«ΤΑ ΚΤΙΡΙΑ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΣΤΕΓΑΖΟΥΝ ΜΕΣΑ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΟΥΣ»

Του Δημήτρη Κατσορίδα 

Στις 19/5, στις 7:30 π.μ., έγινε μετά από εισαγγελική παραγγελία, επέμβαση εκκένωσης και σφράγισης του Ελεύθερου Αυτοδιαχειριζόμενου Θεάτρου Εμπρός. Το κτήριο ανήκει στο Δημόσιο και είναι χαρακτηρισμένο ως σύγχρονο μνημείο. Εκεί είχε στεγαστεί ένα από τα παλιότερα τυπογραφεία. Κατασκευάστηκε τη δεκαετία του 1930. Λειτούργησε αρχικά ως τυπογραφείο της ομώνυμης εφημερίδας Εμπρός και από το 1988 έως το 2007 ως στέγη του Θεατρικού Οργανισμού “Μορφές” και στη συνέχεια της Εταιρείας Θεάτρου “Εμπρός”.

Βιβλιοκριτική : Χριστιανισμός – Μαρξισμός Βίοι Παράλληλοι

του Σάββα Μιχαήλ

 Ο ανήσυχος κομμουνιστής διανοητής Γιώργος Ρούσης δεν παραλείπει με τα βιβλία του να ρίχνει συχνά πέτρες στα λιμνάζοντα νερά του εφησυχασμού, δεξιά κι αριστερά – προπαντός αριστερά. Σκοπός του είναι να αφυπνίσει συνειδήσεις στην πάλη της κομμουνιστικής χειραφέτησης. Το επιχειρεί ταράσσοντας την ησυχία σε όσους, κυρίως στην Αριστερά, νοιώθουν ικανοποιημένοι να μένουν σε παγιωμένες και παγωμένες, σχηματικές και συνεπώς στρεβλές αντιλήψεις, προπαντός όσες κωδικοποιήθηκαν κι απονεκρώθηκαν στα αλήστου μνήμης σταλινικά εγχειρίδια. Το ίδιο επιχειρεί και τώρα το νέο βιβλίο του Χριστιανισμός – Μαρξισμός Βίοι Παράλληλοι. Μπορεί να ενοχλήσει τον κάθε είδους σκοταδιστικό κληρικαλισμό, τόσο τον χριστεπώνυμο όσο και τον άθεο. Μπορεί να προκαλέσει καλόπιστα ερωτηματικά. Έτσι κι αλλιώς, όμως, γονιμοποιεί, επίσης, σκέψη, προβληματισμό και αναζήτηση μιας βαθύτερης κατανόησης, χωρίς να κάνει συμβιβασμούς ανάμεσα στον μαρξισμό και τις θρησκευτικές φαντασιώσεις.

Τα Μαθήματα Της Παρισινής Κομμούνας – Λέον Τρότσκι (1917)

Συχνά, η επανάσταση έχει ακολουθήσει τον πόλεμο στην Ιστορία. Σε ομαλούς καιρούς, οι εργατικές μάζες εργάζονται από μέρα σε μέρα, υπομένοντας πειθήνια τη μισθωτή σκλαβιά τους, υποτασσόμενοι στη μεγάλη δύναμη της συνήθειας. Ούτε οι επιτηρητές ούτε η αστυνομία ούτε οι δεσμοφύλακες αλλά ούτε και οι εκτελεστές δε θα μπορούσαν να κρατούν τις μάζες αυτές υποταγμένες, αν δεν υπήρχε αυτή η συνήθεια, που προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες στον καπιταλισμό.

Ο πόλεμος που βασανίζει και καταστρέφει τις μάζες είναι επίσης επικίνδυνος και για τους κυρίαρχους – ακριβώς επειδή με ένα μόνο χτύπημα αποσπά τους ανθρώπους από τη συνήθη κατάστασή τους και αφυπνίζει με τους κεραυνούς του τα πιο καθυστερημένα και σκοτεινά στοιχεία και τα αναγκάζει να εκτιμήσουν την κατάσταση και να κοιτάξουν γύρω τους.