100 XPONIA AΠO THN IΔPYΣH THΣ ΚOMMOYNIΣTIKHΣ ΔIEΘNOYΣ (1919-2019) Διεθνιστική συνάντηση στην Kωσταντινούπολη

Στις 10 Φεβρουαρίου 2019, στην Iστανμπούλ /Kωνσταντινούπολη, στην Tουρκία, διεθνιστές επαναστάτες συγκεντρώνονται σε μια διεθνή εκδήλωση για τα 100χρονα από την ίδρυση της Tρίτης (Kομμουνιστικής) Διεθνούς.
 

H συνάντηση οργανώνεται από το Βαλκανικό Σοσιαλιστικό Κέντρο Christian Rakovsky και το διαδικτυακό ιστότοπο RedMed και θα πάρουν μέρος το EEK από την Eλλάδα, το Παρτίδο Oμπρέρο από την Aργεντινή, οργανώσεις της κομμουνιστικής και τροτσκιστικής αριστεράς από την Aνατολική και Δυτική Eυρώπη, από τα Bαλκάνια, την Mέση Aνατολή και την Aσία. O «οικοδεσπότης», το Eπαναστατικό Eργατικό Kόμμα (DIP - Tουρκία) απευθύνει την παρακάτω πρόσκληση:

Στις 2-6 Μαρτίου 1919 το μέλλον της ανθρωπότητας άρχισε να οργανώνεται σε αντιπαράθεση με ολόκληρη τη δομή εξουσίας του παρελθόντος και του [τότε] παρόντος. Το μέλλον ήταν η Κομμουνιστική Διεθνής, γνωστή και ως η Κομιντέρν ή Τρίτη Διεθνής, η οποία διακήρυσσε στο διεθνές προλεταριάτο αλλά και σ' όλους τους κολασμένους της γης, ότι άρχισε η εποχή των επαναστάσεων και σύντομα θα είχε ως αποτέλεσμα τη νίκη τους. Ο ιμπεριαλιστικός καπιταλισμός κι όλες οι προκαπιταλιστικές άρχουσες τάξεις σε όλο τον κόσμο, που είχαν ήδη γίνει οι θεραπαινίδες του, έτρεμαν από το φόβο.

Όχι ότι η Κομιντέρν ήταν η πρώτη και μοναδική διεθνής οργάνωση του διεθνούς προλεταριάτου. Προηγήθηκε η Διεθνής Ένωση των Εργαζομένων (1864-1872), γνωστή και ως Πρώτη Διεθνής, υπό την ηγεσία του Μαρξ και αργότερα επίσης του Ένγκελς. Υπήρξε επίσης η Δεύτερη Διεθνής (1889-1914), ηθικά καθοδηγούμενη από τον Ένγκελς κατά τη γέννησή της, η οποία οργάνωσε σχεδόν όλες τις χώρες της Ευρώπης, αλλά κατέληξε σε μια απόλυτη προδοσία του διεθνισμού όταν ξέσπασε ο Παγκόσμιος Πόλεμος. Αργότερα ιδρύθηκε η Τέταρτη Διεθνής το 1938 από τον Τρότσκι και τους συντρόφους του, η οποία ήταν μια τολμηρή προσπάθεια να διατηρηθεί η συνέχεια του επαναστατικού μαρξιστικού οργάνου που δημιούργησε η Κομιντέρν μπροστά στη δεύτερη προδοσία στην υπόθεση του προλεταριακού διεθνισμού, αυτή τη φορά από το σταλινισμό. Ωστόσο, κάτω από τις συνθήκες της μεταπολεμικής περιόδου, ποτέ δεν πέτυχε τον μαζικό χαρακτήρα της Κομιντέρν.

Ως εκ τούτου, η Κομιντέρν δεν ήταν και δεν είναι η μοναδική απόπειρα διεθνούς οργάνωσης. 

Ωστόσο, ήταν εντελώς διαφορετική από τις άλλες προσπάθειες από πολλές απόψεις. Από μια άποψη, ήταν το αποτέλεσμα της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης και συμπεριέλαβε την εμπειρία άλλων σύγχρονων επαναστάσεων (γερμανικής, ουγγρικής κ.λπ.) και έτσι στεκόταν σταθερά στη βάση της ενότητας της θεωρίας και της πράξης. Δεύτερον, αυτή ήταν η πρώτη φορά που μια επαναστατική προγραμματική και στρατηγική προοπτική με στόχο την παγκόσμια επανάσταση ενσωματώθηκε σταθερά και ανεπιφύλακτα στη διεθνή οργάνωση του προλεταριάτου. Τρίτον, η μπολσεβίκικη αντίληψη του δημοκρατικού συγκεντρωτικού μαχόμενου κόμματος της πολιτικής πρωτοπορίας του προλεταριάτου κατέστη, για πρώτη φορά, μέσο που πρέπει να χρησιμοποιηθεί παγκοσμίως. Τέταρτον, σε αντίθεση με τις προηγούμενες περιπτώσεις, όπου τα σύνορα της οργάνωσης συμπίπτουν με εκείνα της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής, η Κομιντέρν εξαπλώθηκε αμέσως σε όλες τις άλλες ηπείρους, κυρίως σε ολόκληρο τον κόσμο που καταπιέζεται από τον ιμπεριαλισμό με τη συνενοχή ενός μέρους της σοσιαλδημοκρατίας. Τέλος, παρά τις εξαιρετικά ριζοσπαστικές προγραμματικές και στρατηγικές προοπτικές της, ήταν μια μαζική Διεθνής. Ήταν πραγματικά ένα παγκόσμιο κόμμα. Δημιούργησε επαναστατική ελπίδα σε ολόκληρο τον κόσμο.

Καλούμε όλους όσους εκτιμούν αυτή την εξαιρετικά σημαντική εμπειρία του διεθνούς προλεταριάτου να συμμετάσχουν στο γιορτασμό της εκατονταετηρίδας της Κομιντέρν στην Κωνσταντινούπολη, στην Τουρκία, στις 10 Φεβρουαρίου 2019, σε εκδήλωση που διοργανώνεται από το Βαλκανικό Σοσιαλιστικό Κέντρο Christian Rakovsky και το διαδικτυακό ιστότοπο RedMed.

Αυτή θα είναι και η ευκαιρία να θυμηθούμε τη Γερμανική (αργότερα Bαυαρική) επανάσταση και την Oυγγαρέζικη επανάσταση, καθώς φέτος η εκατονταετηρίδα τους. Θα τιμήσουμε, επίσης, τους δύο μεγάλους ηγέτες της Γερμανικής επανάστασης, τη Ρόζα Λούξεμπουργκ και τον Καρλ Λήμπκνεχτ, στα εκατόχρονα της δολοφονίας τους από τις δεξιές παραστρατιωτικές δυνάμεις υπό τις εντολές της σοσιαλδημοκρατικής ηγεσίας της χώρας.

Αλλά δε θα συγκεντρωθούμε μόνο για να γιορτάσουμε και να τιμήσουμε. Θα εκμεταλλευτούμε επίσης αυτή την ευκαιρία για να αξιοποιήσουμε τα διδάγματα της Κομιντέρν για να προχωρήσουμε και πάλι στη διεθνή οργάνωση των δυνάμεων του προλεταριάτου που αγωνίζονται για

κομμουνιστική χειραφέτηση σύμφωνα με τον επαναστατικό μαρξισμό.

Σήμερα, στην εποχή της Τρίτης Μεγάλης Ύφεσης, αντιμετωπίζουμε για άλλη μια φορά το δίλημμα που διατύπωσε η Ρόζα Λούξεμπουργκ στην τελευταία μεγάλη της ομιλία πριν από το θάνατό της: «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα!». Η θανάσιμη αγωνία του καπιταλισμού ως τρόπου παραγωγής, της οποίας η Τρίτη Μεγάλη Ύφεση δεν είναι παρά έκφραση, οδηγεί στο ξερνοβόλημα του φασισμού και του πολέμου από τα σωθικά του. Στον αντίποδα αυτής της εξέλιξης που δημιουργεί καταστροφικές προοπτικές για την ανθρωπότητα είναι η εξέγερση των μαζών, η οποία επεκτείνεται από τις αραβικές επαναστάσεις, πρώτα απ' όλα στην Τυνησία και την Αίγυπτο, το 2011, μέχρι πρόσφατα στα κίτρινα γιλέκα της Γαλλίας. Καμιά από αυτές τις εξεγέρσεις και επαναστάσεις δεν είναι ακόμη επιτυχής για έναν πολύ ξεκάθαρο λόγο: η κατάρρευση της εμπειρίας της σοσιαλιστικής οικοδόμησης του 20ού αιώνα έχει ολοκληρώσει το βρώμικο έργο των σαραβαλιασμένων κομμουνιστικών κομμάτων ανά τον κόσμο που ξεκίνησε νωρίτερα από το σταλινισμό και τελικά άφησε την εργατική τάξη ολότελα αποκεφαλισμένη. Χρειαζόμαστε επειγόντως επαναστατικά εργατικά κόμματα σε εθνικό επίπεδο όσο και ένα γενικό επιτελείο της επανάστασης σε διεθνές επίπεδο, δηλαδή μια νέα επαναστατική Διεθνή. Αυτός είναι ο λόγος που ο εορτασμός της ίδρυσης της Κομιντέρν και η μνήμη των διεθνιστών επαναστατών πριν από 100 χρόνια είναι τόσο επίκαιρη σήμερα. Η Κομιντέρν είναι σημαντική για 'μάς, γιατί μας δείχνει το δρόμο προς τα μπρος.

Σήμερα είναι στην επικαιρότητα η συζήτηση για τη δημιουργία νέων Διεθνών όλων των ειδών. Αλλά οποιαδήποτε πρωτοβουλία σε αυτήν την κατεύθυνση είναι καταδικασμένη σε αποτυχία ή/και προορίζεται να γίνει γρανάζι της παγκόσμιας καπιταλιστικής τάξης εκτός αν έχει αντλήσει τα διδάγματα της Μεγάλης Οκτωβριανής Επανάστασης και της Κομιντέρν.

Ελάτε μαζί μας σύντροφοι σε αυτήν την προσπάθεια να κοιτάξουμε το παρελθόν για να κάνουμε το άλμα όλο και πιο αποφασιστικά προς την αναδιοργάνωση του μέλλοντος.

21 Δεκεμβρίου 2018
DIP
(Επαναστατικό Εργατικό Κόμμα)
Τουρκία
Mετάφραση Γ. Σιμ.