«Τα κατάφερες, γιέ μου» (του Δημήτρη Κατσορίδα)

«Τα κατάφερες, γιέ μου».

Αυτή ήταν η συγκινητική σπαραχτική κραυγή δικαίωσης της μάνας του Φύσσα.

Μια κραυγή που τα λέει όλα. Τι να πει κανείς… Δεν υπάρχουν λόγια…

Και βέβαια δεν ξεχνάμε την άλλη τραγική φυσιογνωμία, τον πατέρα του επίσης δολοφονημένου Σαχζάτ Λούκμαν. Ένας πατέρας που περίμενε καρτερικά.

Αυτές οι δύο τραγικές και συνάμα συγκινητικές φιγούρες, ο πατέρας του Λούκμαν και η μάνα του Φύσσα, αξίζουν τον απέραντο σεβασμό μας. Υποκλινόμαστε…!!!

Όμως, είναι και δικιά μας δικαίωση, όπως και του Μανώλη Γλέζου (δείτε την φωτογραφία) που πρώτος, μαζί με τον Σάντα, κατέβασαν τη ναζιστική σημαία.

Ας χαρούμε την νίκη μας. Συνεχίζουμε. Και συνεχίζουμε επειδή οι αιτίες που γεννούν τον φασισμό είναι κοινωνικές και γι’ αυτό βαθιά ριζωμένες στη χαρακτηροδομή των κοινωνιών.



Και ενώ εμείς είμαστε χαρούμενοι, κάποιοι άλλοι κλαίνε. Είναι τα ΜΑΤ, και γι’ αυτό είπαν να διαλύσουν μια μεγαλειώδη συγκέντρωση ως ένδειξη συμπαράστασης στους ομοϊδεάτες τους, που κρίθηκαν ένοχοι για διεύθυνση εγκληματικής οργάνωσης. Όμως, ότι και να κάνουν οι κρατικοί μηχανισμοί, έχουμε πλέον μια πρώτη καθαρή, μια πεντακάθαρη νίκη του αντιφασιστικού κινήματος. 

Δημήτρης Κατσορίδας