Όποιος Κοιμάται Στην Πανδημία, Ξυπνά Στη Δικτατορία / του Γιάννη Ελαφρού

Γιάννης Ελαφρός

▸ Το κίνημα σπάει την κυβερνητική επιδίωξη για σιγή νεκροταφείου και εγκαθίδρυση ενός σύγχρονου ολοκληρωτισμού

Την προηγούμενη Κυριακή 6 Δεκέμβρη στα Χανιά η αστυνομία κτύπησε άγρια τη διαδήλωση. Προχθές Πέμπτη απόγευμα, η συγκέντρωση που κάλεσαν σωματεία, σύλλογοι και πολιτικές οργανώσεις της μαχόμενης Αριστεράς είχε περισσότερο κόσμο από την Κυριακή, πείσμα κι ελπίδα μαζί. Η τρομοκρατία δεν πέρασε! Αυτό είναι το μήνυμα από όλη την Ελλάδα. Βεβαίως, η κυβέρνηση και το κράτος δεν κάθονται με σταυρωμένα χέρια. Χθες Παρασκευή, η Ασφάλεια Χανίων τηλεφώνησε στον Γιώργο Πιαγκαλάκη, περιφερειακό σύμβουλο με την Ανυπόταχτη Κρήτη και του ζήτησε να πάει στην αστυνομική διεύθυνση για να παραλάβει κλήση για τη συγκέντρωση στις 6/12! 

 

Ανάλογα τηλεφωνήματα έγιναν και σε άλλους αγωνιστές. «Δεν πρόκειται να παραλάβω τίποτα και δεν πρόκειται να πειθαρχήσω στο κλίμα τρομοκρατίας», δήλωσε περήφανα ο Γ. Πιαγκαλάκης. Η αναμέτρηση για το ποιος θα επικρατήσει, η κυβερνητική γραμμή για σιγή νεκροταφείου (κυριολεκτικά!) ή ο αγώνας για ζωή και ελευθερία, κλιμακώνεται.

Έχουμε πίσω μας τρεις μεγάλες μάχες: Πολυτεχνείο, απεργία 26 Νοέμβρη,6 Δεκέμβρη. Η κυβέρνηση έβαλε στο γύψο τις ελευθερίες και τα πιο θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα. Καθαρά στις 17 Νοέμβρη, κάπως πιο προσεκτικά στην απεργία, με ακραίο τρόπο στις 6 Δεκέμβρη. Γιατί; Πρώτο, για να καλύψει όπως όπως την τραγική της αποτυχία στην πανδημία. «Κάθε μέρα 100 νεκροί, αυτό θέλει να κρύψει η καταστολή», φώναξαν στα Χανιά. Στις 6 Νοέμβρη, μια μέρα πριν το πανελλαδικό lockdown, η Ελλάδα είχε 715 νεκρούς λόγω κορονοϊού. Στις 6 Δεκέμβρη η μακάβρια λίστα έφτανε τους 3.003, ενώ την Πέμπτη 7/12 ήταν ήδη 3.370! Δεύτερο, για να καταστείλει προληπτικά το κίνημα ενόψει της τρομερής οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που έρχεται. Τρίτο και σημαντικότερο, για να ολοκληρώσει και παγιώσει ένα ασφυκτικό καθεστώς κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού για το σήμερα και το αύριο. Η εφαρμογή αυτή αποκτά ιδιαίτερη ένταση στην Ελλάδα, που το κίνημα έχει σημαντικές κατακτήσεις, όλα όσα ονομάζονται συχνά «μεταπολίτευση» από τους οπαδούς νέων ή παλιών δικτατοριών. Όλα αυτά πρέπει να τελειώσουν, όπως δείχνει και η δημιουργία πανεπιστημιακής αστυνομίας. Ήταν αποκαλυπτικός ο Μ. Χρυσοχοΐδης στη βουλή τη Δευτέρα, μια μέρα μετά την επίδειξη κατασταλτικής μανίας στο κέντρο της Αθήνας. «Θα συνεχίσουμε, είμαστε ακάθεκτοι στον δρόμο της νομιμότητας». Κι ακόμα: «Η ασυλία των παιδιών με τις μολότοφ και κάποιων φωνακλάδων επώνυμων δεν υπάρχει. Ο νόμος είναι ένας, η νομιμότητα μία». Η κυβερνητική κατεύθυνση είναι σαφής, κανείς δεν μπορεί να έχει αυταπάτες και δεν αφορά την πανδημία, απλώς τη χρησιμοποιεί. Και είναι γι’ αυτό ακόμα πιο εκκωφαντική η συμμόρφωση του ΣΥΡΙΖΑ στις απαγορεύσεις, με τρόπο που συμβάλλει καθοριστικά στο να περνά η κυβερνητική γραμμή. Ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα δεν κάνει ούτε στοιχειώδη αντιπολίτευση…

Το ρόλο της πραγματικής αντιπολίτευσης στην κυβερνητική επέλαση ανέλαβαν οι ανατρεπτικές τάσεις του κινήματος και η μαχόμενη Αριστερά, προκαλώντας ρωγμές στο κυβερνητικό τείχος. Από την τριπλή αυτή αναμέτρηση σε συνθήκες ημι-παρανομίας βγαίνουν πιο έμπειρες, ενισχυμένες, με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Χρησιμοποιήθηκαν διαφορετικές τακτικές, ανάλογα με τις συνθήκες, με κριτήριο την μέγιστη πολιτική αποτελεσματικότητα. Στις 6 Δεκέμβρη με συνδυασμό παρέμβασης στο κέντρο και συγκεντρώσεων στις γειτονιές (ανακοινωμένων ή αιφνιδιαστικών), ενώ στις 26 Νοέμβρη προκρίθηκε η μαζική απεργιακή συγκέντρωση στο κέντρο.

Και στις τρεις μάχες είναι αξιοσημείωτο πως στην πρώτη γραμμή βρέθηκαν οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς, με πρωταγωνιστική συμβολή του ΝΑΡ, της νΚΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Είναι σημαντικό πως σχεδόν όλες οι οργανώσεις της εκτός των τειχών Αριστεράς επεδίωξαν να βρεθούν στο δρόμο του αγώνα αυτές τις μέρες. Κάτω από την καθοριστική επίδραση της λογικής του αγώνα εδώ και τώρα κόντρα στην κυβερνητική και αστική διαχείριση της πανδημίας, που έθεσαν εμφατικά από το πρώτο lockdown το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ (για να λοιδορηθούν τότε από πολλούς), ευτυχώς υποχωρούν οι λογικές τύπου «θα λογαριαστούμε μετά», αλλά και ο φόβος και η τάση «μένουμε σπίτι» γενικώς. Ταυτόχρονα, φάνηκε πως η γραμμή της αποφασιστικής αναμέτρησης με την κυβέρνηση και την επίθεση του κεφαλαίου μπορεί να συσπειρώνει, παρότι παραμένει η ανάγκη να υποχωρήσουν μικροκομματικοί σχεδιασμοί και σκοπιμότητες. Είναι ανάγκη να εξασφαλιστεί η μέγιστη κοινή δράση και ο αποτελεσματικός συντονισμός των μαχόμενων τάσεων με σκοπό όχι κυρίως φαντεζί συμβολικές ενέργειες, αλλά την ανάπτυξη πραγματικών αγώνων για την ήττα της κυβερνητικής πολιτικής, ως προϋπόθεση σωτηρίας του λαού.

Ο αγώνας για τις ελευθερίες δεν είναι «οικογενειακή υπόθεση» των αριστερών

Από την άποψη αυτή δεν συνέβαλε η απουσία του ΚΚΕ στις 6 Δεκέμβρη, ούτε ο περιορισμός του σε απεργιακές περιφρουρήσεις με συμβολική παρουσία στο κέντρο στις 26/11. Η έμπρακτη μαζική αμφισβήτηση της απαγόρευσης στο Πολυτεχνείο από το ΚΚΕ και η ένταση της κυβερνητικής καταστολής έδειξαν και τι είναι δυνατό και τι «πονάει» το σύστημα.
Κι από δω και πέρα; Παρά την πολιτική και ηθική επιτυχία του σπασίματος των απαγορεύσεων δεν χωρούν υπερφίαλες εκτιμήσεις. Ακόμα κινείται λίγος κόσμος. Σε αυτό ποντάρει η κυβέρνηση που θέλει να αποκόψει τις πρωτοπορίες από τον κόσμο. «Οι φωνακλάδες δεν αφορούν κανένα», είπε ο Χρυσοχοΐδης. «Η τεράστια πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν ασχολήθηκε καν με τη χθεσινή ημέρα. Απομένουν οι 1.000 κακομαθημένοι». Η μάχη για τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες δεν αποτελεί και δεν μπορεί να δοθεί ως μια «οικογενειακή υπόθεση» των αριστερών και του «χώρου». Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον αγώνα για την Δημόσια Υγεία και την αντιμετώπιση της πανδημίας, για το μισθό και την αξιοπρεπή εργασία, για τη στήριξη των ανέργων, των φτωχών και των νέων, για ζωή και όχι επιβίωση. Έτσι θα δοθεί και θα κερδηθεί.

 

Πηγή : Πριν