Μήπως Χρωστάμε Χάρη Σε Μητσοτάκη Και Χρυσοχοΐδη; / του Γ. Ελαφρού

Γιάννης Ελαφρός

Η χθεσινή μέρα ήταν η τέλεια ύβρις από την κυβέρνηση προς τη δημοκρατία, τις ελευθερίες και την μνήμη ενός 15χρονου παιδιού που εκτελέστηκε εν ψυχρώ από δύο αστυνομικούς σε υπηρεσία στα Εξάρχεια. Η χουντικού τύπου απαγόρευση κάθε συνάθροισης άνω των τριών ατόμων που ουσιαστικά καταλύει το Σύνταγμα, η θηριώδης αστυνομική παρουσία στο κέντρο της Αθήνας και των άλλων πόλεων, οι μαζικές προσαγωγές (374) και συλλήψεις (153) χωρίς να γίνουν καν επεισόδια ή συγκρούσεις και η απαγόρευση προσέγγισης του σημείου δολοφονίας του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, ακόμα και για να αφήσει ένα λουλούδι ένας πολίτης ή ένα ζευγάρι, ήταν πολλαπλά αποκαλυπτικά και συγκλόνισαν συνειδήσεις, πολύ πέρα από τον κύκλο του κινήματος.

Πρώτο, η κυβέρνηση και η αστυνομία μετέτρεψαν στην πράξη την 6η Δεκέμβρη από μέρα μνήμης και αγώνα για τον αδικοχαμένο Αλέξη, τα δικαιώματα της νεολαίας και τις ελευθερίες, σε «γιορτή της αστυνομίας», σε «χοροεσπερίδα των δυνάμεων καταστολής», προσβάλλοντας πλήθος κόσμου. Δεν είναι τυχαίο πόσο σχολιάστηκε, πόσο θύμωσε η ενέργεια ενός αστυνομικού των ΜΑΤ να τσακίσει ουσιαστικά ένα μπουκέτο κόκκινα γαρύφαλλα, που είχαν αποτεθεί στο μνημείο του Γρηγορόπουλου. Πολλές φορές στην ιστορία είναι οι «λεπτομέρειες» που κτυπούν ευαίσθητες χορδές, που ο κόσμος λέει «ε, όχι κι αυτό!». Ειδικά η προσβολή ενός νεκρού και της μνήμης του, το να επιτρέπεται να ασχημονούν γύρω από το μνημείο του οι άνδρες των ίδιων μηχανισμών που σκότωσαν τον Αλέξη το 2008 και να μην μπορούν να προσεγγίσουν οι απλοί πολίτες, αποτελεί ύβρη χωρίς προηγούμενο, που φέρνει στο νου την «Αντιγόνη» του Σοφοκλή και κάθε Αντιγόνη…

Η προσβολή ενός νεκρού και της μνήμης του, το να επιτρέπεται να ασχημονούν γύρω από το μνημείο του οι άνδρες των ίδιων μηχανισμών που σκότωσαν τον Αλέξη το 2008 και να μην μπορούν να προσεγγίσουν οι απλοί πολίτες, αποτελεί ύβρη χωρίς προηγούμενο

Δεύτερο, οι πραιτοριανοί της κυβέρνησης της ΝΔ με τη χθεσινή απροκάλυπτη καταστολή απέδειξαν και στον πλέον δύσπιστο πως καθόλου δεν νοιάζονται για την περίφημη προστασία από την επιδημία (εξάλλου στον επιδημιολογικό-υγειονομικό τομέα η κυβέρνηση έχει αποτύχει με δραματικό για τον λαό τρόπο), αλλά μόνο για το προληπτικό κτύπημα του κινήματος. Όταν συλλαμβάνονται από ορδές ΜΑΤ και Δράση (που δεν τηρούν κανένα μέτρο προστασίας) άνθρωποι σε ολιγομελείς παρεμβάσεις (ακόμα και τριάδες!), που ήταν με αποστάσεις, μάσκες και σε ανοικτούς χώρους (όπου όπως είπε και Χρυσοχοΐδης δεν κολλάει) για να στοιβαχτούν σε βαν και λεωφορεία, και σε χώρους κράτησης κατά δεκάδες, τότε αποκαλύπτεται περίτρανα πως δεν τους απασχολεί ο κορονοϊός, αλλά ο «ιός» της αντίστασης και της ανατροπής. Και στο σημείο της πανδημίας, η κυβέρνηση απώλεσε κάθε νομιμοποίηση να προχωρά σε καταστολή των κινητοποιήσεων.

Τρίτο, ακόμα και στις συλλήψεις πέτυχε… διάνα η κυβέρνηση. Είναι σίγουρα μεγάλη επιτυχία να συλλαμβάνεις νοσοκομειακούς γιατρούς που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της μάχης κατά του covid-19 και για τη δημόσια υγεία, όπως τον Μιχάλη Ρίζο προέδρου του Συλλόγου Εργαζομένων στο νοσοκομείο Αττικόν και τον Χρίστο Αργύρη μέλος του ΓΣ της ΑΔΕΔΥ, δύο από τους συνηγόρους Πολιτικής Αγωγής κατά της Χρυσής Αυγής (Θανάση Καμπαγιάννη και Κώστα Παπαδάκη), εκλεγμένους Περιφερειακούς και Δημοτικούς Συμβούλους (όπως ο Κώστας Τουλγαρίδης-Αττική, Πέτρος Κωνσταντίνου-Αθήνα, Κατερίνα Θωΐδου-Νίκαια), στελέχη της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, όπως τον Νίκο Αδαμόπουλο (ΝΑΡ), Κώστα Τριχιά (νΚΑ), Πάνο Γκαργκάνα (ΣΕΚ), Ανδρέα Βογιατζόγλου [ΚΚΕ (μ-λ)]. Ειδικά στο αμφιθέατρο της Πέτρου Ράλλη ήταν σαν να γινόταν συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με δεκάδες μέλη του μετώπου να έχουν προσαχθεί…

Με τις συλλήψεις αυτές η κυβέρνηση αποκαλύπτει πως απέναντί της δεν έχει τίποτα «τρελαμένους», «περιθωριακούς» ή «αρνητές της μάσκας» αλλά το εργατικό, νεολαιίστικο και αντιφασιστικό κίνημα, τμήματα της κοινωνίας που δίνουν την μάχη με συνέπεια και αξιοπρέπεια για την υγεία, την εργασία και την ελευθερία. Δεν θα ξεμπερδέψει εύκολα με αυτές τις δυνάμεις, ούτε με την αντικαπιταλιστική και κομμουνιστική Αριστερά που για μια ακόμα φορά σήκωσε το γάντι της αντιπαράθεσης, βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του αγώνα και στην πρώτη γραμμή των… συλλήψεων.

Τέταρτο και ίσως το πιο σημαντικό, η κυβέρνηση της ΝΔ με όλη τη νομοθετική και κατασταλτική της πορεία φανερώνει ακόμα και στους ανυποψίαστους την εικόνα της κοινωνίας του σύγχρονου κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού που διαμορφώνει το κεφάλαιο σε όλο τον κόσμο, αξιοποιώντας ως επιταχυντή και τις συνθήκες της πανδημίας. Μια κοινωνία με τα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες «στο γύψο», γεμάτη απαγορεύσεις, με την αστυνομία και τις δυνάμεις καταστολής σε ρόλο «στρατού κατοχής», θέτοντας υπό αίρεση ακόμη και το πιο θεμελιώδες δικαίωμα, δηλαδή το δικαίωμα να αγωνίζεσαι, με την απεργία, τη διαδήλωση, τη διαμαρτυρία. Ακόμα και η έκφραση γνώμης πλέον ποινικοποιείται ως «διέγερση σε απείθεια». Όλα αυτά δεν είναι έκτακτα, δεν αφορούν μόνο την πανδημία (η οποία εξάλλου θα κρατήσει για καιρό), αλλά αποτελούν την αποκρουστική ουσία της γερασμένης αστικής δημοκρατίας στην εποχή του ολοκληρωτικού καπιταλισμού. Μας εκπαιδεύουν μήνες τώρα στην «ανοσία της αγέλης» της υποταγής για να εμπεδωθεί η κοινωνική «σιωπή των αμνών».

Οι κύριοι Μητσοτάκης και Χρυσοχοΐδης μάς υπενθυμίζουν διαρκώς τους τελευταίους μήνες πως «όποιος κοιμάται στη δημοκρατία, ξυπνά στη δικτατορία»!

Να λοιπόν γιατί ίσως πρέπει να πούμε ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στον πρωθυπουργό και στον υπουργό ΠΡΟΠΟ.

Οι μαχόμενες δυνάμεις του κινήματος, η αντικαπιταλιστική και σύγχρονα κομμουνιστική Αριστερά έδωσαν και χθες την μάχη, έσπασαν στην πράξη τις απαγορεύσεις, διαμόρφωσαν ένα ευφυές αντάρτικο με παρεμβάσεις στο κέντρο και πολλές διαδηλώσεις στις γειτονιές, μεταφέροντας την αντιπαράθεση εκεί που ήταν ο κόσμος. Όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν πως δεν μπορεί να συνεχιστεί η ιδιόμορφη μονομερής ανακωχή απέναντι σε μια αδίστακτη και ανάλγητη κυβέρνηση.

Τα καθήκοντα για να σπάσει και να ανατραπεί το τείχος ολοκληρωτισμού του συστήματος είναι ανώτερα και απαιτούν υπερβάσεις. Σε αυτό θα κριθούν όλες οι δυνάμεις του εργατικού κινήματος και της Αριστεράς.

 

Πηγή : Πριν