του Σάββα Μιχαήλ
[Ομιλία στην εκδήλωση του ΕΕΚ για τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου, στην Λοκομοτίβα, 9/9/2015]
Δεν είμαστε Λωτοφάγοι. Δεν τρώμε τον λωτό που έκανε τους άμοιρους συντρόφους του Οδυσσέα να ξεχάσουν τον τόπο τους και το ταξίδι Δεν τρώμε το βοτάνι της λησμονιάς για να ξεχάσουμε την φρίκη των μνημονίων που ζήσαμε , που ζούμε και που θα ζήσουμε, αν αφήσουμε τους εγκληματίες να εγκληματούν. Δεν ξεχνάμε τους μνημονιακούς, παλιούς και νέους, της Δεξιάς και, του ΠΑΣΟΚ, του Γιωργάκη, του Βενιζέλου, του Σαμαρά και του παραποτάμου τους, δεν ξεχνούμε τα εκατομμύρια των ανέργων και της μαύρης εργασίας, τους ξεσπιτωμένους, τους απελπισμένους που αυτοκτόνησαν. Ούτε και τους αγώνες, πέντε χρόνια τώρα, δεν ξεχνούμε.
Δεν είμαστε Λωτοφάγοι. Δεν ξεχνούμε την συνθηκολόγηση της, τάχα μου, “πρώτη φορά Αριστεράς”, που θέλει να “διαχειριστεί” την φρίκη που συνυπέγραψε, υποσχόμενη -λέει- βοτάνια “αντισταθμιστικά” στα βασανιστήρια της κολάσεως με το τρίτο Μνημόνιο που ψήφισε μαζί με Μεϊμαράκηδες κι Αδώνιδες, με την Φώφη και τον Λοβέρδο, με Θεοδωράκηδες κι άλλους διαπλεκόμενους, με τους οποίους ετοιμάζεται να συγκυβερνήσει μετά τις 20 Σεπτέμβρη.
Να ξεχάσουμε; Να τους ξεπλένουμε στην κολυμβήθρα του Σιλωάμ όπως ξεπλένανε και ξεπλένουν κι αυτοί τους Κουρουπλήδες και τους Μητρόπουλους, τον συνένοχο του Λοβέρδου Μπόλαρη στο αίσχος της εξόντωσης των οροθετικών γυναικών; Να τους δώσουμε -λέει- μια “δεύτερη ευκαιρία”, μια και την πρώτη την χάσανε στα εκ των προτέρων χαμένα παζάρια με τον Σόιμπλε και τον Ντράγκι, με την ΕΕ και το ΔΝΤ, με τους διεθνείς τοκογλύφους στους οποίους παραδόθηκαν, την ίδια στιγμή που στέγνωναν 6 μήνες όλα τα ταμεία της χώρας για να πληρώνουν τις τερατώδεις δόσεις στα αρπαχτικά του κεφαλαίου; Να ξεχάσουμε ότι το μεγαλειώδη θρίαμβο του λαϊκού ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα το ξεπούλησαν το ίδιο βράδυ κι έρχονται τώρα με απύθμενο θράσος και κυνισμό, δια στόματος Τσίπρα, να το διεκδικήσουν;
Μήπως το εξευτελιστικό κατάντημα της 12/13 Ιουλίου με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου ήταν απλώς προϊόν “απειρίας”, “ερασιτεχνισμού”, “λαθών τακτικής”; Ή ήταν η χρεοκοπία της συνολικής στρατηγικής του ΣΥΡΙΖΑ να μην έρθει σε ρήξη με την ΕΕ το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και να αναζητήσει ένα ανύπαρκτο κι ανέφικτο “έντιμο συμβιβασμό”. Δεν πας στον πιο άγριο ταξικό πόλεμο της τρόικας εξωτερικού και εσωτερικού υψώνοντας την λευκή σημαία του ταξικού συμβιβασμού και της παράδοσης άνευ όρων. Ναι, “άνευ όρων”: τί άλλο ήταν το πρωτόκολλο αποδοχής των μνημονίων στην απόφαση του Γιούρογκρουπ της 20ης Φεβρουαρίου;
Δεν είμαστε Λωτοφάγοι, δεν το ξεχάσαμε. Όπως δεν ξεχνούμε ότι δεν αντιτάχθηκαν την μοιραία εκείνη συνθηκολόγηση, την απαρχή της κατολίσθησης στο τρίτο μνημόνιο, όσοι ήταν επί μήνες στην κυβέρνηση για να πουν, τελικά, καθυστερημένα το ύστατο “όχι” ή το “παρών”, την τελευταία στιγμή. Καλά κάνανε και ψήφισαν “όχι” αλλά όλα ήταν πλέον αργά. Κι απ’ ό,τι φαίνεται, προτείνουν, σαν “Λαϊκή Ενότητα” πια, την ίδια πάνω-κάτω στρατηγική, ”αντιμνημονιακή, δημοκρατική, πατριωτική”, πάντα μέσα στα πλαίσια του χρεοκοπημένου καπιταλισμού με μόνη αλλαγή ότι, εάν κι εφόσον χρειαστεί, θα υπάρξει επιστροφή στην δραχμή ή και δημοψήφισμα για την ΕΕ...
Εάν δεν πρέπει να δώσουμε μια “δεύτερη ευκαιρία” στον ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα γιατί θα πρέπει να δώσουμε στήριξη σε έναν άλλο όχι και πολύ διαφορετικό, “συνεπή ΣΥΡΙΖΑ δεύτερης ευκαιρίας ”, με άλλον αρχηγό (ή και αρχηγούς) και πάντα με σημάδια αρχηγισμού έντονα; Δεν είναι εναλλακτική λύση στη θέση ενός ευρω-υποταγμένου ρεφορμισμού να διαλέξουμε έναν ευρω-σκεπτικιστικό εθνικορεφορμισμό με (πιθανώς) μιαν άλλη νομισματική πολιτική.
Είναι ολοφάνερο ότι η διεθνής και ντόπια κεφαλαιοκρατία και η τηλε-δικτατορία των ΜΜΕ ετοιμάζουν μια υπερμνημονιακή κυβέρνηση “εθνικής ενότητας” (το εύρος της θα εξαρτηθεί από το αποτέλεσμα των εκλογών) με μόνο ειδικό σκοπό την υπερνίκηση των κοινωνικών αντιστάσεων στην “λίστα φρικαλεοτήτων” (όπως έγραψε το Σπήγκελ) του τρίτου μνημονίου. Ενός μνημονίου που οι ίδιοι οι αρχιτέκτονές του ξέρουν ότι είναι οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ανεφάρμοστο. Γιατί επιμένουν; Επειδή πρέπει πολιτικά να τσακιστεί κάθε εργατική-λαϊκή αντίσταση στην Ελλάδα, σαν τρομοκρατικό παράδειγμα για όλους τους δεινά δοκιμαζόμενους λαούς της Ευρώπης. Τώρα περισσότερο από ποτέ η ΕΕ του Σόιμπλε, του Ντράγκι, του Ρέντσι, του Ολάντ, χρειάζεται την συντριβή μας γιατί οι ίδιοι είναι κολλημένοι στον τοίχο μιας χωρίς προηγούμενο παγκόσμιας, δομικής κρίσης του καπιταλισμού, και μάλιστα, καθώς τώρα ένα νέο τσουνάμι κρίσης έρχεται από την Κίνα και την Ασία πλήττοντας ιδιαίτερα την καθημαγμένη Ευρώπη.
Δεν μπορούμε να γλυτώσουμε από τον κανιβαλισμό της λιτότητας χωρίς να απελευθερωθούμε από όλο το συντριπτικό βάρος του χρέους στους διεθνείς τοκογλύφους, με την μονομερή κατάργησή του. Και δεν μπορούμε να απελευθερωθούμε από λιτότητα και χρέος χωρίς να απελευθερωθούμε από την τυραννία του κεφαλαίου, χωρίς να παλέψουμε, οργανωμένα, προετοιμασμένα, με σωστή στρατηγική και τακτική, για την επαναστατική κινητοποίηση των λαϊκών μαζών για την ανατροπή του καπιταλισμού, την εργατική εξουσία, για μια κόκκινη σοσιαλιστική Ευρώπη από την Λισαβόνα στο Βλαδιβοστόκ, πάνω στα ερείπια της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, της φυλακής των λαών και του νεκροταφείου των προσφύγων.
Η χρεοκοπία μιας ρεφορμιστικής διεξόδου από την κρίση, που σηματοδοτείται από την συνθηκολόγηση της ηγετικής κλίκας Τσίπρα και την πολυδιάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ, αλλάζει όλο το πολιτικό τοπίο και προπαντός, ανασκάπτει όλο το έδαφος της Αριστεράς, ανοίγοντας ρήγματα αλλά και γκρεμίζοντας παλιά τείχη. Υπάρχει η επείγουσα ανάγκη μιας επανασυσπείρωσης σε καινούργιες, ιστορικά επίκαιρες βάσεις, των δυνάμεων της επαναστατικής Αριστεράς για τις κρισιμότερες μάχες που έρχονται με μνημόνια και μνημονιακούς, με ΕΕ, ΔΝΤ και κεφάλαιο.
Μ’ αυτό το πνεύμα, το ΕΕΚ κατεβαίνει στις εκλογές της 20ης Σεπτέμβρη σε συνεργασία με τις δυναμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που αρνήθηκαν να ενσωματωθούν στο υπερταξικό “αντιμνημονιακό, δημοκρατικό, πατριωτικό μέτωπο” καθώς και με ανένταχτους κι ανένταχτες αγωνιστές κι αγωνίστριες. Σαν ένα πρώτο βήμα επανασυσπείρωσης της επαναστατικής Αριστεράς .
Συνάμα, το ΕΕΚ, διατηρώντας την πολιτική του ανεξαρτησία, το επαναστατικό πρόγραμμα και την διεθνιστική προοπτική, την θεωρία και την πράξη της Διαρκούς Επανάστασης, είναι ανοιχτό στο διάλογο και την κοινή δράση με κάθε μαχόμενη δύναμη της Αριστεράς και του αναρχικού/αντι-εξουσιαστικού χώρου, μαζί και με τις δυνάμεις της “Λαϊκής Ενότητας” κι εκείνες τις δυνάμεις, προπαντός της νεολαίας, που αντιτάχθηκαν στη συνθηκολόγηση του ΣΥΡΙΖΑ και δεν αποδέχονται ούτε τον εθνικορεφορμισμό ούτε τον αρτηριοσκληρωτικό σταλινισμό της γραφειοκρατικής ηγεσίας του ΚΚΕ.
Δεν είμαστε Λωτοφάγοι. Δεν ξεχνούμε το ταξίδι - όλο το ταξίδι και τον τελικό σκοπό του. Δεν σβήνουμε τις ιστορικές μνήμες, την πολύτιμη κληρονομιά, την τραγική κι επίκαιρη εμπειρία της εποχής που άνοιξε η Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, η απαρχή της παγκόσμιας σοσιαλιστικής επανάστασης. Αρνούμαστε την ιστορική αμνησία και την λοβοτομή του επαναστατικού ελευθεριακού Μαρξισμού. Η επανάσταση ανοίγει όλα τα αρχεία κι αποκαλύπτει την αλήθεια για όλα τα θύματα της Ιστορίας γιατί ακριβώς η ίδια δεν μπαίνει στο αρχείο. Κάθε αποστέωση της θεωρίας και της ιστορικής πείρας σε δόγμα είναι ταφόπετρα και θάνατος. Κι οι επαναστάτες, αντίθετα, παλεύουν, όπως έγραφε ο ποιητής Ανδρέας Εμπειρίκος
Μεσ’ την ζωή απ' την ζωή, με την ζωή, για την ζωή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου