Μέρες του Ιούλη. Εξέγερση Και Τρομοκρατία

Στις αρχές Ιούλη ξεσπούν νέες διαδηλώσεις στην Πετρούπολη («μέρες του Ιούλη»). Τμήματα της φρουράς Πετρούπολης και ένα μεγάλο μέρος των εργατών αποφασίζουν εξέγερση. Οι Μπολσεβίκοι εκτίμησαν ότι δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή για την εξέγερση και είχαν βάσιμες πληροφορίες ότι η κυβέρνηση θα την καταστείλει με κάθε μέσο. Παρ’ όλα αυτά θα συμμετέχουν στα συλλαλητήρια με στόχο την καλύτερη δυνατή οργάνωση και περιφρούρησή τους.
Έτσι στις 3 Ιούλη ξεκινούν μαζικές διαμαρτυρίες με συμμετοχή και των Μπολσεβίκων και με κεντρικό σύνθημα «Όλη η εξουσία στα Σοβιέτ». Η διαδηλώσεις έληξαν ειρηνικά. Την επομένη, όμως, κοζάκοι και ευέλπιδες επιτίθενται με όπλα σε περισσότερους από 500 χιλιάδες διαδηλωτές και βάφουν τους δρόμους της Πετρούπολης με το αίμα των εργατών. Οι νεκροί και οι τραυματίες θα ξεπεράσουν τους 400.

Συμπόρευση Για Ένα Νέο ΣΥΡΙΖΑ ή Συσπείρωση Για Ισχυρή Αντικαπιταλιστική Αριστερά; / των Ζ.Μελαμπιανάκη, Π.Αυθίνου

Το τελευταίο διάστημα πυκνώνουν οι διεργασίες για τη συγκρότηση πολιτικών συσπειρώσεων, τη δημιουργία πολιτικών μορφωμάτων και συμμαχικών σχημάτων της Αριστεράς που θα στοχεύουν να υποδεχτούν την φθορά του ΣΥΡΙΖΑ απ’ τα αριστερά, εν όψει εκλογών. Καλλιεργούνται μάλιστα προσδοκίες για μια «εύκολη» επανάληψη του φαινομένου «ρουκέτας» του ΣΥΡΙΖΑ, αρκεί να βρεθεί το κατάλληλο πρόγραμμα, οι κατάλληλες συμμαχίες και να δοθεί η υπόσχεση ότι αυτή τη φορά τα πράγματα θα πάνε «όπως πρέπει» και δεν θα επαναληφθεί η «προδοσία του ΣΥΡΙΖΑ». Στο χώρο της ΛΑΕ, πιο συγκεκριμένα, προωθείται ένα σχέδιο συνεργασιών το οποίο απ’ ότι φαίνεται συμπεριλαμβάνεται το σχέδιο Β’ (Αλαβάνος), την Πλεύση Ελευθερίας (Κωνσταντοπούλου), το ΕΠΑΜ (Καζάκης) κα. Στο σχέδιο αυτό, απ’ ότι έχουμε κατανοήσει από τις επανειλημμένες δημοσιεύσεις της ιστοσελίδας του Αριστερού Ρεύματος «ΙΣΚΡΑ», μπορεί να γίνει δεκτό (!) και ένα μέρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού βεβαίως διασπαστεί από το σεχταριστικό κορμό του…

Για την αναγκαία πολιτική συγκέντρωσης κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων / του Βασίλη Γάτσιου

Επιτακτική ανάγκη, υπαρκτές δυσκολίες

Ίσως ποτέ άλλοτε όσο σήμερα, δεν πρόβαλλε τόσο επιτακτικά - μέσα από τις ίδιες δραματικές στιγμές που περνά ο ελληνικός λαός όσο, γενικότερα, και από τις ίδιες τις σχέσεις παραγωγής που επιβάλλονται στους λαούς από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα - η αναγκαιότητα της αναγέννησης του εργατικού κινήματος, της συγκρότησης του πολιτικού μετώπου και του σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος, δηλαδή της ευρύτερης συνειδητής δράσης της εργατικής τάξης.

Η παλιά κοινωνική μετωπική πολιτική στη βάση της εργατοαγροτικής συμμαχίας που δέσποζε στην κομμουνιστική αριστερά οφείλει να αναπροσαρμοστεί. Η αγροτιά έχει πλέον συρρικνωθεί καθοριστικά. Η δε εργατική τάξη αναπτύσσεται ποσοτικά και ποιοτικά με μια δυναμική στο εσωτερικό της, εξ αιτίας της κινητικότητας των προλεταριοποιούμενων μεσαίων στρωμάτων που πλήττονται από την κρίση αλλά και από τα κύματα των μεταναστών. Οι εξελίξεις και αυτή η δυναμική, ενισχύουν αλλά και διαιρούν εσωτερικά την εργατική τάξη, δημιουργούν αντικειμενικά τους όρους σχηματισμού διαφορετικών κομμάτων εργατικής πολιτικής ακόμα και κομμουνιστικής αναφοράς.