυπικά έδωσε τα ινία στον έμπιστό του
Τοκάγιεφ για να κυβερνά ο ίδιος από το παρασκήνιο. (Αξίζει να θυμηθούμε
ότι στα χρόνια της περεστρόικα και τον καιρό της σύμπραξης ΚΚΕ/ΝΔ στην
κυβέρνηση Τζανετάκη, ο Χαρίλαος Φλωράκης εξυμνούσε δημόσια τον “φίλο
σύντροφο” Ναζαρμπάγιεφ που συνήθιζε τα καλοκαίρια να κάνει διακοπές
στην… Κρήτη!)</p><p style="text-align: justify;">Το Καζακστάν έχει γιγάντια έκταση, όση η Δυτική
Ευρώπη, είναι όμως αραιοκατοικημένο, με μόνο 19 εκατομμύρια κατοίκους.
Το υπέδαφός του έχει αμύθητο ορυκτό πλούτο. Είναι πρώτο στον κόσμο στην
εξαγωγή ουρανίου κι έχει τεράστια αποθέματα υδρογονανθράκων που τα
εκμεταλλεύονται μια ελάχιστη ντόπια ολιγαρχία, σε μεταπρατική συνεργασία
με το διεθνοποιημένο ξένο κεφάλαιο. Αέριο και πετρέλαιο το
εκμεταλλεύονται κυρίως αμερικανικοί κολοσσοί, Chevron και Exxon, αλλά
μερίδιο έχουν και η γαλλική Total και η αγγλο-ολλανδική Royal Dutch
Shell. Υπάρχει και μικρή συμμετοχή της Κίνας της τάξης του 10%. Η
σιδηρουργική βιομηχανία είναι πλειοψηφικά ιδιοκτησία της πολυεθνικής
Arcelor Mittal. Παρόλη την μισοαποικιακή αυτή υποταγή της χώρας, η
κυβερνώσα κλίκα καλλιεργεί τον πιο ξέφρενο καζακικό εθνικισμό, ακόμα και
την ρωσοφοβία (25% του πληθυσμού είναι Ρώσοι), την απαγόρευση του ΚΚ κι
άλλων αριστερών οργανώσεων, με αποκορύφωμα της προσωποπαγούς
δικτατορίας την πιο παρανοϊκή προσωπολατρία του αρχικλέφτη Ναζαρμπάγιεφ.</p><div style="text-align: justify;">Η κοινωνική ανισότητα πήρε τερατώδεις διαστάσεις. Σύμφωνα με το Forbes, υπήρχαν 4 ντόπιοι δισεκατομμυριούχοι, γύρω από την οικογένεια Ναζαρμπάγιεφ και την κλίκα της που μετά την πανδημία αυξήθηκαν σε… 7 μεγιστάνες. Με έδρα το Λονδίνο και το Σίτι, η κλεπτοκρατία του Καζακστάν έβγαζε τα πλούτη της στο εξωτερικό, δεν επένδυε σχεδόν τίποτα στη χώρα από την συσσώρευση πλούτου στα θησαυροφυλάκια του εξωτερικού και επιδιδόταν μανιωδώς σε κάθε είδους κερδοσκοπία.</div><p style="text-align: justify;">Ο εργαζόμενος
λαός, με πλειοψηφική προλεταριακή σύνθεση, ζούσε και ζει σε
τριτοκοσμικές συνθήκες πολύ κατώτερες από το επίπεδο ζωής που είχε επί
ΕΣΣΔ. Φυσικά δεν λείπανε και πριν την τωρινή εξέγερση σκληροί κοινωνικοί
ταξικοί αγώνες ιδιαίτερα στις δυτικές περιοχές του Καζακστάν με τα
κοιτάσματα αερίου και πετρελαίου. Στην περιοχή Μαγκιστάν (όπου άρχισε
και η εξέγερση στις 2 και 3 Ιανουαρίου 2022), στο Ζαναοζέν το 2011
διεξήχθη για οκτώ μήνες μια σκληρή γενική απεργία διαρκείας που πνίγηκε
στο αίμα από τις δυνάμεις καταστολής της δικτατορίας Ναζαρμπάγιεφ.</p><p style="text-align: justify;">Η
παγκόσμια καπιταλιστική κρίση μετά το 2008, η Μεγάλη Ύφεση και η πτώση
της τιμής του πετρελαίου που ακολούθησε, καθώς και η κορύφωση της κρίσης
με την πανδημία του κορωνοϊού μετέτρεψαν την δυστυχία των μαζών σε
τραγωδία. Τέσσερα εκατομμύρια εργάτες (σε συνολικό πληθυσμό,
υπενθυμίζουμε, 19 εκατομμυρίων) χάσανε την δουλειά τους. Η χαμηλότερη
τιμή του πετρελαίου έριξε την ισοτιμία του εθνικού νομίσματος σε σχέση
με το αμερικανικό δολάριο, καταποντίζοντάς το κατά 16% μέσα σε 2 χρόνια
και εξαπολύοντας τσουνάμι πληθωρισμού. Ο συνδυασμός ακρίβειας και
μαζικής ανεργίας αποσύνθεσε τον κοινωνικό ιστό και δημιούργησε τους
υλικούς όρους της εξέγερσης του Ιανουαρίου 2022. Η σταγόνα που ξεχείλισε
το ποτήρι της συσσωρευμένης εργατικής-λαϊκής οργής ήταν η ανατίμηση
του υγρού αερίου, του καυσίμου που κυρίως χρησιμοποιείται στα
αυτοκίνητα στις δυτικές περιοχές. Η ανατίμηση ήταν απαίτηση των
πολυεθνικών για να γίνει το εξαγώγιμο εμπόρευμα πιο “ανταγωνιστικό” στην
ενεργειακή αγορά… Από τα δυτικά ξεκίνησε η εξέγερση για να απλωθεί σε
άλλες περιοχές, μαζί και στην πρωτεύουσα Αλμάτυ (πρώην Άλμα Άτα, την
πόλη όπου εξορίστηκε ο Τρότσκυ από τον Στάλιν τον Ιανουάριο του 1928).
Είναι χαρακτηριστικό ότι στην Αλμάτυ δεν χρησιμοποιούν αέριο στα
αυτοκίνητα. Υπήρχε, όμως, πολύ συσσωρευμένο κοινωνικό “καύσιμο” και
εκρηκτικό…</p><p style="text-align: justify;">Παρά την αναδίπλωση του Τοκάγιεφ και τα μέτρα
κατευνασμού (άρση της ανατίμησης, διάλυση της κυβέρνησης κ.λπ.), η
εξέγερση συνεχίστηκε και πήρε διαστάσεις ένοπλου αγώνα. Η δικτατορία του
Τοκάγιεφ κατηγορεί “ισλαμιστές τρομοκράτες” και ξένες ΜΚΟ ως
υπεύθυνους. Πληροφορίες λένε ότι τα όπλα δόθηκαν από ένα τμήμα της ίδιας
της κρατικής Ασφάλειας του Καζακστάν, της τοπικής πρώην Κα-Γκε-Μπε,
καθώς οι ίδιοι οι κρατικοί γραφειοκρατικοί μηχανισμοί είναι διχασμένοι.
Στο σχίσμα αυτό στα σπλάχνα του κράτους αποδίδουν τις ενέργειες του
Τοκάγιεφ να αναλάβει την θέση του Ναζαρμπάγιεφ στο Συμβούλιο Ασφαλείας
και να καλέσει τα ρωσικά στρατεύματα κυρίως για νομιμοποίηση του ίδιου
του Τοκάγιεφ και λιγότερο για τις ανάγκες της καταστολής.</p><p style="text-align: justify;">Η Ρωσία,
η Κίνα αλλά και οι πολυεθνικές έχουν, η κάθε μία για το δικό της
συμφέρον να ανασχεθεί η εξέγερση και να αποκατασταθεί η “τάξη”(;).</p><p style="text-align: justify;">Ο
αμερικανονατοϊκός ιμπεριαλισμός, φυσικά, στα πλαίσια του “Νέου Ψυχρού
Πολέμου”, και εν μέσω της αντιπαράθεσης στην Ουκρανία και των
διαπραγματεύσεων ΗΠΑ/ΝΑΤΟ με Ρωσία, έχουν κάθε συμφέρον να αξιοποιήσουν
προς όφελος των ιμπεριαλιστικών σχεδίων το χάος στο Καζακστάν, στα
εκτεταμένα ανατολικά σύνορα της Ρωσικής Ομοσπονδίας, να εκτρέψουν την
εξέγερση σε “έγχρωμη” αντεπανάσταση τύπου Μαϊντάν.</p><p style="text-align: justify;">Οι ίδιοι οι
ιμπεριαλιστές έχουν αναγνωρίσει ότι δεν έχουν ξεμπερδέψει με το φάντασμα
της Σοβιετικής Ένωσης κι ότι η κατάρρευσή της το 1991 πρέπει να
θεωρηθεί όχι ένα γεγονός τετελεσμένο μια διαπαντός αλλά μια <b><i>διαδικασία που συνεχίζεται</i></b> και προκαλεί εκρήξεις σε όλο τον πρώην σοβιετικό χώρο (Βλ. Michael Kofman and Andrea Kendall-Taylor, <i>The Myth of Russian Decline</i> “<i>Why Moscow Will Be a Persistent Power, </i>Foreign Affairs, November – December 2021). Μια παρόμοια έκρηξη αποτελούν και τα τεκταινόμενα στο Καζακστάν.</p><p style="text-align: justify;">Δεν
αφορούν μόνο το λαό της μακρινής κεντροασιατικής χώρας. Αφορούν την
καταπιεσμένη ανθρωπότητα συνολικά μαζί και την εργατική τάξη και το λαό
μιας Ελλάδας που την έχουν μετατρέψει οι αστικές κυβερνήσεις της σε
υπερεξοπλισμένο προπύργιο του ΝΑΤΟ και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού
στα Βαλκάνια, στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.</p><p style="text-align: justify;">Δεν μπορούμε να
μένουμε τυφλοί απέναντι στα ιμπεριαλιστικά σχέδια ούτε και να
καταδικάζουμε επίσης στα τυφλά κάθε λαϊκή κινητοποίηση σαν “έγχρωμη
αντεπανάσταση”. Δεν ευλογούμε την αποστολή ρωσικών στρατευμάτων στο
πλευρό του Τοκάγιεφ, όπως έκαναν ο Πατριάρχης Κύριλλος κι ο γραμματέας
του ΚΚΡΟ Ζουγκάνωφ. Πολεμάμε τον ιμπεριαλισμό χωρίς να χαριζόμαστε στους
ολιγάρχες και τους μεταλλαγμένους μετασοβιετικούς δικτάτορες και
πολεμάμε τους ολιγάρχες χωρίς να συμβιβαζόμαστε με τους ιμπεριαλιστές.</p><p style="text-align: justify;">Τασσόμαστε
στο πλευρό της προλεταριακής εξέγερσης με πρόγραμμα την ανατροπή της
δικτατορίας Τοπάγιεφ, την απαλλοτρίωση της ολιγαρχίας και των
πολυεθνικών εταιρειών, για την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων,
ενάντια σε κάθε αμερικανονατοϊκή ιμπεριαλιστική παρέμβαση, για την
δημιουργία γνήσιων σοβιέτ των εργατών, για την εργατική εξουσία και τον
Σοσιαλισμό.</p><p style="text-align: justify;">Όπως υποστηρίξαμε σε διεθνή συνέδρια στη Λατινική Αμερική και την Ρωσία (Βλ. Σ. Μιχαήλ<i> ΕΣΣΔ και Ιμπεριαλισμός: Επιστροφή στο Μέλλον</i>, στην ηλεκτρονική εφημερίδα του ΕΕΚneaprooptiki.gr <span style="font-size: x-small;"><a href="https://www.neaprooptiki.gr/essd-kai-imperialismos-epistrofi-sto/"><b><span style="color: red;">https://www.neaprooptiki.gr/essd-kai-imperialismos-epistrofi-sto</span><span style="color: red;">/</span></b></a>)</span> :</p><p style="text-align: justify;">«<i>Χωρίς
να δίνει καμιά υποστήριξη σε παλινορθωτικά καθεστώτα, ολιγάρχες ή
Βοναπάρτες, η διεθνής εργατική τάξη και η πρωτοπορία της δεν πρέπει να
παραμείνει ουδέτερη απέναντι στην ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, αλλά να
αγωνιστεί για να την νικήσει. Πρέπει να εκδηλώσει την αλληλεγγύη στη
δράση υποστηρίζοντας την πολιτική κινητοποίηση των ίδιων των μαζών σε
αυτές τις χώρες για την ήττα του ιμπεριαλισμού. Ο αντιιμπεριαλιστικός
αγώνας για να είναι νικηφόρος είναι απαραίτητο να μην παγιδευτεί σε έναν
τυφλό εθνικισμό που εξυπηρετεί τις κυρίαρχες ελίτ αλλά να αποκτήσει <b>διαρκή </b>χαρακτήρα
μέχρι την ήττα της ίδιας της διαδικασίας καπιταλιστικής παλινόρθωσης
που ανοίγει το δρόμο στον ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία, την
απαλλοτρίωση των ολιγαρχών, για μια σοσιαλιστική ανασυγκρότηση της
οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο, με όλη την εξουσία σε γνήσια σοβιέτ
χωρίς γραφειοκράτες, πλήρη εργατική δημοκρατία και μια ενεργή
διεθνιστική πολιτική υποστήριξης όλων των επαναστατικών και
απελευθερωτικών κινημάτων στον κόσμο</i>».</p><p class="has-text-align-right" style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #800180;">13 Ιανουαρίου 2022</span></b></span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-2584686289456853202022-01-08T15:42:00.007+02:002022-01-08T15:42:54.506+02:00Για Ένα Δημοκρατικό Και Σοσιαλιστικό Καζακστάν!<p style="text-align: center;"><b><span style="color: red;"><span style="color: #800180;"></span></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://www.elaliberta.gr/media/k2/items/cache/f8fb5fd05e1ab4cf2b5a3f2631433426_L.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="378" data-original-width="600" height="202" src="https://www.elaliberta.gr/media/k2/items/cache/f8fb5fd05e1ab4cf2b5a3f2631433426_L.jpg" width="320" /></a></b></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;"><span style="color: #800180;"><b>Για ένα δημοκρατικό και σοσιαλιστικό Καζακστάν! </b><br /><br /><b>Σταματήστε την επέμβαση, ελευθερώστε τους κρατούμενους!</b></span><br /><br /><b> Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα,</b><br /><br /><b>Εκτελεστική Επιτροπή του κινήματος της Εργατικής Ρωσίας,</b><br /><br /><b><a href="https://altleft.org/?fbclid=IwAR1j13jkTeQLRTeIS79D251poVPEdwUaUpeLb--IqeKHWLCOuvpUvMEGdSs"><span>Συντακτική επιτροπή του altleft.org</span></a>,</b><br /><br /><b>Διαπεριφερειακός συνασπισμός αριστερών δυνάμεων "Αριστερό Μπλοκ"</b><br /><br /><b>Μαρξιστική τάση</b></span></div><b><span><a name='more'></a></span></b><br /><p></p><p style="text-align: justify;">Στο Καζακστάν διεξάγονται εδώ και αρκετές ημέρες μαζικές διαδηλώσεις. Η εξέγερση προκλήθηκε από την αύξηση των τιμών του υγροποιημένου φυσικού αερίου, αλλά είναι σαφές ότι οι αντιφάσεις που οδήγησαν τελικά στην κοινωνική έκρηξη συσσωρεύονταν στο Καζακστάν εδώ και χρόνια. Αυτή τη στιγμή οι διαδηλωτές σχηματίζουν τα δικά τους αυτοδιοικητικά όργανα, ενώ σε ορισμένες πόλεις έχουν εισβάλει σε διοικητικά κτίρια και γραφεία των δυνάμεων ασφαλείας.<br /><br />Παρόλο που ο δήθεν πρόεδρος της χώρας, ο Kosym-Jarmat Tokayev, προσπάθησε να κατευνάσει τον λαό παγώνοντας τις τιμές του φυσικού αερίου και απολύοντας την κυβέρνηση, οι διαδηλώσεις μόνο εντάθηκαν και εισήλθαν σε νέα φάση, υποδεικνύοντας τις βαθιές ρίζες της δυσαρέσκειας για τον αυταρχικό και γραφειοκρατικό καπιταλισμό στο Καζακστάν.<br /><br />Η εργατική τάξη είναι η εμπροσθοφυλακή της διαμαρτυρίας και είμαστε πεπεισμένοι ότι μόνο αυτή μπορεί να ολοκληρώσει τον δημοκρατικό μετασχηματισμό, χωρίς τον οποίο ο αγώνας για ελευθερία, δημοκρατία και σοσιαλισμό είναι αδύνατος. Μόνο οι εργάτες και όλες οι προοδευτικές δυνάμεις του Καζακστάν θα οδηγήσουν την επανάσταση μέχρι το τέλος , χωρίς να αποπροσανατολίζονται από τους αποχαυνωτικούς λόγους της κυβέρνησης και χωρίς να παραδίδουν τη μοίρα της διαμαρτυρίας στα χέρια των "δημοκρατικών" πολιτικών της αντιπολίτευσης.<br /><br /><b><span style="color: #2b00fe;">Δηλώνουμε αλληλεγγύη στον επαναστατημένο λαό του Καζακστάν, απαιτώντας:</span></b><br /><br /><i>- Απελευθερώστε αμέσως όλους τους κρατούμενους διαδηλωτές και τους πολιτικούς κρατούμενους.<br /><br />- Απαιτούμε να σταματήσει η στρατιωτική επέμβαση των κρατών μελών της CSTO (<a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Collective_Security_Treaty_Organization">Collective Security Treaty Organization</a>).<br /><br />Καλούμε την αριστερά του Καζακστάν να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις και να υπερασπιστεί το Καζακστάν από τη στρατιωτική επέμβαση. Δηλώνουμε αλληλεγγύη στον επαναστατημένο λαό του Καζακστάν, </i><span style="color: #2b00fe;"><b>απαιτώντας:</b></span><br /><br /><i>- Απελευθερώστε αμέσως όλους τους κρατούμενους διαδηλωτές και τους πολιτικούς κρατούμενους.<br /><br />- Απαιτούμε να σταματήσει η στρατιωτική επέμβαση των κρατών μελών της CSTO.</i><br /><br /><u><b>Καλούμε την αριστερά του Καζακστάν να συμμετάσχει στις διαδηλώσεις και να υπερασπιστεί το Καζακστάν ενάντια στη στρατιωτική επέμβαση. Να εμπλουτίσει με σοσιαλιστικούς στόχους τα αιτήματα της εξέγερσης του λαού του Καζακστάν και να οικοδομήσει τη δική του ανεξάρτητη πολιτική οργάνωση.<br /></b></u><br /></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #800180;">06.01.2022</span></b></span><br /></p><p style="text-align: center;"><span style="color: #2b00fe;"><b>Τη δήλωση υπογράφουν:</b></span><br /><br /><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">1. Το Ρωσικό Σοσιαλιστικό Κίνημα,<br /><br />2. Η Εκτελεστική Επιτροπή του κινήματος της Εργατικής Ρωσίας,<br /><br />3. Η Συντακτική επιτροπή του altleft.org,<br /><br />4. Ο Διαπεριφερειακός συνασπισμός αριστερών δυνάμεων "Αριστερό Μπλοκ"<br /><br />5. Η Μαρξιστική τάση.</span></b></span><br /><b><span style="color: #2b00fe;"><br />Η δήλωση είναι ανοιχτή για υπογραφή.</span></b><br /><br /> <br /><a href="https://anticapitalist.ru/2022/01/06/%D0%B7%D0%B0-%D0%B4%D0%B5%D0%BC%D0%BE%D0%BA%D1%80%D0%B0%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9-%D0%B8-%D1%81%D0%BE%D1%86%D0%B8%D0%B0%D0%BB%D0%B8%D1%81%D1%82%D0%B8%D1%87%D0%B5%D1%81%D0%BA/"><b><span style="color: red;">https://anticapitalist.ru</span><span style="color: red;">/</span></b></a></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-10735219569577635432022-01-08T12:27:00.010+02:002022-01-08T12:28:06.735+02:00Τι Συμβαίνει Στο Καζακστάν; / Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου <p class="p2" style="text-align: right;"><span style="color: red;"><b><i><span class="s1">Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου</span></i></b></span></p>
<p class="p2" style="text-align: right;"><span class="s1"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://laiki-enotita.gr/wp-content/uploads/2022/01/kazakhstan.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="340" data-original-width="460" height="237" src="https://laiki-enotita.gr/wp-content/uploads/2022/01/kazakhstan.jpg" width="320" /></a></div><div style="text-align: right;">Αν πιστέψουμε τα ισχυρότερα αγγλόφωνα
μέσα, αυτό που διαδραματίζεται στο Καζακστάν είναι μια ακόμη “έγχρωμη
επανάσταση” αθώων διαδηλωτών σε πρώην σοσιαλιστική χώρα, την οποία
απειλεί να συντρίψει η πάντα επίφοβη ρωσική αρκούδα. Το μενού των
δυτικών πρακτορείων καταπίνουν αμάσητα, με ελάχιστες εξαιρέσεις, και τα
ελληνικά μέσα ενημέρωσης, για να επιβεβαιώσουν άλλη μία φορά πόσο φτηνή
και αναξιόπιστη έχει καταντήσει η εγχώρια δημοσιογραφία την τελευταία
δεκαετία. Οι εξελίξεις στο Καζακστάν είναι όντως δραματικές και
εγκυμονούν σοβαρές διεθνείς επιπτώσεις, αλλά δεν μπορούν να ερμηνευτούν
με παρωχημένα, ψυχροπολεμικά στερεότυπα.</div><span><a name='more'></a></span><p></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Κατ’ αρχάς, δυο λόγια για τη σημασία της
υπό συζήτηση χώρας. Με έκταση λίγο μεγαλύτερη από το σύνολο της Δυτικής
Ευρώπης, το Καζακστάν δεσπόζει στην Κεντρική Ασία, βασικό θέατρο που
“Μεγάλου Παιχνιδιού” ανάμεσα στη Ρωσική και τη Βρετανική Αυτοκρατορία,
στον 19ο αιώνα. Στη σύγχρονη εποχή, μήλο της έριδος για τις μεγάλες
δυνάμεις και τις πολυεθνικές εταιρείες αποτελούν ο τεράστιος πλούτος της
χώρας σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, αλλά και σε πλήθος μεταλλευμάτων,
συμπεριλαμβανομένου του ουρανίου της, το οποίο τροφοδοτεί τους
πυρηνικούς αντιδραστήρες της Ιαπωνίας, της Γαλλίας, του Καναδά, της
Ινδίας και άλλων χωρών.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Παραδοσιακά χώρα νομάδων, που απέκτησε
εθνική υπόσταση μόνο μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση, ως ομόσπονδη
Δημοκρατία της ΕΣΣΔ (ίσως πρέπει να ξαναδούμε την κριτική της Ρόζα
Λούξεμπουργκ στους μπολσεβίκους, ότι με την πολιτική τους για την
αυτοδιάθεση των εθνών θα δημιουργούσαν εθνικισμούς και εκεί όπου δεν
υπήρξαν, αλλά αυτό είναι μια μεγάλη συζήτηση), το Καζακστάν είχε πάντα
στενή σχέση με τη Ρωσία. Στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, περίπου το
36% του πληθυσμού του ήταν Ρώσοι. Σήμερα το ποσοστό αυτό έχει μειωθεί
περίπου στο 25%, αλλά τα ρωσικά είναι η δεύτερη επίσημη γλώσσα του
κράτους. Ο επί μακρόν ηγέτης της Σοβιετικής Ένωσης Λεονίντ Μπρέζνιεφ
διετέλεσε, μεταπολεμικά, επικεφαλής του ΚΚ στο Καζακστάν, το οποίο δεν
είχε εκδηλώσει ποτέ διαθέσεις ανεξαρτησίας και ήταν η τελευταία
σοβιετική Δημοκρατία που ανακηρύχτηκε ανεξάρτητη. Στο Καζακστάν
βρίσκεται το ρωσικό διαστημικό κέντρο του Μπαϊκονούρ και φιλοξενούνται
ρωσικές βάσεις, ενώ η χώρα ανήκει στο μετασοβιετικό, στρατιωτικό Σύμφωνο
Συλλογικής Ασφάλειας, μαζί με Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Κιργιστάν και
Τατζικιστάν.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Μετά την ανακήρυξη ανεξαρτησίας, ο ηγέτης
του Καζακστάν Νουρσουλτάν Ναζαρμπάγεφ (ένα από τα μέλη της ηγεσίας του
ΚΚΣΕ που πήραν από μία σοβιετική Δημοκρατία ο καθένας και τη λεηλάτησαν
μαζί μ’ αυτούς που έγιναν ολιγάρχες σε μια νύχτα. στο αμόκ των
ιδιωτικοποιήσεων για ένα κομμάτι ψωμί) ακολούθησε μια πολιτική δύο
ταχυτήτων. Στο στρατιωτικό πεδίο, εμφανιζόταν πιστός σύμμαχος της Ρωσίας
για να μη διακινδυνεύσει επεισόδια με την ισχυρή ρωσική μειονότητα,
όπως συνέβη σε Γεωργία, Ουκρανία και Μολδαβία, με την εμφάνιση ντε φάκτο
ανεξάρτητων ρωσόφωνων περιοχών. Στο εσωτερικό, όμως, προωθούσε τον
καζάκικο εθνικισμό σε βάρος των Ρώσων, ενώ στις διεθνείς σχέσεις
προσπαθούσε να εξισορροπήσει τη ρωσική επιρροή με ανοίγματα προς άλλα
κέντρα ισχύος, αρχικά κυρίως το Πεκίνο. Διψώντας για ενέργεια και
ορυκτά, η ανερχόμενη Κίνα επένδυσε ισχυρά στο Καζακστάν, το οποίο λόγω
γεωγραφικής θέσης αποτελεί σημαντικό κρίκο στο μεγαλεπήβολο σχέδιο του
Σι Τζινπίνγκ για τον καινούργιο Δρόμο του Μεταξιού.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Τα τελευταία χρόνια, το Καζακστάν
ενίσχυσε ιδιαίτερα τις σχέσεις του και με την Τουρκία, ερεθίζοντας τη
Ρωσία. Το ιστορικό υπόβαθρο ήταν γόνιμο. Το πρώτο τουρκικό χανάτο
ιδρύθηκε, τον έκτο αιώνα μ.Χ., στα εδάφη που βρίσκονται σήμερα στο νότιο
Καζακστάν, το Κιργιζιστάν, το Ουζμπεκιστάν και τη δυτική Μογγολία. Στην
τουρκική μυθολογία του Εργκένεγκον, η λύκαινα Ασένα, από τις στέπες της
Κεντρικής Ασίας, είναι εκείνη που διασώζει και μεγαλώνει τους πρώτους
Τούρκους- από εδώ και το έμβλημα των Γκρίζων Λύκων. Το επικρατούν
θρήσκευμα του σύγχρονου Καζακστάν είναι το σουνιτικό Ισλάμ, αν και οι
θρησκευόμενοι είναι μειοψηφία και οι μαντήλες στους δρόμους όχι μόνο
σπανίζουν, αλλά δεν αντιμετωπίζονται και ευνοϊκά από τις αρχές.
Τελευταία το Καζακστάν προμηθεύτηκε drones και τεθωρακισμένα οχήματα από
την ΝΑΤΟϊκή Τουρκία, πράγμα που θορύβησε ακόμη περισσότερο το Κρεμλίνο.
Εδώ και χρόνια, το Καζακστάν συμμετέχει στο Συμβούλιο Τουρκικών Κρατών,
που εκφράζει το παλιό όραμα του Τουργκούτ Οζάλ για αναβίωση του
παντουρκισμού, “από την Αδριατική μέχρι το Σινικό Τείχος”.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Αλλά η “πολυεπίπεδη” εξωτερική πολιτική
του Ναζαρμπάγεφ δεν άφηνε έξω από τον ορίζοντά του ούτε τις μεγάλες
ιμπεριαλιστικές δυνάμεις της Δύσης. Ο μέχρι το 2019 πρόεδρος του
Καζακστάν καλλιεργούσε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ανέθεσε στη Chevron την
εκμετάλλευση του μεγαλύτερου πετρελαϊκού κοιτάσματος της χώρας του και
συμφώνησε δημοσίως με τους πολέμους των ΗΠΑ στο Ιράκ και το Αφγανιστάν. Ο
ίδιος και οι ολιγάρχες που τον στήριζαν έβγαλαν τις περιουσίες τους στο
Σίτι του Λονδίνου και επένδυσαν μαζικά στη βρετανική αγορά ακινήτων. Η
εταιρεία πολιτικών συμβούλων του Τόνι Μπλερ εγκαταστάθηκε, με το
αζημίωτο, στην πρωτεύουσα του Καζακστάν, που τότε λεγόταν Αστάνα, το
2011 και στήριζαν τις επικοινωνιακές κινήσεις του στο εσωτερικό και το
εξωτερικό. Μετά την άγρια καταστολή διαδηλωτών, τον Δεκέμβρη του ίδιου
χρόνου, όπου κάμποσοι διαδηλωτές έχασαν τη ζωή τους, ο ίδιος ο Μπλερ του
έστειλε επιστολή (την έβγαλε στο φως της δημοσιότητας τρία χρόνια
αργότερα ο Guardian), όπου μεταξύ άλλων του έγραφε: “Όσο τραγικό κι αν
είναι αυτό το γεγονός, δεν θα πρέπει να συσκοτίσει την τεράστια πρόοδο
που έχει συντελεστεί στο Καζακστάν τα τελευταία χρόνια”. Ακολουθούσαν
οδηγίες για τη διαχείριση της επικονωνιακής ζημιάς.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Δεν είναι περίεργο που οι δυτικές
κυβερνήσεις δεν εξέφρασαν καμία δυσφορία όταν ο Ναζαρμπάγεφ εκλεγόταν
πρόεδρος με ποσοστά από 97% και πάνω, όταν καθιστούσε εθνική γιορτή της
χώρας τη μέρα της πρώτης εκλογής του, όταν μετονόμαζε την πρωτεύουσα σε
Νουρσουλτάν (το μικρό του όνομα, σαν να κάναμε την Αθήνα- Κυριάκος), ή
όταν αναγορευόταν σε ισόβιο Ηγέτη του Έθνους μετά την θεωρητική
αποχώρησή του από την εξουσία, το 2019. Λέμε θεωρητική, γιατί μπορεί μεν
να παρέδωσε την προεδρία σ’ έναν δικό του άνθρωπο, τον σημερινό πρόεδρο
Κάσιμ- Γιομάρτ Τοκάγεφ, αλλά εννοούσε να οδηγεί από το πίσω κάθισμα:
συνέχισε να είναι ο ίδιος πρόεδρος του ισχυρότατου Συμβουλίου Εθνικής
Ασφαλείας, άφησε την κόρη του πρόεδρο της Γερουσίας (και πιθανή διάδοχο
του Τοκάγεφ), ενώ στενοί σύμμαχοί του συνέχισαν να ελέγχουν τους
κρίσιμους τομείς των μυστικών υπηρεσιών, του τραπεζικού συστήματος και
των υδρογονανθράκων.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Μ’ αυτά και μ’ αυτά, το Καζακστάν
εξελίχθηκε, παρά τον αυταρχισμό και τη διαφθορά, στην πιο σταθερή από
τις χώρες της Κεντρικής Ασίας, με ένα κατά κεφαλήν εισόδημα στα επίπεδα
χωρών όπως το Μεξικό και η Μαλαισία, δηλαδή των σχετικά σταθερότερων
χωρών της περιφέρειας. Ωστόσο η υπερεξάρτηση από τους υδρογονάθρακες και
τα ορυκτά είχε το τίμημά της, με την κατάρρευση των τιμών, από το 2014
και μετά. Η κατάσταση έβραζε υπογείως από καιρό και το φιτίλι που άναψε
τη μεγάλη πυρκαγιά της τελευταίας εβδομάδας ήταν η απόφαση της
κυβέρνησης να απελευθερώσει τις τιμές των καυσίμων. Αυτό είχε ως
συνέπεια να διπλασιαστεί μέσα σε ένα βράδυ η τιμή του υγροποιημένου
αερίου που χρησιμοποιούν τα ΙΧ, γεγονός που εξόργισε τον κόσμο και
έβγαλε στους δρόμους, πρώτα στο δυτικό τμήμα της χώρας, μετά και στη
μεγαλύτερη πόλη, το Αλμάτι, πλήθη διαδηλωτών.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Προσπαθώντας να εκτονώσει το
αντιπολιτευτικό κίνημα, ο Τοκάγεφ άλλαξε πρωθυπουργό και κυβέρνηση,
ακύρωσε την απόφαση για απελευθέρωση των καυσίμων και εξήγγειλε
φιλολαϊκά μέτρα. Ήταν όμως αργά. Το κίνημα είχε ριζοσπαστικοποιηθεί,
αποκτώντας καθαρά πολιτικό , αντικαθεστωτικό χαρακτήρα. Διαδηλωτές
φώναζαν “να φύγει ο γέρος”, εννοώντας τον 81χρονο Ναζαρμπάγεφ, γκρέμιζαν
αγάλματά του και καταλάμβαναν δημόσια κτίρια. Γρήγορα άρχισαν οι
βανδαλισμοί τραπεζών και επιχειρήσεων, οι εμπρησμοί κρατικών κτιρίων και
εμφανίστηκαν ένοπλες ομάδες που πυροβολούσαν αστυνομικούς. Σύμφωνα με
τις αρχές, τουλάχιστον 16 αστυνομικοί σκοτώθηκαν από σφαίρες, ενώ ένας
από αυτούς αποκεφαλίστηκε. </span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο βασικός
παράγοντας που τροφοδότησε τις ταραχές ήταν η οργή και απόγνωση μεγάλων
τμημάτων του πληθυσμού για την οικονομική του κατάσταση, τη διαφθορά και
την καταπίεση. Ωστόσο είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ότι μια
πολιτικά ακέφαλη κοινωνική διαμαρτυρία, σε μια σχετικά ήρεμη, τις
προηγούμενες δεκαετίες χώρα φτάνει μέσα σε μια νύχτα σε τέτοια επίπεδα
οργάνωσης που να καταλαμβάνει σειρά δημοσίων κτιρίων και να επιδίδεται
σε αντάρτικο των πόλεων. Οι υπόνοιες για ανάμιξη ξένων κέντρων είναι
εύλογες. </span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Με την πλάτη στον τοίχο, ο Τοκάγεφ
αναγκάστηκε να καλέσει το Σύμφωνο Συλλογικής Ασφάλειας, δηλαδή τη Ρωσία,
να στείλει στρατεύματα για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της ένοπλης
εξέγερσης. Η παρουσία 2.500 Ρώσων αλεξιπτωτιστών και άλλων δυνάμεων από
πρώην σοβιετικές δημοκρατίες είναι βέβαιο ότι θα επιταχύνει την εκτόνωση
της παρούσας κρίσης. Οι πολιτικές επιπτώσεις της, όμως, θα ξετυλιχτούν
σε βάθος χρόνου.</span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Η πιο άμεση επίπτωση θα είναι το τέλος
της εποχής Ναζαρμάγεφ. Ήδη, ο Τοκάγεφ τον παραμέρισε και ανέλαβε ο ίδιος
το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας, ενώ ο Ηγέτης του Έθνους είναι άφαντος
και πολλοί λένε ότι έφυγε κρυφά, με την οικογένειά του, στο εξωτερικό.
Όσο για τον διάδοχό του, μάλλον θα έχει την τύχη του Λουκασένκο. Ο
πρόεδρος της Λευκορωσίας προσπαθούσε για χρόνια να ισορροπήσει ανάμεσα
στη Ρωσία και τη Δύση, εξασφαλίζοντας οφέλη και από τους δύο (δεν είναι
τυχαίο ότι Γάλλοι και Γερμανοί έκλεισαν με τους Ρώσους τη συμφωνία για
την ειρήνευση στην Ουκρανία όχι στο Παρίσι ή το Βερολίνο, αλλά στο Μινσκ
της Λευκορωσίας), αλλά έγινε πολιτικός όμηρος του Πούτιν από τη στιγμή
που στηρίχτηκε στα στρατεύματα και τις μυστικές υπηρεσίες του για την
αντιμετώπιση του μεγάλου αντιπολιτευτικού κινήματος που τον
αμφισβητούσε. Το ίδιο θα συμβεί με τον Τοκάγεφ, ο οποίος, αν και
κινεζόφιλος (ήταν πρεσβευτής στο Πεκίνο και μιλάει κινέζικα), κάλεσε το
υπό ρωσική ηγεμονία Σύμφωνο Συλλογικής Άμυνας και όχι το Σύμφωνο της
Σαγκάης, στο οποίο επίσης μετέχει το Καζακστάν, για να τον διασώσει. </span></p>
<p class="p2" style="text-align: justify;"><span class="s1">Η συγκυρία της παρούσας κρίσης επίσης
προβληματίζει, καθώς την ερχόμενη Δευτέρα αρχίζουν στη Γενεύη οι
κρίσιμες διαπραγματεύσεις ΗΠΑ- Ρωσίας για το Ουκρανικό, και όχι μόνο: ο
Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη προτείνει, από τις 17 Δεκεμβρίου, κάτι σαν μια
“νέα Γιάλτα”, αξιώνοντας από τον Τζο Μπάιντεν να δεσμευτεί ότι δεν θα
υπάρξει περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ προς ανατολάς, κι ότι η Ουκρανία θα
μείνει στρατιωτικά ουδέτερη. Από την πλευρά του, ο Μπάιντεν έχει δώσει
κάποιες ενδείξεις ότι θα μπορούσε να συμβιβαστεί με μια πιο διαλλακτική
γραμμή έναντι της Ρωσίας για να αποτρέψει τον στρατηγικό εναγκαλισμό της
με τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο της Αμερικής στον 21οι αιώνα, την Κίνα.
Τη στιγμή λοιπόν που η Ρωσία ετοιμάζεται να διαπραγματευτεί για το
μεγάλο πρόβλημα στο δυτικό της μέτωπο, έρχεται η κρίση στο Καζακστάν να
της ανοίξει ένα καινούργιο μέτωπο, στο μαλακό της υπογάστριο, στο Νότο.
Χώρια που, ύστερα από τις περιπέτειες της Λευκορωσίας, η κρίση στο
Καζακστάν θα έχει ήδη αναζωπυρώσει τους φόβους του Πούτιν ότι η
αμφισβήτηση των σαθρών, μετασοβιετικών καθεστώτων μπορεί κάποια μέρα να
φτάσει και μέχρι τα τείχη του Κρεμλίνου.</span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-44673727254869309102021-11-10T18:13:00.009+02:002021-11-10T18:13:42.874+02:00Σοσιαλισμός Από Τα Κάτω : Νέο Τεύχος Νο 149<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://ergatiki.gr/images/SAK149cover.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="800" height="400" src="https://ergatiki.gr/images/SAK149cover.png" width="640" /></a></div><br /><p></p><h3 style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><span style="color: red;">Σοσιαλισμός από τα Κάτω Νο 149</span></span></h3> <p class="p1" style="text-align: center;"><span style="color: #800180;"><strong>Νοέμβρης-Δεκέμβρης 2021</strong></span></p> <p style="text-align: center;"><strong>• Να ανατρέψουμε τους δολοφόνους</strong><br />• 50 χρόνια ΣΕΚ - Παλεύοντας για την επανάσταση και τον Σοσιαλισμό <br />• Ιµπεριαλισµός - από το Αφγανιστάν στην Κίνα; <br />• Το μαύρο τοπίο της “πράσινης” ανάπτυξης <br />• Αγώνας για ελεύθερες και ασφαλείς εκτρώσεις <br />• Ο αγώνας των προσφύγων είναι υπόθεση όλων μας <br />• Γερμανία μετά τις εκλογές</p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-51773913322524532372021-11-08T18:16:00.005+02:002021-11-08T18:17:10.858+02:00H Μεγάλη Έφοδος Στον Ουρανό! (Λένιν)<p style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><b></b></span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><a href="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-art1-1024x740.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="578" data-original-width="800" height="231" src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-art1-1024x740.jpg" width="320" /></a></b></span></div><div style="text-align: center;"><span style="color: red;"><span style="font-size: large;"><b>7 Νοέμβρη 1917</b></span></span></div><p></p><h4 style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><span style="color: red;"><b>Λένιν: Η εργατοαγροτική επανάσταση πραγματοποιήθηκε – Ζήτω η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση</b></span></span></h4><p style="text-align: right;"><b>Τιμώντας
σήμερα, 7 Νοέμβρη, την επέτειο της πρώτης σοσιαλιστικής επανάστασης
στην ιστορία, ας θυμηθούμε όσοι τα γνωρίζουμε και ας μάθουν οι νεότεροι
τι καθήκοντα έθετε η σοβιετική εξουσία, ευθύς μόλις οι μπολσεβίκοι, με
την στρατιωτική επαναστατική επιτροπή του σοβιέτ της Πετρούπολης,
ανέτρεψαν την κυβέρνηση Κερένσκι.<span></span></b></p><a name='more'></a><p></p><p style="text-align: justify;">Είναι η εισήγηση του Λένιν για
τα καθήκοντα της σοβιετικής εξουσίας στην (έκτακτη) σύνοδο του σοβιέτ
της Πετρούπολης των εργατών και στρατιωτών βουλευτών στις 25 Οκτώβρη με
το παλιό ημερολόγιο, 7 Νοέμβρη με το νέο, στις 2:35 μ.μ. (Σημειώνουμε,
επειδή έχει πέσει μεγάλη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων ότι
πρόεδρος της στρατιωτικής επαναστατικής επιτροπής του σοβιέτ της
Πετρούπολης ήταν ο Λέον Τρότσκι).</p><p style="text-align: justify;">ΣYNEΔPIAΣH TOY ΣOBIET ΠETPOYΠOΛHΣ TΩN EPΓATΩN KAI ΣTPATIΩTΩN BOYΛEYTΩN 25 TOY OXTΩBPH (7 TOY NOEMBPH) 1917</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>1</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>EIΣHΓHΣH</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>ΓIA TA KAΘHKONTA THΣ EΞOYΣIAΣ TΩN ΣOBIET</b></span></p><p style="text-align: justify;">Δημοσιογραφική περίληψη</p><p style="text-align: justify;">Σύντροφοι! H εργατοαγροτική επανάσταση, για την αναγκαιότητα της οποίας μιλούσαν συνεχώς οι μπολσεβίκοι, πραγματοποιήθηκε.</p><p style="text-align: justify;">Tι
σημασία έχει αυτή η εργατοαγροτική επανάσταση; Πριν απ’ όλα η σημασία
αυτής της επανάστασης συνίσταται στο ότι θα έχουμε Σοβιετική κυβέρνηση,
το δικό μας όργανο εξουσίας, χωρίς καμιά συμμετοχή της αστικής τάξης. Oι
καταπιεζόμενες μάζες θα δημιουργήσουν οι ίδιες την εξουσία. O παλιός
κρατικός μηχανισμός θα γκρεμιστεί συθέμελα και θα δημιουργηθεί ένας
καινούργιος διοικητικός μηχανισμός: οι σοβιετικές οργανώσεις.</p><div style="text-align: justify;"><figure class="wp-block-image size-large"><img alt="" class="wp-image-22346 lazyloaded" data-sizes="(max-width: 1024px) 100vw, 1024px" data-src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace-1024x762.jpg" data-srcset="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace-1024x762.jpg 1024w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace-300x223.jpg 300w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace-768x572.jpg 768w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace-370x275.jpg 370w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace.jpg 1080w" height="298" src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/october-revolution-winter-palace-1024x762.jpg" width="571" /></figure></div><p style="text-align: justify;">Aπό
σήμερα αρχίζει μια νέα εποχή στην ιστορία της Pωσίας και η σημερινή,
τρίτη ρωσική επανάσταση πρέπει να οδηγήσει τελικά στη νίκη του
σοσιαλισμού.</p><p style="text-align: justify;">Ένα από τα άμεσα καθήκοντά μας είναι η ανάγκη να
τερματίσουμε αμέσως τον πόλεμο. Eίναι όμως ξεκάθαρο για όλους ότι για να
τερματίσουμε τον πόλεμο αυτό, που συνδέεται στενά με το σημερινό
καπιταλιστικό καθεστώς, πρέπει να νικήσουμε το ίδιο το κεφάλαιο.</p><p style="text-align: justify;">Στο
έργο αυτό θα μας βοηθήσει το παγκόσμιο εργατικό κίνημα, που αρχίζει ήδη
να αναπτύσσεται στην Iταλία, στην Aγγλία και στη Γερμανία.</p><p style="text-align: justify;">H
δίκαιη, άμεση ειρήνη που θα προτείνουμε στη διεθνή δημοκρατία, θα βρει
παντού θερμή απήχηση μέσα στις διεθνείς προλεταριακές μάζες. Για να
στερεώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη του προλεταριάτου, πρέπει να
δημοσιεύσουμε αμέσως όλα τα μυστικά σύμφωνα.</p><p style="text-align: justify;">Στη Pωσία μια
τεράστια μερίδα της αγροτιάς είπε: φτάνει πια το παιχνίδι με τους
καπιταλιστές, – θα πάμε με τους εργάτες. Θα κερδίσουμε την εμπιστοσύνη
των αγροτών μ’ ένα διάταγμα που θα καταργήσει την τσιφλικάδικη
ιδιοκτησία. Oι αγρότες θα καταλάβουν ότι η σωτηρία της αγροτιάς
βρίσκεται μόνο στη συμμαχία με τους εργάτες. Θα καθιερώσουμε πραγματικό
εργατικό έλεγχο της παραγωγής.</p><p style="text-align: justify;">Tώρα μάθαμε να δουλεύουμε ενωμένοι.
Aυτό μαρτυρεί η επανάσταση που έγινε πριν από λίγο. Έχουμε τη δυνάμη
εκείνη της μαζικής οργάνωσης που θα νικήσει τα πάντα και θα οδηγήσει το
προλεταριάτο ως την παγκόσμια επανάσταση.</p><p style="text-align: justify;">Στη Pωσία πρέπει τώρα να ασχοληθούμε με την οικοδόμηση του προλεταριακού σοσιαλιστικού κράτους.</p><p style="text-align: justify;">Zήτω η παγκόσμια σοσιαλιστική επανάσταση! (Θυελλώδη χειροκροτήματα).</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>2</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>AΠOΦAΣH</b></span></p><p style="text-align: justify;">Tο
Σοβιέτ Πετρούπολης των εργατών και στρατιωτών βουλευτών χαιρετίζει τη
νικηφόρα επανάσταση του προλεταριάτου και της φρουράς της Πετρούπολης.
Tο Σοβιέτ υπογραμμίζει ιδιαίτερα τη συνοχή, την οργάνωση, την πειθαρχία,
την πλήρη ομοφωνία που έδειξαν οι μάζες σ’ αυτή την εξαιρετικά
αναίμακτη και εξαιρετικά πετυχημένη εξέγερση.</p><p style="text-align: justify;">Tο Σοβιέτ εκφράζει
την ατράνταχτη πεποίθηση ότι η εργατοαγροτική κυβέρνηση που θα
δημιουργηθεί από την επανάσταση σαν Σοβιετική κυβέρνηση και που θα
εξασφαλίσει την υποστήριξη του προλεταριάτου της πόλης απομέρους όλης
της μάζας της φτωχής αγροτιάς, ότι η κυβέρνηση αυτή θα βαδίσει σταθερά
προς το σοσιαλισμό, που είναι το μόνο μέσο για να σωθεί η χώρα από τις
πρωτάκουστες συμφορές και φρίκες του πολέμου.</p><div style="text-align: justify;"><figure class="wp-block-image size-large"><img alt="" class="wp-image-22345 lazyloaded" data-sizes="(max-width: 1024px) 100vw, 1024px" data-src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-1024x677.jpg" data-srcset="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-1024x677.jpg 1024w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-300x198.jpg 300w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-768x508.jpg 768w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-370x245.jpg 370w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-136x90.jpg 136w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-137x90.jpg 137w, https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5.jpg 1080w" height="264" src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/11/October-Revolution5-1024x677.jpg" width="557" /></figure></div><p style="text-align: justify;">H νέα εργατοαγροτική κυβέρνηση θα προτείνει αμέσως δίκαιη δημοκρατική ειρήνη σε όλους τους εμπόλεμους λαούς.</p><p style="text-align: justify;">Θα
καταργήσει αμέσως την τσιφλικάδικη ιδιοκτησία της γης και θα παραδώσει
τη γη στην αγροτιά. Θα εγκαθιδρύσει εργατικό έλεγχο στην παραγωγή και
την κατανομή των προϊόντων και θα καθιερώσει παλλαϊκό έλεγχο πάνω στις
τράπεζες, μετατρέποντάς τες ταυτόχρονα σε μια ενιαία κρατική επιχείρηση.</p><p style="text-align: justify;">Tο
Σοβιέτ Πετρούπολης των εργατών και στρατιωτών βουλευτών καλεί όλους
τους εργάτες και όλη την αγροτιά να υποστηρίξουν με όλη τους τη
δραστηριότητα και με απεριόριστη αφοσίωση την εργατοαγροτική επανάσταση.
Tο Σοβιέτ εκφράζει την πεποίθηση ότι οι εργάτες των πόλεων, σε συμμαχία
με τη φτωχή αγροτιά, θα δείξουν ακλόνητη συντροφική πειθαρχία, θα
επιβάλουν αυστηρότατη επαναστατική τάξη, απαραίτητη για τη νίκη του
σοσιαλισμού.</p><p style="text-align: justify;">Tο Σοβιέτ είναι βέβαιο ότι το προλεταριάτο των χωρών
της Δυτικής Eυρώπης θα μας βοηθήσει να φέρουμε το έργο του σοσιαλισμού
ως την πλήρη και σταθερή νίκη.</p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>«<i>Iζβέστιγια</i> της KEE», αρ. φύλ. 207,</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>26 του Oχτώβρη 1917</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>Δημοσιεύεται σύμφωνα με το κείμενο</b></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="color: #800180;"><b>της εφημερίδας «<i>Iζβέστιγια</i> της KEE».</b></span></p><p style="text-align: justify;"><b><span style="color: red;"><i>(Περιλαμβάνεται στον τόμο 35 των Aπάντων του Λένιν, εκδ. Σύγχρονη Eποχή, σελ. 2-5</i>)</span></b></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #800180;">Πηγή :</span> <a href="https://www.neaprooptiki.gr/h-megali-efodos-ston-oyrano-lenin/"><span style="color: red;">Νέα Προοπτική</span></a></b></span> <br /></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-69186938424669438062021-10-19T19:28:00.002+03:002021-10-19T19:28:19.568+03:00Απεργιακός Οκτώβρης Στην Αμερική / της Κατερίνας Μάτσα<p style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">Η αλληλεγγύη των εργατών τρομάζει τα αφεντικά </span></b></span></p><p style="text-align: right;"><b><span style="color: #2b00fe;">της Κατερίνας Μάτσα</span></b> </p><p style="text-align: right;"><b><span style="color: #800180;"></span></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/10/miners-on-strike-alabama18684.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="452" data-original-width="800" height="181" src="https://www.neaprooptiki.gr/wp-content/uploads/2021/10/miners-on-strike-alabama18684.jpg" width="320" /></a></b></div><div style="text-align: right;"><span style="color: #800180;"><b>Μπορεί τα κέρδη των αφεντικών να εκτοξεύτηκαν στα ύψη στη διάρκεια της πανδημίας, όμως οι μισθοί των εργατών πέσανε τόσο χαμηλά που δεν επιτρέπουν μια αξιοπρεπή διαβίωση. Στους χαμηλούς μισθούς πρέπει να προσθέσουμε και τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας, που κάνουν κόλαση τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων στις ΗΠΑ. Η αγανάκτηση έκανε να ξεχειλίσει το ποτήρι. Καταλύτης ήταν η πανδημία του κορωνοϊού και η δραματική επιδείνωση των ήδη κακοπληρωμένων δουλειών χωρίς καμιά ασφάλεια των όρων εργασίας, με την ακρίβεια να φουντώνει πολύ πάνω από τους μισθούς.</b></span></div><b><span><a name='more'></a></span></b><br /><p></p><p style="text-align: left;"><br /></p><p style="text-align: justify;">Μετά από δεκαετίες, ξεσπάει τώρα ένα πρωτοφανές μαζικό απεργιακό κίνημα, παρόλο που το ποσοστό των συνδικαλισμένων εργατών έχει καταποντιστεί στο 12%. Τα συνδικάτα ζωντανεύουν ξανά και άρχισαν να αποφασίζουν απεργίες, στη μία Πολιτεία μετά την άλλη. <b>Μέσα στον Οκτώβρη, μέχρι στιγμής, βρίσκονται σε απεργία πάνω από 100.000 εργαζόμενοι, σε διάφορους κλάδους (ανθρακωρύχοι της Αλαμπάμα, εργάτες της Nabisko και της Kellog, νοσοκόμες στην Καλιφόρνια, εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας στο Μπάφαλο, στις τηλεπικοινωνίες, στις συγκοινωνίες κ.α.).</b> Ο Ρόμπερτ Ράιχ, πρώην υπουργός Εργασίας των Δημοκρατικών μιλάει για “ακήρυκτη Γενική Απεργία”. Ακόμα και η γραφειοκρατία της εργατικής συνομοσπονδίας AFL-CIO μιλάει για “Striketober” (συγχώνευση των λέξεων strike/απεργία και October/Οκτώβρης) – τον Απεργιακό Οκτώβρη.<br /><br />Στις 14 Οκτώβρη, 10.000 εργαζόμενοι στην εταιρεία παραγωγής αγροτικών μηχανημάτων John Deere κατέβηκαν σε απεργία, διεκδικώντας καλύτερους μισθούς και συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Η διεύθυνση της εταιρείας ήταν προκλητική. Οι νέες συμβάσεις τους έδιναν ψίχουλα, 1% αύξηση όταν ο πληθωρισμός τρέχει στο 4-5%, με άλλα λόγια προχωρούσαν σε περικοπή μισθών. Την ίδια στιγμή τα κέρδη τους αυξήθηκαν κατά 61% και οι αποδοχές του διευθύνοντος συμβούλου αυξήθηκαν κατά 160%, όπως κατήγγειλε ο γερουσιαστής του Βέρμοντ Μπέρνι Σάντερς, υποστηρίζοντας την απεργία. Η προσπάθεια της εργοδοσίας να κινητοποιήσει μη συνδικαλισμένους απεργοσπάστες ή και τους διοικητικούς υπαλλήλους της εταιρείας, οι οποίοι, όμως αγνοούν την δουλειά με αποτέλεσμα σοβαρά εργατικά ατυχήματα/εγκλήματα.<br /><br />Την απεργιακή χιονοστιβάδα στις ΗΠΑ την ξεκίνησαν οι δάσκαλοι ενάντια στους τεράστιους κινδύνους από τα ανοιχτά και ασφυκτικά γεμάτα από μαθητές σχολεία σε συνθήκες πανδημίας και της άθλιας άρνησης της απειλής από τον κορωνοϊό επί Προεδρίας Τραμπ που έκανε την Αμερική να έχει την παγκόσμια πρωτιά σε κρούσματα και θανάτους.<br /><br />Στον κοινό αγώνα ακολουθούν και κινητοποιούνται περισσότεροι από 24.000 νοσηλευτές και νοσηλεύτριες στην Καλιφόρνια και το Όρεγκον που αποφάσισαν να απεργήσουν διεκδικώντας αυξήσεις 4% το χρόνο και μέτρα ανακούφισης από την τρομακτική εργασιακή εξουθένωση, που βιώνουν.<br /><br />Περισσότεροι από 60.000 εργαζόμενοι στον κινηματογράφο και την τηλεόραση αποφάσισαν απεργία από τις 18 Οκτώβρη, για να εξασφαλίσουν, βασικά από τις εταιρείες Netflix και Warner Bross, συμβόλαια πού να μειώνουν τον εργάσιμο χρόνο, που τώρα ξεπερνά τις 12 ώρες την ημέρα.<br /><br />1400 εργάτες της Kellog, 1100 ανθρακωρύχοι στο ορυχείο Warrior Met, 2000 νοσοκομειακοί εργαζόμενοι στη Νέα Υόρκη και 6000 εκπαιδευτικοί στην Καλιφόρνια απεργούν για καλύτερους μισθούς και αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.<br /><br /><b>Καθώς το απεργιακό κύμα εξαπλώνεται, η συμμετοχή των εργαζομένων στα συνδικάτα αυξάνεται και η αποδοχή των συνδικάτων στην κοινή γνώμη βρίσκεται στο πιο ψηλό επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών.</b><br /><br />Το κυριότερο, όμως, που τονίζουν οι ίδιοι οι μαχόμενοι απεργοί, είναι ότι οι αγώνες τους δεν συμπίπτουν απλώς στον ίδιο χρόνο και στην ίδια χώρα αλλά ότι ολοένα περισσότερο συνδέονται συνειδητά μεταξύ τους. Η αλληλεγγύη των εργατών ανάμεσα στους διάφορους κλάδους με τα ίδια βασικά αιτήματα αποκτά όλο και πιο μεγάλες διαστάσεις.<br /><br /> <u><b>Αυτόν τον προλεταριακό απεργιακό Οκτώβρη στην καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού είναι που τρέμουν οι κεφαλαιοκράτες.</b></u></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #2b00fe;">Πηγή : </span><a href="https://www.blogger.com/#"><span style="color: red;">Νέα Προοπτική</span></a></b></span><u><b> <br /></b></u></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-73062523507827913272021-10-19T09:38:00.007+03:002021-10-19T09:39:14.625+03:00Η Κατάσταση Στην Αριστερά : Από Πού Πάνε Στο Μέτωπο;<p style="text-align: right;"><b><span style="color: #2b00fe;"><span id="author">Αντώνης Νταβανέλος</span></span></b> <br /></p><p style="text-align: right;"><b></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b><a href="https://rproject.gr/sites/default/files/styles/large/public/news/xaristera_6.jpg,qitok=NdPlFYfZ.pagespeed.ic.pQoSC3dnKZ.jpg" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="383" data-original-width="680" height="180" src="https://rproject.gr/sites/default/files/styles/large/public/news/xaristera_6.jpg,qitok=NdPlFYfZ.pagespeed.ic.pQoSC3dnKZ.jpg" width="320" /></a></b></div><div style="text-align: right;"><b>Το πέπλο της πανδημίας, με την απειλή της επιδείνωσης, καλύπτει πτυχές των πολιτικών εξελίξεων, τους δίνει ένα χαρακτήρα υπόγειας φωτιάς. </b><br /><br /><b>Παρόλα αυτά, είναι φανερό –τόσο εμπειρικά, όσο πλέον και δημοσκοπικά– ότι ζούμε μια κρίσιμη περίοδο όπου διαμορφώνονται οι αυριανοί διαφορετικοί συσχετισμοί πολιτικής δύναμης. Η περίοδος αυτή μπορεί, ανά πάσα στιγμή, να επιταχυνθεί. </b></div><b><span><a name='more'></a></span><br /></b><p></p><p style="text-align: justify;"><br />Σε μια τέτοια περίοδο, η παρέμβαση των οργανωμένων δυνάμεων της Αριστεράς είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για το πώς θα απαντήσει ο κόσμος μας και κατά συνέπεια τι δυνατότητες θα διαμορφωθούν. Δυστυχώς, σε αυτό το κρίσιμο πεδίο, τα νέα δεν είναι ευχάριστα. <br /><br />Η παρέμβαση της οργανωμένης Αριστεράς καθορίζεται από τη συνάρθρωση της στρατηγικής της με την τακτική και τη μέθοδο που κινείται μέσα στον κόσμο. Λέμε από την αρχή τη δική μας θέση: Η στρατηγική οφείλει να είναι ανατρεπτική-αντικαπιταλιστική, οι δράσεις πρέπει να εντάσσονται σε μια «συνολική αφήγηση», σε ένα «σκοπό», που στον ώριμο καπιταλισμό του 21ου αιώνα δεν μπορεί να είναι άλλος από τη σοσιαλιστική απελευθέρωση της εργαζόμενης πλειοψηφίας. Όμως αυτό, ακόμα και στην καθαρότερη εκδοχή του, δεν είναι αρκετό. Η τακτική συνδέει τη στρατηγική με την υπάρχουσα σήμερα πραγματικότητα, που καθορίζεται από το συνολικό πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης επίθεσης του κεφαλαίου αλλά και από το συγκεκριμένο επίπεδο των διαθέσεων της εργατικής τάξης και το επίπεδο ανάπτυξης του κινήματος. <br /><br />Η τακτική σήμερα δεν μπορεί παρά να είναι μεταβατική: να ξεκινά από αιτήματα και αιχμές όπου πλατύ τμήμα της τάξης μας και του κόσμου καταλαβαίνει και αποδέχεται ότι πρέπει να παλέψει άμεσα και να επιχειρεί μέσα από την εμπειρία του αγώνα να διευρύνει τα μέτωπα, να κλιμακώσει μαζί με τον κόσμο την αντιπαράθεση. Η υποτίμηση ή και η συκοφάντηση της μεταβατικής τακτικής και του μεταβατικού προγράμματος (παρότι αποτελούν αναντικατάστατο τμήμα της λενινιστικής παράδοσης) είναι μια βασική αδυναμία της σύγχρονης Αριστεράς στην Ελλάδα. Και τέλος, η μέθοδος σημαίνει έμφαση στο από τα κάτω, σημαίνει δουλειά μέσα στον κόσμο και μαζί με τον κόσμο, σημαίνει συγκέντρωση δυνάμεων για να γίνει εφικτό να διεκδικηθούν νίκες. Στις σημερινές συνθήκες η μέθοδος δεν μπορεί παρά να είναι ενωτική, να αποσκοπεί στο σοβαρό συντονισμό δυνάμεων, μέσα σε παρατεταμένες προσπάθειες για να κινηθεί σοβαρά ο κόσμος μας. Κατά τη γνώμη μας, η παρέμβαση της Αριστεράς θα όφειλε να είναι αντικαπιταλιστική στη στρατηγική, ριζοσπαστική-μεταβατική στην τακτική, ενωτική/σοβαρή και σχεδιασμένη στη μέθοδό της. Δυστυχώς, σε πολλά από αυτά τα χαρακτηριστικά εκδηλώνονται σημαντικές αποκλίσεις, διαφορετικές σε κάθε «χώρο» της Αριστεράς, αλλά τελικά με σημαντικό κόστος. <br /><br />Σε αυτό το άρθρο δεν θα καταπιαστούμε με τα ζητήματα του ΣΥΡΙΖΑ, παρότι η διεκδίκηση και το κέρδισμα κόσμου που παραμένει στην επιρροή του είναι πάντα ένα κρίσιμο καθήκον. Όμως η ακραία εκλογοκεντρική «νέα αρχή» του Τσίπρα θέτει πλέον τα προβλήματα της σχέσης ανάμεσα στην οργανωμένη παρέμβαση στο κίνημα, τη συγκρότηση στο κόμμα και τη διεκδίκηση πολιτικής/εκλογικής επιρροής, σε διαφορετική βάση απ’ ό,τι στις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς. <br /><br /><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">Το ΚΚΕ </span></b></span><br /><br />Στο χώρο του ΚΚΕ τα πράγματα είναι ποιοτικά διαφορετικά. Κρατά ένα σημαντικό κόσμο, σε οργανωμένη σχέση με την τάξη και το κίνημα, και με μια γραμμή που του επιτρέπει να στέκεται στο χώρο του ως αριστερός αγωνιστής/στρια. <br /><br />Η παρούσα καθοδηγητική στελέχωση του ΚΚΕ έχει διαθέσει χρόνο και ενέργεια σε μια ιδεολογική δουλειά που θα μπορούσε να έχει ως τίτλο την αποκατάσταση του επαναστατικού χαρακτήρα των ιδεών του κόμματος. Είχαν σημασία οι επεξεργασίες της ΚΕ σε μια σειρά από θέματα ιστορίας του κόμματος και του κινήματος. Εξετάζοντες αυτές τις επεξεργασίες, έχουμε ισχυριστεί ότι αυτές οι αυτοκριτικές είναι ανεπαρκείς και αντιφατικές και εξακολουθούν να αφήνουν ακάλυπτα κεντρικά ζητήματα. Στο θέμα, όμως, που απασχολεί το παρόν άρθρο ας δεχθούμε ότι το ΚΚΕ πραγματοποιεί μια ιδεολογική στροφή προς τα αριστερά. <br /><br />Στο επίπεδο της τακτικής εμφανίζονται τα μεγάλα προβλήματα. Στην πρόσφατη προσυνεδριακή συζήτηση, εμφανίστηκαν στις θέσεις της ΚΕ κάποια «ανοίγματα» για μια πιο ευέλικτη αντιμετώπιση αγωνιστικών πρωτοβουλιών σε εργατικές αντιστάσεις όπου το ΚΚΕ δεν έχει τον πρωταρχικό ρόλο (και τον έλεγχο). Αυτή η πιο ευέλικτη τακτική έγινε ορατή σε κάποιες κινηματικές «στιγμές». Όμως, άλλες θέσεις της ΚΕ έσπευσαν αμέσως να «μαζέψουν» αυτήν τη τάση, βάζοντας την έμφαση σε επιχειρήματα όπως «δεν είναι εφικτή η επίτευξη σταθερών κατακτήσεων μέσα στον καπιταλισμό» ή χαρακτηρίζοντας την ελπίδα για (έστω περιορισμένες) εργατικές νίκες εδώ και τώρα, σαν τη «βάση ανάπτυξης μικροαστικών πιέσεων πάνω στο κόμμα…». <br /><br />Στο φετινό φεστιβάλ της ΚΝΕ οι νικηφόροι απεργοί της e-food έγιναν δεκτοί με ενθουσιασμό. Η απεργία στην e-food στηρίχτηκε στον προωθημένο συντονισμό των προσπαθειών, στην πραγματικότητα σε μια «συμμαχία» μεταξύ της ΣΒΕΟΔ και του Συνδικάτου Επισιτισμού-Τουρισμού. Αυτή η «συμμαχία», και η στελέχωσή της μέσα στους συγκεκριμένους χώρους, επιχείρησε ένα «άλμα»: έθεσε ένα συγκεκριμένο στόχο, ιδιαίτερα σημαντικό για τους εργαζόμενους στο χώρο της, τον πάλεψε αποφασιστικά, ζήτησε και πήρε την πιο πλατιά αλληλεγγύη, απέδειξε με τον τρόπο που πάλεψε τις αντικαπιταλιστικές προθέσεις της, και τόλμησε… να νικήσει, ανοίγοντας έναν ευρύτερο δρόμο για όλους μας. Τι από αυτά ήταν λάθος; Γιατί οι ισχυρότερες και πιο οργανωμένες δυνάμεις του ΚΚΕ σε άλλους σημαντικούς εργατικούς χώρους δεν επιχειρούν ανάλογα «άλματα»; Η απάντηση της ηγεσίας του ΚΚΕ στηρίζεται σε μια σύμφυση της τακτικής με τη στρατηγική: τέτοιες εργατικές νίκες μπορούν να διεκδικηθούν, γενικότερα, μόνο στα πλαίσια της διεκδίκησης της λαϊκής εξουσίας και λαϊκής οικονομίας, και η διεκδίκησή τους μπορεί να στηρίζεται μόνο στην ενότητα όσων συμφωνούν με το ΚΚΕ για το τι είναι λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία. Η τακτική του ΚΚΕ στους εργατικούς χώρους, υποβαθμίζοντας τη διεκδίκηση «αλμάτων» νίκης, περιορίζεται σε μια αναπαραγωγή των κομματικών δυνάμεων μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η στασιμότητα του ΠΑΜΕ, τόσα χρόνια (και τι χρόνια!) μετά την ίδρυσή του, δεν ήταν μια μοιραία προκαθορισμένη εξέλιξη. <br /><br />Δυστυχώς η ταύτιση της στρατηγικής με την τακτική εγκυμονεί βαρύτερες συνέπειες στον πολιτικό αγώνα. Το ΚΚΕ στις διακηρύξεις του έχει ανοίξει τη βεντάλια της αντιπαράθεσης με τον ιμπεριαλισμό/καπιταλισμό, εφ’ όλης της ύλης: πχ ιδιωτικοποιήσεις, ασφαλιστικό, εξοπλισμοί, καταπίεση των γυναικών, ρατσισμός, περιβάλλον κ.ο.κ. Ας αδιαφορήσουμε, προς στιγμή, για σημαντικά ζητήματα γραμμής σε κάποια από αυτά, για να συγκεντρωθούμε στο κομβικό: σε συνθήκες όπου το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ έχει συρρικνωθεί και ο ΣΥΡΙΖΑ βυθίζεται σε κρίση μετάλλαξης, ποιο είναι το στοιχείο που εμποδίζει το ΚΚΕ να πάρει «μεγάλες» πρωτοβουλίες σε αυτά τα θέματα, να προκαλέσει κλιμάκωση της πάλης και να επιδιώξει «άλματα» στην ανάπτυξη του κινήματος, αλλά και της επιρροής του; <br /><br />Για να καλύψει αυτά τα ζητήματα, πέρα από την ταύτιση της τακτικής με τη στρατηγική, το ΚΚΕ καταφεύγει σε δύο αυτοπεριοριστικές δέσμες «επιχειρημάτων». <br /><br />Αφενός, στην ταύτιση της μεταβατικής πολιτικής και του μεταβατικού προγράμματος με τον… οπορτουνισμό και τον ρεφορμισμό. Στις στήλες των εντύπων του, κάθε παραλλαγή του επίθετου «μεταβατικός» χρησιμοποιείται πλέον με έντονα αρνητική χροιά. Είμαστε σίγουροι ότι στις γραμμές του ΚΚΕ υπάρχουν άνθρωποι που θυμούνται ότι αυτά τα στοιχεία ήταν κεντρικά στην τελευταία μεγάλη συζήτηση μέσα στην Κομιντέρν, ζώντος του Λένιν (3ο και 4ο συνέδριο), και γνωρίζουν ότι η απάλειψή τους από το μαρξιστικό οπλοστάσιο μπορεί, σε συγκεκριμένες συνθήκες, να οδηγήσει ένα εργατικό κόμμα σε σημαντικές ήττες. Άλλωστε το ΚΚΕ έχει μια τέτοια πρόσφατη εμπειρία: η ήττα του από τον ΣΥΡΙΖΑ στα χρόνια του μαζικού κινήματος του 2010-12 δεν ήταν καθόλου, μα καθόλου, προδιαγεγραμμένη… <br /><br />Αφετέρου, η θεωρία των «αναχωμάτων». Το ΚΚΕ χαρακτήρισε, το 2015, όσους αποχώρησαν από τον ΣΥΡΙΖΑ ως «αναχώματα» που στήνει ο καπιταλισμός για… να περιορίσει την επιρροή του ΚΚΕ. Χαρακτηρίζει «αναχώματα» την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και την άλλη άκρα Αριστερά. Το να το λέει αυτό ένα κόμμα που στην ιστορία του έχει κάνει τις πιο απίθανες πολιτικές συνεργασίες, θυμίζει αυτόν που έχει καεί με το χυλό και φυσάει και το γιαούρτι. Η τάση του ΚΚΕ προς την αναπαραγωγή αυτής της θεωρίας, είναι τμήμα τη προσπάθειας να παρουσιάσει την απόρριψη της ενότητας στη δράση ως, τάχα, αντικειμενικά επιβεβλημένη. <br /><br />Η συνισταμένη όλων αυτών είναι η κατάληξη ότι, και στο πολιτικό πεδίο, το ΚΚΕ περιορίζεται στην αναπαραγωγή της πολιτικής/εκλογικής δύναμής του για μακρά περίοδο. Και μάλιστα σε επίπεδα χαμηλά σε σύγκριση με την οργανωτική δύναμή του. <br /><br />Κάποιοι μαρξιστές θεωρητικοί επιμένουν ότι η πεμπτουσία της λενινιστικής τακτικής είναι η διεκδίκηση για «Άλματα! Άλματα! Άλματα!». Όσο το ΚΚΕ απέχει από αυτό το στοιχείο θα αντιμετωπίζεται από τις καθεστωτικές δυνάμεις με εκείνο το παγερό «διαφωνούμε με το ΚΚΕ, αλλά το σεβόμαστε…». Αν επιχειρήσει έξοδο από τον αυτοπεριορισμό, θα συναντήσει την άλλη γλώσσα. <br /><br /><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ <br /></span></b></span><br />Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ υπήρξε τα τελευταία χρόνια το «βασικό σχήμα» αυτού του χώρου. Μετά από αρκετά χρόνια στενής συνεργασίας, αυτοί οι σύντροφοι και συντρόφισσες θα έπρεπε να αναμετρώνται με τα καθήκοντα της μετατροπής τους σε ένα ενιαίο (σχετικά) μαζικό πολιτικό κόμμα, ξεπερνώντας τα όρια ενός χαλαρού μετώπου, καθώς οι οργανώσεις που συμμετέχουν στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλώνουν όλες μαρξιστικές και μάλιστα υπέρ του επαναστατικού δρόμου, έχοντας απορρίψει τον ρεφορισμό. Αντ’ αυτού, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρίσκεται σε μια κατάσταση διατήρησης ενός brand name, μιας δυνάμει κοινής εκλογικής λίστας, λόγω έλλειψης εναλλακτικών, ενόψει εκλογών. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στις βασικές οργανώσεις της –το ΝΑΡ και το ΣΕΚ– έχουν γίνει δημόσιες και οι αλληλοκριτικές όλο και πιο σκληρές. <br /><br />Κατά τη γνώμη μου, οι ιδεολογικοπολιτικές διαφορές μεταξύ μας σήμερα, δεν έχουν «βάθος», αντανακλούν περισσότερο αδυναμίες στη συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης και μια τάση να απαντηθούν οι δυσκολίες της εποχής με μια απογείωση στα λόγια, που δεν φροντίζει να μετρά τις φράσεις με τις συνέπειές τους, όπως και με τις πραγματικές εμπειρίες των ανθρώπων γύρω μας. <br /><br />Δυστυχώς όμως, αυτή η τάση έχει απλωθεί σε όλη την πολιτική ύλη, καταλήγοντας να αποτελεί εμπόδιο σε μια ενωτική και σοβαρή αντιμετώπιση της κατάστασης. Ας σταχυολογήσουμε: <br /><br />-«Ολέθρια η αντιδεξιά γραμμή, απαιτείται αντισυστημική πολιτική», μας λέει το «Πριν». Ασφαλώς πάντα απαιτείται αντισυστημική πολιτική, ακόμα και στον αγώνα για τις ταπεινότερες μεταρρυθμίσεις. Η ΣΒΕΟΔ έκανε υψηλή αντισυστημική πολιτική, διεκδικώντας δουλειά με σύμβαση και όχι με μπλοκάκι. Η αντισυστημική πολιτική, για να είναι πολιτική, οφείλει να ξεκινά από την πραγματικότητα, να αντιμετωπίζει με συστηματικό τρόπο τα υπαρκτά καθήκοντα, και έτσι η αντιδεξιά πάλη είναι υποχρεωτική και απολύτως εφικτό να ξεδιπλωθεί με τρόπους τελείως διαφορετικούς από τη συναίνεση του ΣΥΡΙΖΑ και των άλλων συστημικών δυνάμεων. Η υποτίμησή της, και πολύ περισσότερο η εγκατάλειψή της, είναι μια ολέθρια ταύτιση της στρατηγικής, του αναγκαίου ιδεολογικοπολιτικού πλαισίου, με τα καθήκοντα της τακτικής. Φράσεις όπως «ενάντια στο κράτος του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού, στην προοπτική του τσακίσματός του, για την ανατροπή του πλαισίου της μνημονιακής επιτροπείας…» αποτελούν σπάνια πολιτικά αυτογκόλ: Αλήθεια σύντροφοι, η ανατροπή του μνημονιακού πλαισίου δεν είναι εφικτή πριν να διαμορφωθούν οι συνθήκες που θα επιτρέπουν το «τσάκισμα του κράτους»; Μέχρι τότε τι κάνουμε αν ανακηρύξουμε την ανατροπή των νεοφιλελεύθερων αντιμεταρρυθμίσεων ως ανέφικτο στόχο; <br /><br />-«Η από τα κάτω ανατρεπτική ενότητα των αγωνιζόμενων τμημάτων και ο συντονισμός τους έξω και ενάντια στη ΓΣΕΕ είναι μονόδρομος…». Με ανάλογες φράσεις, ξεδιπλώνεται μια τακτική που τσουβαλιάζει τα συνδικάτα γενικά με τη ΓΣΕΕ της εποχής του Παναγόπουλου. Ασφαλώς, η αντιμετώπιση της εκφυλισμένης και εκφυλιστικής γραμμής της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας είναι κεντρικό καθήκον της περιόδου. Όμως αυτό δεν ταυτίζεται ευθύγραμμα ούτε με το «έξω», ούτε με το «ενάντια» στις λειτουργίες γενικά των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, ούτε και πολύ περισσότερο των συνδικάτων εν γένει. Δεν είναι τυχαίο ότι η τακτική στις απεργιακές συγκεντρώσεις των συνδικάτων είναι ένα θέμα που ταλανίζει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Στις σημερινές συνθήκες δεν μπορεί κανείς να υποτιμά οποιαδήποτε ευκαιρία, οποιοδήποτε «γήπεδο», για να ενισχύσει την «ανατρεπτική ενότητα των αγωνιζόμενων τμημάτων…» (ακόμα και μέσα στα «κίτρινα», στα αντιδραστικά συνδικάτα, μας προέτρεπε πριν από δεκαετίες ο Βλαδίμηρος…). Οι «εναλλακτικές» συγκεντρώσεις, στηριγμένες σε μια μειοψηφική νεολαιίστικη παρουσία, είναι μια τακτική που έχει δοκιμαστεί από καιρό και έχει αποδειχθεί ότι απέχει από το να αποτελεί «αντίπαλο δέος» στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. <br /><br />-Οι σύντροφοι, κυρίως του ΝΑΡ, έχουν πάρει την Πρωτοβουλία για ένα σύγχρονο Κομμουνιστικό Πρόγραμμα και Κόμμα. Δικαίωμά τους, ακόμα και υποχρέωσή τους. Μας είναι εξαιρετικά προσφιλής κάθε προσπάθεια αντικαπιταλιστικών δυνάμεων για να βελτιώσουν τη συγκρότησή τους. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν η πορεία αυτής της προσπάθειας παρουσιάζεται ως «προϋπόθεση» και μάλιστα «πρωταρχικής σημασίας» για την επιτυχή αντιμετώπιση των καθηκόντων της συγκυρίας. Οι σύντροφοι αυτού του χώρου φτάνουν να αναπαράγουν τις συνήθειες του ΚΚΕ που καταγγέλει «αναχώματα». Το «Πριν» και το ΝΑΡ κατήγγειλαν την ίδρυση της Αριστερής Πρωτοβουλίας Διαλόγου και Δράσης ως «βιαστική εκλογική σύμπραξη» (σσ: παρά τη δική της αντίθετη δήλωση), που απέχει από το αναγκαίο «πολιτικό μέτωπο σε ρήξη με την αστική πολιτική και τον αστικό δικομματισμό, χωρίς διαχειριστικές και κυβερνητικές αυταπάτες». <br /><br />Απέναντι σε αυτό το δυναμικό της Αριστεράς και του κινήματος, εμείς δεν αισθανόμαστε την ανάγκη για ενίσχυση των διαχωριστικών γραμμών. Υποστηρίζουμε συστηματικά την ενότητα δράσης μέσα στις υποχρεώσεις των αγώνων, στο πιο σοβαρό-επεξεργασμένο και διαρκές επίπεδο που μπορεί να επιτευχθεί. Υποστηρίζουμε ότι είναι εφικτός ένας ευρύτερος πολιτικός συντονισμός –πέρα από τα άμεσα ζητήματα δράσης– που θα έπρεπε να περιλαμβάνει καμπάνιες και πολιτικές πρωτοβουλίες μακρότερης πνοής. Θεωρούμε, μέσα από μια τέτοια πορεία, ως εφικτή μια αυθεντική μετωπική παρέμβαση στα καυτά κινηματικά και πολιτικά καθήκοντα που έρχονται κατά πάνω στον κόσμο μας στο επόμενο διάστημα. Οι εμπειρίες μας των τελευταίων χρόνων μας πείθουν ότι η αυτόνομη καλύτερη συγκρότηση του κάθε ρεύματος και της κάθε οργάνωσης, όχι μόνο δεν είναι σε αντίφαση με τέτοια «μετωπική» προοπτική, αλλά αντίθετα αποτελεί προϋπόθεσή της. Αυτή η συζήτηση πρέπει να διεξαχθεί σε εντιμότητα, σοβαρότητα αλλά και αποφασιστικότητα. <br /><br /></p><p style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #800180;">*Αναδημοσίευση από την Εργατική Αριστερά</span></b></span></p>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-5205333105518374624.post-75873430617460646092021-10-18T11:01:00.005+03:002021-10-18T11:01:23.343+03:00Η Προστασία Δεν Είναι Ποτέ Τσάμπα<div style="text-align: right;"><span style="font-size: medium;"><b><span style="color: #2b00fe;">Γιάννης Ελαφρός </span></b></span><br /></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://prin.gr/wp-content/uploads/2021/10/dendias1-2-750x391.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="391" data-original-width="750" height="167" src="https://prin.gr/wp-content/uploads/2021/10/dendias1-2-750x391.jpg" width="320" /></a><span style="font-size: x-large;"><b><span style="color: red;">▸ Μόνο τις βάσεις κάνει… αορίστου η κυβέρνηση της ΝΔ </span></b></span><br /></div></span></b></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: right;"><b>Βρήκαν προστάτη και το πανηγυρίζουν. Παλιότερα υπήρχε, έστω, μια κάποια διακριτικότητα. Την Πέμπτη ο Ν. Δένδιας συνυπέγραψε στις ΗΠΑ με τον Αμερικανό ΥΠΕΞ Άντονι Μπλίνκεν τη νέα συμφωνία Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ. «Η υπογραφή της αποτελεί ηχηρή ψήφο εμπιστοσύνης προς τη χώρα μας ως πυλώνα σταθερότητας και ασφάλειας στην ταραγμένη περιοχή μας», δήλωσε ο Κ. Μητσοτάκης. <span><a name='more'></a></span></b></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Η συμφωνία έχει πενταετή διάρκεια, δύο έτη παράταση εάν κάποιο από τα δύο κράτη την καταγγείλει και αυτόματη ανανέωση με αόριστη διάρκεια. Η κυβέρνηση της ΝΔ, που θέλει παντού συμβασιούχους (όπως στην Υγεία), μετατρέπει σε… αορίστου τις αμερικανικές βάσεις! Πέρα από τη χρονική άνεση που δίνει στις ΗΠΑ για να προχωρήσουν έργα υποδομής, η συμφωνία προβλέπει τον πολλαπλασιασμό των βάσεων. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων είχαν πέσει 20 τοποθεσίες για δημιουργία νέων βάσεων, με την κυβέρνηση να επιθυμεί διακαώς να αυξηθεί το αμερικανικό «στρατιωτικό αποτύπωμα» στην Ελλάδα. «Ευρωπαϊκές χώρες είναι πλέον διατεθειμένες να πληρώσουν προκειμένου να διατηρηθεί η αμερικανική παρουσία στο έδαφος τους», δήλωσε στο Βήμα ο Ν. Δένδιας. «Η Ελλάδα αποτελεί την εξαίρεση», συμπλήρωσε. Δηλαδή μπράβο μας που κρατάμε τις αμερικανικές βάσεις τσάμπα, οι άλλοι (ποιοι άραγε;) πληρώνουν κι από πάνω! <br /><br /><b><u>Βεβαίως δεν είναι και τόσο τσάμπα η ελληνο-αμερικανική συνεργασία.</u> Πέρα από τα όπλα που συστηματικά αγοράζει η Ελλάδα (ακόμα και στην περίοδο των μνημονίων ήταν δεύτερη σε στρατιωτικές δαπάνες στο ΝΑΤΟ), οι ΗΠΑ αποκτούν άμεσα τέσσερις νέες βάσεις: Το στρατόπεδο «Γιαννούλη» στην Αλεξανδρούπολη, δίπλα στο λιμάνι και στο αεροδρόμιο της πόλης. Το στρατόπεδο «Γεωργούλα» στη Νέα Ιωνία Βόλου, που συνδυάζεται με την αμερικανική παρουσία σε Λάρισα και Στεφανοβίκειο. Το Πεδίο Βολής στο Λιτόχωρο, όπου εξασκούνταν δυνάμεις των ΗΠΑ και επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, επεκτείνεται η τεράστια βάση της Σούδας. Υπάρχουν ακόμα η Ανδραβίδα, ο Άραξος, η Καλαμάτα για συγκεκριμένες επιχειρήσεις. Και όπως ορίζει η συμφωνία ανά πάσα στιγμή οι «φονιάδες των λαών» μπορούν να πατήσουν όπου επιθυμούν, μετατρέποντας όλη τη χώρα σε πολεμικό προγεφύρωμα των ΗΠΑ.<br /></b><br />Τόσο ο Ν. Δένδιας όσο και ο Κ. Μητσοτάκης υπογραμμίζουν το ότι οι ΗΠΑ στέκονται στο πλευρό της Ελλάδας, πως της αναγνωρίζουν «ηγετικό ρόλο» στην περιοχή και δηλώνουν πως θα υπερασπιστούν τα «κυριαρχικά δικαιώματα» κλπ. Καταρχάς όλα αυτά θα κριθούν τελικά από τα αμερικανικά συμφέροντα τη συγκεκριμένη περίοδο. Στην ουσία όμως μόνο ανησυχία μπορεί να προκαλούν, καθώς ενισχύουν την τυχοδιωκτική, επιθετική και πολεμοκάπηλη πολιτική του ελληνικού κεφαλαίου και των κυβερνήσεών του στην περιοχή, κυρίως στον άδικο και αντιδραστικό και από τις δύο πλευρές ανταγωνισμό με την τουρκική αστική τάξη.<br /> </div><div style="text-align: justify;">Ταυτόχρονα, οι κυβερνητικοί διθύραμβοι κάνουν πως ξεχνούν πως κι ο προστάτης έχει συμφέροντα (αυτός μάλιστα κι αν έχει) πολεμικά και επιθετικά στην περιοχή.<u><b> Ο «νταβατζής» δεν είναι αθώος… </b></u></div><div style="text-align: justify;"> </div><div style="text-align: justify;">Οπότε πιο πιθανό είναι η ελληνοαμερικανική συμφωνία να μπλέξει τον ελληνικό λαό σε ιμπεριαλιστικά σχέδια. Όπως και με την ελληνογαλλική, που πριν προλάβει να στεγνώσει το μελάνι της υπογραφής, ο Ν. Παναγιωτόπουλος ουσιαστικά προανήγγειλε την αποστολή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Σαχέλ για να προασπίσουν τα «σύνορα» των γαλλικών και ευρωπαϊκών πολυεθνικών. <br /> </div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;">Οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις που αναβλήθηκαν λόγω κακοκαιρίας θα γίνουν την Τρίτη 19/10 (Σύνταγμα 7 μ.μ) <br /></span></b></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b> </b></span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;"><b><span style="color: #2b00fe;">Πηγή : </span><a href="https://www.blogger.com/#"><span style="color: red;">Πριν</span></a></b></span><span style="font-size: large;"><b><span style="color: red;"><span style="font-size: x-small;"> </span><br /></span></b></span></div>πανθηρας *29http://www.blogger.com/profile/03299518055898588257noreply@blogger.com1