Του Γιάν. Αγγ.
Οι χθεσινές αποφάσεις των υπουργών οικονομικών της Ευρωζώνης για το πως “από κοινού” θα αντιμετωπίσουν την διπλή καταιγίδα της πανδημίας και της οικονομικής κατάρρευσης απέδειξαν ότι η “λογική” του “ο σώζων εαυτόν σωθήτω” παραμένει κυρίαρχη μέσα στην κρίση του κεφαλαίου στην Ευρώπη.
Παρά την σαφή προσπάθεια από τους πολιτικούς εκπροσώπους του ευρωπαϊκού κεφαλαίου να παρουσιασθούν οι χθεσινές αποφάσεις του Eurogroup σαν “βάλσαμο” στις εξαιρετικά πρωτοφανείς δυσκολίες των χώρων της Ευρωζώνης και ειδικά των χωρών που έχουν πληγεί περισσότερο από τον covid-19, η πραγματική “βοήθεια” που αποφάσισαν είναι εντελώς ασύμβατη με το μέγεθος των αναγκών τους.
Στην πραγματικότητα “συμφώνησαν” στο απολύτως ελάχιστο που υπήρχε ως δυνατότητα από την πρώτη φάση του Eurogroup την περασμένη Τρίτη. Το “πακέτο” είναι 540 δις ευρώ από τρεις πηγές.
Η πρώτη είναι ο ESM από τον οποίο θα δοθούν δάνεια 240 δις ευρώ.
Η δεύτερη είναι δάνεια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ύψους 200 δις ευρώ και η τρίτη αφορά σε ένα Ταμείο που θα λειτουργήσει σαν εγγύηση για τα εθνικά Ταμεία επιδομάτων ανεργίας με 100 δις ευρώ.
Από τα τρία χρηματοδοτικά μέσα που αποφασίσθηκαν για άμεση χρήση μέχρι του ποσού των 540 δις ευρώ, ένα “εργαλείο”, αυτό του ESM αποκαλύπτει την σαφή ανεπάρκεια των χθεσινών αποφάσεων. Τα δάνεια που οι χώρες μέλη θα ζητήσουν από αυτό, μπορούν να είναι απαλλαγμένα δημοσιονομικών (μνημονιακών) προϋποθέσεων μόνο στο βαθμό που η χώρα σε κάθε έλεγχο είναι σε θέση να αποδεικνύει ότι έχει ξοδέψει το δάνειο για δαπάνες υγείας και μόνο, όπως διευκρίνισε ο Υπουργός Οικονομικών της Ολλανδίας, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων… Κάθε άλλη δαπάνη όπως φρόντισε με πολύ επιμέλεια να εξηγήσει ο ίδιος υπουργός θα υπόκειται στις (μνημονιακές) δεσμεύσεις του ECCL, όπως προβλέπει ο κανονισμός του ESM.
Για άλλη μια φορά η έκδοση ευρωομολόγου, δηλαδή η αμοιβαιοποίηση του χρέους για την χρηματοδότηση αντιμετώπισης της πανδημίας και της ακραίας κατάστασης ύφεσης που συνδέεται με το Lockdown σε κάθε χώρα, παραπέμπεται για το απώτερο μέλλον, αφήνοντας την Ευρωζώνη με ένα “βοήθημα” της τάξης των 540 δις ευρώ, όταν σύμφωνα με την ΕΚΤ οι ανάγκες ξεπερνούν άμεσα το 1,5 τρις ευρώ. Η υπόσχεση γερμανών και γάλλων να γίνει στο μέλλον μια συζήτηση για την δημιουργία ενός Ταμείου ανασυγκρότησης αφήνεται να αιωρείται στο ευρωπαϊκό στερέωμα προκειμένου να καλύψει την άμεση ανεπάρκεια της χθεσινής απόφασης. Στην διάρκεια των συζητήσεων τελικά από τις 8 χώρες που είχαν ζητήσει ευρωομόλογα όλοι έκαναν πίσω εκτός από τους ιταλούς που βρίσκονται σε απελπισία. Μεταξύ αυτών βέβαια και ο Σταϊκούρας για τον οποίο αναφέρθηκε ότι ούτε καν έθιξε τέτοιο θέμα στην συζήτηση…
Το εντυπωσιακό είναι ότι ακόμα και αυτή η υπόσχεση χθες δόθηκε στην δημοσιότητα με την συνοδευτική επεξήγηση ότι ούτε το Ταμείο αυτό μπορεί να ελπίζει σε ένα χρηματοδοτικό εργαλείο που θα στηρίζεται στην αμοιβαιοποίηση του χρέους.
Μετά από αυτή την κατάληξη είναι όμως μάλλον βέβαιο ότι η ΕΚΤ θα χρειασθεί να επανέλθει παρεμβατικά προκειμένου να καλύψει το “κενό” αυτό και να εξισορροπήσει έστω και έμμεσα στις αγορές συναλλάγματος τις πιέσεις που αναπόφευκτα θα δεχθεί το ευρώ.
Άλλωστε η νέα κίνηση της FED να ενισχύσει αφενός την οικονομία στις ΗΠΑ με 2,3 επιπλέον τρις δολ. και αφετέρου η απόφασή της να επεκτείνει τις αγορές της ακόμα και σε νυν “non investment grade” τίτλους (δηλαδή τα λεγόμενα “σκουπίδια”) έχει προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερες πιέσεις στην Ευρωζώνη.
Πηγή : Νέα Προοπτική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου