Δημήτρης Κατσορίδας
1. Η συνδυασμένη και ανισόμετρη ανάπτυξη
Η
θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης, η οποία ουσιαστικά
ολοκληρώθηκε το 1929, διατυπώθηκε για πρώτη φορά κατά τη
διάρκεια της ρώσικης επανάστασης του 1905, ενώ παρουσιάστηκε
συστηματικά το 1906 στην μπροσούρα του Τρότσκι με τίτλο,
Αποτελέσματα και Προοπτικές.
Ο Λέον Τρότσκι, συστηματοποιώντας όλη τη μέχρι τότε
μαρξιστική σκέψη, καθώς επίσης την πείρα από τις εξελίξεις στην
Ευρώπη και βασιζόμενος στη θεωρία της συνδυασμένης και ανισομερούς ανάπτυξης, μας έδωσε την κορωνίδα της θεωρητικής του συνεισφοράς, την θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης
ως μιας αδιάκοπης, συνεχούς, εξακολουθητικής, ασταμάτητης,
αστάθμητης πορείας, εθνικής και διεθνικής. Με βάση αυτή την
προσέγγιση απορρέει η ανισότητα ή ανισομέρεια
όχι μόνο μεταξύ εθνών, αλλά και μεταξύ των διαφόρων κλάδων της
οικονομίας, των διαφόρων τάξεων, των διαφόρων κοινωνικών
θεσμών και των ποικίλων στοιχείων της κουλτούρας κάθε εθνικού
κοινωνικού τύπου.
Ο Τρότσκι, κάνοντας κριτική στην σοσιαλδημοκρατική παράδοση, η οποία πίστευε στην εξελικτική αντίληψη της ιστορίας
ως διαδοχή σαφώς προκαθορισμένων σταδίων, υποστήριζε ότι η
εξέλιξη δεν είναι αποκλειστικά μια συνεχής και βαθμιαία
διαδικασία. Αντίθετα, έδωσε έμφαση στις ασυνέχειες, στα
άλματα, στις αντιφατικές συνενώσεις και καταστροφές, που
έκφρασή τους αποτελεί η θεωρία της συνδυασμένης και ανισομερούς ανάπτυξης.