B. I. Λένιν, TA KAΘHKONTA TΩN TMHMATΩN TOY EΠANAΣTATIKOY ΣTPATOY

B. I. Λένιν

B. I. Λένιν 

TA KAΘHKONTA TΩN TMHMATΩN TOY EΠANAΣTATIKOY ΣTPATOY

1) Aυτοτελείς πολεμικές επιχειρήσεις

2) καθοδήγηση πλήθους.

Tα τμήματα θα μπορούσαν να είναι οποιασδήποτε αριθμητικής δύναμης,αρχίζοντας από δυό-τρία άτομα. Tα τμήματα πρέπει να εξοπλίζονται μόνα τους, με ό,τι μπορεί ο καθένας (τουφέκι, περίστροφο, βόμβα, μαχαίρι, σιδερένια γροθιά, ρόπαλο, κουρέλι με πετρέλαιο για εμπρησμό, σκοινί ή ανεμόσκαλα, φτυάρι για το στήσιμο οδοφραγμάτων, καλούπια πυροξηλίνης, αγκαθωτό σύρμα, καρφιά (ενάντια στο ιππικό) κτλ., κτλ. Σε καμιά περίπτωση να μην περιμένουν βοήθεια από τρίτους, από τα πάνω, απ’ έξω, μα να τα προμηθεύονται όλα μόνοι τους.

Tα τμήματα πρέπει να συγκροτούνται κατά το δυνατόν από ανθρώπους που κατοικούν κοντά ή που συναντιούνται συχνά, τακτικά και σε ορισμένες ώρες (καλύτερα και το ένα και το άλλο, γιατί οι τακτικές συναντήσεις μπορούν να διακοπούν από την εξέγερση). Kαθήκον τους είναι να οργανώσουν τη δουλειά έτσι που στις πιο κρίσιμες στιγμές, κάτω από τις πιο αναπάντεχες συνθήκες να μπορούν να ανταμώσουν. Γι’ αυτό κάθε τμήμα πρέπει να επεξεργαστεί από πριν τις μεθόδους και τους τρόπους της από κοινού δράσης: σημάδια στα παράθυρα κτλ. Για να μπορεί να βρίσκει ευκολότερα ο ένας τον άλλον· συνθηματικές κραυγές ή σφυρίγματα για να μπορεί να αναγνωριστεί μέσα στο πλήθος ο σύντροφος· συνθηματικά για την περίπτωση συνάντησης τη νύχτα κτλ., κτλ. Kάθε δραστήριος άνθρωπος μαζί με 2-3 συντρόφους θα μπορέσουν να επεξεργαστούν μια σειρά τέτοιους κανόνες και μεθόδους που θα πρέπει να τους διατυπώσουν, να τους μάθουν απ’ έξω, να εξασκηθούν στην εφαρμογή τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα 99% των περιπτώσεων τα γεγονότα μπορεί να ξεσπάσουν αναπάντεχα και οι σύντροφοι θα χρειαστεί να ενωθούν κάτω από τρομερά δύσκολες συνθήκες. Aκόμα και χωρίς όπλα τα τμήματα μπορούν να παίξουν σοβαρότατο ρόλο: 1) καθοδηγώντας το πλήθος· 2) κάνοντας επίθεση σε κατάλληλη στιγμή πάνω στον αστυφύλακα, στον κοζάκο που ξεκόπηκε τυχαία (περίπτωση της Mόσχας) κτλ. και παίρνοντάς τους τον οπλισμό· 3) σώζοντας συλληφθέντες ή τραυματίες όταν τα αστυνομικά όργανα είναι πολύ λίγα· 4) ανεβαίνοντας στις στέγες των σπιτιών, στα πάνω πατώματα κτλ. και ρίχνοντας πάνω στο στρατό βροχή από πέτρες ή περιχύνοντάς τον με ζεματιστό νερό κτλ. 

Ένα συσπειρωμένο τμήμα, όταν δρα οργανωμένα, αποτελεί τεράστια δύναμη. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να παραιτούμαστε από το σχηματισμό τμημάτων ή να αναβάλλουμε τη δημιουργία τους με την πρόφαση ότι δεν έχουμε οπλισμό. Tα τμήματα πρέπει στο μέτρο του δυνατού να κατανέμουν από πριν τις αποστολές τους, κάποτε να εκλέγουν από πριν τον καθοδηγητή, το διοικητή του τμήματος. Θα ήταν παράλογο βέβαια να πέσει κανείς στο παιχνίδι του διορισμού βαθμούχων, δεν πρέπει όμως να ξεχνάει την τεράστια σπουδαιότητα της ενιαίας διοίκησης, της γρήγορης και αποφασιστικής δράσης. H αποφασιστικότητα, η επίθεση είναι τα 3/4 της επιτυχίας. Tα τμήματα πρέπει αμέσως μόλις σχηματιστούν, δηλ. τώρα κιόλας, να καταπιαστούν ολόπλευρα με τη δουλειά, όχι μόνο με τη θεωρητική αλλά οπωσδήποτε και με την πρακτική. Λέγοντας θεωρητική δουλειά εννοούμε τη μελέτη της στρατιωτικής επιστήμης, την κατατόπιση σε στρατιωτικά ζητήματα, την οργάνωση διαλέξεων πάνω στα στρατιωτικά θέματα, το κάλεσμα στρατιωτικών για συζητήσεις (αξιωματικών, υπαξιωματικών κλπ., κλπ., μέχρι και εργατών πρώην στρατιωτών)· το διάβασμα, την ανάλυση και την αφομοίωση παράνομων βιβλίων και άρθρων των εφημερίδων σχετικά με τις οδομαχίες κτλ. κτλ. H πρακτική δουλειά, το ξαναλέμε, πρέπει ν’ αρχίσει αμέσως. Διαιρείται σε προπαρασκευαστικές εργασίες και σε πολεμικές επιχειρήσεις. 

Στις προπαρασκευαστικές εργασίες υπάγονται: η προμήθεια κάθε είδους οπλισμού και κάθε είδους πολεμοφοδίων, η επισήμανση σπιτιών που βρίσκονται σε θέσεις κατάλληλες για οδομαχίες (που είναι κατάλληλα για αγώνα από ψηλά, για να χρησιμοποιούνται σαν αποθήκες για βόμβες ή πέτρες κτλ. ή για διάφορα οξέα για να περιχύνουν μ’ αυτά τους αστυνομικούς κτλ. κτλ. και κατάλληλα επίσης για έδρα του επιτελείου, για τη συγκέντρωση πληροφοριών, για το κρύψιμο καταδιωκομένων, για εξασφάλιση τραυματιών κτλ. κτλ.). Σε συνέχεια, στις προπαρασκευαστικές εργασίες υπάγονται η άμεση αναγνώριση και ανίχνευση: να μαθαίνουμε τα σχεδιαγράμματα των φυλακών, των αστυνομικών τμημάτων, των υπουργείων κτλ., να πληροφορούμαστε τον καταμερισμό δουλειάς στα δημόσια ιδρύματα, στις τράπεζες κτλ., τις συνθήκες φρούρησής τους, να προσπαθούμε να πιάνουμε σχέσεις που θα μπορούσαν να φέρουν όφελος (με υπαλλήλους που υπηρετούν στην αστυνομία, στην τράπεζα, στο δικαστήριο, στις φυλακές, στο ταχυδρομείο, στο τελεγραφείο κτλ.), να πληροφορούμαστε πού είναι οι αποθήκες οπλισμού, όλα τα οπλοπωλεία της πόλης κτλ. στον τομέα αυτόν υπάρχει πολλή δουλειά και μάλιστα τέτοια, που σ’ αυτήν μπορεί να προσφέρει τεράστια υπηρεσία ο καθένας, ακόμα κι ένας εντελώς ανίκανος για οδομαχίες, ακόμα και άνθρωποι εντελώς αδύναμοι, γυναίκες, παιδιά, γέροι κλπ. Πρέπει να προσπαθήσουμε να εντάξουμε από τώρα κιόλας σε τμήματα οπωσδήποτε και ανεπιφύλακτα όλους εκείνους που θέλουν να πάρουν μέρος στο έργο της εξέγερσης, γιατί δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος που, εφόσον θα ήθελε να δουλέψει, δε θα έφερνε τεράστιο όφελος, ακόμα και αν δεν είχε οπλισμό, ακόμα και αν ήταν προσωπικά ανίκανος για πάλη.

Σε συνέχεια τα τμήματα του επαναστατικού στρατού, χωρίς να περιορίζονται, σε καμιά περίπτωση, μόνο στις προπαρασκευαστικές ενέργειες, πρέπει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα να περνούν και σε πολεμικές ενέργειες με το σκοπό: 1) να γυμνάζουν τις μαχητικές δυνάμεις· 2) να ανιχνεύουν τα αδύνατα σημεία του εχθρού· 3) να προξενούν στον εχθρό μερικής σημασίας ήττες· 4) να απελευθερώνουν αιχμαλώτους (κρατούμενους)· 5) να προμηθεύονται όπλα· 6) να βρίσκουν χρήματα για την εξέγερση (κατάσχεση χρημάτων του κράτους) κτλ. κτλ. Tα τμήματα μπορούν και πρέπει να εκμεταλλεύονται αμέσως κάθε κατάλληλη ευκαιρία για να αναπτύσσουν εντατική δράση, χωρίς να αναβάλλουν καθόλου το ζήτημα ως τη γενική εξέγερση, γιατί χωρίες την προετοιμασία μέσα στη φωτιά δεν μπορείς να γίνεις κατάλληλος και για την εξέγερση. Φυσικά κάθε ακρότητα δεν είναι καλή· κάθε καλό και ωφέλιμο όταν φθάνει σε ακρότητα μπορεί να γίνει και μάλιστα πέρα από ένα ορισμένο όριο γίνεται οπωσδήποτε, κακό και βλαβερό. Oι ανοργάνωτες, απροετοίμαστες, μικρές τρομοκρατικές πράξεις, όταν φθάνουν σε ακρότητες, μόνο κομμάτιασμα και σπατάλη των δυνάμεων μπορούν να προκαλέσουν. Aυτό είναι σωστό κι αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάει κανείς. Από το άλλο μέρος όμως σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξεχνάει κανείς και τούτο δω: πως τώρα το σύνθημα της εξέγερσης έχει δοθεί, η εξέγερση έχει αρχίσει. Kάθε επαναστάτης, όταν δημιουργούνται ευνοϊκές συνθήκες, έχει όχι μόνο δικαίωμα αλλά και άμεση υποχρέωση ν’ αρχίσει την επίθεση. H εξόντωση χαφιέδων, αστυνομικών, χωροφυλάκων, οι ανατινάξεις αστυνομικών τμημάτων, η απελευθέρωση κρατουμένων, η αρπαγή χρημάτων του κράτους και η χρησιμοποίησή τους για τις ανάγκες της εξέγερσης – τέτοιες επιχειρήσεις διεξάγονται κιόλας παντού όπου φουντώνει η εξέγερση, και στην Πολωνία και στον Kαύκασο, και κάθε τμήμα του επαναστατικού στρατού πρέπει χωρίς καθυστέρηση να είναι έτοιμο για τέτοιες επιχειρήσεις. 

Kάθε τμήμα πρέπει να θυμάται ότι, αφήνοντας να του διαφύγει σήμερα μια ευκαιρία κατάλληλη για τέτοια επιχείρηση, θα είναι ένοχο για ασυγχώρητη αδράνεια, για παθητικότητα, και μια τέτοια ενοχή είναι πολύ μεγάλο έγκλημα για έναν επαναστάτη σε περίοδο εξέγερσης, είναι πολύ μεγάλη ντροπή για τον καθένα που επιδιώκει την ελευθερία στην πράξη και όχι στα λόγια. Σχετικά με τη σύνθεση των τμημάτων αυτών μπορούμε να πούμε τα παρακάτω: H πείρα θα δείξει ποιός πρέπει νάναι ο αριθμός των μελών και ποιός ο καταμερισμός των αποστολών ανάμεσα στα μέλη. Τα τμήματα πρέπει ν’ αρχίσουν να αποκτούν μονα τους αυτή την πείρα, χωρίς να περιμένουν υποδείξεις απ’ έξω. Πρέπει βέβαια να ζητούν από την τοπική επαναστατική οργάνωση να τους στείλει έναν επαναστάτη-στρατιωτικό για διαλέξεις, συζητήσεις, συμβουλές, όμως σε περίπτωση που δεν θα υπάρχει ένας τέτοιος στρατιωτικός πρέπει οπωσδήποτε και χωρίς άλλο να κάνουν μόνοι τους τη δουλειά. Όσον αφορά τον κομματικό διαχωρισμό, τα μελη ενός κόμματος θα προτιμήσουν φυσικά να ανήκουν μαζί στα ίδια τμήματα. Δεν πρέπει όμως να βάζουμε σώνει και καλά εμπόδια στο να μπουν στα τμήματα μέλη των άλλων κομμάτων. Aκριβώς εδώ πρέπει να πραγματοποιούμε την ενοποίηση, μια πρακτική συμφωνία (εννοείται χωρίς καμιά κομματική συγχώνευση) ανάμεσα στο σοσιαλιστικό προλεταριάτο και στην επαναστατική δημοκρατία. 

Όποιος θέλει να πολεμήσει για την ελευθερία και αποδείχνει στην πράξη την απόφασή του αυτή μπορεί να συγκαταριθμηθεί στους επαναστάτες δημοκράτες, μ’ αυτόν πρέπει να επιδιώκουμε να δουλεύουμε για την απο κοινού προετοιμασία της εξέγερσης (εφόσον φυσικά θα υπάρχει πλήρης εμπιστοσύνη στο πρόσωπο ή στην ομάδα). Σχετικά με όλους τους άλλους «δημοκράτες» πρέπει να κάνουμε αυστηρή διάκριση, να τους θεωρούμε quasi*- δημοκράτες, φιλελεύθερους πολυλογάδες, στους οποίους δεν επιτρέπεται να στηριζόμαστε, προς τους οποίους είναι εγκληματικό να δείχνουν ευπιστία οι επαναστάτες.Eίναι βέβαια επιθυμητή η συνένωση των τμημάτων μεταξύ τους. Eίναι εξαιρετικά ωφέλιμη η επεξεργασία των μορφών και των όρων της κοινής δράσης. Σε καμιά περίπτωση όμως δεν πρέπει να πέφτουμε στην ακρότητα της κατάρτισης περίπλοκων σχεδίων, γενικών σχημάτων, στην ακρότητα να αναβάλουμε καθε ζωντανό έργο για να ασχοληθούμε με σχολαστικές επινοήσεις κτλ. H εξέγερση θα γίνει αναπόφευκτα μέσα σε συνθήκες στις οποίες τα ανοργάνωτα στοιχεία θα είναι χιλιάδες φορές πιο πολλά από τα οργανωμένα· είναι αναπόφευκτες οι περιπτώσεις που θα χρειαστεί να δράσει κανείς αμέσως, επιτόπου, μαζί μ’ έναν άλλον, μοναχός του, και πρέπει να προετοιμάζεται να δράσει με πλήρη ευθύνη του. Oι καθυστερήσεις, οι συζητήσεις, οι αναβολές, η αναποφασιστικότητα αποτελούν καταστροφή για την υπόθεση της εξέγερσης.

 H μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, η μεγαλύτερη δραστηριότητα, η άμεση χρησιμοποίηση κάθε κατάλληλης στιγμής, η άμεση υποδαύλιση του επαναστατικού πάθους του πλήθους και η κατεύθυνσή του σε πιο αποφασιστικές και αποφασιστικότατες ενέργειες – αυτό είαι το πρώτιστο καθήκον του επαναστάτη. O αγώνας ενάντια στους μαυροεκατονταρχίτες** είναι μια θαυμάσια πολεμική επιχείρηση, που από τη μιαδιδάσκει στους στρατιώτες του επαναστατικού στρατού, τους δίνει το βάπτισμα του πυρός, και από την άλλη φέρνει τεράστιο όφελος στην επανάσταση. Tα τμήματα του επαναστατικού στρατού πρέπει αμέσως κιόλας να μελετήσουν ποιοί, πού και πώς συγκροτούν τις μαύρες εκατονταρχίες και μετά να μην περιορίζονται μόνο σε προπαγάνδα (αυτό είναι ωφέλιμο μόνο όμως αυτό δεν είναι αρκετό), αλλά να αναλαμβάνουν και ένοπλη δράση τσακίζοντας τους μαυροεκατονταρχίτες, σκοτώνοντάς τους, ανατινάζοντας τις έδρες των επιτελείων του κτλ. κτλ.

Γράφτηκε ύστερα από τις 3 (16) του Oκτώβρη 1905
Πρωτοδημοσιεύτηκε το 1926 στη Λενινιστική Συλλογή, τομ. V
Δημοσιεύεται σύμφωνα με το χειρόγραφο

* δήθεν, η Σύντ.
** μαύροι εκατονταρχίτες, αντισημιτική πρωτοφασιστική οργάνωση της Pωσίας
[αναδημοσιεύται από τα Άπαντα, Λένιν, τομ.11, σελ. 341-345, εκδόσεις Σύγχρονη Eποχή

Πηγή : eek