της Λένα Bερδέ
Ποιος εργαζόμενος ή νεολαίος σήμερα δεν θα χαιρόταν με την ιδέα να δει τη Μέρκελ, το Μακρόν, τον Τραμπ, τον Κουρτς και τον Σαλβίνι κλεισμένους μέσα σε ένα κλουβί, όπως αυτά που επιφυλάσσουν οι ίδιοι για τους πρόσφυγες, τους μετανάστες και τα παιδιά τους; Ποιος δεν θα ενθουσιαζόταν με την ιδέα να δει όλους τους ηγέτες και τα αφεντικά του πλανήτη, που φορτώνουν στις πλάτες μας την κρίση τους με λιτότητα, ρατσισμό, σεξισμό και πόλεμο, σε αυτή τη θέση; Η εικόνα που κοσμεί το εξώφυλλο του νέου τεύχους του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω (Ιούλης-Αύγουστος 2018, Νο 129) μοιάζει συμβολική, αλλά δεν είναι. Είναι προσανατολισμός και πρόταση μάχης για το κίνημα διεθνώς και στην Ελλάδα.
Από το πρώτο άρθρο “Μαντρώστε τους ρατσιστές – Ανοίξτε τα σύνορα για τους πρόσφυγες” που υπογράφει η Μαρία Στύλλου, αυτή η προοπτική βρίσκεται στο κέντρο. Απέναντι στους συμβιβασμούς του ΣΥΡΙΖΑ σε όλα τα μέτωπα -από τη συμφωνία για το χρέος που φέρνει νέες αιματηρές θυσίες για τα πλεονάσματα μέχρι τη συμφωνία για το Μακεδονικό που υλοποιεί τις απαιτήσεις της ελληνικής άρχουσας τάξης στα Βαλκάνια αλλά και τη νέα εγκληματική συμφωνία με την ΕΕ για τους πρόσφυγες- το άρθρο εστιάζει στην ανάγκη κλιμάκωσης των εργατικών αγώνων αλλά και των πολιτικών μάχων ενάντια στο ρατσισμό και τους φασίστες. Αυτή είναι η δύναμη που μπορεί να βάλει φρένο στην προσπάθεια της δεξιάς και της ακροδεξιάς να εκμεταλλευτούν τις υποχωρήσεις του ΣΥΡΙΖΑ για να σηκώσουν κεφάλι και να χτυπήσουν το εργατικό κίνημα και τις αντιστάσεις του.
“Μόνο η δύναμη του αντιρατσιστικού κινήματος και της εργατικής τάξης μπορεί να σταματήσει αυτή την κατρακύλα”, τονίζει το άρθρο, “Με βασικά αιτήματα ανοιχτά σύνορα, ελεύθερη μετακίνηση, όχι στις απελάσεις, άσυλο και στέγη στους πρόσφυγες και μετανάστες, χρειάζεται να μετατρέψουμε σε αντιρατσιστικά μετερίζια κάθε χώρο δουλειάς, κάθε σωματείο, κάθε γειτονιά...
Παράλληλα οργανώνουμε τη μάχη ενάντια στους φασίστες. Φτάσαμε να τους στείλουμε στα δικαστήρια με την κατηγορία της εγκληματικής οργάνωσης, αλλά δεν σταματάμε. Επιμένουμε να τελειώσει η δίκη, αλλά τώρα διεκδικώντας να γίνει άμεση η σύλληψη της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής μετά την ανοιχτή πρόκληση να καλέσουν σε πραξικόπημα με τις δηλώσεις Μπαρμπαρούση στη Βουλή. Χρειάζεται να είναι καθαρό σε όλους ότι η μάχη ενάντια στον ρατσισμό δεν ξεχωρίζεται από τη μάχη ενάντια στη Χρυσή Αυγή. Θέλουμε να καθαρίσουν οι δρόμοι απ’ όλα τα φασιστικά αποβράσματα και δεν θέλουμε τη συμφωνία Τσίπρα με την Ε.Ε. να ανοίξει το δρόμο για καινούργια... Η Ν.Δ. και ο Μητσοτάκης προσπαθούν να ψαρέψουν μέσα σ’ αυτές τις εξελίξεις και να σπρώξουν το κλίμα δεξιά. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε. Όπως τους κλείσαμε το δρόμο με τις εργατικές μάχες ενάντια στα μνημόνια, έτσι θα τους κλείσουμε και σήμερα το δρόμο με ένα μεγάλο αντιρατσιστικό κίνημα που θα ξεσηκώσει τους πάντες όπως το 2015”.
Κρίση
Στο άρθρο του “Ιταλία – Ο «αδύνατος κρίκος» της ΕΕ”, ο Πάνος Γκαργκάνας δίνει μια πολύτιμη εικόνα για την μακρόχρονη οικονομική και πολιτική κρίση της Ιταλίας και των τεράστιων προβλημάτων που δημιουργεί σε ολόκληρο το οικοδόμημα της ΕΕ αλλά και παγκοσμίως, καθώς είναι μια χώρα “πολύ μεγάλη για να αφεθεί να χρεοκοπήσει, αλλά και πολύ μεγάλη για να διασωθεί”. Στο άρθρο του “Ισπανία – Ο Ραχόι έφυγε, η κρίση μένει”, ο Νίκος Λούντος εξηγεί την ξαφνική κατάρρρευση της δεξιάς κυβέρνησης μέσα από το πρίσμα των τεράστιων αγώνων και κινημάτων που έχουν ξεδιπλωθεί στη χώρα τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον. “Το πολιτικό σύστημα της Ισπανίας έχει πέσει πάνω σε βράχια και το οδήγησε εκεί η αδιάκοπη αντίσταση που ανέπτυξε το κίνημα από το ξεκίνημα της κρίσης”, υποστηρίζει.
Με αφορμή τις εξελίξεις στις δύο αυτές χώρες και συγκεκριμένα “το βέτο του Προέδρου της Δημοκρατίας στο διορισμό «ευρωσκεπτικιστή» υπουργού Οικονομικών στην Ιταλία και η καθαίρεση της τοπικής κυβέρνησης της Καταλωνίας από την κεντρική κυβέρνηση του ισπανικού κράτους”, το άρθρο “Σύνταγμα και πολιτική κρίση” που υπογράφει ο Μπάμπης Κουρουνδής έρχεται να παρέμβει στη συζήτηση για τη γέννηση, την εξέλιξη και το ρόλο των Συνταγμάτων σήμερα καθώς και πώς πρέπει να τα αντιμετωπίζει το εργατικό κίνημα. Ενώ με αφορμή το συντριπτικό 66% υπέρ της έκτρωσης στο δημοψήφισμα της Ιρλανδίας, στο άρθρο της “Έκτρωση: Κάτω τα χέρια από τις γυναίκες”, η Κατερίνα Θωίδου θυμίζει τους μαζικούς αγώνες των γυναικών σε όλον τον κόσμο, τα αιτήματά τους και τους τρόπους για να τα κερδίσουν ενάντια στις σεξιστικές επιθέσεις και διακρίσεις.
“Γιατί χρειαζόμαστε ένα επαναστατικό κόμμα;”. Ο τίτλος του άρθρου της Λίλιαν Μπουρίτη τραβάει από μόνος του το ενδιαφέρον όλου του κόσμου που σήμερα απογοητεύεται από την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ και αναζητά εναλλακτική. Το ίδιο ισχύει για το άρθρο “Εργατική τάξη: Ο «ιστορικός νεκροθάφτης» σήμερα”, στο οποίο ο Λέανδρος Μπόλαρης απαντά σε κάποια πολύ κρίσιμα ερωτήματα: Είναι η εργατική τάξη η δύναμη της ανατροπής, όπως υποστήριζε ο Μαρξ; Ποια η κατάστασή της σήμερα; Τι σημαίνουν οι αλλαγές στη σύνθεση και τις συνθήκες στις οποίες δουλεύει; Πώς μπορεί από τάξη κυριαρχούμενη να γίνει κυρίαρχη και να απελευθερώσει όλη την κοινωνία;
Δύο άρθρα, ενάντια στον πόλεμο και ενάντια στον εθνικισμό, συμπληρώνουν το παζλ των μεγάλων μαχών που έχει να δώσει το κίνημα και η Αριστερά το επόμενο διάστημα. Στο πρώτο, “Μέση Ανατολή – Αντίσταση στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και στην κλιμάκωση των ανταγωνισμών”, ο Σωτήρης Κοντογιάννης παρουσιάζει όλη την εικόνα των συγκρούσεων στην περιοχή τονίζοντας ότι “οι λαοί της Μέσης Ανατολής δεν έχουν να περιμένουν τίποτα ούτε από τις Μεγάλες Δυνάμεις ούτε από τους τοπικούς συμμάχους τους... Η ελπίδα μπορεί να έρθει μόνο από τα κάτω -από μια νέα «Αραβική Άνοιξη»”. Ενώ στο δεύτερο “Πώς απαντάμε στην «επιστροφή των εθνικισμών»;”, ο Γιώργος Πίττας εξηγεί γιατί η απάντηση της Αριστεράς δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι η “πατριωτική” σύμπραξη με τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης αλλά η “διεθνιστική αλληλεγγύη των εργατών που σημαίνει πάλη για την ανατροπή των δικών μας αστικών τάξεων” σε όλες τις πλευρές του Αιγαίου και τα Βαλκάνια.
Το περιοδικό κλείνει με τις σελίδες της Βιβλιοκιριτικής. Το μικρό βιβλίο τσέπης “Ένας επαναστατικός οδηγός για τον Καρλ Μαρξ” του Μάικ Γκονζάλες παρουσιάζει ο Κώστας Πίττας και το βιβλίο “Βάση και εποικοδόμημα” του Κρις Χάρμαν προτείνει ο Αποστόλης Λυκούργος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου