ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ 1818-1883

5 Μαϊου του 1818 γεννιέται, στην πόλη Τριρ της Γερμανίας, ο Καρλ Μαρξ.

 Ο Καρλ Μαρξ, θεμελιωτής του επιστημονικού κομμουνισμού, αποκάλυψε τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης και έδειξε το δρόμο για την κομμουνιστική απελευθέρωση του κόσμου. Δημιούργησε μια ολοκληρωμένη και αρμονική επαναστατική θεωρία, ένα δυνατό όπλο για τη γνώση και τη μεταμόρφωση του κόσμου, τις θεωρητικές βάσεις του απελευθερωτικού αγώνα της εργατικής τάξης.

Η υλιστική ερμηνεία της πραγματικότητας, που ξεκινά από το πρωτεύον της ύλης και το δευτερεύον της συνείδησης, από τη γνώση των αντικειμενικών νόμων του υλικού κόσμου, για πρώτη φορά συνενώθηκε οργανικά με την πραγματικά επιστημονική θεωρία της εξέλιξης, με τη νόηση όλων των φαινομένων σαν έκφραση της διαλεκτικής διαδικασίας των μόνιμων αλλαγών στη φύση και στην κοινωνία.

 Ο Μαρξ εξέλιξε τον υλισμό στη σφαίρα της κοινωνικής ζωής, έδειξε την καθοριστική θέση της υλικής παραγωγής στην κοινωνική εξέλιξη, τον αποφασιστικό ρόλο των λαϊκών μαζών στην Ιστορία. Απέδειξε ότι η ιστορική διαδικασία δεν είναι παρά μια νομοτελειακή αλλαγή κοινωνικοοικονομικών σχηματισμών, που οδηγεί αναπόφευκτα στο πέρασμα από το ταξικό ανταγωνιστικό κοινωνικό σύστημα στην αταξική κομμουνιστική κοινωνία.

Η φιλοσοφία του Μαρξ- ο διαλεκτικός και ιστορικός υλισμός- χρησίμευσε ως μεθοδολογική βάση για την επεξεργασία των υπολοίπων συστατικών μερών του μαρξισμού (της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας και της θεωρίας του επιστημονικού κομμουνισμού). Ως οικονομολόγος, ο Μαρξ, ανακάλυψε πρώτος τους νόμους εξέλιξης των κοινωνικών σχηματισμών και πάνω απ’ όλα του καπιταλισμού. Φανέρωσε την εκμεταλλευτική ουσία του καπιταλιστικού συστήματος, ανέλυσε βαθιά τις οικονομικές βάσεις των σύμφυτών του ανταγωνισμών και απέδειξε ότι είναι αναπόφευκτος ο θάνατός του.

«ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!»

 

«Με μια λέξη, οι κομμουνιστές υποστηρίζουν παντού κάθε επαναστατικό κίνημα ενάντια στην υπάρχουσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση.

 Σε όλα αυτά τα κινήματα προβάλλουν το ζήτημα της ιδιοκτησίας, οποιαδήποτε μορφή, περισσότερο ή λιγότερο εξελιγμένη, κι αν έχει πάρει, σαν το βασικό ζήτημα του κινήματος.

 Τέλος, οι κομμουνιστές εργάζονται παντού για τη σύνδεση και τη συνεννόηση των δημοκρατικών κομμάτων όλων των χωρών.

 Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με τη βίαιη ανατροπή όλου του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος.

 Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σ’ αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Έχουν να κερδίσουν έναν κόσμο ολόκληρο.

   ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!»

  Οι τελευταίες προτάσεις από το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, που έγραψαν ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντριχ Ένγκελς. Το κείμενο δημοσιεύθηκε στο τέλος του Φεβρουαρίου του 1848.

«Το πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας»

  «… Το βασίλειο της ελευθερίας αρχίζει στην πραγματικότητα εκεί που παύει η εργασία να υπαγορεύεται από ανάγκη και από εξωτερική σκοπιμότητα. Βρίσκεται, επομένως, από αυτή τη φύση του πράγματος πέρα από τη σφαίρα της καθεαυτό υλικής παραγωγής. Όπως ο πρωτόγονος άνθρωπος οφείλει να παλεύει με τη φύση για να ικανοποιεί τις ανάγκες του, για να συντηρεί και να αναπαράγει τη ζωή του, το ίδιο οφείλει να κάνει και ο πολιτισμένος άνθρωπος και οφείλει να το κάνει αυτό σε όλες τις κοινωνικές μορφές και στις συνθήκες οποιουδήποτε τρόπου παραγωγής. Με την ανάπτυξή του διευρύνεται το βασίλειο αυτό της φυσικής αναγκαιότητας, γιατί μεγαλώνουν οι ανάγκες του.

  Ταυτόχρονα, όμως, διευρύνονται οι παραγωγικές δυνάμεις που ικανοποιούν τις ανάγκες αυτές. Η ελευθερία στον τομέα αυτό μπορεί να συνίσταται μόνο στο ότι ο κοινωνικός άνθρωπος, οι συνεταιρισμένοι παραγωγοί θα ρυθμίζουν ορθολογικά αυτή τους την ανταλλαγή της ύλης με τη φύση, θα την υποτάσσουν στον κοινό έλεγχο από μέρους τους, αντί να κυριαρχούνται από αυτήν σαν από μια τυφλή δύναμη, όταν θα την πραγματοποιούν με τη μικρότερη δυνατή δαπάνη δυνάμεων και κάτω από όρους αντάξιους και ταιριαστούς προς την ανθρώπινη φύση τους.

Ωστόσο, αυτό παραμένει πάντα ένα βασίλειο της ανάγκης. Πέρα από αυτό αρχίζει η ανάπτυξη των δυνάμεων του ανθρώπου, σαν αυτός καθεαυτός σκοπός, το πραγματικό βασίλειο της ελευθερίας, που μπορεί όμως να ακμάσει μόνο πάνω στη βάση εκείνου του βασιλείου της ανάγκης. Ο βασικός όρος είναι η συντόμευση της εργάσιμης ημέρας» (Καρλ Μαρξ, Το Κεφάλαιο (τόμος τρίτος), εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1978, σ. 1007 – 1008). 

Ο Λένιν για τον Μαρξ

  Ο τρόπος που περιγράφει ο Λένιν την προσφορά του Μαρξ είναι χαρακτηριστικός: «Η ιστορία της φιλοσοφίας και η ιστορία της κοινωνικής επιστήμης δείχνουν πεντακάθαρα ότι στο μαρξισμό δεν υπάρχει τίποτα που να μοιάζει με «αίρεση», με την έννοια κάποιας κλειστής, αποστεωμένης διδασκαλίας που εμφανίστηκε έξω από τη λεωφόρο της εξέλιξης του παγκόσμιου πολιτισμού. Αντίθετα, όλη η μεγαλοφυΐα του Μαρξ βρίσκεται ακριβώς στο ότι έδωσε απαντήσεις σε ερωτήματα που είχε ήδη θέσει η πρωτοπόρα σκέψη της ανθρωπότητας.

  

Η διδασκαλία του γεννήθηκε σαν κατευθείαν και άμεση συνέχιση της διδασκαλίας των πιο μεγάλων εκπροσώπων της φιλοσοφίας, της πολιτικής οικονομίας και του σοσιαλισμού. Η διδασκαλία του Μαρξ είναι παντοδύναμη, γιατί είναι σωστή. Είναι πλήρης και αρμονική, γιατί δίνει στους ανθρώπους μια ολοκληρωμένη κοσμοθεωρία, ασυμβίβαστη απέναντι σε κάθε δεισιδαιμονία, σε κάθε αντίδραση, σε κάθε υπεράσπιση της αστικής καταπίεσης.

  

Είναι νόμιμος διάδοχος ό, τι πιο καλού δημιούργησε η ανθρωπότητα στο 19^ο αιώνα με τη μορφή της γερμανικής φιλοσοφίας, της αγγλικής πολιτικής οικονομίας, του γαλλικού σοσιαλισμού» (Β. Ι. Λένιν, Για τον Μαρξ και το μαρξισμό, «Οι τρεις πηγές και τα τρία συστατικά μέρη του μαρξισμού», Εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2002, σ. 9-10).

Πηγή : imerodromos