Είναι τραγική η εμπειρία στο κομουνιστικό κίνημα που λέει ότι το «μισό βήμα μπροστά», το ημιτελές ξεκαθάρισμα μιας στρατηγικής, η αποφυγή της σύνδεσης του στρατηγικού προσανατολισμού με τα ζητήματα της συγκεκριμένης καθημερινής τακτικής, αποτελούν τη συνταγή για μεγάλες πολιτικές ήττες.
Το ΚΚΕ, βαδίζοντας προς το 20ό Συνέδριό του μέσα σε μια περίοδο ιστορικής σημασίας (παράταση της κρίσης του καπιταλισμού, εμφάνιση μαζικών ρευμάτων εθνικιστικής-ρατσιστικής ακροδεξιάς, όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών-πολεμικών ανταγωνισμών στην περιοχή κ.ο.κ.), δίνει την εικόνα ενός ημιτελούς βήματος μπροστά στα ζητήματα στρατηγικής και θεωρητικού προσανατολισμού, ενώ στα ζητήματα της συγκεκριμένης πολιτικής καλεί σε μια –με βήμα σημειωτόν επιτόπου– παράταση της παθητικής τακτικής του των τελευταίων χρόνων.
Το ΚΚΕ, βαδίζοντας προς το 20ό Συνέδριό του μέσα σε μια περίοδο ιστορικής σημασίας (παράταση της κρίσης του καπιταλισμού, εμφάνιση μαζικών ρευμάτων εθνικιστικής-ρατσιστικής ακροδεξιάς, όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών-πολεμικών ανταγωνισμών στην περιοχή κ.ο.κ.), δίνει την εικόνα ενός ημιτελούς βήματος μπροστά στα ζητήματα στρατηγικής και θεωρητικού προσανατολισμού, ενώ στα ζητήματα της συγκεκριμένης πολιτικής καλεί σε μια –με βήμα σημειωτόν επιτόπου– παράταση της παθητικής τακτικής του των τελευταίων χρόνων.