ΑΝΤΑΡΣΥΑ : 8 Μάρτη - Παγκόσμια Mέρα Tης Γυναίκας

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Η καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας των Γυναικών στις 8 Μάρτη έχει τις ρίζες της στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες των γυναικών, στα κινήματα για τη γυναικεία απελευθέρωση και χειραφέτηση. Είναι μέρα μνήμης, αλλά κυρίως, εφαλτήριο αγώνα και κινητοποίησης, για τις νέες μάχες που έχει ανάγκη η εποχή μας, για την κατάργηση κάθε καταπίεσης και εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Η 8 του Μάρτη δεν είναι μια συνηθισμένη «παγκόσμια ημέρα». Κουβαλάει την κληρονομιά της πρώτης καταγεγραμμένης στην ιστορία απεργίας εργατριών στα εργοστάσια υφαντουργίας και ιματισμού στη Νέα Υόρκη, το 1857, αλλά και όλων των ριζοσπαστικών γυναικείων κινημάτων του 19ου και 20ου αιώνα. Φέρνει στο μυαλό τη γερμανίδα κομμουνίστρια Κλάρα Τσέτκιν που το 1910 πρότεινε στη Β' Διεθνή Συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη την καθιέρωση της 8ης Μάρτη ως παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, προς τιμήν των αγώνων των εργατριών στη Νέα Υόρκη. Και δεν είναι τυχαίο που πρώτη φορά καθιερώθηκε ως μέρα μνήμης αμέσως μετά το1917 στην επαναστατημένη Ρωσία, καθώς συμπίπτει με το ξέσπασμα της επανάστασης του Φλεβάρη (23/2 με το παλιό ημερολόγιο, δηλαδή 8/3), οπότε οι γυναίκες της Πετρούπολης απεργούν στις βιοτεχνίες της κλωστοϋφαντουργίας, διεκδικώντας “ψωμί και ειρήνη”. Στην Ελλάδα τιμάται για πρώτη φορά το 1924 από το ΚΚΕ, ενώ η παράδοση γυναικείων αγώνων και κινητοποιήσεων είναι μεγάλη.

Σήμερα, σε συνθήκες κρίσης, η 8η Μάρτη αποκτά ιδιαίτερη σημασία, καθώς το γυναικείο ζήτημα παίρνει νέες και πιο έντονες διαστάσεις. Οι πολιτικές των αλλεπάλληλων κυβερνήσεων οδηγούν τις γυναίκες να βιώνουν την κρίση ακόμα πιο έντονα, σε όλες τις όψεις τις καθημερινότητάς τους. Η θέση των γυναικών είναι δυσχερής, σε ο,τι αφορά την εργασία και την ανεργία, την καταστρατήγηση δικαιωμάτων, τη μετακύλιση του κόστους αναγκαίων αναπαραγωγικών λειτουργιών στην οικογένεια, την κατάργηση κοινωνικών παροχών. Περιστατικά αμφισβήτησης στοιχειωδών εργασιακών δικαιωμάτων, οδηγώντας ακόμα και σε απολύσεις λόγω εγκυμοσύνης, ή στην άσκηση εργοδοτικής τρομοκρατίας βάσει φύλου έρχονται στη δημοσιότητα σχεδόν καθημερινά. Ακόμα, τα στοιχεία αποδεικνύουν την αύξηση της έμφυλης βίας και καταπίεσης, των σεξουαλικών παρενοχλήσεων κάθε μορφής καθώς και ευρύτερα των σεξιστικών πρακτικών, ενώ φαινόμενα όπως το τράφικινγκ και η ανάπτυξη δικτύων εμπορίας γυναικών αποκτούν μεγάλες διαστάσεις. Παράλληλα, συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες υφίστανται αυτή την πραγματικότητα σε υπερθετικό βαθμό. Χαρακτηριστικό εδώ είναι το προσφυγικό ζήτημα, και ο βαθμός στον οποίο εμπλέκει τις γυναίκες μετανάστριες και πρόσφυγες. Τέλος, η ανάπτυξη του φασισμού και της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής εντείνει μισογυνικά και σεξιστικά φαινόμενα και πρακτικές.

Ο αγώνας μας όμως υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών πρέπει να βάλει στο στόχαστρο και τις στερεωμένες κοινωνικές αντιλήψεις για το ρόλο και τη θέση των φύλων, ενάντια στα στερεότυπα που γεννούν καταπίεση, παλεύοντας για ένα άλλο κοινωνικό και πολιτιστικό πρότυπο, για μια διαφορετική οργάνωση των κοινωνικών σχέσεων που θα δένει τον αγώνα για γυναικεία και σεξουαλική χειραφέτηση με τον αγώνα για κοινωνική απελευθέρωση και θα στοχεύει στην κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Οι γυναίκες δε γιορτάζουν, αντιστέκονται, αγωνίζονται και διεκδικούν!

• Δουλειά για όλες και όλους, με πλήρη ασφάλιση, υγειονομική περίθαλψη, κατοχυρωμένα εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα.
• Ίσα δικαιώματα ανεξαρτήτως σεξουαλικού προσανατολισμού. Αναγνώριση της ταυτότητας φύλου. Ενάντια στην ομοφοβία και τρανσφοβία.
• Κάτω τα χέρια από τα αναπαραγωγικά δικαιώματα! Το σώμα μας μας ανήκει.
• Νομιμοποίηση των μεταναστριών/των – ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, άσυλο στις/στους πρόσφυγες
• Καταπολέμηση του σεξουαλικού και εργασιακού τράφικινγκ
• Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών
• Ενάντια στο σεξισμό και την καταπίεση στην κοινωνική και πολιτική ζωή
• Ισότητα – Αλληλεγγύη - Αγώνας