Ο Τρότσκι Για Το Διεθνισμό Του Λένιν

της Κατερίνας Μάτσα

Σε στιγμές που πυκνώνουν τα σύννεφα του πολέμου και φουντώνει ο εθνικισμός αποκτά ιδιαίτερη σημασία η μάχη για το διεθνισμό. Ξαναγυρίζουμε, λοιπόν , στους κλασσικούς, αντλώντας μαθήματα από τη δική τους πάλη. Το κείμενο, που παραθέτουμε, είναι από ένα τομίδιο μεγάλης ιστορικής σημασίας, έκδοση του 1934 ,των αρχειομαρξιστών, με τίτλο Ο βίος του Λένιν. Αφήνουμε την ιδιαίτερη ορθογραφία της εποχής.

Ο διεθνισμός του Λένιν δε χρειάζεται συστάσεις. Χαρακτηρίζεται θαυμάσια από την αδιάλλαχτη ρήξη που έκαμε ο Λένιν από τις πρώτες μέρες του παγκόσμιου πολέμου με εκείνη την παραποίηση του διεθνισμού που κυριαρχούσε μέσα στη 2η Διεθνή

Οι επίσημοι αρχηγοί του “ σοσιαλισμού” συμβιβάζανε από το ύψος του κοινοβουλευτικού βήματος τα συμφέροντα της ανθρωπότητας με αφηρημένα επιχειρήματα κατά το γούστο των κοσμοπολιτών τού αλλοτινού καιρού. Στην πράξη αυτό οδηγούσε, όπως ξέρουμε, στο να υποστηρίζεται μια πατρίδα ληστών χρησιμοποιώντας γι αυτό τις δυνάμεις του προλεταριάτου.

Ο Διεθνισμός του Λένιν, μακρυά από το να είναι ένας συμβιβασμός όλως διόλου με τα λόγια, μεταξύ του εθνικού και του διεθνούς πνεύματος, είναι μια διατύπωση επαναστατικής δράσης που απλώνεται πάνω από όλους τους Λαούς

Το παγκόσμιο έδαφος που κατέχεται απ’ αυτό που λένε πολιτισμένη ανθρωπότητα θεωρείται ως ένα απέραντο και μοναδικό πεδίο μάχης , όπου κινούνται οι λαοί και οι τάξεις.

Κανένα από τα μεγάλα ζητήματα δεν πρέπει να περισφίγγεται ανθρώπινα μέσα στα εθνικά πλαίσια.

Ορατά ή αόρατα νήματα εγκαταστήνουν έναν αποτελεσματικό θεσμό μεταξύ του γεγονότος που μπορεί να φανεί εθνικό και δεκάδων άλλων γεγονότων που λαβαίνουν χώρα σε όλα τα σημεία της υφηλίου. Στις εχτιμήσεις που κάνει, για τις δυνάμεις και τους παράγοντες της διεθνούς ζωής, ο Λένιν είναι πιο απαλλαγμένος από οποιονδήποτε άλλον από εθνική μεροληψία.

Ο Μαρξ έκρινε ότι οι φιλόσοφοι αρκετά είχανε εξηγήσει τον κόσμο. Γι’ αυτόν, το πρόβλημα συνίστατο στο να μεταβληθεί ο κόσμος αυτός. Αλλά, ο μεγαλοφυής πρόδρομος δεν έζησε αρκετά για να παραστεί σε αυτήν τη μεταβολή. Το ξαναδούλεμα του παλιού κόσμου είναι σήμερα σε πλέρια δράση και ο Λένιν είναι ο πρώτος του εργάτης.

Ο διεθνισμός του συνίσταται στο να κρίνει πραχτικά το κάθε τι και να επεμβαίνει έμπραχτα στην Ιστορία πάνω σε ένα παγκόσμιο σχέδιο, επιδιώκοντας παγκόσμιους σκοπούς.

Η Ρωσσία και τα πεπρωμένα της δεν απαρτίζουν παρά μόνο ένα από τα στοιχεία αυτής της μεγαλειώδους ιστορικής λειτουργίας, που η έκβαση της θα καθορίσει την τύχη της ανθρωπότητας.

Όχι, ο διεθνισμός του Λένιν δεν έχει ανάγκη να αποδειχτεί. Αλλά ταυτόχρονα, ο Λένιν ο ίδιος είναι βαθειά εθνικός. ‘Εχει τις ρίζες του μέσα στη νέα ιστορία της Ρωσσίας. Συγκεντρώνει την ιστορία αυτή στο πρόσωπό του. Της δίνει την ύψιστη της εκδήλωση και με αυτό ακριβώς φθάνει στις κορυφές της διεθνούς δράσης και της παγκόσμιας επιρροής.

Λέοντ. Τρότσκυ Ο βίος του Λένιν εκδ. Βιβλιοθήκη Ελεύθερου Ανθρώπου, Αθήναι-1934 σ. 207-208.