Βλάσης Αγτζίδης - Η πολιτική του ΣΕΚΕ στο Μικρασιατικό Ζήτημα

Από το 1ο Συνέδριο του ΣΕΚΕ

του Βλάση Αγτζίδη*

Τουρκικός εθνικισμός και γερμανικός ιμπεριαλισμός

Ο μιλιταριστικός τουρκικός εθνικισμός υπήρξε ο καταλύτης των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή της Εγγύς Ανατολής. Οι στρατιωτικοί που τον εξέφρασαν χαρακτηρίζονταν από ακραία εθνικιστική υπεροψία. Αποκαλυπτική είναι μια σύσταση του Ισμέτ Ινονού προς τους νέους αξιωματικούς: «Ο σουλτάνος είναι εχθρός σας. Είναι επτά γενεών εχθρός σας… ακόμα και ο λαός είναι εχθρός σας»12. Με την εμφάνισή του ο όρος «Τούρκος» άρχισε να αποκτά θετική σήμανση, ενώ για πρώτη φορά ο χώρος που καταλάμβανε η Οθωμανική Αυτοκρατορία αρχίζει να περιγράφεται ως «Τουρκία» 13.

Για Τις Φρούδες Ελπίδες Των Φιλοκυβερνητικών «Αντικαπιταλιστών» / Αδέρφια του Babeuf

Αφήνοντας κατά μέρος τις μονότονες επαναληπτικές και ηθικού χαρακτήρα καταγγελίες της αστικής δημοκρατίας, - που ισχύουν αλλά είναι ανεπαρκείς - νομίζουμε ότι είναι η ώρα να μιλήσουμε. Να μιλήσουμε ως αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, ελευθεριακοί ή αυτόνομοι κομμουνιστές που ποτέ δεν πίστεψαν ότι μια κυβέρνηση μπορεί να αλλάξει τα πράγματα, και συνεχίζουν να το πιστεύουν. Να εξηγήοουμε με πρακτικούς , υλικούς όρους γιατί οι σειρήνες του κοινοβουλευτισμού που τοσους ανθρώπους και πρώην συντρόφους μας μάγεψαν εμάς συνεχίζουν να μην μας πείθουν.

Και Τώρα Τι ; / ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ

Και ενώ οι εκλογές τελείωσαν έχουμε και καινούργια κυβέρνηση. Αφού δεν κατάφερε ο ΣΥΡΙΖΑ να κερδίσει την αυτοδυναμία συνεργάστηκε με την δεξιά αλλά αντιμνημονιακή ΑΝΕΛ. Οι πλατιές εργατικές μάζες μίλησαν και "εκδικήθηκαν" για όσα έχουν τραβήξει τα τελευταία 5 χρόνια. Μετά τους μεγάλους (αλλά αναποτελεσματικούς) αγώνες μέσω της κάλπης ΈΡΙΞΑΝ την λαομίσητη συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ (παρόλο που η ΝΔ δεν είχε μεγάλη πτώση - κρατήθηκε -, το ΠΑΣΟΚ υπέστη βαριά ήττα).

Την Δευτέρα Αντικαπιταλιστική Αντεπίθεση / ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ

Την Κυριακή έχουμε βουλευτικές εκλογές και η σίγουρη νίκη (με αυτοδυναμία πιστεύουμε) του ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει νέα σελίδα στη χώρα και στο ανταγωνιστικό - αντικαπιταλιστικό κίνημα. Το λαικό ρεύμα θα εκδικηθεί για την καπιταλιστική βαρβαρότητα, τα μνημόνια, την φυλακή της ΕΕ και του ευρω που τα τελευταία 5 χρόνια καπιταλιστικής κρίσης το ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο άπραξαν δικαιώματα και κατακτήσεις του προλεταριάτου που κερδήθηκαν με αγώνες και με αίμα.

Η Ιστορία Της Μαύρης Σημαίας : (Μέρος Α΄) - (Μέρος Β )

Η ιστορία της μαύρης σημαίας (Μέρος Α΄) «Είμαστε περήφανοι που την κρατάμε, λυπούμαστε που αναγκαζόμαστε να το κάνουμε, και προσμένουμε την ημέρα που ένα τέτοιο σύμβολο δεν θα είναι πια απαραίτητο».

(Χάουαρντ Έλρικ: Ανακαλύπτοντας και πάλι την αναρχία)

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ Α.ΓΚΡΑΜΣΙ / της Χ.Μπάρτσα

Γκράμσι

της Χριστίνας Μπάρτσα

Ο Γκράμσι γεννήθηκε στη Σαρδηνία στις 22/1/1891, όπου έζησε μέχρι τα είκοσί του. Η καταγωγή και οι εμπειρίες του συγκεντρώνουν την ευαισθησία του προς τον εγκαταλελειμμένο ιταλικό νότο, κατά συνέπεια και στο αγροτικό ζήτημα. Απομονωμένη από την ηπειρωτική Ιταλία, με μια ιδιαίτερη διάλεκτο, η Σαρδηνία δεν είναι απλώς μια περιοχή του ιταλικού νότου, διαπερνιέται από ένα έντονο διαχωριστικό πνεύμα και μια καχυποψία για ό,τι προέρχεται από την ιταλική χερσόνησο.

21/1/1924, Πεθαίνει Ο Λένιν, Ο Ηγέτης Της Πρώτης Νικηφόρας Προλεταριακής Επανάστασης Στον Κόσμο.

«Επιμένουμε:

Μην κάνετε τον Λένιν στάμπες.

Μην τυπώνετε το πορτρέτο του σε πλακάτ,

κερόπανα, πιάτα, ποτήρια, ταμπακέρες.

Μην κάνετε τον Λένιν μπρούντζο.

Μην του αφαιρείτε το ζωντανό του βάδισμα

και το ανθρώπινό του πρόσωπο

που ο ίδιος μπόρεσε να διαφυλάξει

ποδηγετώντας την ιστορία.

Ακόμα ο Λένιν είναι της γενιάς μας άνθρωπος

ζωντανός με τους ζωντανούς

αφήστε τον να είναι ζωντανός, όχι πεθαμένος

- Διά ταύτα -

κάνετε τον Λένιν δάσκαλό σας

αλλά μην τον αγιοποιήσετε.

Θρησκεία μην κάνετε τ” όνομα ενός ανθρώπου

που σ” όλη του τη ζωή πολέμαγε όλες τις θρησκείες

μην τον κάνετε σκεύος λατρείας για να το ρίξτε στο

εμπόριο

- μην εμπορευτείτε τον Λένιν»

Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι

Η Συζήτηση Του Αναρχικού Επαναστάτη Ν. Μάχνο Με Τον Λένιν Το 1918 Στο Κρεμλίνο

 Ν. Μάχνο

Η συζήτηση του κορυφαίου θεωρητικού και επαναστάτη των Μπολσεβίκων με τον σημαντικότερο αναρχικό καπετάνιο της επανάστασης το 1918 στο Κρεμλίνο.

Στις μια η ώρα, παρουσιάστηκα στο Κρεμλίνο όπου βρήκα το σύντροφο Sverdlov . Με οδήγησε αμέσως στο Λένιν ο οποίος με καλωσόρισε εγκάρδια. Έσφιξε το χέρι μου και χτυπώντας μου φιλικά την πλάτη με οδήγησε σε μια πολυθρόνα. Μετά και αφού ζήτησε από τον Sverdlov να καθίσει σε μια άλλη καρέκλα, πήγε στη γραμματέα του και της είπε, «παρακαλώ μην μας ενοχλήσετε μέχρι τις δύο η ώρα.» Κατόπιν κάθισε απέναντί μου και άρχισε να υποβάλλει τις ερωτήσεις.

Μια Συνάντηση Του Λένιν Με Τον Κροπότκιν

Μετά την επανάσταση του Φλεβάρη, στις 12 Ιούνη του 1917, ο Π. Α. Κροπότκιν επέστρεψε στη Ρωσία από την Αγγλία, στην Πετρούπολη, όπου ήθελε να ζήσει. Σύντομα, όμως, άλλαξε γνώμη και μετακόμισε στη Μόσχα. Μια μέρα, μέσα στο 1918, μια συγγενής του Πιοτρ Αλεξέγιεβιτς Κροπότκιν –η κόρη του, αν θυμάμαι καλά, μαζί με το σύζυγό της– παρουσιάστηκε στο γραφείο μου στην επιτροπή του Σοβιέτ των Επιτρόπων του Λαού (Σοβναρκόμ) και μου είπε για τα προβλήματα που αναγκαζόταν να υπομείνει αναζητώντας μια κατοικία. 

Murray Bookchin: Σκέψεις Πάνω Στον Ελευθεριακό Δ ημοτισμό

Μ. Μπούκτσιν

To παρόν άρθρο αποτέλεσε την κεντρική ομιλία στο συνέδριο “Η πολιτική της κοινωνικής οικολογίας: ο ελευθεριακός δημοτισμός”, το οποίο πραγματοποιήθηκε στο Plainfield του Βέρμοντ (Η.Π.Α.) στις 26-29 Αυγούστου του 1999. η ομιλία έχει αναθεωρηθεί για τους σκοπούς της δημοσίευσης. Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Left Green Perspectives (Νο 40, Ιανουάριος 2000). Αναδημοσιεύετε από τη σελίδα της Δημοτοπίας

28 Θέσεις για την Ταξική Κοινωνία – Φίλες και Φίλοι της Αταξικής Κοινωνίας

Σημείωμα της μετάφρασης

Η ομάδα Φίλες και Φίλοι της Αταξικής Κοινωνίας (Freundinnen und Freunde der klassenlosen Gesellschaft) είναι ένας κομμουνιστικός κύκλος που δημιουργήθηκε πριν από μερικά χρόνια στο Βερολίνο, όπου και συνεχίζει να δρα. Έχει εκδόσει μια σειρά από μπροσούρες με κείμενα της Καταστασιακής Διεθνούς, αναλύσεις για την εξέγερση στα γαλλικά προάστια κ.α. Εκδίδει το περιοδικό Kosmoprolet (το 2ο τεύχος από κοινού με τις ομάδες Eiszeit, gruppe k-21, La Banda Vaga). Το κείμενο 28 Θέσεις για την Ταξική Κοινωνία αποτελεί τη βασική θεωρητική της ανάλυση.

Οι ίδιοι γράφουν στο editorial του πρώτου τεύχους:

Ευτύχης Μπιτσάκης : Μάχη Για Την Νίκη Της Αριστεράς

Ευτύχης Μπιτσάκης

Του Ευτύχη Μπιτσάκη – «Δρόμος της Αριστεράς»

Η Αριστερά μας έχει ένα ταλέντο: Να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. Τη διαχρονική αυτή αντίφαση την έχει πληρώσει με αίμα και με δάκρυα. Σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια νέα κρίσιμη ιστορική στιγμή: Η εθνική μας ανεξαρτησία έχει ουσιαστικά -και εν μέρει και τυπικά- καταργηθεί. Το πάγιο -μετά τον πόλεμο- καθεστώς της υποτέλειας, έχει φθάσει στην ακραία του μορφή: Εθνική Ανεξαρτησία, εθνική πολιτική, δημοσιονομική πολιτική κ.λπ. 

91 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ : Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

Βλ. Ίλιτς Λένιν

Κάθε Γενάρη, το επαναστατικό κίνημα τιμά τη μνήμη των 3Λ, του Λένιν, της Ρόζας Λούξεμπουργκ και του Κάρλ Λήμπκνεχτ. Οι δυο τελευταίοι σφαγιάστηκαν από την αντεπαναστατική σοσιαλδημοκρατία στις 15 Γενάρη 1919.

Οι Πολλές Συνιστώσες Της Σοσιαλδημοκρατικής Αυταπάτης / του Αργύρη Αργυριάδη

Διαχρονικά ο «δημοκρατικός» σοσιαλισμός αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα που δεν είχαν φανταστεί οι θεμελιωτές του. Η σοσιαλδημοκρατία θεμελιώθηκε επάνω σε μια αντίφαση: για να μπορέσουν να απαντήσουν επιτυχώς στις εκλογικές πιέσεις, οι σοσιαλιστές αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν ή να βάλουν νερό στις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αποτελεί εξαίρεση.

Προυντόν, ανέκδοτα αποσπάσματα

Πιέρ - Ζοζέφ Προυντόν

Τι πραγματικά γνωρίζουμε από τη σκέψη του Πιέρ-Ζοζέφ Προυντόν, 200 χρόνια μετά τη γέννησή του, στις 15 Ιανουαρίου 1809 ; Κυρίως μία φράση : « Η ιδιοκτησία είναι κλοπή ». Λίγα από τα γραπτά του συγγραφέα, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ο μεγαλύτερος Γάλλος φιλόσοφος του 19ου αιώνα, υπάρχουν σήμερα στα βιβλιοπωλεία, ακόμα και της χώρας του. Κι όμως, το θεωρητικό πλαίσιο του αναρχισμού που μας χάρισε ο Προυντόν, επανέρχεται « στη μόδα » αρκετά συχνά. Η έγκυρη γαλλική επιθεώρηση « Le Monde diplomatique » δημοσίευσε ένα εκτεταμένο αφιέρωμα από το οποίο επιλέξαμε να παρουσιάσουμε μερικά ανέκδοτα γραπτά του. Δύσκολα θα διακρίνει κανείς σ’ αυτά το « μυϊκά γέρο ύφος » που διέκρινε ο Μαρξ  αφού αφήνεται σε μια ελευθερία, ενδεικτική του αυτοδίδακτου της γραφής του.

Η Αριστερή Επαναστάτρια Ρόζα Λούξεμπουργκ

Η Κόκκινη Ρόζα που έδωσε τη ζωή της για τον αγώνα

Το ημερολόγιο έγραφε 15 Ιανουαρίου 1919 όταν η μαρξίστρια Ρόζα Λούξεμπουργκ δολοφονούταν από την εθνικιστική πολιτοφυλακή της Γερμανίας, στην προσπάθειά της να καταστείλει το δεύτερο επαναστατικό κύμα της εργατικής τάξης που σάρωνε τη χώρα. 

«Τάξη βασιλεύει στο Βερολίνο! Ηλίθιοι δήμιοι! Η τάξη σας είναι χτισμένη στην άμμο. Η επανάσταση αύριο θα υψώσει τη βροντερή φωνή της ως τους ουρανούς. Τρομαγμένοι θα ακούσετε το νικητήριό της σάλπισμα: Ήμουν, είμαι και θα είμαι», αναφωνούσε από το βήμα η σκληροπυρηνική επαναστάτρια λίγο πριν το ξέσπασμα των συγκρούσεων. 

Étienne Balibar: Τρεις λέξεις για τους νεκρούς και τους ζωντανούς

Του Étienne Balibar

Ένας παλιός φίλος Ιάπωνας, ο Haruhisa Kato, πρώην καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Todai, μου έγραψε το παρακάτω: «Είδα τις εικόνες της Γαλλίας, η οποία στο σύνολο της είναι βυθισμένη στο πένθος. Είμαι βαθιά αναστατωμένος. Εκείνη την εποχή, μου άρεσαν πολύ τα κόμικ του Wolinski. Είμαι συνδρομητής στο Canard enchaîné από πάντα. Απολαμβάνω κάθε εβδομάδα τα σκίτσα του Beauf του Cabu.

Νέστωρ Μάχνο : Για Tην Eπαναστατική Πειθαρχία

 Νέστωρ Μάχνο

Μερικοί σύντροφοι μού έχουν θέσει το ακόλουθο ερώτημα: Πώς καταλαβαίνεις την επαναστατική πειθαρχία;

Παίρνω την επαναστατική πειθαρχία για να της δώσω τη σημασία της αυτοπειθαρχίας του μεμονωμένου ατόμου στα πλαίσια μιας αυστηρά καθορισμένης συλλογικής δραστηριότητας εξίσου κατανεμημένης σε όλους, καθώς και τη σημασία της υπεύθυνης πολιτικής γραμμής των μελών εκείνης της συλλογικότητας που οδηγεί στην ακριβή συμφωνία μεταξύ της πράξης και της θεωρίας τους.

Κώστας Παπαϊωάννου (1925-1981), ένας μεγάλος διανοητής

Κώστας Παπαιωάννου

ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΚΗ ΦΡΑΞΙΑ

Ο Κώστας Παπαιωάννου γεννήθηκε στις 16 Γενάρη του 1925 στο Βόλο, όπου ο πατέρας του ήταν ηγετικό στέλεχος της σοσιαλιστικής ΕΛΔ. Φίλος με τον Αξελό όπου γράφονται το 1941 στην Νομική σχολή της Αθήνας, η επαφή τους διακόπτεται αφού ο Αξελός περνάει στην παρανομία το 1942 ως μέλος της ΕΠΟΝ. Ο Παπαιωάννου γίνεται μέλος του ΚΚΕ και του ΕΑΜ ενώ το 1944 συλλαμβάνετε από την Ειδική Ασφάλεια και κρατήθηκε μήνες, ενώ μετά τα Δεκεμβριανά κρύβεται.

Τι Είναι Ένας Επαναστατημένος Άνθρωπος; (αναδημοσίευση)

Ένας άνθρωπος πού λέει όχι. Αρνιέται αλλά δεν παραιτείται: είναι ακόμα κι αυτός πού λέει ναι από την πρώτη του κίνηση. "Ένας σκλάβος πού σ' όλη του τη ζωή δεχόταν διαταγές ξαφνικά κρίνει μια νέα εντολή απαράδεκτη. Ποιο είναι το περιεχόμενο αυτού του «όχι»; Σημαίνει, λόγου χάρη, «ή υπόθεση τραβάει μακριά», «μέχρι εκεί και μη παρέκει», «το παρακάνετε» κι ακόμα «υπάρχει ένα όριο πού δε θα ξεπεράσετε». Με λίγα λόγια αυτό το όχι επιβεβαιώνει την παρουσία ενός ορίου.

O Θρίαμβος Του Αναρχισμού / άρθρο για τον Noam Chomsky

Νόαμ Τσόμσκυ

Αρθρο απο την εφημεριδα The Hindu, την μεγαλυτερη εφημεριδα της Ινδιας, της Κυριακης 11 Δεκεμβριου του 2005, σχετικα με τον Noam Chomsky και τον αναρχισμο μετα την βραβευση του ως του σημαντικοτερου διανοουμενου στον κοσμο

Ο Noam Chomsky ψηφιστηκε δικαια ως ο σημαντικοτερος διανοουμενος σημερα· ενας στοχαστης που αποτελει ενα ουσιαστικο αντιβαρο και εναν ανεξαρτητο επικριτη του κρατους. «Καθε ανθρωπος», συμφωνα με τον Chomsky, «εχει την ευθυνη και την δημιουργικη οξυνοια ωστε να αναλαβει τον ελεγχο της κοινωνιας του/της».

«Η διαμαρτυρια πρεπει να επιτρεπεται στην κοινωνια, καθως ζουμε σε εναν κοσμο που αλλαζει διαρκως».

Η Αρχή Του Τέλους Της Κοινωνικής Επανάστασης Στην Ισπανία – Η Αλλοίωση Των Αντι-εκλογικών Και Αντι-κρατικών Θέσεων Της CNT Και Της FAI

(Έχουν συμπληρωθεί 70 χρόνια από το τέλος της κοινωνικής επανάστασης στην Ισπανία και πολλά ζητήματα παραμένουν «ανοιχτά», εμποδίζοντας το ξεκαθάρισμα για μια κατανόηση σε βάθος των αιτιών της αποτυχίας και την αντιμετώπιση πολλών αρνητικών καταστάσεων –που δυστυχώς επαναλαμβάνονται σε πολλές περιπτώσεις– ώστε να ουσιαστικοποιηθούν οι διεργασίες ,που θα αναδείξουν την σημασία της αναρχικής επανάστασης. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια συμβολή –και όχι η μοναδική– σ’ αυτήν την κατεύθυνση).

B. I. Λένιν, TA KAΘHKONTA TΩN TMHMATΩN TOY EΠANAΣTATIKOY ΣTPATOY

B. I. Λένιν

B. I. Λένιν 

TA KAΘHKONTA TΩN TMHMATΩN TOY EΠANAΣTATIKOY ΣTPATOY

1) Aυτοτελείς πολεμικές επιχειρήσεις

2) καθοδήγηση πλήθους.

Tα τμήματα θα μπορούσαν να είναι οποιασδήποτε αριθμητικής δύναμης,αρχίζοντας από δυό-τρία άτομα. Tα τμήματα πρέπει να εξοπλίζονται μόνα τους, με ό,τι μπορεί ο καθένας (τουφέκι, περίστροφο, βόμβα, μαχαίρι, σιδερένια γροθιά, ρόπαλο, κουρέλι με πετρέλαιο για εμπρησμό, σκοινί ή ανεμόσκαλα, φτυάρι για το στήσιμο οδοφραγμάτων, καλούπια πυροξηλίνης, αγκαθωτό σύρμα, καρφιά (ενάντια στο ιππικό) κτλ., κτλ. Σε καμιά περίπτωση να μην περιμένουν βοήθεια από τρίτους, από τα πάνω, απ’ έξω, μα να τα προμηθεύονται όλα μόνοι τους.

Μισώ τους αδιάφορους [Γκράμσι]

Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους. Πιστεύω ότι το να ζεις σημαίνει να εντάσσεσαι κάπου. Όποιος ζει πραγματικά δεν μπορεί να μην είναι πολίτης και ενταγμένος. Η αδιαφορία είναι αβουλία, είναι παρασιτισμός, είναι δειλία, δεν είναι ζωή. Γι’ αυτό μισώ τους αδιάφορους.

Η αδιαφορία είναι το νεκρό βάρος της ιστορίας. Η αδιαφορία δρα δυνατά πάνω στην ιστορία. Δρα παθητικά, αλλά δρα. Είναι η μοιρολατρία. Είναι αυτό που δεν μπορείς να υπολογίσεις. Είναι αυτό που διαταράσσει τα προγράμματα, που ανατρέπει τα σχέδια που έχουν κατασκευαστεί με τον καλύτερο τρόπο.

Είναι η κτηνώδης ύλη που πνίγει την ευφυΐα. Αυτό που συμβαίνει, το κακό που πέφτει πάνω σε όλους, συμβαίνει γιατί η μάζα των ανθρώπων απαρνείται τη βούλησή της, αφήνει να εκδίδονται νόμοι που μόνο η εξέγερση θα μπορέσει να... καταργήσει, αφήνει να ανέβουν στην εξουσία άνθρωποι που μόνο μια ανταρσία θα μπορέσει να ανατρέψει. Μέσα στη σκόπιμη απουσία και στην αδιαφορία λίγα χέρια, που δεν επιτηρούνται από κανέναν έλεγχο, υφαίνουν τον ιστό της συλλογικής ζωής, και η μάζα είναι σε άγνοια, γιατί δεν ανησυχεί. Φαίνεται λοιπόν σαν η μοίρα να συμπαρασύρει τους πάντες και τα πάντα, φαίνεται σαν η ιστορία να μην είναι τίποτε άλλο από ένα τεράστιο φυσικό φαινόμενο, μια έκρηξη ηφαιστείου, ένας σεισμός όπου όλοι είναι θύματα, αυτοί που τον θέλησαν κι αυτοί που δεν τον θέλησαν, αυτοί που γνώριζαν κι αυτοί που δεν γνώριζαν, αυτοί που ήταν δραστήριοι κι αυτοί που αδιαφορούσαν.

Κάποιοι κλαψουρίζουν αξιοθρήνητα, άλλοι βλαστημάνε χυδαία, αλλά κανείς ή λίγοι αναρωτιούνται: αν είχα κάνει κι εγώ το χρέος μου, αν είχα προσπαθήσει να επιβάλλω τη βούλησή μου, θα συνέβαινε αυτό που συνέβη;

Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων. Ζητώ να μου δώσει λογαριασμό ο καθένας απ’ αυτούς με ποιον τρόπο έφερε σε πέρας το καθήκον που του έθεσε και του θέτει καθημερινά η ζωή, γι’ αυτό που έκανε και ειδικά γι’ αυτό που δεν έκανε. Και νιώθω ότι μπορώ να είμαι αδυσώπητος, ότι δεν μπορώ να χαλαλίσω τον οίκτο μου, ότι δεν μπορώ να μοιραστώ μαζί τους τα δάκρυά μου.

Είμαι ενταγμένος, ζω, νιώθω ότι στις συνειδήσεις του χώρου μου ήδη πάλλεται η δραστηριότητα της μελλοντικής πόλης, που ο χώρος μου χτίζει. Και μέσα σ’ αυτήν την πόλη η κοινωνική αλυσίδα δεν βαραίνει τους λίγους, μέσα σ’ αυτήν κάθε συμβάν δεν οφείλεται στην τύχη, στη μοίρα, μα είναι ευφυές έργο των πολιτών. Δεν υπάρχει μέσα σ’ αυτήν κανείς που να στέκεται να κοιτάζει από το παράθυρο ενώ οι λίγοι θυσιάζονται, κόβουν τις φλέβες τους. Ζω, είμαι ενταγμένος. Γι’ αυτό μισώ αυτούς που δεν συμμετέχουν, μισώ τους αδιάφορους».

Μετάφραση Τόνια Τσίτσοβιτς

Ο ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΕΑΡΟΥ ΓΚΙΟΡΓΚΙ ΛΟΥΚΑΤΣ

 Γκιόργκι Λούκατς

(μέρος 1)

Ο Γκιόργκι Λουκάτς κατέχει ιδιαίτερη θέση ανάμεσα στους θεωρητικούς της μαρξιστικής φιλοσοφίας. Αν και το συγγραφικό του έργο θα μπορούσε σχηματικά να διαιρεθεί σε τέσσερις φάσεις[1], ο θεματικός πλούτος του έργου του δύσκολα κατηγοριοποιείται σε ενότητες. Κάποιες αδρές γραμμές που χαρακτηρίζουν το έργο του είναι η Αισθητική, που αποτελεί συχνά το θεματικό του κέντρο, η Ιστορία της Πολιτικής Φιλοσοφίας και η Οντολογία του Κοινωνικού Είναι και η Ηθική στη Φιλοσοφία της Ιστορίας. Η «Ιστορία και Ταξική Συνείδηση»[2] του Λούκατς πρόκειται για μια μνημειώδη συμβολή στη φιλοσοφία. 

Το Ζήτημα Της Εξουσίας Στον Αλτουσέρ Και Τον Φουκώ

Φουκώ

Αλτουσέρ

Στο παρόν κείμενο θα επιχειρήσουμε να διερευνήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ο Αλτουσέρ και ο Φουκώ διαπραγματεύονται την έννοια της εξουσίας. Ο λόγος της διερεύνησης αυτής προκύπτει, όπως θα δούμε και εκτενέστερα, από τις ούτως ή άλλως υπαρκτές συγκλίσεις (αλλά και τις αποκλίσεις) των εν λόγω στοχαστών, καθώς και οι δύο μοιράζονται τρόπον τινά την ίδια ιστορική και διανοητική αφετηρία [1]. Βεβαίως, με το πέρασμα του χρόνου τα έργα τους αποκλίνουν σημαντικά, ιδίως σ’ ό,τι αφορά το πολιτικό διακύβευμα που πρεσβεύει το καθένα, σε σημείο που να οδηγούνται σε αντιπαράθεση [2] .

Κείμενα Κ.Καστοριάδη

K. Καστοριάδης

Καστοριάδης: Η αντιφατική ταυτότητα των Νεοελλήνων

«…Τα κεντρικά στοιχεία του Ελληνικού δράµατος είναι, από τη µια µεριά, η τριπλή αναφορά που περιέχει για µας η παράδοση: αναφορά στους αρχαίους Έλληνες, αναφορά στο Βυζάντιο, αναφορά στην λαϊκή ζωή και κουλτούρα, όπως αυτή δηµιουργήθηκε στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου και κάτω από την Τουρκοκρατία. Από την άλλη µεριά, η αντιφατική και, θα µπορούσε να πει κανείς, ψυχοπαθολογική σχέση µας µε τον δυτικοευρωπαϊκό πολιτισµό, που περιπλέκεται ακόµα περισσότερο από το γεγονός ότι ο πολιτισµός αυτός έχει µπει εδώ και δεκαετίες σε µία φάση έντονης κρίσης και υποβόσκουσας αποσύνθεσης.

Ο Παντελής Πουλιόπουλος και η Αριστερά

Παντελής Πουλιόπουλος

του Αντώνη Νταβανέλλου

Τις επόμενες ημέρες θα κυκλοφορήσει -από τις εκδόσεις Red Marks, με επιμέλεια και εισαγωγή του σ. Δ. Κατσορίδα- ένα μικρό βιβλίο με κείμενα του Παντελή Πουλιόπουλου που αφορούν την περίοδο της «αυγής» του κομουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ. Πρόκειται για κείμενα του 1924 που αναφέρονται στη σύγκρουση της τριτοδιεθνιστικής ηγεσίας του ΚΚΕ με το «μενσεβικισμό» στην Ελλάδα. Αλλά και για κείμενα του 1927 που αφορούν την πρώιμη αντιπαράθεση ενός σημαντικού τμήματος αυτής της ηγεσίας, γύρω από τον Π. Πουλιόπουλο, με τη σταλινική ομάδα των «απεσταλμένων της Διεθνούς» που επρόκειτο να κυριαρχήσει στο ΚΚΕ, με κεντρική φιγούρα το Ν. Ζαχαριάδη. Όπως σημειώνει ο Δ. Κατσορίδας, είναι κείμενα που περιγράφουν την πορεία του ΚΚΕ από την μπολσεβικοποίηση στη σταλινοποίηση.

Συνοπτική Ιστορία Του Μαχνοβιτικού Κινήματος (μαχνοβτσίνα)

Γράφτηκε από τον/την ngnm

Μια συνοπτική παρουσίαση της ιστορίας του Μαχνοβίτικου Κινήματος (Μαχνοβτσίνα) που μεταφράσαμε από το «Αναρχισμός: Από τη θεωρία στην πράξη» του Ντανιέλ Γκερέν. Οι πηγές του είναι κυρίως από την ιστορική καταγραφή του Πήτερ Αρσίνωφ. Εκτιμώντας ότι υπάρχουν αρκετά κενά στην ιστορική μνήμη των Αναρχικών συντρόφων σχετικά με το Μαχνοβίτικο Κίνημα, δημοσιεύουμε αυτό το απόσπασμα ενώ κανονικά υπήρχαν άλλες προτεραιότητες στη μεταφραστική δουλειά της ομάδας μας (Mμαχνοβίτες). Οι σημειώσεις-υπογραμμίσεις είναι δικές μας. 

Κομμουνιστές Στρατιώτες Στο Μικρασιατικό Μέτωπο

Του Σεϊτ Αλντογκάν

Πρόσφατα ένας Τούρκος ποιητής, ο Τουγλού Κεσκίν, κυκλοφόρησε ένα καινούργιο βιβλίο του με τίτλο «Ζήτω η επανάσταση».

Σ’ αυτό το βιβλίο του περιέχονται αρκετά ποιήματα του στα οποία γίνεται αναφορά σε 200 Ελληνες στρατιώτες που εκτελέστηκαν, με εντολή της ηγεσίας του ελληνικού στρατού, την 1η Γενάρη του 1921, στην Σμύρνη, γιατί δεν δέχτηκαν να πολεμήσουν ενάντια στον Τουρκικό λαό.

Η Kρίση Φέρνει Μεγα-Κέρδη

Κατά 92 δισεκατομμύρια δολάρια αυξήθηκαν τα καθαρά έσοδά των 400 πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη, φτάνοντας τα 4.1 τρισεκατομμύρια δολάρια. Αθροιστικά η «αξία» τους ξεπερνά το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της Γερμανίας.

Η ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (1919) ΚΑΙ Η ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΑΡΤΑΚΟΥ

του Κ. Ρουσίτη / 5-1-2013

Το 1919 η Ευρώπη καταρρέει μετά από 4 χρόνια πολέμου κάτω από τα χτυπήματα της εξέγερσης.

Με το τέλος του Α’ Παγκοσμίου πολέμου ο ευρωπαϊκός καπιταλισμός βρέθηκε μπροστά στη θανάσιμη απειλή της σοσιαλιστικής επανάστασης. Στη Ρωσία οι εργάτες κατόρθωσαν να στήσουν τη δική τους εξουσία. Η σκυτάλη πέρασε στη γερμανική εργατική τάξη. Όμως, δυστυχώς, η επανάσταση στη Γερμανία ηττήθηκε ενώ οι ηρωικοί ηγέτες της δολοφονήθηκαν. Το κόκκινο ξέφωτο στη σμπαραλιασμένη και παρηκμασμένη καπιταλιστική Ευρώπη άρχισε, από την ήττα εκείνη, να υποχωρεί.

Ο Nόμος Tης Πτώσης Του Ποσοστού Κέρδους Στον Καπιταλισμό

Παρουσίαση της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους στον καπιταλισμό. 

Πηγές: 

α) Κώστας Κάππος, Κριτική των καπιταλιστικών ολοκληρώσεων (Ευρωπαϊκή Ένωση εναντίον των ευρωπαϊκών λαών) β έκδοση 1994

Μπαρμπα-Γιάννης Ταμτάκος 1908-2008

Γιάννης Ταμτάκος

Ο Γιάννης Ταμτάκος ήταν αγωνιστής αρχικά του τροτσκισμού και μετέπειτα του αναρχισμού που έζησε και δραστηριοποιήθηκε στην Ελλάδα. Για την δράση του διώχτηκε τόσο από το κράτος όσο και από τους σταλινικούς. Ήταν ο τελευταίος επιζών ηγέτης της μεγάλης απεργίας του 1936 στη Θεσσαλονίκη.

Γεννήθηκε το 1908 στις Φώκιες. Πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία το 1914, επέστρεψε το 1914 στην πόλη που γεννήθηκε για να την αφήσει οριστικά το 1922. Από 6 ετών άρχισε να εργάζεται πουλώντας κουλούρια και ως λούστρος. Το 1918 – 1919, σε ηλικία 11 ετών, συμμετείχε για πρώτη φορά σε μια εργατική συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά στη συνοικία της Eυαγγελίστριας της Θεσσαλονίκης. Πλησιάστηκε από τους υποστηρικτές του αρχειομαρξισμού το 1924.

Νόμος Και Εξουσία / του Πιοτρ Κροπότκιν

Πιοτρ Κροπότκιν

«Όταν η αμάθεια κυριαρχεί στην κοινωνία κι η αταξία στα μυαλά των ανθρώπων, οι νόμοι πολλαπλασιάζονται, η νομοθεσία προσδοκάται να τα κάνει όλα, κι ενώ κάθε καινούργιος νόμος είναι ένα νέο στραβοπάτημα, οι άνθρωποι οδηγούνται συνεχώς στο ν’ απαιτούν απ’ αυτόν ό,τι μπορεί να προκύψει μονάχα από τους ίδιους, από την δική τους εκπαίδευση και την δική της ηθική». Δεν είναι επαναστάτης αυτός που τα λέει αυτά ούτε έστω ένας μεταρρυθμιστής. Είναι ο νομικός Dalloy, συγγραφέας της συλλογής του Γαλλικού δικαίου που είναι γνωστή σαν «Ευρετήριο της Νομοθεσίας». Κι όμως, μολονότι αυτές οι γραμμές γράφτηκαν από ‘ναν άνθρωπο, ο οποίος ήταν ο ίδιος δημιουργός και θαυμαστής του νόμου, εκφράζουν τέλεια την ανώμαλη κατάσταση της κοινωνίας μας.

Ραούλ Βανεγκέμ: “Ο Μάης του 68 τώρα ξεκινά”

Ο Βανεγκέμ δέχτηκε να απαντήσει μέσω e-mail σε μια σειρά ερωτήσεων που του έθεσε ο Guy Deplat για λογαριασμό της εφημερίδας Libre Belgique, υπό τον όρο ότι οι απαντήσεις του θα δημοσιευτούν αυτούσιες και χωρίς περικοπές. Η «συνέντευξη» δημοσιεύτηκε στις 30 Απρίλη 2008

Μισώ Την Πρωτοχρονιά / του Αντόνιο Γκράμσι

Του Αντόνιο Γκράμσι

Κάθε πρωί, καθώς ξυπνώ άλλη μια φορά κάτω από το πέπλο του ουρανού, νιώθω πως για μένα είναι πρωτοχρονιά. Γι΄ αυτό μισώ τις πρωτοχρονιές με καθορισμένη ημερομηνία, που μετατρέπουν τη ζωή και το ανθρώπινο πνεύμα σε μια εμπορική επιχείρηση, με τον ωραίο τους απολογισμό, με τον ισολογισμό τους και την πρόβλεψη για το νέο διαχειριστικό έτος. 

Ακυρώνουν την αίσθηση της συνέχειας της ζωής και του πνεύματος. Καταλήγει κανείς να πιστεύει πραγματικά ότι μεταξύ των ετών υπάρχει συνέχεια, κι ότι ξεκινά μια νέα ιστορία, και βάζει κανείς στόχους, και μετανιώνει για τις αστοχίες κτλ κτλ. Αυτό είναι ένα γενικότερο σφάλμα των ημερομηνιών.

Αυτόνομα Κινήματα και Εξουσία / των Θοδωρή Καρυώτη και Αντώνη Μπρούμα

    

“[…] για μας το περιεχόμενο του επαναστατικού προτάγματος είναι να γίνουν οι άνθρωποι ικανοί να παίρνουν στα χέρια τους τις υποθέσεις τους και το μόνο μέσο για να αποκτήσουν αυτή την ικανότητα είναι να παίρνουν τις υποθέσεις τους στα χέρια τους όλο και περισσότερο”.

Καστοριάδης (1979).

Η κοινωνική αναμέτρηση διεξάγεται σήμερα με πολεμικούς όρους. Η καπιταλιστική κυριαρχία επιλύει τις σύγχρονες αντιφάσεις της όχι με την παραχώρηση δικαιωμάτων και προνομίων στα κατώτερα στρώματα, όπως έκανε στο παρελθόν, αλλά με την εγκαθίδρυση μιας μόνιμης κατάστασης εξαίρεσης, όπου όλα τα μέτρα κοινωνικής μηχανικής είναι νομιμοποιημένα και κάθε είδους διαμαρτυρία θεωρείται εχθροπραξία. Η εύρεση των νέων ισορροπιών αποτελεί ακόμη ζητούμενο, που θα απαντηθεί με την αλλαγή –ή μη– των συσχετισμών δύναμης από την είσοδο των από κάτω στο προσκήνιο της πολιτικής. Σε αυτό το κοινωνικοιστορικό πλαίσιο αναδύεται στην Ευρώπη το ενδεχόμενο κυβερνήσεων της αριστεράς, με προμετωπίδα τον ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα και το νεοφερμένο Podemos στην Ισπανία, ως αντιπαραβολή στο ενδεχόμενο ενός νεοφιλελεύθερου αυταρχισμού, κοινωνικά παγιωμένου σε εθνικιστικές βάσεις.

Τρότσκι: “Προβλήματα Της Καθημερινής Ζωής”

Το 1923, σε μια Ρωσία επαναστατημένη αλλά και βαθιά πληγωμένη από τα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, των εξωτερικών επεμβάσεων και του εμφυλίου, ο Λέων Τρότσκι, καλεί εικοσιπέντε μπολσεβίκες εργάτριες κι εργάτες, στην Μόσχα, για να συζητήσει, γύρω από τις μεθόδους και τις πρακτικές τις μπολσεβίκικης προπαγάνδας.

Γρήγορα οι συζητήσεις ξεπερνούν το αρχικό περιεχόμενό τους κι επεκτείνονται σε μια σειρά πτυχές της καθημερινής ζωής των εργατών στην μετεπαναστατική και μετεμφυλιακή Ρωσία. Για την μάχη ενάντια στις ιδέες και τις πρακτικές της καταπίεσης, στην οικογένεια, στο χώρο δουλειάς και σε κάθε προσωπική σχέση. O Tρότσκι, βασισμένος στις συζητήσεις αυτές, δημοσίευσε μια σειρά άρθρων στην Πράβδα. Tα άρθρα αυτά, μαζί με τα στενογραφημένα πρακτικά των συνεδριάσεων, αποτελούν τα δύο μέρη του βιβλίου “Τα προβλήματα της καθημερινής ζωής”.

Νίκος Πλουμπίδης 1902 - 1954

του Ν. Μπογιόπουλου

Νίκος Πλουμπίδης

Φορούσε μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο. Ηταν ντυμένος λες και πήγαινε σε γιορτή. Γύρω στις 5 το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ο τόπος που είχε επιλεγεί ήταν η Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί. Περνώντας δίπλα από τους δημοσιογράφους, δεμένος ακόμα με τις χειροπέδες, κοντοστέκεται. Τους χαιρετά.