Μία Κουβέντα Με Τον Γιάννη Φελέκη

Με αφορμή τον χουντονόμο και την έξαρση της αστυνομικής βίας το INDEPENDENT NEWS συνάντησε και μίλησε με τον εμβληματικό αγωνιστή της κινηματικής Αριστεράς, Γιάννη Φελέκη. Το ραντεβού κλείστηκε -πού αλλού- στα Εξάρχεια. Ήρθε με τη γνωστή μηχανή του και τον σκύλο του. Μιλήσαμε εκεί ανάμεσα στον κόσμο, μπορεί ο ήχος να μην είναι καθαρός στο ηχητικό απόσπασμα, αλλά έτσι μόνο μιλάς πραγματικά με έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν, ανάμεσα στο πλήθος και στη βοή των ανθρώπων.

Η αφορμή της κουβέντας ήταν φυσικό να χαθεί. Δεν μπορεί παρά μια μυθική φιγούρα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας με την πλούσια συνδικαλιστική και κινηματική δράση, που πέρασε από τα μπουντρούμια της ΕΑΤ-ΕΣΑ στη χούντα μέχρι να καταλήξει στα Εξάρχεια, να είναι χείμαρρος.

Ο ξεχασμένος λόγος της Αριστεράς

Ο Γιάννης Φελέκης ξεκίνησε τη συζήτηση αναφερόμενος στον ξεχασμένο λόγο της Αριστεράς, κάνοντας μια αναδρομή σε διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος και στα εργασιακά δικαιώματα που σήμερα συρρικνώνονται και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Θυμήθηκε τα χρόνια που δούλευε ως λιθογράφος και την εξέλιξη της τεχνολογίας που έπληξε τον κλάδο, με αποτέλεσμα να χαθούν οι θέσεις εργασίας στον κλάδο των εκδόσεων.

«Λαχείο» ο κορονοϊός

Αναφερόμενος στην κρίση μετά την πανδημία ανέφερε ότι αυτή θα είναι πιο βαθιά και προέβλεπε ότι ο καπιταλισμός έχει λάβει τα μέτρα του, χαρακτηρίζοντας τον κορονοϊό «λαχείο». «Είναι μια ευκαιρία για τους από πάνω να επιβάλουν την πειθάρχηση» ανέφερε, καθώς «ο κορονοϊός επέσπευσε την κρίση με βίαιο τρόπο και η επόμενη φάση της κρίσης θα είναι πολύ πιο βαθιά, κάτι που τα think tanks του καπιταλισμού το έχουν πολύ καλά μελετήσει».

Παράνομος είναι ο καπιταλισμός

«Σε αυτή την κατεύθυνση είναι όλα τα μέτρα που παίρνονται, όπως όλη η Αριστερά αναγνωρίζει. Αλλά η δική μου διαφορά είναι ότι δεν αρκεί να κλαψουρίζουμε για το τι κακός είναι ο καπιταλισμός, αλλά πρέπει να προβάλλουμε αιτήματα όχι μόνο για το δικαίωμα στον δρόμο και ενάντια στις διατάξεις τύπου “στρατιωτικού νόμου” ή απαγόρευσης εισόδου στα Εξάρχεια (πάλι καλά που δεν είπαν για εκτόπιση στη Λαμία). Το κίνημα μπορεί να φτιαχτεί με επιθετικά αιτήματα που να ανταποκρίνονται στη σημερινή κατάσταση, για την ατομική ιδιοκτησία, τον χρόνο εργασίας, το περιβάλλον, το οικολογικό ζήτημα. Να τεθεί ότι ο καπιταλισμός είναι ασύμβατος με την ανθρώπινη ζωή και την ανθρώπινη ευτυχία αλλά και τη ζωή του πλανήτη. Το πολύ μερικό και η συζήτηση για ένα μεταβατικό πρόγραμμα δεν οδηγούν πουθενά αν δεν καταλήγουν στην ανατροπή του καπιταλισμού. Μετάβαση σημαίνει ότι στοχεύεις σε μια άλλη κοινωνία. Το διαρκές κλαψούρισμα για τις περικοπές δημιουργεί στο κόσμο ένα εθισμό. Δεν πιστεύει ότι θα βγάλει κάτι. Σημασία έχει να δημιουργηθεί ένα κίνημα με σύνθημα “παράνομος είναι ο καπιταλισμός” και δεν μπορεί να βάλει εμπόδια στη δράση μας και στο πότε θα κάνουμε διαδήλωση. Ο καπιταλισμός βασίζεται στην κλοπή της υπεραξίας, του ιδρώτα των εργαζομένων. Και σήμερα αυτό γίνεται πολύ χονδροειδέστατο. Ειδικά σήμερα που μερικές πολυεθνικές ελέγχουν όλο τον πλανήτη. Δυστυχώς όμως το κίνημα που έχουμε βασίζεται στην κλάψα και στο ότι είναι κακός ο Μητσοτάκης».

Ο Τσίπρας δεν πρόδωσε κανέναν

«Ο Μητσοτάκης δεν είναι κακός, κάνει όσα τους χρειάζονται. Ούτε ο Τσίπρας πρόδωσε κανέναν. Δεν είχε πει ο Τσίπρας ούτε ότι θα βγει από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε ότι θα ανέτρεπε τον καπιταλισμό. Ο άνθρωπος έλεγε “θα διαχειριστώ την κρίση πιο καλά και πιο φιλεργατικά και φιλολαϊκά”. Μπορούσε να το κάνει; Είχε αυτός το ταμείο; Πρώτον δεν είχε το ταμείο και δεύτερον δεν είχε πίσω του ένα οργανωμένο κίνημα που να τον πήγαινε για κάπου αλλού».

Νομίζω όμως ότι τα επεισόδια θα πυκνώσουν

Αναφερόμενος στον χουντονόμο είπε: «Δεν νομίζω ότι θα πάει ποτέ το ΚΚΕ να πάρει άδεια, ούτε ο Μητσοτάκης θα τολμήσει να απαγορεύσει διαδήλωσή του και να τη χτυπήσει με τα ΜΑΤ. Νομίζω όμως ότι τα επεισόδια θα πυκνώσουν. Θα λένε ότι δεν είναι νόμιμη η διαδήλωση και απαγορεύεται. Θα βγαίνουν αποφάσεις για διασάλευση της δημόσιας τάξης και παρακώλυση των συγκοινωνιών, κάτι που είχαμε και στα πρώτα χρόνια του Καραμανλή στη μεταπολίτευση αλλά και κατά κόρον προδικτατορικά. Υπήρχε διαδήλωση που να είναι νόμιμη;»

Η αστυνομία είναι στρατός εσωτερικής κατοχής

«Η αστυνομία είναι στρατός εσωτερικής κατοχής, δεν είναι αστυνομικό σώμα αυτό, είναι στρατιωτικό σώμα οργανωμένο. Πολύς κόσμος δυσκολεύεται να κατέβει σε μια διαδήλωση. Πρέπει να είναι ένα τρανταχτό ζήτημα για να κατέβει ο κόσμος στους δρόμους. Αλλιώς φοβάται τα δακρυγόνα, το μπάχαλο, το κυνηγητό και τώρα και τον κορονοϊό. Αλλά και δεν πιστεύει ότι μπορεί κάτι να ανατρέψει, κάτι να αλλάξει, καθώς το οραματικό έχει εκλείψει. Δεν υπάρχει ο στόχος. Εξεγέρσεις γίνονται και θα γίνονται γιατί το μαχαίρι φτάνει στο κόκαλο. Για να λειτουργήσει η κοινωνία είναι απαραίτητη η συμμετοχή των ανθρώπων, ο έλεγχος των κυβερνώντων και η ανακλητότητά τους. Χρειάζεται οργανωμένη κοινωνία. Όσο πιο ανοργάνωτη είναι η κοινωνία, τόσο ο οποιοσδήποτε μαφιόζος, πολιτικάντης, απατεώνας, δικτάτορας την κάνει ό,τι θέλει. Το κοινό πρέπει να το περιφρουρούν όλοι, όχι να ψηφίζουν κάθε τέσσερα χρόνια κάποιον να τους σώσει».