Διάλεξη: Για τη μαρξιστική θεωρία για τις οικονομικές κρίσει

Στα πλαίσια των διαλέξεων του μήνα, που διοργανώνει η Επιτροπή Θεωρίας του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, θα πραγματοποιηθεί και η διάλεξη του Μαρτίου 2018. 

Θέμα επίκαιρο και άκρως ενδιαφέρον έχει η διάλεξη που θα γίνει την Παρασκευή 16 Μαρτίου 2018:  

Συζητάμε για τη μαρξιστική θεωρία για τις οικονομικές κρίσεις.

Δέκα (10) χρόνια μετά την εκδήλωση της τελευταίας καπιταλιστικής κρίσης, η συζήτηση χρειάζεται να βαθύνει. Γιατί εκδηλώνονται επαναλαμβανόμενες κρίσεις στον καπιταλισμό; Πως ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Τι χαρακτήρα έχουν και ποιά είναι τα αίτιά τους;

Αυτά και άλλα κρίσιμα ερωτήματα θα απασχολήσουν τη διάλεξη που θα πραγματοποιηθεί στις 16/3 στις 7.00 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων των κεντρικών γραφείων του ΝΑΡ στην οδό Κλεισόβης 9, Πλ. Κάνιγγος, κέντρο Αθήνας.

Την εισήγηση στη διάλεξη θα κάνει ο Σταύρος Μαυρουδέας, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, ενώ θα συντονίσει ο Βασίλης Μηνακάκης, μέλος της επιτροπής θεωρίας και της ΠΕ του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση.

Για μια πολύ σύντομη εισαγωγή στο θέμα της διάλεξης, παραθέτουμε ένα αποκαλυπτικό απόσπασμα από το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος:

"Οι αστικές σχέσεις παραγωγής και συναλλαγής, οι αστικές σχέσεις ιδιοκτησίας, η σύγχρονη αστική κοινωνία που δημιούργησε ως διά μαγείας τόσο τεράστια μέσα παραγωγής και συναλλαγής μοιάζει με το μάγο που δεν μπορεί πλέον να διαφεντέψει τις χθόνιες δυνάμεις που έχει καλέσει. Εδώ και δεκαετίες η ιστορία της βιομηχανίας και του εμπορίου δεν είναι παρά η ιστορία της εξέγερσης των σύγχρονων παραγωγικών δυνάμεων ενάντια στις σύγχρονες παραγωγικές σχέσεις, ενάντια στις ιδιοκτησιακές σχέσεις που αποτελούν τους βιοτικούς όρους της αστικής τάξης και της κυριαρχίας της. 

Αρκεί να αναφερθούν οι εμπορικές κρίσεις, οι οποίες με την περιοδική επανάκαμψή τους αμφισβητούν με όλο και πιο απειλητικό τρόπο

την ύπαρξη της συνολικής αστικής κοινωνίας. Στις εμπορικές κρίσεις καταστρέφεται κανονικά ένα μεγάλο τμήμα όχι μόνο των παραγόμενων προϊόντων αλλά και των ήδη δημιουργημένων παραγωγικών δυνάμεων. Στις κρίσεις ξεσπά μια κοινωνική επιδημία η οποία σε όλες τις προηγούμενες περιόδους θα εμφανιζόταν ως παραλογισμός – η επιδημία της υπερπαραγωγής. Η κοινωνία βρίσκεται ξαφνικά να οπισθοχωρεί σε μια κατάσταση στιγμιαίας βαρβαρότητας· ένας λιμός, ένας γενικός πόλεμος εξολόθρευσης φαίνεται να την έχουν αποκόψει από όλα τα μέσα διατροφής· η βιομηχανία, το εμπόριο φαίνονται κατεστραμμένα, και γιατί; Διότι η κοινωνία κατέχει πάρα πολύ πολιτισμό, πάρα πολλά μέσα διατροφής, πάρα πολλή βιομηχανία, πάρα πολύ εμπόριο. Οι παραγωγικές δυνάμεις που βρίσκονται στη διάθεσή της δεν εξυπηρετούν πλέον την προώθηση του αστικού πολιτισμού και των αστικών ιδιοκτησιακών σχέσεων· αντιθέτως, έχουν γίνει τεράστιες γι’ αυτές τις σχέσεις, εμποδίζονται από αυτές· και από τη στιγμή που ξεπερνούν αυτό το εμπόδιο, ρίχνουν τη συνολική αστική κοινωνία σε αταξία, διακυβεύουν την ύπαρξη της αστικής ιδιοκτησίας. Οι αστικές σχέσεις έχουν καταστεί πολύ στενές για να περιλάβουν τον πλούτο που έχουν παραγάγει.

– Πώς ξεπερνά η αστική τάξη τις κρίσεις; Αφενός με την αναγκαστική καταστροφή μιας μάζας παραγωγικών δυνάμεων· αφετέρου με την κατάκτηση νέων αγορών και με τη διεξοδικότερη εκμετάλλευση των παλαιών αγορών. Με ποιον τρόπο λοιπόν; Με τον εξής: προετοιμάζοντας πιο ολόπλευρες και δεινότερες κρίσεις και μειώνοντας τα μέσα αποσόβησης των κρίσεων."

Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος, Κ. Μαρξ-Φρ. Ένγκελς, εκδ. ΚΨΜ 2018, σελ 27-28