18.01.2019 - 18:00
Τον Γενάρη συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Λίμπκνεχτ κατά την εξέγερση στο Βερολίνο που τερμάτισε την πρώτη φάση της γερμανικής επανάστασης, που ξεκίνησε το 1918.
Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, το μεγαλύτερο σφαγείο που γνώρισε η ανθρωπότητα (μέχρι το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου…) δεν έληξε μέσα από μια «ορθολογική» απόφαση των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών, αλλά μέσα από την εξέγερση των στρατιωτών και των εργατών στη Γερμανία.
Και μόνο αυτή η νίκη θα αρκούσε για να μνημονεύουμε και να μελετάμε τις δράσεις και τις εμπειρίες στη Γερμανία του 1918.
Πιάνοντας το νήμα της σοσιαλιστικής νίκης του Οκτώβρη, οι εξεγερμένοι στράφηκαν μαζικά στη διεκδίκηση του σοσιαλισμού, στην εγκαθίδρυση της εξουσίας των εργατικών συμβουλίων μέσα στη καρδιά της βιομηχανικής Ευρώπης.
Η γερμανική επανάσταση είχε την Αριστερά της. Οι Σπαρτακιστές –της Λούξεμπουργκ, του Λίμπκνεχτ, της Τσέτκιν, του Μέρινγκ, του Γιόγκισες, του Λέβι κ.ά.- πάλεψαν με ηρωικό τρόπο για τη σοσιαλιστική νίκη. Μέχρι το 1923 η επανάσταση «σερνόταν» στους δρόμους και στα εργοστάσια της Γερμανίας, με διαδοχικές εξεγέρσεις, πραξικοπήματα και ανατροπές.
Η επανάσταση στη Γερμανία, η επανάσταση σε μια αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα, με πολιτική παράδοση, με κοινοβούλιο και συνδικάτα, έφερε την 3η Διεθνή στον καιρό του Λένιν και του Τρότσκι μπροστά σε κρίσιμα ερωτήματα: Πώς θα έπρεπε να απαντηθούν αυτές οι διαφορές από την μπολσεβίκικη εμπειρία της επανάστασης στην τσαρική Ρωσία; Τι στάση ήταν αναγκαία απέναντι στην ισχύ του ρεφορμισμού, της αστικής πολιτικής μέσα στο εργατικό κίνημα; Τα ερωτήματα αυτά απαντήθηκαν με τη στρατηγική του Ενιαίου Μετώπου, με τις αποφάσεις του 3ου και του 4ου συνεδρίου της Κομιντέρν, αποφάσεις που κατά την ηγεσία της Διεθνούς αφορούσαν «μια ολόκληρη ιστορική περίοδο, πιθανότατα μια ολόκληρη ιστορική εποχή».
Οι συζητήσεις του τριημέρου στην Κομμούνα αφορούν τις κρίσιμες πτυχές των ζητήματων που ανέδειξε η Γερμανική Επανάσταση: η πάλη ενάντια στον πόλεμο, τα εργατικά συμβούλια και η οργάνωση της εργατικής τάξης, το επαναστατικό κόμμα και το ενιαίο μέτωπο καθώς και τα διδάγματα που έχουμε οι σημερινοί σγωνιστές και αγωνίστριες να πάρουμε. Στα πλαίσια του αφιερώματος θα προβληθεί και η ταινία «Ρόζα Λούξεμπουργκ» (1986), σε σκηνοθεσία της Μάργκαρετ Φον Τρότα.
Τον Γενάρη συμπληρώνονται τα 100 χρόνια από τη δολοφονία της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Λίμπκνεχτ κατά την εξέγερση στο Βερολίνο που τερμάτισε την πρώτη φάση της γερμανικής επανάστασης, που ξεκίνησε το 1918.
Ο Α Παγκόσμιος Πόλεμος, το μεγαλύτερο σφαγείο που γνώρισε η ανθρωπότητα (μέχρι το ξέσπασμα του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου…) δεν έληξε μέσα από μια «ορθολογική» απόφαση των κυβερνήσεων και των διεθνών οργανισμών, αλλά μέσα από την εξέγερση των στρατιωτών και των εργατών στη Γερμανία.
Και μόνο αυτή η νίκη θα αρκούσε για να μνημονεύουμε και να μελετάμε τις δράσεις και τις εμπειρίες στη Γερμανία του 1918.
Πιάνοντας το νήμα της σοσιαλιστικής νίκης του Οκτώβρη, οι εξεγερμένοι στράφηκαν μαζικά στη διεκδίκηση του σοσιαλισμού, στην εγκαθίδρυση της εξουσίας των εργατικών συμβουλίων μέσα στη καρδιά της βιομηχανικής Ευρώπης.
Η γερμανική επανάσταση είχε την Αριστερά της. Οι Σπαρτακιστές –της Λούξεμπουργκ, του Λίμπκνεχτ, της Τσέτκιν, του Μέρινγκ, του Γιόγκισες, του Λέβι κ.ά.- πάλεψαν με ηρωικό τρόπο για τη σοσιαλιστική νίκη. Μέχρι το 1923 η επανάσταση «σερνόταν» στους δρόμους και στα εργοστάσια της Γερμανίας, με διαδοχικές εξεγέρσεις, πραξικοπήματα και ανατροπές.
Η επανάσταση στη Γερμανία, η επανάσταση σε μια αναπτυγμένη βιομηχανική χώρα, με πολιτική παράδοση, με κοινοβούλιο και συνδικάτα, έφερε την 3η Διεθνή στον καιρό του Λένιν και του Τρότσκι μπροστά σε κρίσιμα ερωτήματα: Πώς θα έπρεπε να απαντηθούν αυτές οι διαφορές από την μπολσεβίκικη εμπειρία της επανάστασης στην τσαρική Ρωσία; Τι στάση ήταν αναγκαία απέναντι στην ισχύ του ρεφορμισμού, της αστικής πολιτικής μέσα στο εργατικό κίνημα; Τα ερωτήματα αυτά απαντήθηκαν με τη στρατηγική του Ενιαίου Μετώπου, με τις αποφάσεις του 3ου και του 4ου συνεδρίου της Κομιντέρν, αποφάσεις που κατά την ηγεσία της Διεθνούς αφορούσαν «μια ολόκληρη ιστορική περίοδο, πιθανότατα μια ολόκληρη ιστορική εποχή».
Οι συζητήσεις του τριημέρου στην Κομμούνα αφορούν τις κρίσιμες πτυχές των ζητήματων που ανέδειξε η Γερμανική Επανάσταση: η πάλη ενάντια στον πόλεμο, τα εργατικά συμβούλια και η οργάνωση της εργατικής τάξης, το επαναστατικό κόμμα και το ενιαίο μέτωπο καθώς και τα διδάγματα που έχουμε οι σημερινοί σγωνιστές και αγωνίστριες να πάρουμε. Στα πλαίσια του αφιερώματος θα προβληθεί και η ταινία «Ρόζα Λούξεμπουργκ» (1986), σε σκηνοθεσία της Μάργκαρετ Φον Τρότα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου