Κυκλοφορεί Το Τεύχος Νο 15 Της Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Επιθεώρησης "ΚΟΚΚΙΝΟ"

Της Σύνταξης...

Το παρόν τεύ­χος του πε­ριο­δι­κού «Κόκ­κι­νο» κυ­κλο­φο­ρεί σε μια «με­τα­βα­τι­κή» πε­ρί­ο­δο. Στο τέλος της «πρώ­της φάσης δια­χεί­ρι­σης» της παν­δη­μί­ας Covid-19 και στα πρώτα στά­δια μιας βα­θιάς οι­κο­νο­μι­κής κρί­σης. Η ύλη αυτού του τεύ­χους είναι επι­κε­ντρω­μέ­νη στις προ­ο­πτι­κές της πε­ριό­δου που ανοί­γει.

Η Μαρία Μπό­λα­ρη πε­ρι­γρά­φει τη «με­τα­βα­τι­κό­τη­τα» αυτής της πε­ριό­δου, τις δυ­σκο­λί­ες αλλά και τις δυ­να­τό­τη­τες που έχου­με μπρο­στά μας, και σκια­γρα­φεί τα κα­θή­κο­ντα της ρι­ζο­σπα­στι­κής Αρι­στε­ράς απέ­να­ντι στις προ­κλή­σεις που έρ­χο­νται.

Ένα άρθρο του Μισέλ Ισόν πα­ρου­σιά­ζει τη διε­θνή συ­ζή­τη­ση για τις προ­ο­πτι­κές της πα­γκό­σμιας οι­κο­νο­μί­ας. Με τίτλο «ρι­μπά­ουντ ή βου­τιά;», απα­ντά στα ευ­χο­λό­για περί «τα­χεί­ας ανά­καμ­ψης» και πα­ρου­σιά­ζει τους λό­γους που οδη­γούν τον κα­πι­τα­λι­σμό σε μια υφε­σια­κή τρο­χιά.

Στο φόντο αυτής της βα­θιάς κρί­σης έχουν εμ­φα­νι­στεί εκτι­μή­σεις για ένα επερ­χό­με­νο συ­ναι­νε­τι­κό τέλος του νε­ο­φι­λε­λευ­θε­ρι­σμού –με μια στρο­φή των αρ­χου­σών τά­ξε­ων στον κεϊν­σια­νι­σμό ή σε άλλες εκ­δο­χές νε­ο­κρα­τι­σμού. Ο Ζιλ­μπέρ Ασκάρ απα­ντά σε τέ­τοιες προ­βλέ­ψεις «αυ­το­μα­τι­σμών», υπεν­θυ­μί­ζο­ντας την κομ­βι­κή ση­μα­σία του πο­λι­τι­κού, υπο­κει­με­νι­κού πα­ρά­γο­ντα.

Το άρθρο του Άνταμ Χάνιε αγ­γί­ζει μια ιδιαί­τε­ρη πτυχή της τρέ­χου­σας κρί­σης –την κρίση στις πε­τρε­λαια­γο­ρές. Επι­κοι­νω­νεί και με τις συ­ζη­τή­σεις για την πο­ρεία της οι­κο­νο­μί­ας (όπου οι πε­τρε­λαϊ­κές μπο­ρεί να παί­ξουν κα­θο­ρι­στι­κό ρόλο στη διά­δο­ση της κρί­σης), αλλά και με το οι­κο­λο­γι­κό ζή­τη­μα, εξη­γώ­ντας ότι –παρά τη φαι­νο­με­νι­κή κρίση τους σή­με­ρα– αντι­με­τω­πί­ζου­με με­γά­λους κιν­δύ­νους πε­ρε­ταί­ρω ενί­σχυ­σης των με­γά­λων πε­τρε­λαϊ­κών.  

Στη σχε­τι­κή συ­ζή­τη­ση για το πε­ρι­βάλ­λον είναι κρί­σι­μη η θε­ω­ρη­τι­κή πα­ρέμ­βα­ση του Τζεφ Σπά­ρο­ου. Καθώς τα lockdown έδω­σαν «ανάσα» στον πλα­νή­τη, εμ­φα­νί­στη­κε η αντί­λη­ψη ότι «ο κο­ρο­νο­ϊ­ός είναι το εμ­βό­λιο της Γης – Εμείς εί­μα­στε ο ιός». Ο Σπά­ρο­ου εκτι­μά ότι οι θε­ω­ρί­ες περί «υπερ-πλη­θυ­σμού» θα απο­κτή­σουν ισχύ καθώς η οι­κο­λο­γι­κή κρίση θα βα­θαί­νει και γρά­φει μια απά­ντη­ση, ισχυ­ρι­ζό­με­νος ότι «ο κα­πι­τα­λι­σμός είναι ο ιός».

Ακο­λου­θεί ένα άρθρο της Σάρον Σμιθ για την αντι­ρα­τσι­στι­κή αντι­κα­τα­σταλ­τι­κή εξέ­γερ­ση στις ΗΠΑ. Πρό­κει­ται για κο­ρυ­φαίο γε­γο­νός της πε­ριό­δου που ζούμε, με τη δική του «αυ­το­νο­μία» ως θέμα, που δεν θα μπο­ρού­σε να λεί­πει από την κά­λυ­ψη των διε­θνών εξε­λί­ξε­ων. Αλλά εντάσ­σε­ται και στην συ­νο­λι­κό­τε­ρη συ­ζή­τη­ση. Μια εξέ­γερ­ση στην καρ­διά του κα­πι­τα­λι­σμού είναι και δείγ­μα της «με­τα­βα­τι­κής» επο­χής που ζούμε –φω­τί­ζο­ντας την θε­τι­κή της πλευ­ρά, των κι­νη­μα­τι­κών δυ­να­το­τή­των.

Αυτά τα κι­νή­μα­τα θα χρεια­στούν και την Αρι­στε­ρά τους. Ο Πάνος Πέ­τρου, γρά­φει για το «φαι­νό­με­νο Σά­ντερς» και τη με­γά­λη συ­ζή­τη­ση που έχει ανοί­ξει στη ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά γύρω από την ανε­ξαρ­τη­σία από το Δη­μο­κρα­τι­κό Κόμμα. Αφορά τις προ­κλή­σεις στις ΗΠΑ, αλλά έχει και γε­νι­κό­τε­ρη αξία για το πώς οφεί­λει να στέ­κε­ται η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά απέ­να­ντι σε λο­γι­κές «μι­κρό­τε­ρου κακού» ή διά­φο­ρων «εκλο­γι­κών ρε­α­λι­σμών».

Η ρι­ζο­σπα­στι­κή Αρι­στε­ρά θα χρεια­στεί και θε­ω­ρη­τι­κό «εξο­πλι­σμό» για να εξη­γή­σει και να αντα­πο­κρι­θεί σε κα­θή­κο­ντα. Αυτό το τεύ­χος του «Κ», κυ­κλο­φο­ρεί 80 χρό­νια από τη δο­λο­φο­νία του Λ. Τρό­τσκι. Η επέ­τειος είναι μια καλή αφορ­μή να ανα­τρέ­ξου­με στις ιδέες του με­γά­λου Ρώσου επα­να­στά­τη, που πα­ρα­μέ­νουν πο­λύ­τι­μες για κάθε αγω­νι­στή-στρια. Ξε­κι­νά­με σε αυτό το τεύ­χος ένα μικρό αφιέ­ρω­μα. Ο Πα­να­γιώ­της Λίλ­λης πα­ρου­σιά­ζει τους ση­μα­ντι­κό­τε­ρους σταθ­μούς της ζωής και του έργου του Λεβ Ντα­βί­ντο­βιτς, σκια­γρά­φο­ντας σε αδρές γραμ­μές την «κλη­ρο­νο­μιά» του σή­με­ρα. Ο Μι­κα­έλ Λεβί εξει­δι­κεύ­ει πάνω σε μια από τις κο­ρυ­φαί­ες θε­ω­ρη­τι­κές-πο­λι­τι­κές συμ­βο­λές του Τρό­τσκι, η οποία πα­ρα­μέ­νει πο­λύ­τι­μος οδη­γός και στη ση­με­ρι­νή στρα­τη­γι­κή της Αρι­στε­ράς –τη Διαρ­κή Επα­νά­στα­ση. Θα επα­νέλ­θου­με στις ιδέες του Τρό­τσκι και σε επό­με­νο τεύ­χος.  

Την ύλη αυτού του τεύ­χος ολο­κλη­ρώ­νει μια πα­ρου­σί­α­ση του βι­βλί­ου του Ερίκ Του­σέν, «Συν­θη­κο­λό­γη­ση Ενη­λί­κων» (κυ­κλο­φο­ρεί στα ελ­λη­νι­κά από τις εκ­δό­σεις Red Marks). Το βι­βλίο είναι μια πο­λύ­τι­μη πα­ρέμ­βα­ση στην απο­λο­γι­στι­κή συ­ζή­τη­ση για το 2015. Επι­λέ­γου­με μια πα­ρου­σί­α­ση του Μάικλ Ρό­μπερτς, ο οποί­ος έχει επί­σης πα­ρα­κο­λου­θή­σει στενά την «ελ­λη­νι­κή κρίση» όλα αυτά τα χρό­νια.

Καλή ανά­γνω­ση.