Παρά την συνθηκολόγηση με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ στις 12 Ιουλίου, με την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου των πιο βάρβαρων μέτρων λιτότητας για την αντιμετώπιση τάχα τού δυσβάσταχτου χρέους, παρότι έσπειρε θυμό, απογοήτευση, σύγχυση και αηδία στις ελληνικές λαϊκές μάζες αλλά και στα μέλη του και παρά την τραυματική διάσπαση του κόμματός του και της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κερδίσει τις πρόωρες εκλογές στις 20 Σεπτεμβρίου και να νεκραναστήσει την κυβέρνηση συνασπισμού με τους δεξιούς εθνικιστές των ΑΝΕΛ .
"Όσο περισσότερο αλλάζουν τα πράγματα, τόσο περισσότερο μένουν τα ίδια", θα σχολίαζε κυνικά αλλά επιφανειακά κάποιος. Αλλά τίποτα δεν είναι το ίδιο: η κυβέρνηση με τους ίδιους εταίρους ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν είναι η ίδια με την κυβέρνηση που εξελέγη στις 25 Ιανουαρίου 2015, στηριγμένη τότε με όλο τον ενθουσιασμό και τις ελπίδες της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού για τον τερματισμό του εφιάλτη της μόνιμης λιτότητας που επιβάλλει η τρόικα της ΕΕ / ΕΚΤ / ΔΝΤ. Κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θα εφαρμόσει τις εντολές της ΕΕ σύμφωνα με το τρίτο «Μνημόνιο». Το πολιτικό σύστημα δεν έχει παλινορθωθεί ούτε έχει σταθεροποιηθεί. Αντιθέτως, η άνευ προηγουμένου μαζική αποχή (45 τοις εκατό αυτή τη φορά, δέκα μονάδες περισσότερο σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές) – μια αποχή ιδιαίτερα έντονη ανάμεσα στους νέους, τους άνεργους και τις προλεταριακές περιοχές που οδήγησαν στο θρίαμβο του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου-, καθώς και η ψήφος προς τη λεγόμενη «Ένωση Κεντρώων» με επικεφαλής τον Β. Λεβέντη, μιας διαβόητης κωμικής φιγούρας της περιθωριακής τηλεόρασης, αποτελούν σαφή σημάδια της απώλειας κάθε αξιοπιστίας στον ελληνικό κοινοβουλευτισμό και την περαιτέρω αποσύνθεση ενός ήδη κλονισμένου πολιτικού συστήματος .
Το γεγονός ότι η ναζιστική «Χρυσή Αυγή» καταλαμβάνει και πάλι την τρίτη θέση μεταξύ των κομμάτων στο Κοινοβούλιο αποτελεί μια απειλητική εξέλιξη· όχι μόνο δεν αποτελεί, φυσικά, «καθησυχαστικό» σημάδι πολιτικής σταθερότητας, αλλά δείχνει σαφώς την έξαρση της κοινωνικής και πολιτικής πόλωσης και τους κινδύνους με τους οποίους θα έρθει αντιμέτωπος ο λαός. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε θεαματική άνοδος της ψήφου προς τους Ναζί, η Χρυσή Αυγή έγινε ένας σταθερός αντεπαναστατικός παράγοντας στην πολιτική ζωή και διπλασιάστηκε το ποσοστό της στα νησιά, από όπου πέρασε το κύμα των μεταναστών το περασμένο καλοκαίρι.
Οι δυνάμεις που αποχώρησαν από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, σχηματίζοντας την πολύ ετερογενή και γραφειοκρατική «Λαϊκή Ενότητα», ηττήθηκαν στις εκλογές, καθώς δεν παρουσίασαν καμία πραγματική αξιόπιστη εναλλακτική λύση, παρά μόνο μια αόριστη υπόσχεση για ένα «νέο ΣΥΡΙΖΑ, πιο συνεπή στις ρίζες του» και τον σχηματισμό ενός «αντιμνημονιακού, πατριωτικού, δημοκρατικού μετώπου", στη βάση του οικονομικού εθνικισμού, στην επιστροφή στο εθνικό νόμισμα -τη δραχμή- χωρίς ρήξη με την ΕΕ, ούτε με τον καπιταλισμό. Οι ψηφοφόροι προτίμησαν τον αυθεντικό ΣΥΡΙΖΑ από το αντίγραφό του. Η αποτυχία της «Λαϊκής Ενότητας» να μπει στο κοινοβούλιο εντείνει τώρα όλες τις φυγόκεντρες δυνάμεις μέσα σε αυτή.
Το αυτοαναφορικό, σεχταριστικό σταλινικό ΚΚΕ δεν κατάφερε να προσελκύσει τις δυνάμεις που έφυγαν από το ΣΥΡΙΖΑ, παραμένοντας καθηλωμένο σε ένα μικρό 5,5 τοις εκατό των ψήφων.
Σε γενικές γραμμές, το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις της Αριστεράς, συμπεριλαμβανομένης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κάλεσαν τους πολίτες να ψηφίσουν μόνο για μια μαχητική εργατική-λαϊκή αντιπολίτευση. Το EEK αγωνίστηκε σε εκλογική συνεργασία με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, με βάση ένα μεταβατικό πρόγραμμα για τον τερματισμό της λιτότητας, τη ρήξη με την ΕΕ, την κατάργηση του χρέους, την εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας κάτω από εργατικό έλεγχο κλπ, πάντα επιμένοντας στην πάλη για την εργατική εξουσία και τη σοσιαλιστική ενοποίηση της Ευρώπης.
Η εκλογική συνεργασία EEK-ΑΝΤΑΡΣΥΑ αύξησε τις ψήφους της και το ποσοστό της σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές, το Γενάρη του 2015 και το 2012, χωρίς να ξεπεράσει το 0,85 %. Οι πλατιές μάζες μας βλέπουν ως οργανώσεις μάχης, απαραίτητες για τους καθημερινούς αγώνες, όχι όμως ως εναλλακτική λύση για την εξουσία.
Ο ελληνικός λαός θέτει, πρώτα απ' όλα, το ερώτημα: ποια κυβέρνηση, όχι απλώς ποια αντιπολιτευόμενη δύναμη, μπορεί να σταματήσει άμεσα την καταστροφή που βρίσκεται σε εξέλιξη. Και επέλεξε, χωρίς μεγάλο ενθουσιασμό ούτε μεγάλες προσδοκίες το μικρότερο κακό, τον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, για να αποφευχθεί μια πλήρως ρεβανσιστική παλινόρθωση του απαξιωμένου, παλιού, διεφθαρμένου καθεστώτος της δεξιάς Νέας Δημοκρατίας.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ θα είναι η πιο αδύναμη και για τον ίδιο λόγο μια πολύ επικίνδυνη κυβέρνηση, δεμένη με τις εντολές της ΕΕ και της ελληνικής άρχουσας τάξης, κι η οποία θα εφαρμόσει το πιο άγριο πρόγραμμα λιτότητας σε έναν κατεστραμμένο λαό, σε συνθήκες ραγδαίας επιδείνωσης της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.
Οι πιο σημαντικές μάχες είναι μπροστά μας.
Σάββας Μιχαήλ
20 Σεπτεμβρίου 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου